หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 527

หลังจากนอนหลับไปหนึ่งคืน พลังใจของธนพัตก็ฟื้นคืนอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นว่าสาริศาที่อยู่ข้างๆ ยังไม่ตื่น เขาจึงลุกขึ้นเงียบๆ แล้วสวมเสื้อผ้าเข้าไปชำระร่างกาย

เมื่อเขาออกมา ชรัณก็นั่งอยู่บนโซฟาชั้นล่างรอเขาอยู่แล้ว

ธนพัตลงไปชั้นล่าง และพูดกับชรัณที่กำลังจะลุกขึ้นยืน “นั่งเถอะ”

จากนั้นมองชรัณสีหน้าจริงจัง ต้องการฟังผลการสืบของเขา

“คุณชาย ผมสืบได้แล้วครับ” ชรัณมองธนพัตพลางพูดอย่างตื่นเต้น

ตรัยคนนี้เรียกได้ว่าสะอาดไม่มีอะไรต้องตรวจสอบ แต่ด้วยเหตุนี้ กระบวนการสืบของเขาจึงง่ายดายขึ้นมาก

“พูดมา” ธนพัตเปลี่ยนเป็นท่าทางสบายๆ แล้วมองชรัณด้วยสีหน้าคาดหวัง

“ตรัยเคยพบพชิราเมื่อสัปดาห์ที่แล้วครับ”

“ที่ไหน”

“บริษัทครับ”

เมื่อได้ยินข้อมูลนี้ ธนพัตก็สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมบริษัทของตัวเองถึงเกิดสถานการณ์ปัจจุบันโดยไม่มีเหตุผล

ที่แท้ทุกอย่างล้วนเป็นฝีมือพชิรา

ธนพัตขมวดคิ้วอย่างฉุนเฉียว ถ้าเหตุการณ์นี้เกิดจากความผิดพลาดของบริษัท เช่นนั้นตนยังแก้ไขได้

แต่ในเมื่อเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น พวกเขาต้องคว้าบางสิ่งและห้ามปล่อยมันไป

ในกรณีแบบนี้ ระดับความยากจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก

ทางออกเดียวในตอนนี้คือการเติมเต็มที่บริษัทขาดทุนไป แล้วจากนั้นเปลี่ยนกลุ่มคนและดำเนินธุรกิจต่อ

และยังต้องใช้เงินทุนหมุนเวียนเป็นจำนวนมาก

แม้ว่าธนพัตจะมีเงิน แต่ตอนนี้ต้องเอาเงินทั้งหมดไปชำระหนี้ ดังนั้นตัวเขาจึงไม่มีเงินมากพอดำเนินธุรกิจต่อไป

ธนพัตมองบัญชีในมือตัวเอง ทั้งหมดต้องใช้ไปกับการขาดทุนของบริษัท และเงินยังต้องคืนให้หุ้นส่วนด้วย

ตนไม่มีเงินมากพอไปอุดรูรั่วของบริษัทและเริ่มเปิดบริษัทใหม่อีกครั้ง

ธนพัตดูบัญชีในมือ ชั่วขณะหนึ่งที่ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร

“ถึงจะล้มเหลวแล้วยังไง ทางออกมีเสมอนะ” สาริศาเดินลงมาชั้นล่างและพูดกับธนพัต

ที่จริงแล้วสาริศาอยู่ชั้นบนฟังการสนทนาของพวกเขาตลอด ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของพวกเขา เธอเข้าใจกับความกังวลของพวกเขาดี

“ริศา” ธนพัตดึงมือสาริศานั่งลงด้วยกัน

“คุณ เราไปกู้เงินธนาคารก็ได้ ตราบใดที่คุณมีเงิน บริษัทจะดำเนินธุรกิจไปได้อย่างรวดเร็ว”

สาริศาจับมือธนพัตพร้อมกับพูดด้วยความจริงใจ แต่คนมีความสามารถแค่ไหนหากขาดปัจจัยสำคัญก็ไม่อาจประสบความสำเร็จได้

ตอนนี้แม้แต่เงินก็ไม่มี จะมีคุณสมบัติอะไรไปขอกู้เงินเพื่อเริ่มต้นบริษัท

บวกกับสถานการณ์ปัจจุบันของบริษัท หากเปิด ก็คงมีลูกค้าซื้อไม่มากนัก

เพราะพวกเขารู้ว่าTPNเป็นบริษัทที่ล้มเหลว

เมื่อบริษัทล้มเหลวไปครั้งหนึ่ง การจะสร้างขึ้นมาใหม่เป็นเรื่องยากมาก

หากไม่มีแรงสนับสนุนทางการเงินที่แข็งแกร่งก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

“ฉันมีเงินอยู่” สาริศามองธนพัตพลางพูด

ออสตินคิดเช่นนี้ มุมปากพลันปรากฏรอยยิ้มลึกที่ยากจะคาดเดา ในใจวางแผนทุกอย่างไว้หมดแล้ว แค่รอเขาเริ่มลงมือ

ส่วนพชิรากำลังสงสัยอยู่ในใจว่าตัวเองจะได้เห็นผู้หญิงคนนั้นที่เคยเห็นในร้านนี้เมื่อครั้งก่อนอีกครั้งหรือไม่

ผู้หญิงคนนั้นดูคล้ายกับกันยามาก ตอนที่กลับไปบ้านพักคนชราครั้งล่าสุดเธอก็ถามกันยาแล้ว

ถามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นพี่สาวหรือน้องสาวของกันยาใช่ไหม

แต่กันยากลับให้คำตอบที่คลุมเครือกับตัวเอง

“ตอนนั้นแม่ยังเด็ก ไม่รู้เรื่องอะไรมากนัก แต่ได้ยินว่ามีคนที่คล้ายแม่อยู่”

เมื่อฟังคำตอบของกันยา พชิราก็อดไม่ได้ที่จะอยากเจอผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง และเข้าไปถามว่ามีน้องสาวแท้ๆ หรือไม่

เพราะมีแค่แบบนี้ ตนถึงสามารถมีอำนาจจากฝ่ายญาติได้

เพราะเธอกำลังวางแผนเข้าหาธนพัต ถ้าเธอหาแบ็คที่มั่นคงได้ในตอนนี้

เช่นนั้นเธอก็จะสามารถก้าวขึ้นไปคว้าความรักของธนพัตได้อย่างราบรื่น

แต่น่าเสียดายที่เรื่องราวกลับตรงกันข้าม หลังจากที่พชิรารอให้ออสตินออกไป ใช้เวลานานอยู่ในร้านนี้เพียงลำพัง แต่ไม่พบคนที่ตัวเองอยากเจอเลย

พชิรารออยู่นานก็ไม่เจอ เวลานี้ฟ้ามืดแล้ว พชิราไม่มีทางเลือกอื่น ทำได้แค่กลับไปบ้านพักคนชรา

“เพชร หนูกลับมาแล้ว” ที่บ้านพักคนชรา กันยาเห็นพชิราเดินเข้ามา และมองพชิราอย่างมีความสุข

“สรุปคุณแม่มีฝาแฝดไหมคะ ตอนนี้หนูอยากช่วยหาญาติของคุณแม่” พชิรามองกันยา พยายามหาคำพูดเพิ่มเติมจากใจของกันยา

“เรื่องนี้แม่ก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้แม่ไม่ต้องการญาติแล้ว แม่มีหนูคนเดียวก็พอใจแล้ว” กันยามองพชิรา ดีใจมากที่เธอสามารถคิดเพื่อตัวเองได้

“แต่ฉันไม่พอใจ ฉันก็อยากทำอะไรเพื่อคุณแม่บ้างไม่ได้เหรอไง” พชิรามองกันยาพร้อมกับตะคอกเสียงดัง