หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 493
สรุปบท บทที่ 493 หาพชิราไม่เจอแล้ว: หวานเย็น กรุ่นใจ
อ่านสรุป บทที่ 493 หาพชิราไม่เจอแล้ว จาก หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
บทที่ บทที่ 493 หาพชิราไม่เจอแล้ว คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ หวานเย็น กรุ่นใจ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ช็อคโกแลต อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
“คุณชาย คุณนายน้อยครับ ผมพบว่ายอดเงินในบัญชีของพชิราหายไปหมดแล้วครับ ไม่เหลือเงินแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะถอนเงินไปก่อนแล้ว”
ชรัณรีบรายงานให้ทั้งสองเกี่ยวกับเรื่องที่เขาเพิ่งตรวจสอบเจอ ถึงแม้เรื่องนี้สาริศาจะเป็นคนสั่งให้เขาทำ แต่เขาก็ยังต้องทำตามคำสั่งอย่างซื่อสัตย์
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ เราก็ไปที่ห้องพักผู้ป่วยเพื่อดูว่ามีเบาะแสอะไรเหลือไว้ไหม” สาริศาได้ยินรายงาน และเป็นไปตามที่เธอคาดไว้เลย
ในเมื่อครั้งนี้พชิราสามารถหลบหนีได้สำเร็จ แสดงว่าเธอได้คิดและทำการวางแผนล่วงหน้ามาเป็นเวลานานแล้ว
จะไม่ทิ้งเบาะแสอะไรไว้เลยก็เป็นเรื่องปกติ แต่สาริศาไม่เชื่อว่าจะมีแผนการไหนที่จะสมบูรณ์แบบไม่ทิ้งเบาะแสไว้เลยในโลกใบนี้
ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจมาดูในห้องพักผู้ป่วย
“อืม ไปกันเถอะ” ธนพัตเองก็เห็นด้วยกับสาริศาที่จะไปดูห้องพักผู้ป่วย บางทีอาจจะพบเบาะแสอะไรในห้องพักผู้ป่วย ก็จะเป็นประโยชน์สำหรับการค้นหาของพวกเขามาก
ธนพัตกุมมือสาริศา แล้วเดินมาจนถึงหน้าห้องพักผู้ป่วย ภายในดูไม่ต่างจากปกติมากเท่าไหร่ นอกจากตรงประตูที่ดูเหมือนจะสลักคำพูดไว้
สาริศาเดินเข้าไปใกล้เพื่อดู แล้วเห็นตัวอักษรที่โดดเด่นสี่คำเขียนไว้: รอฉันกลับมา
พอเห็นประโยคนี้ คนที่แกะสลักประโยคนี้จะต้องมีเรี่ยวแรงมากขนาดไหนกัน ถึงจะสามารถแกะสลักลงไปได้ลึกขนาดนี้
“ในห้องไม่มีอะไรน่าสงสัย นอกจากชายเสื้อตัวนี้” สาริศาเดินไปรอบ ๆ ภายในห้องสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยมาก
อย่างน้อยพชิราเกิดมาในตระกูลผู้ดี ตอนที่เธอหนีไป จะทำความสะอาดห้องให้สะอาดก่อน ก็สมควรแล้ว
แต่สิ่งที่สาริศาไม่รู้ก็คือ สภาพห้องที่สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยแบบนี้ได้ ก็เพราะหลังจากพชิราหนีไปแล้ว พยาบาลได้ทำการจัดห้องและทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว
ดังนั้นการที่สาริศาไม่พบเบาะแสอะไรในห้องก็ไม่แปลก แต่สาริศานึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมากะทันหัน
ก่อนหน้านี้เธอเคยกังวลว่าพชิราจะทำอะไรไม่ดีในห้อง ดังนั้นเธอจึงทำการติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ในห้องนี้
เดิมทีคิดว่ามันคงไม่มีประโยชน์อะไร แต่คิดไม่ถึงว่าตอนนี้มันจะมีประโยชน์ขึ้นมาได้
สาริศาถือว่าตัวเองฉลาดและรอบคอบมาก
“เร็วเข้าค่ะ ไปถอดกล้องวงจรปิดด้านบนประตูลงมา จะได้ดูกัน” สาริศาสั่งชรัณให้ขึ้นไปถอดกล้องวงจรปิดลงมาอย่างรวดเร็ว เพื่อที่เธอจะได้ตรวจสอบ
ในตอนนั้น เพราะกลัวว่าพชิราจะสังเกตเห็น กล้องวงจรปิดที่เธอติดตั้งจึงมีขนาดเล็กมาก และตอนนี้ต้องถอดมันลงมาถึงจะดูได้
“ครับ” ชรัณรีบตอบ ก่อนจะเหยียบเก้าอี้ขึ้นไป ตั้งใจจะถอดกล้องวงจรปิดลงมา
“คุณติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมผมถึงไม่รู้” ธนพัตตกใจมาก สาริศาติดตั้งมันตอนไหน
จากที่ธนพัตจำได้ ทุกครั้งที่สาริศามาที่นี่ เขาจะมาด้วยตลอด แต่เขาไม่เห็นว่าเธอติดตั้งกล้องวงจรปิดนี่นา
“มันเป็นเรื่องหลังจากเราหย่ากันแล้วค่ะ” สาริศามองไปที่ธนพัต แล้วพูดพร้อมกับครุ่นคิด
หรือจะให้พูดก็คือ กล้องวงจรปิดตัวนี้ ถูกติดตั้งหลังจากที่พวกเราหย่ากันแล้ว ดังนั้นฉันจึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องบอกคุณ
พอธนพัตได้ยินคำตอบของสาริศา เขารู้สึกว่าที่เธอพูดมาก็มีเหตุผล จึงไม่ได้ถามอะไรต่อ
ในขณะที่พวกเธอกำลังคุยกัน ชรัณก็ลงมือเร็วมาก เขารีบถอดกล้องวงจรปิดลงมาอย่างรวดเร็ว
สาริศาไปที่จุดพักผ่อนของกลุ่มพยาบาล แล้วขอยืมคอมพิวเตอร์มาหนึ่งเครื่อง แล้วตรวจดูว่า พชิราทำอะไรตอนอยู่ในห้องบ้าง
หลังจากที่ดูแล้ว ถึงได้รู้ว่าคนที่แกะสลักบนประตูนั้นคือพชิรานั่นเอง
อีกทั้งตอนที่เธอแกะสลัก สีหน้าของเธอดูน่ากลัวมาก เหมือนกับอยากจะฆ่าใครสักคน แต่หลังจากนั้น สีหน้าของเธอก็เริ่มอ่อนโยนขึ้นมาทำให้สาริศารู้ว่าเธอกำลังนึกถึงคนที่รัก
แต่สาริศารู้ดี มีแค่เวลาที่คิดถึงธนพัต พชิราถึงจะมีสีหน้าอ่อนโยนแบบนี้
ดังนั้นตอนนี้ถือโอกาสตอนที่เธอยังหนีไปได้ไม่ไกลรีบหาเธอให้เจอจะดีกว่า
ดังนั้นตอนนี้ทำได้แค่ตรวจสอบกล้องวงจรปิดบนถนน หวังว่าจะเห็นว่าเธอเดินไปทางไหน
“ได้ค่ะ” สาริศามองไปทางธีร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วมองไปที่ชรัณก่อนจะพูด
“ชรัณ นายพาน้องธีร์กลับบ้านไปก่อน เดี๋ยวฉันจะไปดูกล้องวงจรปิดกับธนพัตเองค่ะ” สาริศาไม่อยากให้ธีร์ต้องวิ่งวุ่นไปกับพวกเธอด้วย จึงได้แต่บอกให้ชรัณพาธีร์กลับบ้านไปก่อน
“คุณแม่ครับ คนคนนั้นตามหายากมากเลยเหรอครับ ทำไมคุณแม่ดูร้อนใจขนาดนี้ น้องธีร์ไม่กลับไปกับลุงชรัณ น้องธีร์จะตามหากับคุณแม่ด้วย”
ในมุมมองของธีร์ การตามหาใครสักคนมันง่ายมาก แค่มองไปรอบๆ ก็เจอแล้ว
แต่พอเห็นสีหน้าที่หมดหนทางของพ่อแม่ ดูไปแล้วเหมือนจะยากมาก
ธีร์ไม่เข้าใจเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงอยากจะอยู่ช่วยสาริศากับธนพัตตามหาต่อ
“น้องธีร์เด็กดี แม่ทำเสื้อหายที่บ้านหาไม่เจอ ลูกไปช่วยแม่หาหน่อยได้ไหมจ๊ะ” สาริศาทำได้เพียงจำใจพูดโกหกออกมา เพื่อให้ธีร์กลับไปก่อน
“ได้ครับ” พอธีร์ได้ยินว่าเขาสามารถช่วยเหลือแม่ของตัวเองได้ เขาก็ดีใจขึ้นมาทันที
ตอนนี้เขากำลังรอคอยที่จะกลับบ้านพร้อมกับชรัณอย่างตื่นเต้น แล้วช่วยสาริศาตามหาเสื้อของเธอที่หายไป
“ดูแลน้องธีร์ให้ดี” ชรัณมองไปทางธนพัต อยากจะดูว่าธนพัตมีอะไรจะสั่งการเพิ่มอีกไหม
แต่หลังจากรออยู่นาน ธนพัตก็ไม่ได้พูดอะไร ในช่วงที่ชรัณกำลังจะหันหลังเดินจากไป ธนพัตก็พูดคำนี้ขึ้นมา
คำนี้ทำให้ชรัณดีใจมาก และรีบตอบรับอย่างรวดเร็ว
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...