หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 503

สาริศาฟังที่ธีร์พูดแล้วก็ถึงรู้ว่า ที่แท้การอบรมสั่งสอนของครอบครัวเนเน่ค่อนข้างพิเศษ ดังนั้นเมื่อกี้ถึงได้พูดคำพูดที่ทำเอาสาริศาตกใจ

“ลูกรู้ได้ยังไงเหรอ?” สาริศารู้สึกแปลกใจ เรื่องพวกนี้คนทั่วไปคงไม่ไปป่าวประกาศที่ไหน งั้นธีร์รู้ได้ยังไงล่ะ?

“ผมสังเกตดูเองครับ” ธีร์มองสาริศาด้วยแววตาที่สื่อว่า คำถามง่ายขนาดนี้ยังจะถามฉันอีก

ทำเอาสาริศามองธีร์อย่างเหนื่อยใจ ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

เด็กอย่าฉลาดมากเกินไปจะดีกว่า ดูสิ ตอนนี้เพราะเด็กฉลาดเกินไป จนเริ่มเยาะเย้ยไอคิวของตัวเอง

และธนพัตก็หัวเราะ ไม่ได้พูดอะไรมาก

“ธีร์ แม่เห็นลูกอยู่ในห้อง มีเด็กผู้หญิงล้อมตัวลูกเยอะเลย ลูกมีความคิดยังไงเหรอ?”

สาริศารู้สึกว่าควรถามเรื่องนี้สักหน่อยจะดีกว่า ไม่งั้นต่อไปลูกมีแผนก่อนวัยอันควรจะทำยังไง

“ไม่คิดอะไรนะครับ พวกเธอชอบผม ก็แค่อยู่ข้างผมเท่านั้นเอง” ในโลกของธีร์นั้น ชอบก็คือการได้อยู่ข้างกัน

ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าพวกเธออยู่ใกล้ตัวเองไม่ได้มีอะไรผิดเลย

แต่สาริศากลับไม่รู้ว่าจะพูดกับธีร์ยังไงดี จึงต้องมองธนพัตด้วยแววตาขอร้อง

หวังว่าธนพัตจะช่วยพูดอะไรหน่อย มาสอนธีร์สักหน่อย

“น้องธีร์ ลูกรู้ไหม? เด็กผู้หญิงถ้าเล่นกับเด็กผู้หญิงมากเกินไป จะดูไม่มีความเป็นลูกผู้ชายนะ”

ธนพัตมองธีร์แล้วพูดอย่างตั้งใจ ธนพัตพูดมาก็ถูก ผู้ชายบางคนเล่นกับผู้หญิงมากไป นานเข้าจะมีความหน่อมแน้มเหมือนผู้หญิง

แต่ตอนนี้ปัญหาสำคัญคือให้ธีร์ออกห่างจากเด็กผู้หญิงพวกนั้น อย่าให้ธีร์อยู่กับพวกเธออีก

“แต่ธีร์ไม่ได้หาพวกเธอ พวกเธอมาหาผมเองนี่ครับ” ธีร์ได้ยินคำพูดของธนพัต ก็พูดกับธนพัตอย่างน้อยใจ

พ่อเข้าใจตัวเองผิดแล้ว

ธีร์รักแม่มากที่สุด ถ้าตัวเองไม่มีความเป็นลูกผู้ชายมากพอ แล้วจะเอาแรงที่ไหนมาปกป้องแม่

รู้ข้อนี้แล้ว ธีร์ก็รู้สึกผิดหวังขึ้นมา

“งั้นถึงแม้คุณพ่อจะเข้าใจผิด ในเมื่อธีร์ไม่ได้ไปเล่นกับพวกเธอก่อนงั้นต่อไปธีร์ก็ไม่ต้องเล่นกับพวกเธอแล้วนะ”

สาริศารู้ว่าตัวเองไม่ให้ลูกไปเล่นกับผู้หญิงพวกนั้นดะล้ำเส้นเกินไป แต่ยังดีกว่าต่อไปลูกไปเรียนอะไรผิดๆ และมีแฟนก่อนวัยอันควร

“ธีร์ไม่ได้ไปคุยกับพวกเธอสักหน่อย”

ธีร์พูดความจริง ธีร์ไม่ได้สนใจผู้หญิงพวกนั้นจริงๆ ผู้หญิงพวกนั้นก็แค่อยู่ใกล้กับเขา ไม่ได้พูดอะไรกับเขาด้วย

ที่จริงไม่ใช่ว่าผู้หญิงพวกนั้นไม่คุยกับธีร์ แต่เพราะพวกเธอเห็นท่าทางที่เย็นชาของธีร์ แต่ละคนเลยไม่กล้าพูดอะไรกับธีร์

“อืม งั้นน้องธีร์ต้องเป็นเด็กดีที่โรงเรียนนะ รู้ไหม” สาริศารู้สึกว่าตัวเองไม่มีอะไรจะพูดกับธีร์แล้ว ดังนั้นจึงพูดแค่นี้

“ครับ” ธีร์ตอบสาริศาอย่างรวดเร็ว

ไม่ต้องให้สาริศาพูดหรอก ธีร์ก็จะเป็นเด็กดีอยู่แล้ว เรื่องนี้สาริศาวางใจได้เลย

ธนพัตมองดูทั้งสองคนคุยกัน ก็กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

เพราะคฤหาสน์ตระกูลกีรติเมธานนท์ห่างจากโรงเรียนของธีร์มาก ดังนั้นจึงขับรถนานมากกว่าจะถึงที่หมาย

พอถึงแล้ว ก็สิบเอ็ดโมงครึ่งพอดี

สาริศาอุ้มธีร์ลงจากรถ ก็เห็นหน้าประตูมีคนมารอพวกเขาแล้ว

“คุณชาย คุณนายน้อย” คนรับใช้คนนั้นรออยู่ที่นี่นานมาก ในที่สุดพวกเขาก็มาสักที

แต่เพราะไม่รู้ว่าเด็กผู้ชายที่อยู่ตรงกลางธนพัตกับสาริศาคือใคร จึงไม่ได้เรียก

“อืม คุณปู่ล่ะ?” ธนพัตเอ่ยถาม

“นายท่านอยู่ในบ้านค่ะ” แม่บ้านว่าแล้วก็นำทางพวกเขาไป

“สวัสดีครับคุณปู่ทวด ” ธีร์ชอบคุณปู่ทวดที่ใจดีคนนี้มาก ดังนั้นจึงเรียกด้วยรอยยิ้มหวาน

“จ๊ะ” ท่านประเสริฐก็ชอบเหลนคนนี้มากเช่นกัน จึงตอบรับอย่างมีความสุข

ต่อมาก็มองไปยังธนพัต เหมือนกำลังต่อว่าเขาอยู่

สองสามีภรรยาคืนดีกันแล้วก็ไม่บอกเขา ตอนนี้มีลูกชายโตขนาดนี้ก็ยังไม่บอกอีก

สายตาเข้มงวดมาก ธนพัตก็ถูกมองจนรู้สึกผิด จึงอธิบายขึ้นว่า

“คุณปู่ ที่จริงผมว่าจะบอกคุณปู่แล้ว แต่ก็อยากรอให้มั่นคงกว่านี้ค่อยบอก” ธนพัตอธิบายกับท่านประเสริฐ

หวังว่าเหตุผลนี้จะปลอบให้ท่านประเสริฐมีความสุขได้

แต่ท่านประเสริฐไม่ได้จะว่าอะไรธนพัต นานๆธนพัตจะกลับมาสักครั้ง เขาจะว่าอะไรเยอะก็ไม่ได้

“เหอะ” ถึงแม้จะไม่ด่าว่าอะไร แต่ยังไงก็ยังโกรธอยู่ดี

“คุณปู่ทวดอย่าโกรธเลย คุณพ่อไม่ได้ตั้งใจหรอกครับ” ธีร์เห็นท่านประเสริฐโกรธ ดังนั้นจึงจับแขนเสื้อท่านประเสริฐส่ายไปมา

อยากให้ท่านประเสริฐหายโกรธ

“ฮ่าๆๆ ได้ๆๆ” ท่านประเสริฐพูดออกมาอย่างดีใจ หัวเราะจนเครากระตุกไปหลายที

แต่ขอแค่ท่านประเสริฐดีใจก็พอแล้ว

เรื่องอะไรก็ไม่สำคัญเท่าท่านประเสริฐมีความสุขหรอก

ในเมื่อหายโกรธแล้ว งั้นตอนนี้ก็ถึงเวลากินข้าวแล้ว ท่านประเสริฐจึงให้ทุกคนไปกินข้าวด้วยกัน

นานมากแล้วที่ไม่ได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน ดังนั้นอาหารมื้อนี้ ท่านประเสริฐตั้งใจให้แม่บ้านทำเยอะหน่อย

แม่บ้านรู้ว่าคุณชายกับคุณนายน้อยจะกลับมา ก็ไม่กล้าละเลยอยู่แล้ว