หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 524

คนขับเอารถไปจอดในโรงรถ จากนั้นสาริศา ธีร์ ธนพัต และชรัณก็เดินไปตามทางเดินส่วนตัวของบริษัท

เพราะพวกเขารู้ว่าถ้าเดินผ่านประตูทางเข้าหลัก จะถูกพวกนั้นล้อมอย่างแน่นอน

หากมีแค่ธนพัตกับชรัณก็ไม่ได้ลำบากมากนัก สาเหตุหลักเป็นเพราะมีสาริศากับธีร์อยู่ด้วย

ธนพัตต้องมั่นใจในความปลอดภัยของทั้งสองคน

ธนพัตกับชรัณที่อยู่ข้างหน้าหารือเกี่ยวกับเหตุการณ์ปัจจุบัน ส่วนสาริศาอยู่กับธีร์ตามหลังพวกเขา

สถานการณ์ของบริษัทส่วนใกญ่แล้วได้ยินชัดเจน แต่จะแก้ไขอย่างไรคงต้องรอดูธนพัต

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่บริษัทของเราจะชดใช้เงิน กับพวกผู้ถือหุ้นรายย่อยกลุ่มนี้ พวกเขามาจากทางไหนก็ไล่กลับไปทางนั้น”

ธนพัตฟังคำพูดของชรัณแล้วคิดว่ามันน่าขำ

ผู้ถือหุ้นรายย่อยพวกนั้นสูญเสียเพราะสิ่งที่ซื้อไปช่วงนี้ แต่กลับมาใส่ร้ายพวกเขา มันเป็นความผิดของพวกเขาตรงไหน

พวกเขายังบอกบรรดาญาติมิตรว่าอย่าซื้อของของTPN แค่ประเด็นเหล่านี้ ก็สามารถพิสูจน์ได้แล้วว่าผู้ถือหุ้นรายย่อยพวกนี้โวยวายไร้เหตุผล

ถึงขั้นไม่สนใจหลักเหตุผลด้วยซ้ำ

ความผิดเหล่านี้ไม่ได้เกิดจากพวกเขาทั้งหมด แต่ตอนนี้พวกเขากำลังลำบากมาก และไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี

เพราะพวกเขายังไม่รู้แน่ชัดว่าต้นเหตุอยู่ที่ไหน

เหตุใดหุ้นของบริษัทถึงร่วงกะทันหัน สาเหตุเกิดจากอะไร

หากไม่ชัดเจนในจุดนี้ เช่นนั้นก็จะไม่พบต้นเหตุที่แท้จริง และไม่มีทางหาวิธีแก้ไขที่เหมาะสมได้

และอีกอย่าง สาเหตุทั้งหมดเกิดจากตัวบริษัทเองหรือฝีมือคน

นี่เป็นส่วนที่ทำให้พวกเขาปวดหัวเช่นกัน

พวกธนพัตเดินเข้าไปในบริษัท กำลังตั้งใจว่าจะเข้าไปในห้องทำงานของประธาน พวกเขาก็ได้ยินเสียงของบอร์ดบริหารกำลังคุยกันอยู่ในสำนักงาน

“ท่านประธานจะไปไหน”

คนที่เป็นผู้นำพูดแบบนี้ คนที่ตามมาข้างหลังก็ทำหน้าเหมือนกำลังดูละคร

พวกเขาทำงานหนักเพื่อบริษัทมาหลายปี ในเมื่อตอนนี้มันพังลงเพราะประธานที่อยู่ตรงหน้า เช่นนั้นพวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทอะไรอีก

“คุณพงศา คุณว่าพวกเราจะทำอะไร” ธนพัตไม่โกรธแต่ยิ้มแทน มองพงศาด้วยสีหน้ารู้ทัน

“ถ้าให้ผมพูด ในเมื่อท่านประธานเป็นต้นเหตุให้บริษัทเป็นแบบนี้ เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในบอร์ดบริหารอีกต่อไปไม่ใช่เหรอ” พงศาสูบบุหรี่ที่มือพลางมองธนพัต

เดิมทีห้ามสูบบุหรี่ภายในบริษัท แต่ตอนนี้พงศาฝ่าฝืนกฎนี้แล้ว มันพิสูจน์ให้เห็นว่าเขาไม่สนใจความเป็นไปของบริษัทอีกต่อไป

“อ้อ แล้วตามความหมายคุณพงศา ผมควรอยู่ที่ไหนล่ะ” ธนพัตมองชรัณ ส่งสัญญาณให้ชรัณลงมือทันที

“ธนพัต คุณนี่มันไม่รู้จักละอายจริงๆ ตอนนี้บริษัทตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้แล้ว คุณก็ยังนิ่งเฉยวางก้ามจอมปลอมอยู่ที่นี่ คุณตั้งใจจะทำอะไร”

พงศาไม่คิดล้อเล่นตามธนพัตอีกต่อไป ได้แต่ชี้หน้าด่าธนพัต

พงศาหวังว่าธนพัตจะถูกไล่ออกจากบริษัทและทำการโอนหุ้น เพื่อที่พวกเขาจะได้ขายหุ้นให้คนอื่นแล้วกอบโกยเงินทอง

ได้ยินมาว่าKVK GroupวางแผนจะฮุบTPN เมื่อเขาคิดว่าตัวเองจะได้รับค่าตอบแทนจำนวนมหาศาลจากTPN ใจของพลก็มีความสุขจนถึงก้นบึ้ง

“คุณพงศา ดูเหมือนว่าคุณจะยังไม่สำนึกผิด ห้าปีก่อนผมเคยบอกคุณแล้ว ว่าสิ่งที่ผมธนพัตคนนี้เกลียดที่สุดในชีวิตคือการที่มีคนมาชี้หน้าด่า ในเมื่อตอนนี้คุณได้ทำข้อห้ามนั้น งั้นเชิญคุณไปพักผ่อนสักหน่อยแล้วกัน”

หลังจากพูดจบประโยคนี้ ธนพัตก็โบกมือ แล้วคนชุดดำกลุ่มใหญ่ก็เข้ามาล็อคตัวคุณพงศา

“ธนพัต คุณจะทำอะไร! คุณคิดจะทำอะไร!”

“คุณ แล้วฉันกับธีร์...”

ตอนนี้พวกเขากำลังจะประชุม สาริศากับธีร์มาอยู่ที่นี่มันไม่ค่อยดีหรือเปล่า

“ไปพักในห้องนอนเล็กสักครู่นะ” ธนพัตรับรู้ถึงความกังวลของสาริศา และกลัวว่าหัวหน้าแผนกจะไม่มีสมาธิ จึงปล่อยให้พวกเขาเข้าไปรอเขาในห้องนอนชั้นใน

แม้ว่าห้องนอนจะเล็ก แต่มีเฟอร์นิเจอร์ครบครัน

ห้องนอนเล็กของธนพัตกินพื้นที่ไม่กว้างนัก แต่โชคดีที่ยังมีของใช้ในชีวิตประจำวันอยู่บ้าง

สาริศากับธีร์นั่งอยู่บนเตียงฟังเสียงการประชุมข้างนอก

“หัวหน้าแผนกทุกท่านให้คำแนะนำหน่อย ผมคิดว่าทุกคนมีความเข้าใจในสถานะปัจจุบันของบริษัทดีแล้ว”

สาริศาอยู่ข้างในฟังน้ำเสียงของธนพัต แม้ว่าจะเหนื่อยล้า แต่ในน้ำเสียงก็ยังทรงอำนาจที่สามารถทำให้ผู้คนหวาดหวั่น

“ได้ค่ะ ตอนนี้ฝ่ายขายมีลูกค้าจำนวนมากมาคืนสินค้าและเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนค่ะ”

“หลายคนในแผนกวางแผนหยุดงานมาค้นหาสาเหตุที่แท้จริงครับ”

“หลายคนในแผนกการตลาดทำเรื่องลาออก และบางคนก็ออกโดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้าค่ะ”

“ฝ่ายบุคคลได้รับรายงานการลาออกหลายภาคส่วนเช่นกันครับ มีการสูญเสียคนมีความสามารถไปมาก ซึ่งงานจำนวนมากยากที่จะดำเนินต่อไปครับ”

“………”

“พวกที่ลาออก จัดแฟ้มมาวางบนโต๊ะทำงานผม ในอนาคตบริษัทของเราจะไม่มีวันจ้างคนแบบนี้อีก”

ธนพัตฟังสถานการณ์ของแต่ละแผนก แล้วพูดพร้อมกับวางสองมือทับกันไว้บนหน้าขา