หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 516
สรุปบท บทที่ 516 ธนพัตเป็นอะไรไป: หวานเย็น กรุ่นใจ
สรุปเนื้อหา บทที่ 516 ธนพัตเป็นอะไรไป – หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
บท บทที่ 516 ธนพัตเป็นอะไรไป ของ หวานเย็น กรุ่นใจ ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ช็อคโกแลต อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
“ธนพัตเป็นอะไรกันแน่ เวลาแบบนี้ชอบหาตัวไม่เจอตลอด” หลังจากสาริศาได้ฟังเสียงเตือนว่าอีกฝ่ายติดต่อไม่ได้ เธอก็โยนโทรศัพท์ทิ้งไปไว้อีกทาง และเริ่มคิดฟุ้งซ่าน
เธอจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ตามตัวธนพัตไม่เจอแบบนี้คือตอนที่ธนพัตขอเธอแต่งงาน แล้วตอนนี้เขาก็ไม่รับโทรศัพท์ นี่มันหมายความว่ายังไง!?
หรือว่าเขามีอะไรจะเซอร์ไพรส์เธอเหรอ?
เธอครุ่นคิดอีกครั้ง เมื่อวานเขาก็เพิ่งจะตอบตกลงไปเที่ยวแชงกรีล่ากับเธอเอง ตอนนี้ดูเหมือนไม่มีอะไรจะเซอร์ไพรส์อีกแล้วนี่นา
เธอคงจะคิดมากไปเอง บางทีตอนนี้ธนพัตอาจจะกำลังติดธุระอยู่ก็ได้
สาริศาจำได้ว่าเธอเคยอ่านบล็อกหนึ่งที่ว่า เวลาที่ติดต่อแฟนของตัวเองไม่เจอ ให้เดาไว้ว่าเขากำลังมีเซ็กส์อยู่
ถึงแม้ว่าสาริศาจะเคยคิดแบบนั้น แต่พอคิด ๆ ดูแล้ว ธนพัตไม่ใช่คนแบบนั้น เธอจึงไม่คิดมากอีก แถมยังแอบหัวเราะเยาะตัวเองด้วยที่มีความคิดแบบนี้
ในเมื่อติดต่อธนพัตไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นก็นั่งรออยู่ตรงนี้แหละ
สาริศานั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาต่อไปสักพัก จากนั้นไม่นาน เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น
สาริศาขมวดคิ้ว เธอจำได้ว่าตอนธนพัตออกไปเขาเอากุญแจไปด้วยนี่นา อีกอย่างบ้านของพวกเขาก็ปลดล็อกด้วยลายนิ้วมือด้วย ไม่ใช่กุญแจก็เปิดได้
สาริศาแอบส่องผ่านตาแมว หน้าประตูเป็นผุ้ชายคนหนึ่ง สวมหมวก แถมยังสวมแมสก์ มองเห็นหน้าเขาไม่ชัด
สาริศากำลังคิดว่าจะเปิดประตูให้เขาดีไหม จึงเอ่ยถามอีกฝ่ายผ่านประตูว่าเขาเป็นใคร
“มาส่งของครับ” อีกฝ่ายตอบกลับ แต่น้ำเสียงของเขาฟังดูแปลก ๆ แต่สาริศาไม่ได้สนใจอะไรมากมายนัก
สาริศานึกขึ้นได้ว่าวันนี้ตัวเองจองตั๋วเครื่องบินไป เธอแอบคิดว่าหรือของจะส่งมาถึงภายในวันนี้จริง ๆ มันรวดเร็วขนาดนี้เลยเหรอ กลางค่ำกลางคืนพวกเขาก็ไม่พักผ่อนกันเหรอ
สาริศารีบเปิดประตูให้คนส่งของเข้ามา
“ฉันขอดูสินค้าก่อนนะคะ” ในเมื่อเขาสะดวกให้จ่ายปลายทาง งั้นเธอก็ควรจะตรวจดูตั๋วเครื่องบินสักหน่อย แบบนี้เธอถึงจะวางใจ
“ริศา～” ระหว่างที่สาริศากำลังรอให้คนส่งของเอาสินค้าให้เธอดู เธอก็ได้ยินชายคนนั้นเรียกชื่อของเธอออกมา
สาริศาตกตะลึง คนส่งของตรงหน้า...
เขารู้ชื่อเธอได้ยังไง เธอจำได้ว่าชื่อที่เธอให้ไปตอนนั้นไม่ใช่ริศานี่นา
ยิ่งไปกว่านั้น น้ำเสียงของคนตรงหน้าฟังดูคุ้นหูมาก
หลังจากที่สาริศาตกตะลึงอยู่พักหนึ่ง ในใจของเธอก็รู้แล้วว่าเขาคนนี้เป็นใคร
สาริศาก้าวเข้าไปถอดหมวกและแมสก์ของเขาออก
ใบหน้าที่คุ้นเคยปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ
สาริศาเคยคิดไว้แล้วว่าคนตรงหน้าเป็นเขา แต่พอถอดแมสก์ของเขาออก เธอก็ยังตกตะลึงอยู่ดี
“ธนพัต นี่คุณทำอะไร...?” ทีแรกสาริศาคิดว่าครั้งนี้ตัวเองสามารถซื้อตั๋วเครื่องบินได้ด้วยความพยายามของตัวเอง
แต่คิดไม่ถึงเลยว่าคนขายคนนั้นกลับเป็นธนพัต
สาริศามองไปที่ธนพัต เธออยากรู้ว่าเขาจะแก้ตัวว่ายังไง
“ฉันก็แค่เห็นว่าเธอหาซื้อตั๋วไม่ได้ ก็เลยช่วยเธอไง” ธนพัตเดินไปที่ตู้รองเท้า เปลี่ยนรองเท้า แล้วจูงสาริศาไปนั่งที่โซฟา
“เราตกลงกันแล้วว่าครั้งนี้ให้ฉันเป็นคนเตรียมเอง” ทีแรกสาริศารู้สึกดีใจมากที่ตัวเองสามารถหาซื้อตั๋วเครื่องบินได้ แต่ตอนนี้ เธอรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
“เอาล่ะๆ ไม่เป็นไรนะ” ธนพัตปลอบใจสาริศาแล้วพูดต่อว่า
“อันที่จริง ตั๋วเครื่องบินนี้ชรัณก็เป็นคนช่วยซื้อมาให้ ฉันไม่ได้เป็นคนซื้อเอง” ธนพัตเหลือบตามองไปทางชรัณที่อยู่ข้าง ๆ พลางขยิบตาให้เขา
ชรัณอยากจะหัวเราะ แต่ก็พยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้จนสุดความสามารถ ซึ่งสาริศามองออกแต่แรกแล้ว แต่เธอแค่ไม่อยากพูดออกมาก็เท่านั้น
“ถ้าอย่างนั้นข้าวของที่เหลือที่ต้องเตรียมไปเที่ยวครั้งนี้คุณจัดการแล้วกัน” สาริศาเห็นว่าของที่ตัวเองสามารถเก็บได้ เธอก็เก็บเรียบร้อยแล้ว ส่วนที่เหลือก็มอบหมายให้ธนพัตก็แล้วกัน
เขาเคยนั่งหนึ่งครั้งตอนบินจากอเมริกากลับมาที่นี่ และตอนนี้เป็นครั้งที่สองแล้ว
ธีร์ชอบนั่งยานพาหนะพวกนี้มาก เวลามองออกไปนอกหน้าต่างเครื่องบิน มันเหมือนกับทีวีเคลื่อนที่ได้
แถมยังได้ใกล้ชิดกับธรรมชาติ เวลาธีร์ได้เห็นอะไรพวกนี้เขาจะอารมณ์ดีมาก
“พ่อครับแม่ครับ ทำไมต้องปิดโทรศัพท์ด้วยครับ”
ธีร์กำลังฟังสิ่งที่แอร์โฮสเตสพูด และเริ่มถามคำถาม
ครั้งแรกที่ธีร์นั่งเครื่องบิน ตอนนั้นเขายังเด็กมาก ยังพูดไม่ได้ การที่เขาจะมาถามคำถามเอาตอนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะเด็ก ๆ ก็ชอบถามคำถามกันทั้งนั้น
“เพราะว่าคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าในโทรศัพท์จะส่งคลื่นรบกวนเครื่องบิน” ธนพัตใช้คำพูดที่คิดว่าธีร์สามารถฟังเข้าใจ
ธนพัตยังแอบกลัวว่าบางคำธีร์อาจฟังไม่เข้าใจ เขาจึงถามกลับไปอีกว่า “พอเข้าใจที่พ่อพูดไหม?”
“เข้าใจครับ” ธีร์ทำท่าโอเคให้ธนพัต เพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาเข้าใจ
สาริศามองท่าทางของธีร์แล้วก็หัวเราะออกมา
ท่าทางที่ธีร์เพิ่งจะทำเมื่อกี้ทั้งน่ารักและดูตลกมาก แถมธีร์ยังขยิบตาให้พวกเขาอีกด้วย
บางครั้งสาริศาก็แอบคิดว่าตัวเองจำเพศของธีร์ผิดไปหรือเปล่า?
หรือว่าที่จริงแล้วธีร์เป็นผู้หญิง?
แต่ต่อให้สาริศาจะคิดยังไง ธีร์ก็เป็นผู้ชาย เรื่องนี้ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
สาริศามองธนพัต ซึ่งเขาเองก็กำลังยิ้มอยู่เหมือนกัน
แต่เมื่อเขารู้สึกถึงสายตาของเธอที่มองอยู่ เขาจึงเหลือบมองเธอกลับ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...