หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 536

“คุณออสติน ผมหวังว่าคุณจะวางตัว​ให้ดี อย่าคาดหวังในสิ่งที่ไม่ใช่ของคุณ ไม่อย่างนั้น คุณคงไม่ตายดี”

หลังจากที่ธนพัตพูดจบ เขาก็โบกมือ ให้ชรัณพาออสตินออกไป

 “ริศา คิดถึงผมไหม” พอเห็นว่าไม่มีคนขัดหูขัดตาอยู่ในห้องแล้ว ธนพัตก็นอนลงบนเตียงของสาริศา

แล้วโอบกอดผู้หญิงที่เขาคิดถึงมาตลอดหลายวันที่ผ่านมา ตอนนี้ถึงรู้สึกสบายใจขึ้นมา

ในระหว่างที่เขาอยู่ในคุก เขาเอาแต่คิดถึงวันที่เขาถูกจับตัวไป

นึกเสียใจที่ไม่ได้มองสาริศาให้มากกว่านี้ ถ้านั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเขาได้เจอกันล่ะ?

ที่จริงแล้ว ตอนที่อยู่ในคุก ธนพัตก็เคยคิดว่าเขาจะไม่สามารถออกไปได้อีก สำหรับเขาแล้วด้านนอกคุก สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาไม่ใช่TNP Group และไม่ใช่อย่างอื่น แต่เป็นผู้หญิงในอ้อมกอดของเขาคนนี้

“คิดถึงสิคะ” สาริศากอดธนพัตที่ดูซูบผอมลงเช่นกัน

เมื่อก่อนถึงแม้จะผอม แต่กลับให้ความรู้สึกปลอดภัยอย่างอธิบายไม่ถูก ในตอนนี้ถึงแม้ความรู้สึกปลอดภัยจะยังคงอยู่ แต่เธอสัมผัสได้ถึงกระดูกในร่างกายของธนพัต

สาริศาน้ำตาไหลลงมาทันที

การที่ถูกธนพัตกอดไว้แบบนี้ เป็นสิ่งที่สาริศาเฝ้ารอมาเป็นเวลานาน และในที่สุดมันก็กลายเป็นจริง สาริศาจะไม่มีความสุขได้ยังไงกัน?

“โอ๊ะ ทำไมคิดถึงผมถึงขนาดต้องร้องไห้เลยล่ะ” ธนพัตเห็นสาริศาร้องไห้ ตนเองก็รู้สึกสงสารจับใจ แต่พอคิดว่าเขากลับมาแล้ว ไม่ควรทำให้สาริศารู้สึกเสียใจอีก

ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่พูดหยอกล้อสาริศา โดยหวังว่าเธอจะไม่เสียใจอีก

“คนบ้า” สาริศาเอื้อมมือออกไปเช็ดน้ำตา แล้วมองไปที่ธนพัต

“เล่ามาเลยค่ะ ว่าคุณออกมาได้ยังไง?” สาริศามองหน้าธนพัต ความรู้สึกได้ของรักกลับคืนมามันดีจริงๆ

“เรื่องนี้ต้องขอบคุณภรรยาสุดที่รักของผมคนนี้เลย” ธนพัตเอ่ยชมสาริศา แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในคุก

“หลังจากที่ทางตำรวจแปลภาษาปากในวิดีโอที่คุณส่งมาได้ พวกเขาก็ปล่อยผมออกมาเลย”

พูดไปแล้วก็แปลก จุดที่ธนพัตคิดไม่ถึงในตอนนั้น สาริศากลับคิดออก

ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เคยเห็นความสามารถที่แท้จริงของสาริศามาก่อน

ธนพัตมองไปที่สาริศาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข

“ริศา”

“อืม”

หลังจากที่สาริศาเอ่ยตอบ ปากของเธอก็ถูกริมฝีปากที่ร้อนแรงของธนพัตครอบครอง

เพราะทั้งสองคนไม่ได้เจอกันนาน ทั้งคู่ต่างรู้สึกดีใจที่ได้ในสิ่งที่รักกลับคืนมา จูบในครั้งนี้จึงดำเนินอยู่เป็นเวลานาน

ทั้งสองคนดุเดือด และร้อนแรงมาก

“คุณชายครับ”

หลังจากที่ชรัณเดินเข้ามา เขาเห็นภาพที่ธนพัตกำลังกดสาริศาไว้ด้านล่าง จึงรีบปิดตาของธีร์ที่อยู่ข้างๆ เขาทันที แล้วรีบก้าวถอยหลังออกจากห้องไปด้วยความกระดากอาย

สาริศารู้ว่าชรัณเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขาเมื่อตะกี้แล้ว เธอจึงรีบผลักธนพัตออกไปอย่างเขินอายเล็กน้อย

“มีอะไรหรือเปล่า?” ธนพัตจงใจถามสาริศาอย่างรู้เท่าทัน

ริมฝีปากของสาริศาเพราะการจูบที่ดุเดือดร้อนแรงก่อนหน้านี้ ริมฝีปากอวบอิ่ม และใบหน้าแดงก่ำน่าดู

ในขณะที่ธนพัตกำลังจะขึ้นไปทำต่อจากเมื่อตะกี้ สาริศาก็ผลักธนพัตออกไปก่อน

“ทำไมล่ะครับ?” ธนพัตมองไปที่สาริศาอย่างงงงวย

“ชรัณยังอยู่ข้างนอกค่ะ แล้วตอนนี้ก็อยู่ในโรงพยาบาลด้วย” สาริศามองไปที่ธนพัต แล้วบอกเขาว่าควรเรียกชรัณเข้ามาได้แล้ว

ธนพัตเห็นว่าสาริศาจัดเสื้อผ้าของตัวเองเรียบร้อย จึงเรียกชรัณเข้ามา

 “ผมพาคุณหนูมาแล้วครับ” ชรัณมองท่าทางของทั้งสองคน แต่ไม่ได้พูดอะไร

เรื่องที่สาริศาได้รับบาดเจ็บและเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล และธนพัตถูกจับไปที่สถานีตำรวจ ถูกเก็บเป็นความลับต่อธีร์