คนขับเอารถไปจอดในโรงรถ จากนั้นสาริศา ธีร์ ธนพัต และชรัณก็เดินไปตามทางเดินส่วนตัวของบริษัท
เพราะพวกเขารู้ว่าถ้าเดินผ่านประตูทางเข้าหลัก จะถูกพวกนั้นล้อมอย่างแน่นอน
หากมีแค่ธนพัตกับชรัณก็ไม่ได้ลำบากมากนัก สาเหตุหลักเป็นเพราะมีสาริศากับธีร์อยู่ด้วย
ธนพัตต้องมั่นใจในความปลอดภัยของทั้งสองคน
ธนพัตกับชรัณที่อยู่ข้างหน้าหารือเกี่ยวกับเหตุการณ์ปัจจุบัน ส่วนสาริศาอยู่กับธีร์ตามหลังพวกเขา
สถานการณ์ของบริษัทส่วนใกญ่แล้วได้ยินชัดเจน แต่จะแก้ไขอย่างไรคงต้องรอดูธนพัต
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่บริษัทของเราจะชดใช้เงิน กับพวกผู้ถือหุ้นรายย่อยกลุ่มนี้ พวกเขามาจากทางไหนก็ไล่กลับไปทางนั้น”
ธนพัตฟังคำพูดของชรัณแล้วคิดว่ามันน่าขำ
ผู้ถือหุ้นรายย่อยพวกนั้นสูญเสียเพราะสิ่งที่ซื้อไปช่วงนี้ แต่กลับมาใส่ร้ายพวกเขา มันเป็นความผิดของพวกเขาตรงไหน
พวกเขายังบอกบรรดาญาติมิตรว่าอย่าซื้อของของTPN แค่ประเด็นเหล่านี้ ก็สามารถพิสูจน์ได้แล้วว่าผู้ถือหุ้นรายย่อยพวกนี้โวยวายไร้เหตุผล
ถึงขั้นไม่สนใจหลักเหตุผลด้วยซ้ำ
ความผิดเหล่านี้ไม่ได้เกิดจากพวกเขาทั้งหมด แต่ตอนนี้พวกเขากำลังลำบากมาก และไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี
เพราะพวกเขายังไม่รู้แน่ชัดว่าต้นเหตุอยู่ที่ไหน
เหตุใดหุ้นของบริษัทถึงร่วงกะทันหัน สาเหตุเกิดจากอะไร
หากไม่ชัดเจนในจุดนี้ เช่นนั้นก็จะไม่พบต้นเหตุที่แท้จริง และไม่มีทางหาวิธีแก้ไขที่เหมาะสมได้
และอีกอย่าง สาเหตุทั้งหมดเกิดจากตัวบริษัทเองหรือฝีมือคน
นี่เป็นส่วนที่ทำให้พวกเขาปวดหัวเช่นกัน
พวกธนพัตเดินเข้าไปในบริษัท กำลังตั้งใจว่าจะเข้าไปในห้องทำงานของประธาน พวกเขาก็ได้ยินเสียงของบอร์ดบริหารกำลังคุยกันอยู่ในสำนักงาน
“ท่านประธานจะไปไหน”
คนที่เป็นผู้นำพูดแบบนี้ คนที่ตามมาข้างหลังก็ทำหน้าเหมือนกำลังดูละคร
พวกเขาทำงานหนักเพื่อบริษัทมาหลายปี ในเมื่อตอนนี้มันพังลงเพราะประธานที่อยู่ตรงหน้า เช่นนั้นพวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทอะไรอีก
“คุณพงศา คุณว่าพวกเราจะทำอะไร” ธนพัตไม่โกรธแต่ยิ้มแทน มองพงศาด้วยสีหน้ารู้ทัน
“ถ้าให้ผมพูด ในเมื่อท่านประธานเป็นต้นเหตุให้บริษัทเป็นแบบนี้ เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในบอร์ดบริหารอีกต่อไปไม่ใช่เหรอ” พงศาสูบบุหรี่ที่มือพลางมองธนพัต
เดิมทีห้ามสูบบุหรี่ภายในบริษัท แต่ตอนนี้พงศาฝ่าฝืนกฎนี้แล้ว มันพิสูจน์ให้เห็นว่าเขาไม่สนใจความเป็นไปของบริษัทอีกต่อไป
“อ้อ แล้วตามความหมายคุณพงศา ผมควรอยู่ที่ไหนล่ะ” ธนพัตมองชรัณ ส่งสัญญาณให้ชรัณลงมือทันที
“ธนพัต คุณนี่มันไม่รู้จักละอายจริงๆ ตอนนี้บริษัทตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้แล้ว คุณก็ยังนิ่งเฉยวางก้ามจอมปลอมอยู่ที่นี่ คุณตั้งใจจะทำอะไร”
พงศาไม่คิดล้อเล่นตามธนพัตอีกต่อไป ได้แต่ชี้หน้าด่าธนพัต
พงศาหวังว่าธนพัตจะถูกไล่ออกจากบริษัทและทำการโอนหุ้น เพื่อที่พวกเขาจะได้ขายหุ้นให้คนอื่นแล้วกอบโกยเงินทอง
ได้ยินมาว่าKVK GroupวางแผนจะฮุบTPN เมื่อเขาคิดว่าตัวเองจะได้รับค่าตอบแทนจำนวนมหาศาลจากTPN ใจของพลก็มีความสุขจนถึงก้นบึ้ง
“คุณพงศา ดูเหมือนว่าคุณจะยังไม่สำนึกผิด ห้าปีก่อนผมเคยบอกคุณแล้ว ว่าสิ่งที่ผมธนพัตคนนี้เกลียดที่สุดในชีวิตคือการที่มีคนมาชี้หน้าด่า ในเมื่อตอนนี้คุณได้ทำข้อห้ามนั้น งั้นเชิญคุณไปพักผ่อนสักหน่อยแล้วกัน”
หลังจากพูดจบประโยคนี้ ธนพัตก็โบกมือ แล้วคนชุดดำกลุ่มใหญ่ก็เข้ามาล็อคตัวคุณพงศา
“ธนพัต คุณจะทำอะไร! คุณคิดจะทำอะไร!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...