หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 482

ธนพัตคิดในใจเงียบๆ คิดว่าตนต้องค้นหาความจริงออกมาให้ได้

เขารู้สึกว่าสิ่งต่างๆ ไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น

ฝั่งชรัณและชัชวาลติดต่อกับสาริศาไม่ได้ทั้งวันแล้ว หัวใจของพวกเขาก็ร้อนรนกันมาก

แต่ชัชวาลจำได้แม่นว่าสาริศาสั่งไม่ให้ไปกับเธอ

เรื่องนี้ทำให้ชัชวาลลังเลใจ ถ้าเขาไปแล้วทำลายแผนการของพวกมันจะเป็นยังไง จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกมันเล่นตุกติกทำร้ายธีร์ขึ้นมา

เมื่อคิดได้แบบนี้ ชัชวาลก็คิดว่าแจ้งตำรวจให้ไปกับเขาคงจะดีกว่า แต่กลับถูกชรัณห้ามไว้

“คุณชัชวาล ไม่ได้นะครับ ที่นั่นมองเห็นได้โดยรอบ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นพวกเราไม่มีใครหนีพ้นแน่”

ชรัณทำงานให้ธนพัตมาเยอะ ก็คิดได้อย่างรอบคอบ เลยบอกไม่ให้พวกเขาเรียกตำรวจ ไม่งั้นอาจจะทำให้พวกมันแตกตื่นได้

“งั้นเราก็ไปกันเองเถอะ” ยังไงชัชวาลก็ต้องไปดูหมู่บ้านฟ้าใสเองให้ได้ ไม่อย่างนั้นเขาอดกังวลความปลอดภัยของน้องสาวไม่ได้

“โอเคครับ” ชรัณก็กังวลเรื่องนายน้อยของเขา ก็เลยขับรถตามหลังชัชวาลไป

ครอบครัวหนึ่งในหมู่บ้านฟ้าใสก็พากันนอนอยู่บบนเตียง ธีร์กอดธนพัต สาริศานอนอยู่ข้างๆ คนเดียว

“ริศา หนาวหรือเปล่า” ธนพัตถาม แต่กลับได้คำตอบเป็นเสียงนอนหลับเงียบ

เมื่อกี้นี้เธอทะเลาะกับตนเองไป ก็เป็นธรรมดาที่เธอจะโกรธแล้วไม่พูดอะไร

“ถ้าแม่หนาวล่ะก็มาอยู่ในอ้อมกอดธีร์ได้นะครับ ธีร์จะให้ความอบอุ่นแม่เอง” ธีร์มองทั้งสองคนอย่างเป็นห่วง รู้ว่าเมื่อกี้ต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่

แต่ธีร์ก็รู้สึกว่าตอนนี้ไม่เหมาะที่จะพูดไปตรงๆ เลยใช้วิธีอื่น

“แม่ไม่หนาวครับ ธีร์นอนเถอะ” สาริศาพูดจบก็หันหลังหลับไป

ธีร์นอนอยู่ในอ้อมแขนของธนพัตทั้งคืน คืนนี้เขาหลับไปได้อย่างสงบมาก

ธีร์ สาริศา ธนพัต ทั้งสามคนไม่ได้นอนสบายมานานแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น ตอนที่พวกเขาจัดอยู่ในห้องแล้วกำลังจะกลับบ้าน ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู

ธนพัตเอาสาริศาไว้ข้างหลังเพื่อปกป้องเธอไว้ทันที หลังจากที่เห็นคนชัดแล้วจึงให้สาริศาออกมา

“ริศา เกิดอะไรขึ้น” ชัชวาลไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นภาพนี้หลังจากที่เปิดประตูมา

ก่อนหน้านี้ ชัชวาลได้คิดภาพต่างๆ ที่อาจจะเกิดขึ้น ถึงขนาดพร้อมจะต่อสู้แล้วด้วยซ้ำ

แต่ไม่คิดเลยว่าหลังจากเปิดประตู สิ่งที่เห็นจะเป็นธนพัตปกป้องน้องสาวของเขาอยู่ และห้องก็เต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่น

เรื่องนี้ทำให้ชัชวาลตะลึงไปเลย มองไปอีกทาง ก็เห็นธีร์ยืนอยู่ข้างริศา จนเขาต้องขมวดคิ้ว งง

“เกิดอะไรขึ้นกันน่ะ” ชัชวาลถามถึงเรื่องที่เกิดตอนนี้

พวกเขาช่วยธีร์แล้วหรือว่ายังกันนะ

ชัชวาลรู้แต่เพียงว่าระหว่างทางมาไม่มีอุปสรรคอะไรเลย ไม่มีอันตรายใดๆ ด้วย

“พี่คะ จริงๆ มันเป็นแผนของธีร์เองทั้งหมด” สาริศาพูดพร้อมมองดูพี่ชายด้วยความละอายใจ

เป็นเรื่องวุ่นที่ทำเองแท้ๆ แต่ก็ยังทำให้ทุกคนตื่นตระหนก ทำให้ทุกคนต่างพากันเดือดร้อน

สาริศาคิดว่าต้องพูดเรื่องนี้ให้ชัด ไม่งั้นมันจะเป็นเงื่อนงำไปตลอด

“เอาสิ คุณถามเลย” ธนพัตมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดต่อสาริศา เขาเลยไม่กลัวคำถามของสาริศา

“ชรัณ นายได้รับคำสั่งจากธนพัตให้พาฉันไปโรงพยาบาลบังคับให้ฉันทำแท้งใช่ไหม”

สาริศาถามอย่างตรงไปตรงมา ไม่ได้รู้สึกอายกับเรื่องในตอนนั้น

แต่เมื่อได้ยินคำถามของสาริศา ธนพัตก็ตกตะลึง

ตนเองสั่งตอนไหนว่าให้ทำแท้งลูกในท้องของริศา

แม้ว่าธนพัตจะอยากถาม แต่ก็อยากฟังว่าชรัณคนที่อยู่ในเรื่องนี้จะพูดว่ายังไง

ชรัณที่เงียบมาตลอด ครู่หนึ่งก็คุกเข่าลงมองสาริศาและธนพัต

สาริศารู้ดีว่าชรัณเริ่มสารภาพความผิดของตัวเองแล้ว

แต่จะมีประโยชน์อะไร เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าพี่วาลช่วยเธอไว้

ตอนนี้เธอจะเป็นยังไง จะยังมีชีวิตอยู่ได้ถึงทุกวันนี้ไหม

เมื่อคิดถึงตรงนี้ สาริศาอดไม่ได้ที่จะมองดูคนริเริ่มเรื่องทั้งหมดอย่างโกรธแค้น

เธอไม่โทษชรัณ เพราะชรัณทำเรื่องตามคำสั่ง ไม่ใช่สิ่งที่เขาจงใจทำ

เรื่องทั้งหมดนี้ เกิดจากชายคนตรงหน้าเธอซึ่งเธอเคยรักสุดหัวใจ