หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 519

“อืม...คุณพ่อคุณแม่ก็ตื่นเช้ามากเหมือนกันครับ” ปกติเวลาเข้าเรียนของธีร์ก็ประมาณแปดโมงเช้า ดังนั้นบางครั้งธีร์ก็จะตื่นเช้าเหมือนกัน

“ในเมื่อตื่นแล้ว งั้นก็ลุกไปล้างหน้าล้างตาเถอะ” ธนพัตมองแล้วพูดกับธีร์ ขณะที่กำลังจะไปช่วยธีร์เปลี่ยนเสื้อผ้า เขากลับถูกธีร์ปฏิเสธ

“คุณครูของเราบอกว่า เรื่องของตัวเองก็ควรจะทำเอง ธีร์จะใส่เสื้อผ้าเองครับ”

หลังจากธีร์เบี่ยงหลบมือของธนพัต เขาก็แยกออกไปแต่งตัวเอง

เมื่อธนพัตถูกลูกชายปฏิเสธ เขาก็ไม่ได้รู้สึกเก้อเขินอะไร แต่กลับรู้สึกว่าลูกชายของเขาเก่งสุด ๆ ไปเลย

ฉะนั้นการไปเข้าโรงเรียนอนุบาลครั้งนี้ก็ถือว่าไม่ได้สูญเปล่า

“โอเค ถ้าอย่างนั้นน้องธีร์ใส่เองนะ พ่อกับแม่จะไปล้างหน้าล้างตาจัดการตัวเองก่อน” หลังจากธนพัตเห็นว่าธีร์ใส่เสื้อผ้าเองได้ไม่มีปัญหาอะไร เขาจึงเดินไปเข้าห้องน้ำ

สาริศากำลังแปรงฟันอยู่ข้างใน ธนพัตเดินเข้ามาโอบกอดสาริศาเอาไว้จากด้านหลัง “ริศา”

“หืม” สาริศากำลังแปรงฟันอยู่จึงไม่สามารถพูดอะไรได้มาก จึงได้แค่ขานรับแค่คำเดียว

“เดี๋ยวฉันช่วยเธอแปรงเอง” ธนพัตพูด พลางเอื้อมมือไปหยิบแปรงสีฟันจากมือของสาริศา แล้วเริ่มแปรงฟันให้เธออย่างระมัดระวัง

เทคนิคการแปรงฟันให้คนอื่นของธนพัตไม่เลวเลยจริง ๆ ทั้งสองคนก็ให้ความร่วมมือกันเป็นอย่างดี ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาใหญ่อะไร

เพียงไม่นาน สาริศาก็แปรงฟันเสร็จเรียบร้อย ล้างฟองที่ติดอยู่ริมฝีปากออก และกำลังจะเดินออกไป

แต่เธอกลับถูกธนพัตดึงไว้ก่อน คนข้างหลังมองเธอด้วยใบหน้าไม่พอใจ

“เป็นอะไรไป?” สาริศาที่เพิ่งตื่นนอนไม่นานยังคงมึน ๆ งง ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าใจว่าธนพัตดึงเธอไว้เพราะต้องการอะไร

ธนพัตมองสาริศาด้วยสายตาขุ่นเคืองอีกครั้ง แต่หลังจากเห็นว่าสาริศาก็ยังไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไร เขาจึงยอมเอ่ยปากพูด

“ฉันช่วยเธอแปรงฟันแล้ว” ธนพัตพูดแค่ครึ่งประโยค เพราะเขาคิดว่าพูดแบบนี้ก็น่าจะเข้าใจแล้ว

แต่แค่ประโยคเดียวของสาริศา ทำเอาธนพัตถึงกับพูดไม่ออก

“แล้วยังไง?”

“เธอต้องแปรงฟันให้ฉันด้วย”

ธนพัตจนปัญญา จึงทำได้เพียงแค่พูดในสิ่งที่เขาคิดออกมาตรง ๆ ไม่อย่างนั้นเขากลัวว่าคนตัวเล็กตรงหน้า ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะเข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ

“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง” สาริศาร้องขานรับในทันใด

ธนพัตมองสาริศาอย่างมีความสุข แต่คำพูดประโยคเดียวของเธอทำให้เขาทำตัวไม่ถูกในทันที

“แปรงเอง”

หลังจากสาริศาพูดจบเธอก็หันตัวเดินออกไปทันที ทิ้งธนพัตให้น้อยอกน้อยใจมองแผ่นหลังของเธอที่เดินจากไปอยู่ที่เดิมคนเดียว

ธนพัตทำอะไรไม่ได้ เพราะวันนี้ยังมีทริปที่ต้องไปต่อ ดังนั้นพอล้านหน้าแปรงฟันเสร็จ เขาก็เดินออกไปทันที

ส่วนสาริศาก็ช่วยธีร์ล้างหน้าล้างตาเสร็จเรียบร้อย ทั้งสามคนลงไปทานอาหารเช้าด้านล่าง เสร็จแล้วค่อยไปทำกิจกรรมต่อไป

“ริศา ต่อไปเธออยากจะทำอะไร?” ขณะที่กำลังรับประทานอาหาร ธนพัตมองสาริศาด้วยสีหน้าคาดหวัง

“ฉันอยากไปสวนสนุก”

หลังจากพูดจบ ใบหน้าของธนพัตตึงเครียดขึ้นมาทันที

“ริศา พวกเราไปขี่ม้ากันดีไหม? ไปสวนสนุก ที่ไหนก็ไปได้ ทำไมต้องมาไกลถึงที่นี่ด้วย?”

ธนพัตพยายามล้างสมองของสาริศาอย่างสุดกำลัง จากนั้นก็เหลือบมองลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตัวเอง

ธนพัตขยิบตาส่งสัญญาณให้ธีร์ช่วยเขาเกลี้ยกล่อมสาริศา

สาริศาขี่ม้าไม่เป็น เพราะฉะนั้นเวลาขี่จะได้เพิ่มความสนุกขึ้นไปอีก

“โอเค พวกเราไปขี่ม้ากัน” สาริศาคิดว่าธนพัตพูดมีเหตุผลจึงเห็นด้วยกับเขา