หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 484

“กลับไปเองละกัน” ธนพัตกับสาริศาเดินไปสักพักก็พบว่าชรัณไม่ได้ตามไปจึงหันไปบอกชรัณ

ทั้งสองคนเดินจับมือกันไปโดยไม่ได้รอให้ชรัณตอบ

พวกเขาไม่ได้กลับบ้านทันที แต่ไปเดินเล่นบนสนามหญ้า ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง แน่นอนว่าต้องมีอะไรพูดกันเมากมายเลย

“ริศา ผมขอโทษ ผมไม่น่าละเลยการตรวจสอบเรื่องในตอนนั้น แถมยังไปเชื่อคำพูดพชิราอีก”

ธนพัตเสียใจกับเรื่องในตอนนั้นว่าไม่ได้ตรวจสอบให้ทันเวลา ทำให้เรื่องกลายไปกันใหญ่

แม้ว่าพชิราจะเป็นตัวการใหญ่สุดในตอนนั้น ชรัณช่วยอีกแรง แต่ในฐานะสามีของริศา เขาดันเชื่อที่ทั้งสองร่วมมือกันได้

นี่เป็นความผิดที่ใหญ่ที่สุดของเขา จนทำให้พวกเขาต้องแยกจากกันห้าปีเต็ม

“ที่จริง...เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ความผิดของคุณคนเดียว มีหลายอย่างที่ฉันทำได้ไม่ดีเหมือนกัน”

สาริศาได้ยินคำพูดของธนพัต เดิมที่เธอก็ให้อภัยเขาไปแล้วครึ่งใจ ตอนนี้กลายเป็นให้อภัยเขาหมดแล้ว

ไม่พูดถึงเรื่องที่เขาไม่รับรู้เรื่องอะไรเลยในตอนนั้น ตอนนี้เขาตกเป็นเหยื่อด้วยซ้ำไป แต่เขายังสารภาพผิดต่อตัวเองจริงจรังแบบนี้ เป็นเรื่องน่ายินดีมาก

“เอ๊ะ ไหนคุณลองบอกมาสิ้” ธนพัตได้ยินสาริศาอยากจะสารภาพผิดเหมือนกัน เขาจึงรู้สึกทึ่งและอยากได้ยินสิ่งที่เธอจะพูด

“ในตอนนั้น ถ้าฉันเชื่อคุณ ฉันก็จะไม่คิดว่าคุณอยู่ในห้องกับ...แบบนั้น แล้วแผนต่อมาของพชิราจะไม่สำเร็จ”

พอนึกย้อนไป จริงๆ ได้ยินเสียงจากพชิราจากห้องนั้น ทำให้เข้าใจผิดคิดว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กัน

ทั้งหมดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะความเข้าใจผิดของตนเอง เรื่องในวันนนี้ก็คงไม่เป็นถึงแบบนี้

“เอาเถอะ ผู้หญิงชอบคิดมาก คุณเป็นผู้หญิง ก็เหมือนกันหมดแหละเนอะ” ธนพัตฟังที่สาริศาพูด แล้วลูบหัวเธอเบาๆ แล้วเดินจูงมือกันต่อไป

“ไม่ได้ เราต้องชำระบัญชีกับพชิรา ไม่งั้นฉันจะไม่สบายใจไปตลอด” สาริศาเป็นคนที่ไม่ถือโทษโกรธใครมาโดยตลอด แต่ครั้งนี้พชิรามาหาเรื่องกับเธอก่อน เธอก็จะต้องทำกลับบ้าง

แต่ยังไงพชิราก็เป็นรักแรกพบของธนพัต ไม่ว่าเขาจะยังมีความรู้สึกต่อเธอหรือไม่ สาริศาก็ต้องเคลียร์ให้ชัด

ยังไงซะรักแรกของคนเรามันก็ลืมยากกันทั้งนั้น

ธนพัตจะไม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไง เขายิ้มแล้วมองไปยังสาริศา “ไม่เพียงแต่คุณจะไปคิดบัญชีนะ ผมก็จะไปทวงหนี้ด้วย”

“ทวงหนี้เหรอ หนี้อะไรอะ ทวงหนี้ที่เธอทำคุณเสียชื่อเสียงหรอ” สาริศาได้ยินน้ำเสียงของธนพัตซึ่งไม่ได้ปกป้องพชิราเลย ก็อดไม่ได้ที่จะล้อเขาเล่น

“แย่เลยน่ะสิ ถูกภรรยารังแกแบบนี้ แต่ตอบโต้ไม่ได้เลย” ธนพัตฟังที่สาริศาพูดแบบนี้ จะโยนเธอลงบนเตียงแล้วลงโทษเธอเหมือนเมื่อก่อนก็ทำไม่ได้ ทำได้เพียงแสร้งทำเป็นเสียใจ

ทำให้สาริศามีความสุขได้ แถมเสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสองอีกด้วย

แต่ยังไม่ทันไร ตอนที่ธนพัตเรียกคำนั้นออกมา ทั้งสองคนก็ต้องชะงักไป

ภรรยา...

นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้ยินเขาเรียกตัวเองแบบนี้ นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้เรียกเธอแบบนั้น

ทั้งสองมองหน้ากันนานแต่ไม่ได้คุยกันนานมาก

ว่ากันว่าผัวเมียทะเลาะกันก็มักจะไปดีกันบนเตียง นี่ก็ผ่านมาห้าปีแล้ว คืนดีกันแล้วก็คงไม่แยกจากกันอีกแล้วใช่ไหมนะ

ทั้งสองก็หวังเช่นนั้น

เมื่อเห็นว่าดวงอาทิตย์กำลังจะตก ทั้งสองก็ขับรถกลับบ้านด้วยกัน

คู่รักที่กลับมาคบกันมักจะตัวติดกันมาก ธนพัตกับสาริศาก็เป็นเหมือนกัน

ทั้งสองจับมือกันระหว่างทางกลับบ้าน ไม่ปล่อยแม้ในตอนที่ธนพัตกำลังขับรถ

“ใช่ครับ พ่อกลับมาแล้ว” ธนพัตก้าวเข้ามาอุ้มธีร์ พ่อลูกหัวเราะอย่างมีความสุข

นานแค่ไหนแล้วที่สาริศาก็ไม่ได้หัวเราะมีความสุขขนาดนี้

ชัชวาลเห็นว่าน้องสาวและหลานชายมีความสุขมาก ก็ไม่คิดจะไล่ตามเรื่องในอดีตแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น ตนยังเข้าใจธนพัตผิดไป เขาไม่ผิดเลย

นึกถึงหมัดที่ต่อยธนพัตไปเมื่อวาน ก็รู้สึกผิดนิดหน่อย แต่กลับไม่ได้เสียใจ

ตอนนั้นเขาไม่รู้ความจริงเรื่องนี้เลยจริง ๆ แถมธนพัตไม่ได้ตรวจสอบให้ชัดเจนด้วย หมัดนั้นถือเป็นการลงโทษเขาละกัน

เมื่อคิดแบบนี้ เขาก็รู้สึกว่ามีอะไรจะบอกธนพัต จึงเอ่ยปากพูดกับสาริศา

“ริศา พาธีร์เข้าไปในบ้านก่อน พี่จะคุยกับธนพัตหน่อย”

พูดจบ สาริศาก็คิดว่าทั้งสองคุยกันหน่อยก็ดี เธอจึงอุ้มธีร์มาจากธนพัต แล้วก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน

“แม่ครับ คุณลุงจะทำอะไร” ธีร์รู้ว่าสถานการณ์ผิดปกติไป เขาจึงถาม

ธีร์รู้สึกว่าท่าทางของลุงดูจริงจังไปหน่อย กลัวว่าลุงจะทำอะไรไม่ดีกับพ่อ

“ลุงคุยกับพ่อแป๊บหนึ่งนะ เดี๋ยวพ่อก็มา”

สาริศาหัวเราะ ทำไมเด็กคนตรงหน้านี่มีอะไรเต็มสมองไปหมด สาริศาไม่เห็นรู้เลยว่าตัวเองตอนเด็กก็เป็นแบบนี้ด้วย

ถ้าอย่างนั้นก็ต้องสืบทอดมาจากธนพัตตอนเด็กแน่เลย แต่เป็นงี้ก็ดี อย่างน้อยธีร์จะไม่โง่เหมือนเธอ

หลังจากที่สาริศาออกไป มีเพียงธนพัตและชัชวาลเท่านั้นที่อยู่ในห้องนั่งเล่น ชรัณก็ก้าวออกห่างไป