หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 485

“ธนพัต” ชัชวาลเรียกชื่อธนพัตแล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา ครุ่นคิดว่าจะพูดอะไร

“นั่งลงสิ ค่อยๆ พูดกันเถอะ” ธนพัตรู้ว่าชัชวาลต้องมีอะไรมากมายที่จะบอกตัวเอง ก็นั่งลงรอฟังคำพูดของชัชวาล

“เรื่องเมื่อก่อนนี้ ฉันขอโทษนายนะ ฉันเข้าใจผิดเอง ขอขอโทษอย่างเป็นทางการนะ ขอโทษจริงๆ”

ชัชวาลรู้สึกว่าตัวเองเคยทำตัวไม่ดีกับธนพัตหลายต่อหลายครั้ง ตนเองไม่เคยมองธนพัตดีๆ เลย แต่เขาก็ไม่เคยจะว่าอะไร

แต่ด้วยจิตสำนึกที่ดี ตนต้องขอโทษ ตอนนั้นตนไม่รู้ว่าเขาก็ไม่รู้อะไรเลยเหมือนกัน แต่ตอนนี้รู้แล้ว ก็ควรต้องขอโทษ

นี่คือหลักการใช้ชีวิตของชัชวาล ขณะเดียวกัน ด้วยหลักการนี้เองนิธิธราสกุลกรุ๊ปถึงได้มีชื่อเสียงที่ดี

“ไม่เป็นไรครับ คนไม่รู้ไม่ผิด ตอนนั้นผมก็มีส่วนผิด” ธนพัตฟังคำพูดของชัชวาลก็รู้ว่าชัชวาลยอมให้เขาคบกับสาริศาแล้ว

ในเมื่อได้เมียกลับมาแล้ว เรื่องอื่นเขาก็ไม่กังวลแล้ว

และถ้าชัชวาลไม่ขัดขวางเขามากขนาดนั้นในตอนนั้น เขาอาจจะไม่ได้รักและหวงแหนสาริศามากเท่านี้ก็ได้

สิ่งที่ได้มายาก จะเป็นสิ่งที่เรารักษาอย่างดี

ทุกคนเข้าใจความจริงข้อนี้ดี และธนพัตจะรักสาริศามากกว่าเดิม

“ในเมื่อนายพูดได้อย่างนี้ฉันก็โล่งใจ แต่ฉันก็ยังยืนยันคำเดิมนะ ถ้านายปฏิบัติต่อสาริศาไม่ดี ก็ไม่มีโอกาสครั้งที่สามแล้ว”

ชัชวาลให้โอกาสธนพัตแล้วในครั้งนี้ ถ้าเขายังเหยียบย่ำใจของริศาอีก ถึงจะต้องล่มจมกันหมด เขาก็จะปกป้องสาริศาไว้เอง

ตั้งแต่เด็กตนเองก็ไม่ได้ดูแลสาริศาให้ดี ในเมื่อตอนนี้เธอมาอยู่ข้างกายแล้ว เขาก็จะใช้ทั้งชีวิตปกป้องเธอ

“รับทราบครับ พี่” ธนพัตเรียกชัชวาลว่าพี่ ชัชวาลชะงักครู่หนึ่งแล้วยิ้มให้เขา

แสดงถึงความยินยอม

“เข้าไปหาพวกเขาเถอะ” ชัชวาลรู้ว่าพวกเขาเพิ่งจะคืนดีกัน ก็คงอยากอยู่ด้วยกันตลอด

ตัวเองก็รู้ดีและไม่อยากจะไปรบกวนพวกเขา ปล่อยให้ธนพัตเข้าไปคนเดียว

“พ่อ” สาริศากำลังเล่นเกมตัวต่อกับธีร์ แต่เมื่อเห็นธนพัต เข้ามาก็กระโดดเข้าไปหาธนพัต

การกระทำนี้ทำให้ธนพัตยิ้มแล้วลูบหัวธีร์แล้วมองมาที่สาริศา

“มองฉันทำไม” สาริศาเขินอายเล็กน้อยที่ถูกเขามอง จึงได้แต่ทำเป็นโกรธ

“เพราะคุณสวย” ธนพัตรู้ดีว่าสาริศาไม่ได้โกรธ เขาจึงพูดประโยคนั้นออกไปอย่างไม่อาย

อย่างที่ตนเดา หน้าของสาริศาเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีที่เขาพูดประโยคนี้

เธอจะเดินออกจากห้องแต่ถูกธนพัตดึงไว้ “ตกอยู่ในมือผมแล้ว คิดจะหนีเหรอ มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกนะ”

พูดจบ ธนพัตก็หันตัวกลับ กอดธีร์ไว้ในมือข้างหนึ่ง อีกมือพาดกำแพง ท่าคร่อมกำแพงแบบยากมากแล้ว

ธีร์รู้ว่าพ่อกับแม่กำลังจะทำเรื่องกุ๊กกิ๊ก เขาจึงเอามือขึ้นมาปิดตา บอกให้รู้ว่าเขาไม่ได้มอง

ธนพัตมองดูท่าทีของธีร์ เดิมไม่ได้ต้องการจะจูบสาริศา แต่จู่ๆ ก็อยากขึ้นมา

ธนพัตค่อยๆ แนบหน้าเข้ามา มองหน้าสาริศาที่เขาเฝ้าคิดถึงอยู่ทุกวัน

สาริศามองไปที่ธนพัต มองแววตาที่รักใคร่ของเขา แล้วค่อยๆ ลงไป...

หลังจากจูบ ธีร์ที่อยู่ด้านข้างก็วางมือที่ปิดตาของเขาลงทันที

“พ่อกับแม่ จุ๊บๆ กัน อยากมีน้องสาวให้ธีร์ใช่ไหม” ธีร์มองทั้งสองคนด้วยท่าทางงงๆ

มีคนเยอะหน่อย เขาถึงพอสบายใจอยู่บ้าง

เมื่อนึกถึงตัวเองในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ชีวิตที่ผ่านมาไม่ดีสักกะนิดเลย มีสาริศาอยู่ที่บ้านถึงจะดีที่สุด

ดังนั้นตอนนี้ธนพัตถึงกระตือรือร้นอยากที่จะให้สาริศากลับบ้านไปนอนกับตัวเอง

“อืม...” สาริศาคิดในใจ แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะได้คืนดีกันแล้ว แต่เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป

แต่หลังจากครุ่นคิดอยู่นานก็คิดไม่ออก จึงทำได้เพียงตอบรับไปเท่านั้น

“ได้ค่ะ”

เมื่อได้ยินสาริศาตอบตกลง ธนพัตก็จูบใบหน้าของเธออย่างมีความสุขทันที

ความสุขบนใบหน้าของเขาชัดเจนมาก และธีร์ก็รู้ว่าเขาจะได้นอนกับพ่อ เขาก็มีความสุขมาก

ทั้งครอบครัวก็เล่นต่อตัวต่อกับธีร์อยู่ในห้องครู่หนึ่ง ไม่นานก็ดึกลง พวกเขาจะนอนที่นี่หนึ่งคืน วันรุ่งขึ้นก็เก็บของกลับบ้าน

คืนนี้ นอนหลับอย่างสงบสุข ทั้งสามนอนด้วยกันอย่างอบอุ่น

ธีร์ถูกประกบอยู่ระหว่างทั้งสอง กลิ้งไปมาอย่างมีความสุข ไม่ยอมนอนอยู่นาน

บอกว่ามีความสุข ขอฉลองหน่อย งั้นธีร์จะไม่สบายใจ

เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ธีร์ได้นอนกับพ่อตั้งแต่เกิดมา แต่ธีร์ไม่ได้พูดคำนี้ออกไป

เขากลัวว่ามันจะทำให้บรรยากาศเสีย เขาจึงทำได้แค่เฉลิมฉลองด้วยวิธีนี้เท่านั้น

ทั้งสองหมดหนทางเลยปล่อยให้ธีร์เล่นไปแบบนี้