หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 528

กันยาตกตะลึงกับเสียงที่ถูกพชิราตะคอก เธอจำได้ว่าเมื่อก่อนเพชรไม่ใช่เด็กแบบนี้ ทำไมตอนนี้...

แต่ถึงจะคิดอย่างนั้น กันยาก็ไม่สามารถพูดออกจากปากได้ จึงมองไปที่พชิราอย่างจนหนทาง

“เพชร แม่ไม่รู้ว่ามีฝาแฝดหรือเปล่า ตั้งแต่โตมาแม่ไม่เคยเห็นพวกเขาเลย” กันยามองพชิราพร้อมกับพูดอย่างจริงใจ

“โอเคค่ะ เมื่อครู่หนูตื่นเต้นไปหน่อย คุณแม่อย่าใส่ใจเลย”

พูดประโยคนี้จบ ไม่รอให้กันยาตอบกลับ พชิรากลับห้องไปพักผ่อนเลย

นอนอยู่บนเตียง พชิรารู้สึกนอนไม่หลับ เพราะเธอต้องการการสนับสนุนที่แข็งแกร่งอย่างเร่งด่วน

เมื่อคิดเช่นนี้ พชิรารู้สึกว่าพรุ่งนี้เธอต้องไปที่ร้านกาแฟร้านนั้น เพื่อดูว่าจะรอแล้วได้เจอผู้หญิงคนนั้นหรือไม่

ท้องฟ้าค่อยๆ สว่างขึ้น เราสามารถเห็นได้ว่ายังมีคนนั่งอยู่ริมหน้าต่างนั่นคือธนพัต

ใช่ เขาไม่ได้นอนทั้งคืน

ใช้เวลาทั้งคืนจัดการเรื่องของบริษัท แต่ก็ไม่เป็นผล

“พอแล้ว รีบไปพักผ่อนเถอะ ยุ่งมาทั้งคืนแล้ว” สาริศานำนมอุ่นหนึ่งแก้วมายื่นให้ธนพัต

“ทำไมคุณตื่นเช้าจัง” ธนพัตหันหน้ากลับไปมองสาริศาอย่างรักใคร่เอ็นดู รู้สึกว่าความเหนื่อยล้าของทั้งคืนสลายไปในทันใด

บางครั้งก็เป็นแบบนี้ แม้ประสบกับความทุกข์ยากแสนสาหัส ความผิดหวังสิ้นหนทาง ขอแค่เจอคนที่อยากเจอ ความทุกข์ที่ได้รับก็จะสลายไป

“นอนไม่หลับ ก็เลยลุกขึ้นมาน่ะ”

สาริศามองดวงตาแดงก่ำเพราะอดนอนของธนพัต เห็นได้ชัดว่าใต้ตามีรอยคล้ำ จึงเต็มไปด้วยความรู้สึกปวดใจถึงก้นบึ้ง

ทั้งที่พวกเขาเพิ่งจะสุขใจได้เพียงเล็กน้อย ทำไมตอนนี้ต้องมาทนทุกข์กับเรื่องเลวร้ายเช่นนี้

สาริศาไม่มีคำตอบ และไม่คาดหวังที่จะรู้คำตอบ เธอรู้เพียงว่าตอนนี้ต้องทำให้ความยากลำบากเหล่านี้หมดไป และทำให้พวกเขามีวันแห่งการปลอบโยน

แต่สิ่งนี้ได้แค่จินตนาการ ปัญหายังต้องได้รับการแก้ไข

“เอาล่ะ คุณไปพักผ่อนเถอะ ฉันจะไปซื้อของกิน”

สาริศาคิดเรื่องการบำรุงร่างกายให้ธนพัต

ไม่อย่างนั้นอดนอนทั้งคืนแบบนี้จะทนไม่ไหว

“ได้ ขับรถดีๆ นะ” ธนพัตจับมือสาริศาพลางพูดอย่างอ่อนโยน

สาริศาส่งเสียงตอบรับ เมื่อเห็นว่าธนพัตได้นอนบนเตียงแล้วจึงขับรถออกไป

แต่เป็นบ้านตระกูลนิธิธราสกุล ไม่ใช่ตลาดสด

สาริศารู้สึกว่าการขาดทุนของบริษัทในตอนนี้มีแค่การเติมให้เต็มถึงจะสามารถกลับมาผงาดได้อีกครั้ง

แต่เงินของพวกเขาเหลือไม่เท่าไรแล้ว ตอนนี้ได้แต่ขอยืมเงินชัชวาลโดยไม่บอกธนพัต

เธอแวะมาดูว่าชัชวาลจะสามารถช่วยเหลือพวกเขาอย่างลับๆ ได้หรือไม่ ด้วยวิธีนี้บริษัทอาจมีความหวังขึ้นบ้าง

สาริศาคิดแล้วเหยียบคันเร่ง มุ่งหน้าไปตระกูลนิธิธราสกุล

“คุณหนูกลับมาแล้ว” ทันทีที่เข้าประตูบ้าน ก็ได้ยินเสียงคนใช้ในบ้าน

“จ้ะ พี่วาลล่ะ” เพราะเรื่องเร่งด่วนตอนนี้สาริศาจึงต้องรีบเข้าหัวข้อ

ธนพัตยังคงนอนหลับอยู่ที่บ้าน ซึ่งอาจจะตื่นหลังจากหลับไปสักพัก

สาริศาต้องการยืมเงินให้ได้และทำอาหารให้เสร็จก่อนที่ธนพัตจะตื่น

“พี่รู้สถานการณ์ปัจจุบันของTNPแล้วใช่ไหมคะ” สาริศาเห็นชัชวาลเดินลงมาแล้ว จึงรีบก้าวเข้าไปถาม

“อืม พี่รู้แล้ว” ชัชวาลมองสาริศา เห็นน้องสาวของตัวเองผอมลงก็พลันขมวดคิ้ว

เดิมทีตนกำชับธนพัตให้ดูแลน้องสาวอย่างดี แต่ในเมื่อสถานการณ์ปัจจุบันของบริษัทเป็นแบบนี้ เช่นนั้นตนจึงไม่ได้โทษธนพัต

“พี่ชวาล ในเมื่อพี่รู้แล้ว งั้นให้เรายืมเงินหน่อยได้ไหมคะ” สาริศามองพี่ชายตัวเอง ตอนนี้อยากให้ชัชวาลช่วยพวกเขาได้

“ให้ยืมเงินได้ แต่อย่างอื่นพี่เองก็ช่วยอะไรไม่ได้ ตอนนี้หลายบริษัทกำลังจับตามองTPN และต้องการเทคโอเวอร์TPN ไม่ว่าบริษัทของเราจะมีความสามารถแค่ไหน ก็ไม่สามารถสู้ศึกที่มากกว่าหนึ่งได้”

ชัชวาลบอกสาริศาเกี่ยวกับปัญหาในปัจจุบันของนิธิธราสกุลกรุ๊ป ซึ่งสาริศาก็เข้าใจ

ดังนั้นตอนนี้สาริศาจึงแค่อยากขอยืมเงินจากชัชวาลแค่เล็กน้อยเพื่ออุดรูรั่ว

“ขอโทษนะ พี่ช่วยเธอไม่ได้เลย”

ชัชวาลมองดวงตาสาริศาที่ประกายค่อยๆ สลัวด้วยจิตใจที่เจ็บปวด

เห็นน้องสาวย่ำแย่ ตนเองก็ไม่มีความสุข แต่เขาไม่สามารถปล่อยให้นิธิธราสกุลกรุ๊ปพังด้วยมือตัวเองได้

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่เองก็มีปัญหาของพี่เหมือนกัน” สาริศาเค้นรอยยิ้มให้ชัชวาล

“น้องโง่” ชัชวาลลูบศีรษะสาริศาแล้วขึ้นไปชั้นบน หยิบเช็คใบหนึ่งมายื่นให้สาริศา

สาริศาเห็นจำนวนเงินบนนั้นแล้วตกตะลึง