หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 491
สรุปบท บทที่ 491 นอนกับคุณพ่อและคุณแม่: หวานเย็น กรุ่นใจ
สรุปเนื้อหา บทที่ 491 นอนกับคุณพ่อและคุณแม่ – หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
บท บทที่ 491 นอนกับคุณพ่อและคุณแม่ ของ หวานเย็น กรุ่นใจ ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ช็อคโกแลต อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ถึงแม้ในโรงรถของพวกเธอจะมีรถหลายคัน แต่ถ้าเพิ่มมาอีกคันเธอก็ไม่ปฏิเสธ โดยเฉพาะของฟรี
“น้องคนนี้ เอาแต่คิดจะหลอกขอจากพี่ อยากได้อะไรให้ผู้ชายของน้องซื้อให้เลย” ชัชวาลไม่ตกหลุมพรางของสาริศาง่ายๆ หรอก
ถึงแม้จะไม่ใช่ว่าชัชวาลไม่อยากจะซื้อให้สาริศา แต่ฟังจากที่เธอพูดแบบนี้ ถ้าเขาซื้อให้จริงๆ คงจะเสียหน้าน่าดู
“แหะแหะแหะ” สาริศาได้ยินที่ชัชวาลพูด ก็ทำได้เพียงยิ้มแหย
“พวกน้องลองอ่านข่าวเมื่อเช้าดู ตอนนี้พวกน้องกลายเป็นข่าวดังเลย” ชัชวาลวางหนังสือพิมพ์ที่เพิ่งออกข่าวเมื่อเช้านี้ลงบนโต๊ะให้พวกเขาดูว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ธนพัตไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามันต้องเป็นกลุ่มนักข่าวเมื่อวานนี้เขียนข่าวออกมาแน่นอน แต่สาริศาอยากจะรู้ว่ากลุ่มนักข่าวพวกนั้นจะเขียนข่าวว่ายังไง
พอหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมา ก็เห็นพาดหัวข่าวใหญ่บนหน้าแรก ซึ่งมันเห็นชัดมาก
“คดีลักพาตัวเมื่อวันก่อนถูกเปิดเผยแล้ว ผู้ร้ายกลับกลายเป็นลูกชายของตัวเอง!”
“คุณธนพัตและภรรยากลับมาพบกันอีกครั้ง และภาพบรรยากาศอบอุ่นในขณะที่พาลูกชายของพวกเขาไปทิ้งขยะ”
“คุณธนพัตสุดหล่อและแสนเผด็จการ ออกมาพูดว่าคุณสาริศาคือภรรยาของเขา!”
สาริศาอ่านหัวข้อพาดหัวข่าวออกมาทีละหัวข้อ และอดที่จะรู้สึกว่าหัวข้อที่พวกเขาคิดขึ้นมานั้นสุดยอดมาก
สาริศาก้มหน้าอ่านต่อ ก่อนจะรู้สึกว่าเนื้อหาที่เขียนค่อนข้างคล้ายกัน จึงไม่มีอะไรให้น่าอ่านต่อไปอีก
“ไม่เป็นไรค่ะ เป็นข่าวดังก็ช่างมันเถอะ” สาริศารู้สึกว่าเรื่องพวกนี้ไม่สำคัญอะไร ยังไงซะก่อนหน้านี้เธอก็เป็นแบบนี้มาก่อน และตอนนี้มันก็แค่เหตุการณ์ที่ย้อนกลับไปเหมือนเมื่อห้าปีก่อน
“อืม ไม่เป็นไร” ธนพัตเองก็รู้สึกว่ามันไม่สำคัญอะไรเช่นกัน
ชัชวาลที่อยู่ข้างๆ เห็นว่าทั้งสองคนไม่มีอะไรท่าทีอะไร ดังนั้นเขาจึงตั้งใจจะขอตัวกลับก่อน
“เอาล่ะ ของก็เอามาส่งถึงที่แล้ว ส่วนพี่ก็หมดหน้าที่แล้ว พวกน้องจัดของเข้าที่กันเอาเอง พี่กลับก่อนล่ะ”
ชัชวาลที่ได้ชื่อว่าเป็นท่านประธานบริษัท ตอนนี้กลับต้องยอมลดตำแหน่งมาเป็นคนขนของให้กับพวกเขา แค่นี้ก็ไม่เลวแล้ว เดี๋ยวเขายังต้องกลับไปจัดการเอกสารที่บริษัทอีก
ชัชวาลเหมือนเห็นกองเอกสารกำลังกวักมือเรียกเขาอยู่
“พี่คะ เดินทางกลับดีๆ นะคะ” ธนพัตพยักหน้าไปทางชัชวาล แล้วมองส่งเขาจากไป
“ไม่ว่าเมื่อก่อนนายจะเคยทำอะไรไว้ แต่ฉันหวังว่านายจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี” ชัชวาล พูดกับชรัณที่ตามมาส่งเขา
ที่จริงแล้วตอนที่ธนพัตบอกให้ชรัณมาส่งตนเองก็ชะงักไปเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ไม่พูดอะไร
หรือว่าชรัณเองก็เดาเจตนาของธนพัตได้ ดังนั้นเขาจึงออกมาส่งตนเอง
ตรงจุดนี้ทำให้ชัชวาลรู้สึกถึงความผิดปกติ ในสมัยก่อนธนพัตจะมอบหมายงานให้ชรัณจัดการทั้งหมด
แต่ตอนนี้แม้แต่จะให้เขาไปส่งแขกยังไม่อยากพูดออกมา นั่นหมายความว่าชรัณต้องทำเรื่องที่ผิดมาก ซึ่งทำให้ธนพัตรู้สึกผิดหวัง
“ครับ คุณชัชวาล” ชรัณไม่แปลกใจที่ชัชวาลเดาออก คนที่อยู่ทำธุรกิจมาหลายปี ถ้าแค่นี้ยังมองไม่ออก บริษัทก็คงไม่สามารถพัฒนาจนใหญ่โตแบบนี้ได้
หลังจากพูดจบ ชัชวาลก็หันหลังเดินจากไป
“น้องธีร์ รีบไปทำความสะอาดห้องนอนของตัวเองลูก” สาริศามองสิ่งของกองใหญ่ตรงหน้า แล้วบอกให้ธีร์ทำความสะอาดห้องด้วยตัวเอง
เหตุผลหนึ่งคืออยากให้ธีร์ได้ออกกำลังกาย และอีกเหตุผลหนึ่งคือเพื่อแบ่งเบาภาระของเธอด้วย
“น้องธีร์อยากนอนกับคุณพ่อและคุณแม่ครับ” พอธีร์ได้ยินสาริศาบอกให้เขานอนในห้องคนเดียว เขาก็ไม่ชอบใจขึ้นมา
“ไม่ได้” ธนพัตอยากมีโลกส่วนตัวกับสาริศา ตอนนี้ถ้ามีธีร์นอนด้วย วันเวลาดีๆ ของเขาคงจะหมดลงแน่ๆ
“ทำไมไม่ได้ครับ?” ธีร์มองไปทางธนพัตที่มีปฏิกิริยารุนแรงแปลกๆ แล้วถามด้วยความงุนงง
แต่ว่าเพิ่งจัดของได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาจากชั้นล่าง
พอสาริศาเดินลงไป ธนพัตก็หยิบมันขึ้นมากดรับสายแล้ว แต่พอธนพัตได้ยินสีหน้าของเขาก็ยิ่งเคร่งขรึมมากขึ้น จนสุดท้ายเขาก็พูดว่า “ได้ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็กดวางสาย แล้วมองไปทางสาริศา ก่อนจะพูดว่า “พชิราหายตัวไปแล้ว”
พอได้ยินแบบนี้ สาริศาก็ตกใจมาก ก่อนหน้านี้พชิราอยู่ในโรงพยาบาล แต่ทำไมเธอถึงหายไปได้?
เรื่องนี้ทำให้สาริศาไม่เข้าใจ อีกทั้งตอนที่เธอออกมาจากโรงพยาบาล เธอก็ย้ำเตือนกับพยาบาลให้ดูพชิราไว้ให้ดี แต่ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?
“ไปเถอะ ไปดูที่โรงพยาบาลกัน” ถึงแม้สาริศาจะตกใจ แต่ก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็ว ว่าการจะจับตามองคนคนหนึ่งให้ดี ไม่ใส่ใจก็ทำไม่ได้
มันเป็นความผิดของตนเองที่ไม่มีมาตรการป้องกันที่ดี จะโทษใครไม่ได้
“ครับ” ธนพัตเอื้อมมือไปอุ้มธีร์ขึ้นมา แล้วเดินทางไปโรงพยาบาลพร้อมกับสาริศา
“คุณพ่อครับ ใครหายตัวไปเหรอครับ” ธีร์ที่ได้ยินบทสนทนาของเมื่อตะกี้ จึงรู้ว่ามีคนหายตัวไป
แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเป็นใคร
“เป็นคนไม่ดีหายตัวไปครับลูก” สาริศาไม่ใช่คนตอบ แต่ปล่อยให้ธนพัตเป็นคนตอบ
แต่เธอคิดไม่ถึงว่าธนพัตจะพูดตรงไปตรงมาแบบนี้ เขาพูดว่าพชิราเป็นคนไม่ดีออกมาตรงๆ
“โห... แล้วเธอจะเป็นเหมือนกับผมไหมครับ ที่ลักพาตัวตัวเอง?” ธีร์นึกถึงการลักพาตัวครั้งนั้นขึ้นมา ที่เขาลักพาตัวตัวเอง
ดังนั้นจึงอยากลองถามดู ว่าคนไม่ดีคนนี้จะเป็นแบบนั้นด้วยหรือเปล่า จากนั้นก็ขอเงินจากพวกเขา
“ทำแบบนั้นมันดูไม่มีเหตุผลครับ” ธนพัตคิดตามคำพูดของธีร์ ก่อนจะรู้สึกว่าพชิราไม่มีเหตุผลที่จะทำแบบนี้
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...