หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 542

“กินข้าวแล้วค่อยกลับดีไหม” ประเสริฐเสนอ

“ก็ดีครับ” สาริศาและธนพัตก็เห็นด้วย

ตามนั้น พวกเขาทานอาหารเย็นด้วยกันก่อนแล้วค่อยกลับไป

ตอนกลับบ้าน สาริศากับธนพัตอดห่วงธีร์ไม่ได้ ธีร์ก็ไม่อยากจากเช่นเดียวกัน

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะไม่อยากจากกันสักแค่ไหน พวกเขาก็ต้องทำ เพราะการที่ธีร์อยู่กับพวกเขา จะยิ่งอันตราย

แถมไม่มีใครคอยดูแล มีแต่จะต้องลำบาก

เรื่องนี้โทษพวกเขาไม่ได้ ต้องโทษพชิราเท่านั้นที่เป็นต้นเหตุ

“ไม่ต้องห่วงนะ พ่อกับแม่จะรีบมารับ” สาริศาเอื้อมมือไปลูบหัวของธีร์ พยายามกลั้นน้ำตา

พยายามอย่าให้มันไหล เพราะเมื่อน้ำตาไหล แผนการของพวกเขาก็จะล้มเหลว

“เอาล่ะ น้องธีร์ ลูกเป็นผู้ชาย ลูกต้องทำได้ ดูแลคุณทวดด้วยนะ พ่อกับแม่ไปก่อน” ธนพัตออกมาช่วยพาสาริศาออกมา ในตอนที่สาริศาแทบจะกลั้นไม่ไหว

แม้ว่าธนพัตจะรู้สึกแย่มากเช่นกัน แต่ก็อย่างที่ธนพัตว่า ผู้ชายต้องมีความสามารถทำให้ได้

“ครับ ธีร์จะเป็นเด็กดี รอให้พ่อกับแม่มารับนะครับ” เทียบกับสาริศาที่ดูจะทนไม่ไหว ธีร์กลับนิ่งได้มากกว่า

เพราะธีร์รู้ว่าสาริศารู้สึกแย่มากในตอนนี้ ถ้าเขาไม่ว่าง่าย สาริศาอาจจะทนไม่ได้

แต่ธีร์กลับคิดตรงกันข้าม เป็นเพราะว่าธีร์เชื่อฟังทุกอย่าง สาริศาถึงรู้สึกแย่ขนาดนี้

“บ๊ายบ่ายครับพ่อแม่” หลังจากที่ธีร์พูดจบ เขาก็รีบปิดประตู เหลือเพียงสาริศาและธนพัตที่อยู่ข้างนอกประตู

สาริศานั่งยองอยู่หน้าประตู สักพักก็ควบคุมสติได้ แล้วจูงมือธนพัตกลับบ้านไป

สาริศาและธนพัตที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันกลับเข้ามาในบ้านที่ว่างเปล่า ทั้งสองนอนลงบนเตียง ไม่นานก็ผล็อยหลับไป

ในความฝัน สาริศาฝันถึงรอยยิ้มที่มีความสุขของธีร์ เรียกเธอว่าแม่ไม่ได้หยุด

จากนั้น สีหน้าของธีร์ก็เริ่มเปลี่ยนไป แล้วก็ร้องไห้ออกมา เริ่มพูดว่าสาริศาไม่ชอบเขา ไม่รักเขาเลยสักนิด

สุดท้ายสาริศาก็ตกใจตื่นเพราะความฝันนี้

พอตื่นมาก็ไม่เห็นธนพัตอยู่แถวๆ นั้น

สาริศามองดูโทรศัพท์มือถือ เพิ่งจะเจ็ดโมงครึ่ง เธอล้างหน้าแล้วเดินลงไปข้างล่าง ก็เห็นธฯพัตยุ่งอยู่ในครัว

ที่แท้ที่ธนพัตตื่นแต่เช้า ก็เพราะว่าจะทำอาหารให้เธอนี่เอง

สาริศาคิดในใจแล้วเดินไปที่ธนพัต มองดูธนพัตทำอาหาร

ครึ่งปีก่อน ธนพัตเกือบจะทำครัวไหม้เพราะทำอาหาร แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าฝีมือของธนพัตจะเก่งขึ้นมากแล้ว

น่าจะเป็นเพราะเขาจะแอบไปฝึกมาแน่ๆ

สาริศาคิดในใจแล้วนั่งลงที่โต๊ะรอธนพัตนำอาหารมา

“อรุณสวัสดิ์ค่ะที่รัก” ธนพัตถือไข่ดาวไว้ในมือ แล้วมองมาที่สาริศาด้วยใบหน้าที่อ่อนโยน

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ” สาริศาตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“วันนี้ขอให้ทุกคนรวบรวมสติให้ดี บริษัทจะไปรอดหรือพังก็อยู่ที่วันนี้แล้วล่ะ”

หลังจากกลับมาเมื่อวาน ธนพัตก็ให้พนักงานทุกคนกลับมาทำงาน

พอเห็นทุกคนมากันพร้อมหน้าแต่เช้า ก็ให้กำลังใจทุกคน

เพราะเมื่อคืนธนพัตได้คิดหาทางออกดีๆ ได้แล้ว เช้านี้เลยอารมณ์ดี

แต่วิธีนั้นอันตรายมาก ถ้าไม่สำเร็จก็พังย่อยยับ แต่ถ้าไม่ลองดูจะรู้ได้ไง

“ริศา ผมขอโทษ ผมแค่… แค่เสียใจมาก” ธนพัตคว้ามือของริศา หวังว่าเธอจะไม่โกรธ

ธนพัตไม่เหลืออะไรแล้วตอนนี้ กลัวว่าสาริศาก็จะทิ้งเขาไปเหมือนกัน

“ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร” สาริศารู้ว่าเมื่อกี้ธนพัตแค่ขาดสติ

จึงไม่โทษเขา เพราะ ทุกคนมีช่วงที่คุมตัวเองไม่อยู่กันทั้งนั้น ทุกคนมีช่วงเวลาที่อารมณ์ไม่ดี

บางครั้งการเอาใจเขามาใส่ใจเราก็ดีกว่า คิดถึงอีกฝ่ายให้มาก ทุกเรื่องล้วนแก้ไขได้

“ริศา KVK จะเข้าซื้อ TNP ผมควรทำยังไงดี ” ธนพัตคว้ามือของสาริศา พูดประโยคนี้ราวกับใช้แรงไปเยอะมาก

เมื่อได้ยินว่าคนอื่นกำลังจะเข้าซื้อบริษัทของตน แถมตอนนี้ยังพูดออกมาจากปากของตัวเองอีก ไม่ต้องพูดเลยว่าหัวใจของธนพัตตอนนี้จะเหมือนโดนมีดทิ่งแทงขนาดไหน

เดิมทีTNP เป็นเลือดเนื้อของธนพัต ถ้าตอนนี้เสียไป ตัวเองก็เหลือแค่ครอบครัวแล้ว

ถ้าไม่มีงาน ก็ไม่สามารถเลี้ยงดูครอบครัวได้ ไม่ต้องพูดเลยว่าจะให้ชีวิตที่สาริศาอยากมีได้ยังไง

“ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไรเลย” สาริศาเอื้อมมือไปลูบแผ่นหลังของธนพัต หวังว่าจะปลอบโยนเขาได้บ้าง

“KVKเข้าซื้อกิจการก็ต้องให้อะไรหรือเงินกับเราบ้างสิ แบบนี้ล่ะก็ เราก็เริ่มต้นใหม่อีกได้ ในเมื่อคุณมีความสามารถสร้างTNP เราก็สร้างบริษัทอื่นมาใหม่ได้”

สาริศาพูดปลอบเบาๆ ก็ได้ยินเสียงหายใจแผ่วเบาของธนพัต

สาริศามองลงไปที่ธนพัต กลายเป็นว่าธนพัตหลับไปซะแล้ว

สองวันนี้ ธนพัตตื่นเร็วกว่าไก่และนอนดึกมาก

แถมตอนนี้ยังต้องทำงานเหนื่อยใช้สมองมาก ตอนนี้หลับลงได้ก็ดีมากแล้ว

สาริศาพยายามไม่ขยับเขยื่อน หยิบโทรศัพท์ของธนพัตออกมาโทรโดยไม่ให้เขาตื่น