บทที่ 519 หยอกสักหน่อย – ตอนที่ต้องอ่านของ หวานเย็น กรุ่นใจ
ตอนนี้ของ หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 519 หยอกสักหน่อย จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
“อืม...คุณพ่อคุณแม่ก็ตื่นเช้ามากเหมือนกันครับ” ปกติเวลาเข้าเรียนของธีร์ก็ประมาณแปดโมงเช้า ดังนั้นบางครั้งธีร์ก็จะตื่นเช้าเหมือนกัน
“ในเมื่อตื่นแล้ว งั้นก็ลุกไปล้างหน้าล้างตาเถอะ” ธนพัตมองแล้วพูดกับธีร์ ขณะที่กำลังจะไปช่วยธีร์เปลี่ยนเสื้อผ้า เขากลับถูกธีร์ปฏิเสธ
“คุณครูของเราบอกว่า เรื่องของตัวเองก็ควรจะทำเอง ธีร์จะใส่เสื้อผ้าเองครับ”
หลังจากธีร์เบี่ยงหลบมือของธนพัต เขาก็แยกออกไปแต่งตัวเอง
เมื่อธนพัตถูกลูกชายปฏิเสธ เขาก็ไม่ได้รู้สึกเก้อเขินอะไร แต่กลับรู้สึกว่าลูกชายของเขาเก่งสุด ๆ ไปเลย
ฉะนั้นการไปเข้าโรงเรียนอนุบาลครั้งนี้ก็ถือว่าไม่ได้สูญเปล่า
“โอเค ถ้าอย่างนั้นน้องธีร์ใส่เองนะ พ่อกับแม่จะไปล้างหน้าล้างตาจัดการตัวเองก่อน” หลังจากธนพัตเห็นว่าธีร์ใส่เสื้อผ้าเองได้ไม่มีปัญหาอะไร เขาจึงเดินไปเข้าห้องน้ำ
สาริศากำลังแปรงฟันอยู่ข้างใน ธนพัตเดินเข้ามาโอบกอดสาริศาเอาไว้จากด้านหลัง “ริศา”
“หืม” สาริศากำลังแปรงฟันอยู่จึงไม่สามารถพูดอะไรได้มาก จึงได้แค่ขานรับแค่คำเดียว
“เดี๋ยวฉันช่วยเธอแปรงเอง” ธนพัตพูด พลางเอื้อมมือไปหยิบแปรงสีฟันจากมือของสาริศา แล้วเริ่มแปรงฟันให้เธออย่างระมัดระวัง
เทคนิคการแปรงฟันให้คนอื่นของธนพัตไม่เลวเลยจริง ๆ ทั้งสองคนก็ให้ความร่วมมือกันเป็นอย่างดี ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาใหญ่อะไร
เพียงไม่นาน สาริศาก็แปรงฟันเสร็จเรียบร้อย ล้างฟองที่ติดอยู่ริมฝีปากออก และกำลังจะเดินออกไป
แต่เธอกลับถูกธนพัตดึงไว้ก่อน คนข้างหลังมองเธอด้วยใบหน้าไม่พอใจ
“เป็นอะไรไป?” สาริศาที่เพิ่งตื่นนอนไม่นานยังคงมึน ๆ งง ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าใจว่าธนพัตดึงเธอไว้เพราะต้องการอะไร
ธนพัตมองสาริศาด้วยสายตาขุ่นเคืองอีกครั้ง แต่หลังจากเห็นว่าสาริศาก็ยังไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไร เขาจึงยอมเอ่ยปากพูด
“ฉันช่วยเธอแปรงฟันแล้ว” ธนพัตพูดแค่ครึ่งประโยค เพราะเขาคิดว่าพูดแบบนี้ก็น่าจะเข้าใจแล้ว
แต่แค่ประโยคเดียวของสาริศา ทำเอาธนพัตถึงกับพูดไม่ออก
“แล้วยังไง?”
“เธอต้องแปรงฟันให้ฉันด้วย”
ธนพัตจนปัญญา จึงทำได้เพียงแค่พูดในสิ่งที่เขาคิดออกมาตรง ๆ ไม่อย่างนั้นเขากลัวว่าคนตัวเล็กตรงหน้า ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะเข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง” สาริศาร้องขานรับในทันใด
ธนพัตมองสาริศาอย่างมีความสุข แต่คำพูดประโยคเดียวของเธอทำให้เขาทำตัวไม่ถูกในทันที
“แปรงเอง”
หลังจากสาริศาพูดจบเธอก็หันตัวเดินออกไปทันที ทิ้งธนพัตให้น้อยอกน้อยใจมองแผ่นหลังของเธอที่เดินจากไปอยู่ที่เดิมคนเดียว
ธนพัตทำอะไรไม่ได้ เพราะวันนี้ยังมีทริปที่ต้องไปต่อ ดังนั้นพอล้านหน้าแปรงฟันเสร็จ เขาก็เดินออกไปทันที
ส่วนสาริศาก็ช่วยธีร์ล้างหน้าล้างตาเสร็จเรียบร้อย ทั้งสามคนลงไปทานอาหารเช้าด้านล่าง เสร็จแล้วค่อยไปทำกิจกรรมต่อไป
“ริศา ต่อไปเธออยากจะทำอะไร?” ขณะที่กำลังรับประทานอาหาร ธนพัตมองสาริศาด้วยสีหน้าคาดหวัง
“ฉันอยากไปสวนสนุก”
หลังจากพูดจบ ใบหน้าของธนพัตตึงเครียดขึ้นมาทันที
“ริศา พวกเราไปขี่ม้ากันดีไหม? ไปสวนสนุก ที่ไหนก็ไปได้ ทำไมต้องมาไกลถึงที่นี่ด้วย?”
ธนพัตพยายามล้างสมองของสาริศาอย่างสุดกำลัง จากนั้นก็เหลือบมองลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตัวเอง
ธนพัตขยิบตาส่งสัญญาณให้ธีร์ช่วยเขาเกลี้ยกล่อมสาริศา
สาริศาขี่ม้าไม่เป็น เพราะฉะนั้นเวลาขี่จะได้เพิ่มความสนุกขึ้นไปอีก
“โอเค พวกเราไปขี่ม้ากัน” สาริศาคิดว่าธนพัตพูดมีเหตุผลจึงเห็นด้วยกับเขา
หลังจากเดินสำรวจไปสักพัก ธนพัตก็เรียกคนดูแลที่นี่มา ทั้งสาริศาและธนพัตต่างก็อยากขี่ม้าเที่ยวเล่นแล้ว
ทันทีที่ธนพัตส่งเสียงผิวปากไปทางทุ่งหญ้า คุณลุงที่กำลังขี่ม้าคนหนึ่งก็ควบม้าเข้ามาหา
“คุณผู้ชาย ม้าสักตัวไหมครับ?” คุณลุงคนนั้นดูอายุราว ๆ ห้าสิบเกือบจะหกสิบต้น ๆ ถึงแม้ว่าจะเริ่มมีผมหงอกขาวแล้ว แต่ยังดูร่างกายแข็งแรงมาก
ดูไม่ออกเลยว่าชีวิตได้ผ่านอะไรมาบ้าง แต่แค่มองก็รู้เลยว่าเขาต้องเป็นเด็กที่เติบโตมาบนหลังม้าแน่นอน
“อืม” ธนพัตขานรับ พลางส่งสัญญาณให้คุณลุงช่วยพาพวกเขาไปดูม้า แล้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
“โอ้โห สวยจังเลย” คุณลุงพาพวกเขาไปที่ฟาร์มม้า มีคอกม้าเรียงรายอยู่ตรงหน้าพวกเขา
สาริศาถูกใจม้าสีขาวตัวหนึ่ง เธอแอบคิดในใจว่าถ้าธนพัตได้ขี่มันเขาคงจะหล่อมากแน่ ๆ หล่อแบบเจ้าชายขี่ม้าขาวเลย
“เอาตัวนี้แล้วกันครับ” เมื่อธนพัตเห็นว่าสาริศาชอบม้าตัวนั้น แถมม้ายังดูเชื่องมาก แถมยังเดินเข้าไปใกล้สาริศาสองสามก้าวด้วย
พอจะมองออกว่าม้าตัวนั้นก็ชอบสาริศาเหมือนกัน
ในเมื่อทั้งสองต่างก็ถูกใจกัน ถ้าอย่างนั้นเลือกมันก็แล้วกัน
ธนพัตรับชุดสำหรับขี่ม้าที่คุณลุงยื่นมาให้ หลังจากทั้งสองคนกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมา
เนื่องจากธีร์ยังเด็กเกินไป จึงไม่มีชุดสำหรับขี่ม้าที่ไซส์เล็กขนาดเขา ดังนั้นธีร์จึงไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
สาริศามองธนพัตในชุดสีขาว พอสวมชุดสำหรับขี่ม้ามันยิ่งทำให้เขาดูหล่อและรูปร่างดีมาก
“เป็นไง? หล่อไหม?”
ธนพัตเห็นสาริศามองเขาด้วยใบหน้าหลงใหล จึงอยากจะพูดหยอกล้อเธอสักหน่อย
ส่วนสาริศาก็มองธนพัตด้วยใบหน้าแดงก่ำ และเอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดอะไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...