หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 538

“ขอโทษด้วยครับ ที่ทำให้ต้องรอ” ชรัณขึ้นรถแล้วมองไปทางสาริศาที่นั่งรอจนเบื่อ แล้วรู้ว่าเป็นเพราะตนเอง ที่ให้เธอต้องรอนานมากขนาดนี้

“ไม่เป็นไร ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะไล่ตามความสุขของตัวเอง” สาริศาไม่ใช่เจ้านายที่ไม่ฉลาด แต่ตรงกันข้าม เธอเป็นคนที่ฉลาดมาก

สาริศาเองก็มีความสุขมากที่ได้เห็นชรัณมีคนมาชอบแบบนี้

แต่ตอนนี้ไม่มีเวลามากพอที่จะให้สาริศามีความสุข เพราะเธอจะต้องไปช่วยธนพัตจัดการสิ่งต่างๆ ที่บริษัท

“เอาล่ะ แฟนรอจัดการเรื่องวุ่นวายครั้งนี้จบค่อยไปตามจีบก็ได้ เรื่องสำคัญที่สุดในตอนนี้คือเรื่องที่บริษัท”

เรื่องที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือเรื่องของบริษัท ถ้าสถานการณ์ของบริษัทย่ำแย่ลงเพราะความสัมพันธ์ส่วนตัว คงจะได้ไม่คุ้มเสีย

“ครับ เรื่องนี้แน่นอนอยู่แล้ว” ชรัณมองสีหน้าของสาริศา และดูเหมือนจะไม่มีวี่แววว่าจะไม่พอใจ จึงรู้สึกโล่งใจ

“เร็วๆ เลย ตามรถนั่นไป”

ในขณะที่สาริศากับชรัณกำลังคุยกันอย่างเคร่งเครียดอยู่ในรถ แล้วรู้สึกว่ามีรถขับตามหลังพวกเขามา

หลังจากที่ชรัณรู้สึกตัว เขาก็สั่งให้คนขับเร่งความเร็วเพิ่มขึ้น เพราะมารับสาริศาออกจากโรงพยาบาล เขาจึงไม่ได้พาคนมามากนัก

และสาริศาก็คิดว่าระยะทางแค่จากโรงพยาบาลถึงบ้าน ไม่จำเป็นต้องทำเป็นเรื่องใหญ่โต มันเป็นเพียงการปล่อยเล็กๆ น้อยๆ และไม่จำเป็นต้องระดมมวลชน ดังนั้นจึงส่งผลให้เกิดสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้ขึ้นมา

ถ้าเร่งความเร็วรถมากไปกว่านี้ ก็เป็นอันตรายต่อชีวิตของพวกเขา

แต่ถ้าพวกเขาหยุดรถ ก็จะถูกกลุ่มคนที่ตามมาทำร้ายอย่างแน่นอน

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ แต่การที่ชรัณทำงานร่วมกับธนพัตมาเป็นเวลานาน จะให้คาดเดาไม่ออกก็คงไม่ได้

“นั่งให้ดีๆ นะครับ” ในขณะที่เลี้ยวโค้ง ชรัณทำการเปลี่ยนที่นั่งกับคนขับรถด้วยความเร็วอย่างน่าอัศจรรย์

นี่เป็นครั้งแรกที่สาริศาเห็นทักษะการขับรถของเขา จึงรู้สึกเหลือเชื่อมาก

นี่ยังอยู่บนรถ อีกทั้งด้านหน้าก็เป็นทางเลี้ยวหักศอก ถ้าทำอย่างนี้ ทำไมถึงไม่ทำบนถนนทางเรียบล่ะ?

สาริศาเองก็ไม่เข้าใจ แต่พอเห็นทักษะฝีมือและความคุ้นชินของทั้งสองคนที่อยู่ตรงหน้า เธอจึงรู้ว่าพวกเขาต้องฝึกฝนมาหลายครั้งแล้ว

“คุณนายน้อยครับ คุณเป็นอะไรไหมครับ?” ชรัณรู้ว่าความเร็วของเขาในตอนนี้น่าตกใจมากเพียงใด แต่จะให้ทำยังไงได้ มีแค่ตรงทางเลี้ยวหักศอกแบบนี้ โอกาสที่จะสลัดคนที่ไล่ตามหลังได้สำเร็จถึงจะสูงที่สุด

และโชคดีที่ชรัณฝึกฝนการขับรถแบบนี้มาหลายครั้ง และรู้เทคนิค ไม่อย่างนั้นสาริศากับเขาอาจจะตายไปแล้ว

ชรัณมองไปที่กลุ่มคนที่ยังคงไล่ตามเขาอยู่ ในใจยังคงอยู่ในสภาวะตึงเครียดตลอดเวลา

เขาไม่มีความสามารถเท่ากับธนพัต และตอนนี้สาริศาก็อยู่กับเขา ถ้าเขาไม่ปกป้องสาริศาให้ดี แล้วปล่อยให้เธอได้รับบาดเจ็บ ความผิดของเขาคงไม่สามารถอภัยได้

“คุณนายน้อยครับ นั่งดีๆ นะครับ” ในตอนที่ชรัณกำลังจะใช้ไม้ตายสุดท้าย เขาก็เห็นว่ามีรถคันหนึ่งจอดขวางหน้าพวกเขาไว้

“บ้าเอ๊ย” ชรัณโมโหมาก ดูจากสถานการณ์ปัจจุบัน พวกเขาคงหนีไปไม่พ้นแล้ว

ชรัณรีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา แล้วส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือไปทางธนพัต แล้วมองไปที่สาริศาที่นั่งอยู่ด้านหลัง

สาริศาในตอนนี้ตกใจมาก แต่เธอก็เข้าใจสถานการณ์อย่างรวดเร็ว เธอมองไปที่กลุ่มคนที่ขวางอยู่ด้านหน้าและด้านหลังรถ เธอจัดเสื้อผ้าของเธอให้เรียบร้อย แล้วเหลือบมองชรัณ ก่อนจะเปิดประตูเดินลงจากรถไป

 “คุณนายน้อย…” ชรัณตกใจมาก พอเห็นสาริศาเดินลงจากรถ

คนข้างนอกไม่ใช่คนดีอะไร พวกเขาทั้งหมดมาเพื่อจะแก้แค้นตระกูลกีรติเมธานนท์

ชรัณรู้อยู่แล้วว่าช่วงนี้สถานการณ์ไม่สงบ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าพวกที่อยากจะแก้แค้นจะดำเนินการเร็วขนาดนี้

ตอนที่คิดถึงตรงนี้ สมองของชรัณก็แทบระเบิดขึ้นมา