หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 545

แม้ว่าธีร์จะยังเด็ก ตอนนี้ยังเข้าใจบางอย่างได้ไม่ชัดเจนทั้งหมด แต่เขากลับฟังสิ่งที่ประเสริฐอยากจะบอกผ่านทางเรื่องเล่า

ธีร์มองดูประเสริฐด้วยความซาบซึ้ง มีความเคารพเต็มไปทั้งหัวใจ

ประเสริฐสามารถให้ธีร์ทำความเข้าใจเรื่องบางอย่างผ่านทางเรื่องราวเล็กๆ ได้

เดิมธีร์ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่เล็กน้อย แต่หลังจากฟังเรื่องของประเสริฐแล้ว ธีร์ก็เข้าใจดีว่าพ่อแม่ก็มีปัญหาเช่นกัน

นี่คือความรับผิดชอบของพวกเขา

“ขอบคุณครับคุณปู่ทวด”

“ปู่ทวด” คำนี้ถูกเรียกออกมาจากใจ ได้ฟังแล้วก็รู้สึกดดีใจกว่าปกติเป็นธรรมดา

ประเสริฐมองธีร์อย่างมีความสุข ยิ้มอย่างพอใจ

นี่เป็นผลลัพธ์ที่ประเสริฐต้องการ ตอนนี้ก็บรรลุแล้ว เขามีความสุขมาก

แม้ว่าประเสริฐจะไม่มีความสามารถไปอยู่ช่วยพวกธนพัตเบื้องหน้าได้ แต่เขาก็อยู่ดูแลเหลน ช่วยพวกเขาสอนอะไรให้ลูกบ้างเล็กน้อยอยู่เบื้องหลัง

อย่างน้อยก็ช่วยพวกเขาได้นิดหน่อย

แล้วธนพัตก็กลับถึงบ้านหลังจากผ่านไปสักพัก

ตอนนั้นเองซุปของสาริศาก็เสร็จ เห็นธนพัตเดินมาแล้ว เธอก็รีบไปเอาถ้วย ตักซุปออกมา

“ไปล้างมือเร็ว” สาริศารู้ดีว่าธนพัตออกไปคุยงาน มือก็ต้องสกปรกเป็นธรรมดา เลยต้องล้างมือก่อนและหลังรับประทานอาหารให้เป็นนิสัย

ธนพัตยิ้มให้สาริศา ได้กลิ่นหอมยั่วยวนใจในครัว รีบไปล้างมือแล้วนั่งลงดูซุปที่อยู่ตรงหน้าเขา

“เพิ่งเรียนมาเหรอ” เท่าที่ธนพัตรู้ สาริศาทำซุปพวกนี้ไม่เป็น

“ใช่ค่ะ ช่วงนี้คุณงานยุ่ง ร่างกายก็ล้า ใช้สมองเยอะ ฉันก็เลยทำซุปบำรุงให้” สาริศามองดูรอยคล้ำใต้ตาของธนพัต ก็รู้สึกแย่

เดิมทีธนพัตไม่มีรอยคล้ำใต้ตา แต่ช่วงหลังๆ ยุ่งมากแถมยังต้องนอนดึก รอยคล้ำจึงค่อยๆ ปรากฏขึ้น

“ขอบคุณนะที่รัก” ธนพัตน์เอื้อมมือไปจับมือสาริศาแล้วจูบลง

ดมกลิ่นหอมจางๆ ที่มือสาริศา ธนพัตก็รู้สึกว่าความเหน็ดเหนื่อยทั้งวันก็หมดไปอย่างปลิดทิ้ง

“พอแล้ว ลองชิมดูสิคะ” สาริศาทำตัวไม่ถูกกับการกระทำของธนพัต จึงรีบดึงมือออก

เมื่อได้ฟังคำพูดของสาริศา ธนพัตก็รู้ว่าสาริศาอยากรู้รีแอคของเขา เขาก็เลยหยุดหยอกล้อกับสาริศา

ธนพัตอ้าปากชิมซุปของสาริศา ไม่เลวเลยจริงๆ

กินเข้าไปคำแรกหวาน รสชาติกลมกล่อม ธนพัตไม่ได้กินซุปที่สาริศาทำมานานแล้ว ตอนนี้พอได้กิน ก็นึกขึ้นมาได้ว่าไม่ได้กินมานาน

“อร่อยไหม” สาริศามองธนพัต ถามอย่างใจจดใจจ่อ

จากนั้นธนพัตก็ขมวดคิ้วแน่น จู๋ปาก ตามองไปรอบๆ ราวกับว่าเขากำลังมองหาอะไรบางอย่าง

สาริศามองดูท่าทีของธนพัต รู้ว่าธนพัตต้องการหาถังขยะ เลยรีบเอามาให้

“เป็นอะไรไปคะ” สาริศาคิดว่าธนพัตจะคายซุปออก ไม่คิดว่าจะไม่คายก็ถามออกมา

ยังไม่ได้คำตอบของธนพัต ก็รู้สึกได้ถึงสัมผัสอบอุ่นบนริมฝีปาก

จูบนี้พลิกไปมา รสชาติในปากของธนพัต สาริศาก็ได้ชิมเหมือนกัน รู้สึกว่ารสชาติของน้ำซุปก็โอเคอยู่นะ

หลังจากจูบ ธนพัตก็มองมาที่สาริศา

“อร่อยมั้ย” ธนพัตยิ้มมองไปที่สาริศา

สาริศามารู้ทีหลังว่าถูกหลอกซะแล้ว

ธนพัตรับสัญญาตรงหน้าเขามาแล้วลงนามในสัญญา

วินาทีนั้นเอง ธนพัตรู้สึกราวกับว่าเขาสูญเสียโลกทั้งใบไป รู้สึกแย่มากในใจ

แต่เนื่องจากเขายังอยู่ในงานแถลงข่าว เขาไม่สามารถแสดงอาการอะไรได้มากนัก ทำได้เพียงระงับความรู้สึกไม่สบายใจไว้เท่านั้น

“คุณธนพัต”

หลังจากที่คฑาวุธเซ็นในสัญญาเสร็จ ก็ยื่นเอกสารส่วนของตัวเองให้ สองฝ่ายแลกเปลี่ยนกัน

นักข่าวด้านล่างก็บันทึกภาพกันอย่างตื่นเต้น กล้องตัวใหญ่ที่อยู่ด้านข้างก็สาดแฟลช

หลังจากเซ็นสัญญาสั้น ๆ ทั้งสองฝ่ายก็แลกเปลี่ยนกันอีกครั้ง การแถลงข่าวครั้งนี้เรียกได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นที่สุด

ทันทีหลังจากนั้น ทั้งสองก็จับมือกัน ช่างกล้องก็ถ่ายอีกช็อตหนึ่ง

“ยินดีด้วยนะครับ” คฑาวุธมองไปที่ธนพัต กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

อันที่จริงเมื่อมองที่ คฑาวุธจากระยะใกล้ เขาก็ดูใช้ได้ แต่เป็นเพราะอายุ ทำให้ออร่าของเขาหดหายไป

“ผมต่างหากที่ควรจะแสดงความยินดี” ธนพัตจับมือของเขา แล้วก็ปล่อยลง

หลังจากการแถลงข่าวจบลง ก็ได้เวลาที่นักข่าวจะถามคำถาม

“คุณธนพัตครับ หลังจากผ่านพ้นเรื่องนี้ คุณจะเปิดบริษัทอีกไหมครับ”

“คุณธนพัต พอใจกับการร่วมมือครั้งนี้ไหมคะ”

“…”

ธนพัตได้ยินคำถามเหล่านั้น ทำได้เพียงยิ้มให้ แล้วไม่ได้พูดอะไร เพราะเรื่องพวกนี้เป็นความลับส่วนตัวของเขา ถ้าบอกไปแล้วต่อไปจะทำยังไงล่ะ