หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 504

เพราะท่านประเสริฐไม่รู้ว่าสาริศาชอบกินอะไร จึงทำทุกรสชาติออกมาทั้งหมด

จึงทำให้บนโต๊ะอาหารตอนนี้มีอาหารวางเต็มไปหมด

ทำเอาสาริศารู้สึกปลื้มใจ

“คุณปู่คะ ที่จริงไม่ต้องเตรียมอาหารเยอะขนาดนี้ก็ได้ค่ะ หนูไม่เลือกกินอยู่แล้ว กินอะไรก็ได้ค่ะ” สาริศากังวลว่าถ้ามาครั้งหน้าอีก ยังจะจัดอลังการแบบนี้อีก งั้นตัวเองคงกดดันมากเกินไปแล้ว

“ได้ ครั้งนี้ก็ช่างเถอะ ครั้งหน้าค่อยทำง่ายๆหน่อยแล้วกัน” ท่านประเสริฐเป็นใคร จะไม่รู้ได้ยังไงว่าสาริศาคิดอะไร

เพราะยังไงก็ยังเป็นคนที่อ่อนกว่า จะกดดันมากก็ไม่ได้ ดังนั้นจึงพูดตามน้ำสาริศาไป

สาริศาพยักหน้าให้กับท่านประเสริฐ รู้สึกว่าท่านประเสริฐไม่ได้คุยยากเท่าไหร่เลย และยังมองในภาพรวมดีกว่าพวกคนแก่ทั่วไปเสียอีก

หลังจากรู้ข้อนี้แล้ว สาริศาก็เปิดใจมากขึ้น ไม่เกรงเหมือนเมื่อกี้

“แม่ครับ ผมอยากกินอันนั้น” เพราะอาหารเยอะเกินไป และโต๊ะก็ใหญ่มากอีกด้วย มีอาหารบางจานที่ธีร์เอื้อมไม่ถึง

ดังนั้นจึงต้องขอให้สาริศาช่วย

สาริศามองดูอาหารที่ธีร์ชี้ รู้สึกเหมือนจะไกลไปหน่อย

ถ้าเธอไปคีบล่ะก็ คงต้องลุกขึ้นมา แต่แบบนั้นจะดูไม่มีมารยาทเกินไป

ในตอนที่เธอลังเลว่าจะคีบอาหารให้ธีร์ดีหรือเปล่านั้น ก็เห็นอาหารจานนั้นผ่านตรงหน้าตัวเองไป จากนั้นก็ไปตกอยู่ในถ้วยของธีร์

สาริศารู้ว่าธนพัตกำลังช่วยเธออยู่ ดังนั้นเธอจึงมองธนพัตด้วยแววตาที่ซาบซึ้ง

ธนพัตมองดูสายตาของเธอ ต่อมาก็ขยิบตา บอกว่าไม่เป็นไร

แต่พอเป็นแบบนี้แล้ว ท่านประเสริฐก็เห็นการร่วมมือกันของทั้งสองคน ทำเอาสาริศาหน้าแดงระเรื่อ

“ฮ่าๆๆ ตาพัทเอ้ย ในเมื่อคืนดีกันแล้ว ก็คว้าโอกาสนี้ไว้ดีๆล่ะ” ประเสริฐชอบสาริศาอยู่แล้ว

ตอนนี้พอรู้ว่าสาริศากับธนพัตคืนดีกันแล้ว ในใจก็ยิ่งมีความสุขขึ้นไปอีก

ไม่งั้นก็คงไม่มีอาหารมื้อนี้หรอก

“วางใจได้เลยครับ คุณปู่ ผมจะรักษาไว้ให้ดี” ธนพัตมองสาริศาแล้วพูดประโยคนี้

ได้ยินแล้วเหมือนกำลังบอกให้ท่านประเสริฐ แต่แท้จริงแล้วกำลังบอกกับสาริศาต่างหาก

“ริศา ถ้าธนพัตทำอะไรผิด เธอก็มาบอกกับฉันได้เลยนะ ฉันจะช่วยจัดการให้เอง”

ท่านประเสริฐพูดอย่างจริงจัง ไม่มีท่าทีล้อเล่นเลย

“ค่ะ”

สาริศายิ้มตอบรับ ต่อมาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

เวลากินและนอนไม่พูด ในตระกูลใหญ่นี้ค่อนข้างให้ความสำคัญกับหลักคำสอนนี้

เพราะไม่พูด เอาแต่ก้มหน้ากินข้าว อาหารมื้อนี้จึงผ่านไปเร็วมาก

ท่านประเสริฐนั่งคุยกับธนพัต สาริศาและธีร์บนโซฟา พูดคุยกันเรื่อยๆดูไม่เบื่อเลย

“ริศา ลูกชายเธออายุห้าขวบแล้ว ไม่คิดจะเพิ่มลูกสาวให้ตระกูลกีรติเมธานนท์เหรอ?”

ท่านประเสริฐชอบลูกสาวมากกว่าอยู่แล้ว แต่ธนพัตเป็นผู้ชาย ตอนนี้จึงต้องคาดหวังกับสาริศาให้มีลูกสาวเพิ่มอีกคน

แต่สาริศาได้ยินคำนี้แล้วก็อึ้งไปชั่วขณะ

ตัวเองเพิ่งคืนดีกับธนพัตได้ไม่นาน ก็คิดถึงเรื่องคลอดลูกแล้วเหรอ?

แต่จะพูดออกไปตรงๆก็ไม่ได้ ดังนั้นจึงพูดอย่างอ้อมค้อมว่า “คุณปู่คะ หนูเพิ่งกลับมาได้ไม่นาน รอคุ้นชินแล้วค่อยพูดถึงเรื่องเด็กเถอะค่ะ”

พอพูดคำนี้จบ ก็สำรวจดูสีหน้าของท่านประเสริฐอย่างละเอียด ไม่ได้ไม่มีความสุข กลับกันกลับมองด้วยแววตาเข้าอกเข้าใจ