หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 528

กันยาตกตะลึงกับเสียงที่ถูกพชิราตะคอก เธอจำได้ว่าเมื่อก่อนเพชรไม่ใช่เด็กแบบนี้ ทำไมตอนนี้...

แต่ถึงจะคิดอย่างนั้น กันยาก็ไม่สามารถพูดออกจากปากได้ จึงมองไปที่พชิราอย่างจนหนทาง

“เพชร แม่ไม่รู้ว่ามีฝาแฝดหรือเปล่า ตั้งแต่โตมาแม่ไม่เคยเห็นพวกเขาเลย” กันยามองพชิราพร้อมกับพูดอย่างจริงใจ

“โอเคค่ะ เมื่อครู่หนูตื่นเต้นไปหน่อย คุณแม่อย่าใส่ใจเลย”

พูดประโยคนี้จบ ไม่รอให้กันยาตอบกลับ พชิรากลับห้องไปพักผ่อนเลย

นอนอยู่บนเตียง พชิรารู้สึกนอนไม่หลับ เพราะเธอต้องการการสนับสนุนที่แข็งแกร่งอย่างเร่งด่วน

เมื่อคิดเช่นนี้ พชิรารู้สึกว่าพรุ่งนี้เธอต้องไปที่ร้านกาแฟร้านนั้น เพื่อดูว่าจะรอแล้วได้เจอผู้หญิงคนนั้นหรือไม่

ท้องฟ้าค่อยๆ สว่างขึ้น เราสามารถเห็นได้ว่ายังมีคนนั่งอยู่ริมหน้าต่างนั่นคือธนพัต

ใช่ เขาไม่ได้นอนทั้งคืน

ใช้เวลาทั้งคืนจัดการเรื่องของบริษัท แต่ก็ไม่เป็นผล

“พอแล้ว รีบไปพักผ่อนเถอะ ยุ่งมาทั้งคืนแล้ว” สาริศานำนมอุ่นหนึ่งแก้วมายื่นให้ธนพัต

“ทำไมคุณตื่นเช้าจัง” ธนพัตหันหน้ากลับไปมองสาริศาอย่างรักใคร่เอ็นดู รู้สึกว่าความเหนื่อยล้าของทั้งคืนสลายไปในทันใด

บางครั้งก็เป็นแบบนี้ แม้ประสบกับความทุกข์ยากแสนสาหัส ความผิดหวังสิ้นหนทาง ขอแค่เจอคนที่อยากเจอ ความทุกข์ที่ได้รับก็จะสลายไป

“นอนไม่หลับ ก็เลยลุกขึ้นมาน่ะ”

สาริศามองดวงตาแดงก่ำเพราะอดนอนของธนพัต เห็นได้ชัดว่าใต้ตามีรอยคล้ำ จึงเต็มไปด้วยความรู้สึกปวดใจถึงก้นบึ้ง

ทั้งที่พวกเขาเพิ่งจะสุขใจได้เพียงเล็กน้อย ทำไมตอนนี้ต้องมาทนทุกข์กับเรื่องเลวร้ายเช่นนี้

สาริศาไม่มีคำตอบ และไม่คาดหวังที่จะรู้คำตอบ เธอรู้เพียงว่าตอนนี้ต้องทำให้ความยากลำบากเหล่านี้หมดไป และทำให้พวกเขามีวันแห่งการปลอบโยน

แต่สิ่งนี้ได้แค่จินตนาการ ปัญหายังต้องได้รับการแก้ไข

“เอาล่ะ คุณไปพักผ่อนเถอะ ฉันจะไปซื้อของกิน”

สาริศาคิดเรื่องการบำรุงร่างกายให้ธนพัต

ไม่อย่างนั้นอดนอนทั้งคืนแบบนี้จะทนไม่ไหว

“ได้ ขับรถดีๆ นะ” ธนพัตจับมือสาริศาพลางพูดอย่างอ่อนโยน

สาริศาส่งเสียงตอบรับ เมื่อเห็นว่าธนพัตได้นอนบนเตียงแล้วจึงขับรถออกไป

แต่เป็นบ้านตระกูลนิธิธราสกุล ไม่ใช่ตลาดสด

สาริศารู้สึกว่าการขาดทุนของบริษัทในตอนนี้มีแค่การเติมให้เต็มถึงจะสามารถกลับมาผงาดได้อีกครั้ง

แต่เงินของพวกเขาเหลือไม่เท่าไรแล้ว ตอนนี้ได้แต่ขอยืมเงินชัชวาลโดยไม่บอกธนพัต

เธอแวะมาดูว่าชัชวาลจะสามารถช่วยเหลือพวกเขาอย่างลับๆ ได้หรือไม่ ด้วยวิธีนี้บริษัทอาจมีความหวังขึ้นบ้าง

สาริศาคิดแล้วเหยียบคันเร่ง มุ่งหน้าไปตระกูลนิธิธราสกุล

“คุณหนูกลับมาแล้ว” ทันทีที่เข้าประตูบ้าน ก็ได้ยินเสียงคนใช้ในบ้าน

“จ้ะ พี่วาลล่ะ” เพราะเรื่องเร่งด่วนตอนนี้สาริศาจึงต้องรีบเข้าหัวข้อ

ธนพัตยังคงนอนหลับอยู่ที่บ้าน ซึ่งอาจจะตื่นหลังจากหลับไปสักพัก

สาริศาต้องการยืมเงินให้ได้และทำอาหารให้เสร็จก่อนที่ธนพัตจะตื่น

“พี่รู้สถานการณ์ปัจจุบันของTNPแล้วใช่ไหมคะ” สาริศาเห็นชัชวาลเดินลงมาแล้ว จึงรีบก้าวเข้าไปถาม

“อืม พี่รู้แล้ว” ชัชวาลมองสาริศา เห็นน้องสาวของตัวเองผอมลงก็พลันขมวดคิ้ว

เดิมทีตนกำชับธนพัตให้ดูแลน้องสาวอย่างดี แต่ในเมื่อสถานการณ์ปัจจุบันของบริษัทเป็นแบบนี้ เช่นนั้นตนจึงไม่ได้โทษธนพัต

“พี่ชวาล ในเมื่อพี่รู้แล้ว งั้นให้เรายืมเงินหน่อยได้ไหมคะ” สาริศามองพี่ชายตัวเอง ตอนนี้อยากให้ชัชวาลช่วยพวกเขาได้

“ให้ยืมเงินได้ แต่อย่างอื่นพี่เองก็ช่วยอะไรไม่ได้ ตอนนี้หลายบริษัทกำลังจับตามองTPN และต้องการเทคโอเวอร์TPN ไม่ว่าบริษัทของเราจะมีความสามารถแค่ไหน ก็ไม่สามารถสู้ศึกที่มากกว่าหนึ่งได้”

ชัชวาลบอกสาริศาเกี่ยวกับปัญหาในปัจจุบันของนิธิธราสกุลกรุ๊ป ซึ่งสาริศาก็เข้าใจ

ดังนั้นตอนนี้สาริศาจึงแค่อยากขอยืมเงินจากชัชวาลแค่เล็กน้อยเพื่ออุดรูรั่ว

“ขอโทษนะ พี่ช่วยเธอไม่ได้เลย”

ชัชวาลมองดวงตาสาริศาที่ประกายค่อยๆ สลัวด้วยจิตใจที่เจ็บปวด

เห็นน้องสาวย่ำแย่ ตนเองก็ไม่มีความสุข แต่เขาไม่สามารถปล่อยให้นิธิธราสกุลกรุ๊ปพังด้วยมือตัวเองได้

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่เองก็มีปัญหาของพี่เหมือนกัน” สาริศาเค้นรอยยิ้มให้ชัชวาล

“น้องโง่” ชัชวาลลูบศีรษะสาริศาแล้วขึ้นไปชั้นบน หยิบเช็คใบหนึ่งมายื่นให้สาริศา

สาริศาเห็นจำนวนเงินบนนั้นแล้วตกตะลึง

ธนพัตมองสาริศาพลางพูดประโยคนี้แล้วทานอย่างเพลิดเพลิน

ไม่นานอาหารเช้าก็จบลง และธนพัตเริ่มทำงาน

“เอาล่ะ คุณไปทำงานก่อน ฉันจะไปดูว่าธีร์ตื่นหรือยัง”

“น้องธีร์จ๊ะ ลุกขึ้นไปเรียนได้แล้วลูก”

สาริศาเปิดประตูห้องของธีร์ แต่ไม่เห็นธีร์ สาริศาพลันตื่นตระหนก

เช้าขนาดนี้ธีร์จะไปที่ไหนได้

สาริศาเดินเข้าไปในห้องน้ำส่วนตัวของธีร์ และเห็นธีร์กำลังแปรงฟันอยู่

“น้องธีร์ หนูทำให้หม่าม๊าตกใจแทบตาย”

สาริสาเห็นธีร์อยู่ที่นี่จึงโล่งใจ

“ทำไมหม่าม๊าต้องตกใจเพราะธีร์ด้วยครับ”

ตอนนี้เขาก็แปรงฟันอยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมหม่าม๊าถึงต้องตกใจ

“ไม่มีอะไร หม่าม๊าคิดว่าหนูหายตัวไปน่ะ”

สาริศารู้สึกว่าช่วงนี้ตัวเองค่อนข้างหวาดระแวง

นับตั้งแต่บริษัทของธนพัตเกิดปัญหา จิตใจก็ไม่ค่อยสงบนัก

“โอเค แปรงฟันเสร็จแล้วก็ออกมาทานอาหารนะ” สาริศาเตรียมซุปให้ธีร์ไว้ในห้องอาหารด้วย

“ได้ครับ” ธีร์เหลือบมองสาริศาที่ดูเหนื่อยล้า แล้วก้มศีรษะลงส่ายหน้า

สถานการณ์ของบริษัทในตอนนี้ธีร์รู้ดี สาเหตุหลักเป็นเพราะมีคนจงใจวางแผนร้าย

แต่รู้แล้วจะทำอะไรได้ รูรั่วของบริษัทเกิดขึ้นแล้ว นอกจากอุดมันก็ทำอย่างอื่นไม่ได้

สิ่งเดียวที่สามารถแก้ปัญหาได้อย่างรวดเร็วในตอนนี้มีแค่เงิน

ธีร์เร่งมือให้เร็วขึ้น หลังจากเตรียมตัวเสร็จแล้ว ก็เห็นธนพัตซึ่งยังคงดูข้อมูลอยู่ในห้องนั่งเล่น

“อรุณสวัสดิ์ครับปะป๊า”

ธีร์เดินไปทักทาย แต่ไม่ได้ตั้งใจฟังการตอบของธนพัต