หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 498

พอเห็นโดเรมอนเต็มห้อง ธีร์ก็ดีใจมาก ก่อนจะรีบโยนลงบนเตียง รับรู้ความรู้สึกที่กำลังนอนอยู่บนกองตุ๊กตาโดราเอมอน

พอเห็นธีร์นอนกลิ้งไปมาบนเตียงอย่างมีความสุข ธนพัตกับสาริศาก็มีความสุขไม่แพ้กัน

นี่เป็นครั้งแรกที่ครอบครัวของพวกเขามีความสุขมากถึงขนาดนี้ จึงยิ้มออกมาพร้อมกันโดยไม่คำนึงถึงสถานการณ์

สาริศามองไปที่ธนพัต อยากจะพาธนพัตไปดูการตกแต่งในห้องนอนของพวกเธอ ดังนั้นเธอจึงปล่อยให้ธีร์เล่นอยู่ที่นี่คนเดียว และทั้งสองก็เดินไปดูที่อีกห้อง

เพราะตอนที่สาริศากำลังตกแต่งห้องในวันนี้ เธอไม่ยอมให้ธนพัตเข้าไปในห้องด้วย ดังนั้น ธนพัตเองก็ไม่รู้ว่าห้องนอนของพวกเขาเป็นยังไงบ้างในตอนนี้

“ห้องนอนในจินตนาการของคุณเป็นแบบไหนคะ” สาริศาเอียงหน้าไปถามธนพัต

แต่ธนพัตแทนที่จะตอบ กลับบอกเธอออกมาเพียงแค่ “เดินระวังครับ”

พอได้ยินแบบนี้ สาริศาทำได้เพียงยิ้มมุมปาก และเริ่มจินตนาการว่าเดี๋ยวตอนธนพัตเห็นห้องนอนจะทำหน้าตายังไง

สีหน้าแบบนั้นสาริศาคิดไม่ออกเลยจริงๆ ดังนั้นเธอจึงได้แต่ตั้งตารอที่จะได้เห็นสีหน้าของธนพัต

ด้วยความที่ห้องของพวกเขาอยู่ไม่ไกลจากห้องของธีร์ จึงเดินมาถึงอย่างรวดเร็ว

สาริศาเขย่งปลายเท้าขึ้น แล้วปิดตาของธนพัตไว้ ก่อนจะเปิดประตู แล้วปิดลงอีกครั้ง

 “สาม สอง หนึ่ง!” สาริศานับถอยหลัง และปล่อยมือลงช้าๆ

หลังจากได้เห็นการตกแต่งของห้องนอนแล้ว ธนพัตก็ตกตะลึงไปทันที

สาริศายกยิ้ม แล้วมองธนพัตอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะพูดว่า “เป็นยังไงบ้างคะ ดูดีไหม”

สาริศาสังเกตสีหน้าพึงพอใจของธนพัตอย่างละเอียด แต่ว่า เขาตกตะลึงแค่ในตอนแรกเท่านั้น ตอนนี้กลับมาเป็นปกติแล้ว

ภายในห้องไม่ใช่แค่ธนพัต แต่คงต้องบอกว่าผู้ชายส่วนใหญ่ต่างก็ไม่ชอบนั่นก็คือสีชมพู

แต่สาริศารู้เรื่องนี้ดี แต่ก็ยังอดที่จะตกแต่งห้องให้เป็นสีชมพูไม่ได้

เพราะเธออยากจะเห็นปฏิกิริยาของธนพัต อีกทั้งเธอรู้สึกว่ามีเพียงสีชมพูเท่านั้นที่สามารถสะท้อนความอบอุ่นของห้องออกมาได้

“เป็นยังไงบ้างคะ” สาริศายังคงสังเกตท่าทางของธนพัตอย่างละเอียด แต่กลับไม่เห็นอะไรเลย

“ก็พอได้ครับ” ธนพัตยิ้มให้สาริศา ทำให้สาริศาที่มองเห็นเกือบจะเลือดกำเดาไหลออกมา

“คุณมองพอหรือยัง” ธนพัตมองไปที่สาริศาที่ยังคงจ้องมองตัวเองอยู่ แล้วยื่นหน้าออกไป

ถ้าทั้งสองคนขยับเข้าไปใกล้กันอีกนิด พวกเขาก็จะจูบกันได้แล้ว

แต่ธนพัตอยากจะทำเช่นนี้จริงๆ ยังไม่ทันที่สาริศาจะตอบอะไร เขาก็จูบริมฝีปากของสาริศา แล้วจูบกันอย่างดูดดื่ม

สาริศากับธนพัตกำลังอยู่ในอารมณ์ดูดดื่ม ก็ได้ยินเสียงธีร์มาเคาะประตู

“คุณพ่อคุณแม่ครับ ผมหิวแล้ว”

หลังจากได้ยินเสียง สาริศาก็สะดุ้งตกใจ แล้วรีบผละออกมาจากริมฝีปากของธนพัต

ถ้าสิ่งที่ทั้งสองกำลังทำอยู่ ถูกธีร์เห็นคงจะไม่ดีแน่

ส่วนธนพัตมองท่าทางเขินอายของสาริศาในตอนนี้ และรู้สึกว่าท่าทางเขินอายของสาริศาดูสวยมาก

“อายเหรอครับ?” ธนพัตเอ่ยปาก แล้วพูดหยอกล้อสาริศา

แต่สาริศาที่ได้ยินคำพูดของเขา หน้าเธอยิ่งแดงมากขึ้น แก้มแดงระเรื่อ

ธนพัตหัวเราะออกมาเบาๆ

ธนพัตเดินออกไป แล้วอุ้มธีร์เดินลงไปชั้นล่าง

“น้องธีร์หิวแล้วเหรอครับ งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ”แม่บ้านทั้งสองคนที่สาริศาจ้างมาทำอาหารเก่งมาก

ตอนนี้เธอจำเป็นต้องมีผู้สนับสนุนจริงๆ แต่ถ้าผู้สนับสนุนคนนั้นคือLeo ก็จะดีกว่า

และเธอมองออก พี่น้องทั้งสองเป็นคนที่มีอำนาจ และมีแค่พวกเขาที่เธอสามารถพึ่งพาได้

พชิราที่กำลังคิดว่าเธอกับLeoยังมีความหวังอยู่ไหม ก็เห็นว่าLenพุ่งตัวเข้ามาหาแล้ว

พชิราถูกกอดรัดขึ้นมากะทันหัน และไม่สามารถขยับตัวได้

เรี่ยวแรงของผู้ชายกับผู้หญิงมีความแตกต่างกันอย่างมาก ถึงแม้พชิราจะใช้กำลังทั้งหมดของเธอ แต่ก็ไม่สามารถหนีออกจากอ้อมแขนของLenได้

พอคิดถึงจุดนี้ พชิราจึงได้แต่ยอมแพ้ เพราะเธอรู้ ถ้าเธอยังคงดิ้นรนต่อไป ไม่เพียงแต่Lenจะไม่ปล่อยเธอไป แต่เขาจะยิ่งทำรุนแรงมากขึ้น

เพราะผู้ชายมักจะชอบเอาชนะพวกผู้หญิงที่ไม่เต็มใจขึ้นเตียงกับพวกเขา และบังเอิญว่า Lenเป็นคนประเภทนี้

ส่วนเรื่องที่ว่าพชิรารู้เรื่องนี้ได้ยังไง นั่นเป็นเพราะเมื่ออาทิตย์ก่อนพชิราก็เคยดิ้นรน แต่สิ่งที่แลกมากลับเป็นความต้องการที่ไม่รู้จบของคนพวกนั้น

ดังนั้นตอนนี้พชิราจึงต้องยอมให้อย่างเชื่อฟัง แบบนี้บางทีเธออาจจะได้สิ่งที่ต้องการจากLenมากขึ้น

โดยเฉพาะเงินทอง

Leoตามใจน้องชายของเขามาก ถ้าLenขอเงินจากเขา Leoคงไม่ปฏิเสธหรอกนะ?

ดังนั้นสิ่งที่พชิราคิดคือปรนนิบัติLenให้ดี จากนั้นเธอก็จะใช้Lenเพื่อได้เงินเพิ่มขึ้น

มีแค่วิธีนี้เท่านั้น ตนเองถึงจะสามารถกลับไปได้อย่างสง่างาม และต่อสู้กับสาริศาได้

พชิราคิดอย่างมีความสุข และLenที่อยู่บนร่างกายของเธอก็ยิ่งได้ใจมากขึ้น

ทั้งสองฝ่ายได้ในสิ่งที่ต้องการ ที่จริงแล้วแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

พอคิดถึงตรงนี้ พชิราก็รู้สึกว่าไม่มีอะไร ยังไงเรื่องนี้ เธอก็เริ่มเปิดกว้างมากขึ้นแล้ว