หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 511

เช้าวันรุ่งขึ้น เนื่องจากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ สาริศาจึงพาธีร์ไปเดินช้อปปิ้งซื้อเสื้อผ้า

ธนพัตมีธุระจึงไม่ได้ไปด้วยกันกับพวกเขา และให้ชรัณคอยติดตามสาริศาเพื่อดูแลความปลอดภัยให้พวกเขาแทน

อันที่จริงสาริศาไม่ต้องการให้ใครมาคอยดูแล แต่เพราะเมื่อวานออสตินสารภาพรักกับสาริศาไปแล้ว ตอนนี้ถ้าปล่อยให้เธอไปไหนมาไหนคนเดียว ธนพัตยังไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่นัก

ไม่สู้ให้ชรัณคอยตามพวกเขา แบบนี้ยังพอจะช่วยขวางพวกที่คอยหาโอกาสเข้ามายุ่มย่ามเวลาออกไปข้างนอกได้

สาริศาไม่รู้ว่าธนพัตคิดอะไรอยู่ แต่ตอนนี้การให้ชรัณมาคอยติดตามแบบนี้ก็ไม่ได้ผิดแปลกอะไร

ฉะนั้นแค่ทำตามที่ธนพัตว่าไปเถอะ เพียงแค่ธนพัตสบายใจ แค่นี้ก็ดีแล้ว

และในขณะที่กำลังพาธีร์เลือกซื้อเสื้อผ้า พวกเขาก็ได้ยินเสียงเรียกให้ช่วยจับขโมย

แล้วในตอนนั้นขโมยก็บังเอิญวิ่งผ่านตัวสาริศาไปพอดี แต่เพราะมีชรัณคอยดูแลอยู่ เธอจึงไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร

“คุณนายน้อย ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?” ชรัณมองสาริศาอย่างกังวลว่าเธอจะตกใจกลัว

“ไม่เป็นไร” สาริศามองธีร์ และรู้สึกได้ว่าธีร์กำลังมองคนที่กำลังจับขโมยพวกนั้นด้วยแววตาเป็นประกาย

ขโมยเป็นผู้ชาย รูปร่างไม่สูงและผ่ายผอม ไม่รู้ว่าคนแบบนี้มาเป็นขโมยได้ยังไง

แต่เพราะทุกคนช่วยเหลือกันอย่างกล้าหาญ ขโมยจึงถูกจับอย่างรวดเร็ว

ขณะที่สาริศาเห็นว่าเรื่องราวทุกอย่างใกล้จะจบแล้ว และกำลังจะเดินแยกออกไปนั้น จู่ ๆ เธอก็เห็นร่างของใครคนหนึ่งแวบผ่านสายตาของเธอไป

นั่นมัน...

พชิรา

สาริศาครุ่นคิดอีกครั้ง ทำไมพชิราถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ในเมื่อตอนนั้นเธอหนีไปอยู่ต่างประเทศแล้วไม่ใช่เหรอ

ฉะนั้นคนที่เห็นเมื่อกี้ต้องไม่ใช่พชิราแน่ ๆ

“แม่ครับ”

เพราะสาริศาเอาแต่ยืนเหม่อลอย ธีร์จึงเอาแต่ร้องเรียกสาริศา

นานกว่าสาริศาจะได้ยิน

“หืม น้องธีร์เป็นอะไรเหรอลูก?” สาริศามองธีร์ราวกับว่าเธอยังไม่ได้สติจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้

“แม่ เมื่อกี้ธีร์เรียกแม่อยู่ตั้งนาน ทำไมแม่ไม่ตอบผมเลย” ธีร์พูดอย่างไม่พอใจ

เมื่อกี้เขาร้องเรียกสาริศาอยู่นาน แต่ว่าเธอกลับไม่สนใจเขาเลย

แบบนี้จะไม่ให้ธีร์น้อยใจได้ยังไง

แต่ตอนนี้เพราะสาริศาดูเหมือนจะมีเรื่องอะไรในใจ ฉะนั้นธีร์เลยไม่บ่นเรื่องของเธอแล้ว

“แม่เป็นอะไรไปครับ?” ในใจของธีร์อยากจะคอยปกป้องและอยากช่วยแบ่งเบาความทุกข์ใจของสาริศาอยู่เสมอ

ดังนั้นพอตอนนี้เห็นสาริศาทำหน้าเหมือนไม่มีความสุข เขาก็คิดว่าบางทีตัวเองอาจจะช่วยแบ่งเบาความทุกข์ใจอะไรได้บ้าง

แต่สาริศาไม่ได้บอกธีร์ว่าเมื่อครู่นี้เกิดอะไรขึ้น เพราะเธอมั่นใจว่าตัวเองน่าจะมองผิดไป

“ไม่มีอะไรหรอกลูก พอดีเมื่อกี้แม่เห็นคนคนหนึ่งคิดว่าเป็นคนรู้จัก แต่ว่าไม่ใช่”

สาริศาอธิบายให้ธีร์ฟังเล็กน้อย ก่อนจะจูงธีร์ไปเดินช้อปปิ้งต่อ

“เป็นยังไง รู้สึกดีไหมที่ได้เห็นผู้หญิงที่นายรักจูงมือลูกชายของเธอกับผู้ชายคนอื่นมาช้อปปิ้งด้วยกันแบบนี้?”

หลังจากสาริศาเดินจากไป ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ออสตินก็เอ่ยถามคำถามแทงใจอย่างประชดประชัน

“พชิรา เธออย่าได้คืบจะเอาศอก”

ที่แท้ผู้หญิงคนนั้นคือพชิราจริง ๆ สาริศาไม่ได้มองผิดไป

ในฐานะที่ออสตินเป็นผู้ชาย กลับต้องมาถูกพชิราพูดจาดูถูกเสียดูต่ำต้อยแบบนี้ จะไม่ให้เขาโกรธได้ยังไง

“เอาเถอะ ตอนนี้นายก็ได้เห็นแล้ว พวกเราควรจะไปคุยกันดี ๆ ได้แล้ว” พชิรามองร่างของสาริศาที่เดินห่างออกไปไกล เธอยกมือขึ้นลูบเส้นผมพลางพูดอย่างไม่ใส่ใจอะไร

หลังจากกลับถึงบ้านตอนเย็น ขณะที่สาริศากำลังครุ่นคิดอย่างรอบคอบว่าควรจะบอกเรื่องที่ตัวเองพบเจอมาวันนี้กับธนพัตดีไหม