หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 511
สรุปบท บทที่ 511 ร่วมมือ: หวานเย็น กรุ่นใจ
สรุปเนื้อหา บทที่ 511 ร่วมมือ – หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
บท บทที่ 511 ร่วมมือ ของ หวานเย็น กรุ่นใจ ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ช็อคโกแลต อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เช้าวันรุ่งขึ้น เนื่องจากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ สาริศาจึงพาธีร์ไปเดินช้อปปิ้งซื้อเสื้อผ้า
ธนพัตมีธุระจึงไม่ได้ไปด้วยกันกับพวกเขา และให้ชรัณคอยติดตามสาริศาเพื่อดูแลความปลอดภัยให้พวกเขาแทน
อันที่จริงสาริศาไม่ต้องการให้ใครมาคอยดูแล แต่เพราะเมื่อวานออสตินสารภาพรักกับสาริศาไปแล้ว ตอนนี้ถ้าปล่อยให้เธอไปไหนมาไหนคนเดียว ธนพัตยังไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่นัก
ไม่สู้ให้ชรัณคอยตามพวกเขา แบบนี้ยังพอจะช่วยขวางพวกที่คอยหาโอกาสเข้ามายุ่มย่ามเวลาออกไปข้างนอกได้
สาริศาไม่รู้ว่าธนพัตคิดอะไรอยู่ แต่ตอนนี้การให้ชรัณมาคอยติดตามแบบนี้ก็ไม่ได้ผิดแปลกอะไร
ฉะนั้นแค่ทำตามที่ธนพัตว่าไปเถอะ เพียงแค่ธนพัตสบายใจ แค่นี้ก็ดีแล้ว
และในขณะที่กำลังพาธีร์เลือกซื้อเสื้อผ้า พวกเขาก็ได้ยินเสียงเรียกให้ช่วยจับขโมย
แล้วในตอนนั้นขโมยก็บังเอิญวิ่งผ่านตัวสาริศาไปพอดี แต่เพราะมีชรัณคอยดูแลอยู่ เธอจึงไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร
“คุณนายน้อย ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?” ชรัณมองสาริศาอย่างกังวลว่าเธอจะตกใจกลัว
“ไม่เป็นไร” สาริศามองธีร์ และรู้สึกได้ว่าธีร์กำลังมองคนที่กำลังจับขโมยพวกนั้นด้วยแววตาเป็นประกาย
ขโมยเป็นผู้ชาย รูปร่างไม่สูงและผ่ายผอม ไม่รู้ว่าคนแบบนี้มาเป็นขโมยได้ยังไง
แต่เพราะทุกคนช่วยเหลือกันอย่างกล้าหาญ ขโมยจึงถูกจับอย่างรวดเร็ว
ขณะที่สาริศาเห็นว่าเรื่องราวทุกอย่างใกล้จะจบแล้ว และกำลังจะเดินแยกออกไปนั้น จู่ ๆ เธอก็เห็นร่างของใครคนหนึ่งแวบผ่านสายตาของเธอไป
นั่นมัน...
พชิรา
สาริศาครุ่นคิดอีกครั้ง ทำไมพชิราถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ในเมื่อตอนนั้นเธอหนีไปอยู่ต่างประเทศแล้วไม่ใช่เหรอ
ฉะนั้นคนที่เห็นเมื่อกี้ต้องไม่ใช่พชิราแน่ ๆ
“แม่ครับ”
เพราะสาริศาเอาแต่ยืนเหม่อลอย ธีร์จึงเอาแต่ร้องเรียกสาริศา
นานกว่าสาริศาจะได้ยิน
“หืม น้องธีร์เป็นอะไรเหรอลูก?” สาริศามองธีร์ราวกับว่าเธอยังไม่ได้สติจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้
“แม่ เมื่อกี้ธีร์เรียกแม่อยู่ตั้งนาน ทำไมแม่ไม่ตอบผมเลย” ธีร์พูดอย่างไม่พอใจ
เมื่อกี้เขาร้องเรียกสาริศาอยู่นาน แต่ว่าเธอกลับไม่สนใจเขาเลย
แบบนี้จะไม่ให้ธีร์น้อยใจได้ยังไง
แต่ตอนนี้เพราะสาริศาดูเหมือนจะมีเรื่องอะไรในใจ ฉะนั้นธีร์เลยไม่บ่นเรื่องของเธอแล้ว
“แม่เป็นอะไรไปครับ?” ในใจของธีร์อยากจะคอยปกป้องและอยากช่วยแบ่งเบาความทุกข์ใจของสาริศาอยู่เสมอ
ดังนั้นพอตอนนี้เห็นสาริศาทำหน้าเหมือนไม่มีความสุข เขาก็คิดว่าบางทีตัวเองอาจจะช่วยแบ่งเบาความทุกข์ใจอะไรได้บ้าง
แต่สาริศาไม่ได้บอกธีร์ว่าเมื่อครู่นี้เกิดอะไรขึ้น เพราะเธอมั่นใจว่าตัวเองน่าจะมองผิดไป
“ไม่มีอะไรหรอกลูก พอดีเมื่อกี้แม่เห็นคนคนหนึ่งคิดว่าเป็นคนรู้จัก แต่ว่าไม่ใช่”
สาริศาอธิบายให้ธีร์ฟังเล็กน้อย ก่อนจะจูงธีร์ไปเดินช้อปปิ้งต่อ
“เป็นยังไง รู้สึกดีไหมที่ได้เห็นผู้หญิงที่นายรักจูงมือลูกชายของเธอกับผู้ชายคนอื่นมาช้อปปิ้งด้วยกันแบบนี้?”
หลังจากสาริศาเดินจากไป ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ออสตินก็เอ่ยถามคำถามแทงใจอย่างประชดประชัน
“พชิรา เธออย่าได้คืบจะเอาศอก”
ที่แท้ผู้หญิงคนนั้นคือพชิราจริง ๆ สาริศาไม่ได้มองผิดไป
ในฐานะที่ออสตินเป็นผู้ชาย กลับต้องมาถูกพชิราพูดจาดูถูกเสียดูต่ำต้อยแบบนี้ จะไม่ให้เขาโกรธได้ยังไง
“เอาเถอะ ตอนนี้นายก็ได้เห็นแล้ว พวกเราควรจะไปคุยกันดี ๆ ได้แล้ว” พชิรามองร่างของสาริศาที่เดินห่างออกไปไกล เธอยกมือขึ้นลูบเส้นผมพลางพูดอย่างไม่ใส่ใจอะไร
หลังจากกลับถึงบ้านตอนเย็น ขณะที่สาริศากำลังครุ่นคิดอย่างรอบคอบว่าควรจะบอกเรื่องที่ตัวเองพบเจอมาวันนี้กับธนพัตดีไหม
เขาไม่ได้แย่ไปกว่าธนพัตเลย
ธนพัตมีเงินมีอำนาจ ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้แย่ไปกว่าธนพัตเลยสักนิด
ดังนั้นทำไมเขาต้องปล่อยมือด้วย?
ในเมื่อไม่สำเร็จก็ต้องพยายามให้มากขึ้น หัวใจของออสตินในตอนนี้ถูกพชิราทำให้ปั่นป่วนวุ่นวายไปหมดแล้ว
ตอนนี้ออสตินเริ่มมีพลังใจขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว แต่ในทางตรงกันข้ามเขาก็ยังแอบรู้สึกผิดอยู่บ้างเล็กน้อย
อันที่จริงออสตินเองก็เคยคิดว่าที่ตอนนี้เขาเป็นแบบนี้มันใจร้ายและร้ายกาจเกินไปหรือเปล่า
แต่พชิรากลับพูดว่า “ถ้านายไม่ร้ายกาจไม่ใจร้าย นายก็จะไม่มีวันได้หัวใจของสาริศา”
ใช่ ที่เขาทำแบบนี้ก็เพราะความรัก
ในเมื่อเป็นแบบนี้ เขาก็ไม่มีอะไรต้องรู้สึกผิดและละอายใจอีกแล้ว
หลังจากออสตินขัดแย้งกับตัวเองในใจอยู่นาน ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะร่วมมือกับพชิรา
เพื่อจะแยกธนพัตออกจากสาริศา เพื่อความรัก
โดยไม่มีวิธีการเลวทรามต่ำช้า
หลังจากออสตินขัดแย้งกับตัวเองในใจอยู่นาน เขาลุกขึ้นยืน ปัดเศษดินเศษฝุ่นออกจากตัว
เดินไปที่รถ เหยียบคันเร่ง ขับรถออกไปอย่างสบายใจ
คืนนี้พระจันทร์สว่างเป็นพิเศษ มันสาดส่องสว่างทุกอย่างที่ดี
และเช่นเดียวกัน สิ่งที่สกปรกเลวร้ายทุกอย่างก็จะปรากฏต่อหน้าผู้คนเช่นกัน
เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่สาริศาตื่นนอน เธอรู้สึกว่าเมื่อคืนตัวเองนอนหลับไม่สนิทเลย พอวันนี้ตื่นเช้าเธอเลยมีอาการปวดหัวมาก
แม้แต่สาริศาก็ไม่รู้ว่าเมื่อคืนวานตัวเองไปทำอะไรมา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...