หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 546
สรุปบท บทที่ 546 ถึงจะตกต่ำแต่ก็เคยยิ่งใหญ่มาก่อน: หวานเย็น กรุ่นใจ
สรุปเนื้อหา บทที่ 546 ถึงจะตกต่ำแต่ก็เคยยิ่งใหญ่มาก่อน – หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
บท บทที่ 546 ถึงจะตกต่ำแต่ก็เคยยิ่งใหญ่มาก่อน ของ หวานเย็น กรุ่นใจ ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ช็อคโกแลต อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
นักข่าวเห็นธนพัตไม่พูดอะไร ก็โกรธและอยากจะด่าธนพัต แต่เพราะคฑาวุธเป็นคนจัดประชุมครั้งนี้ จึงไม่กล้าแสดงความป่าเถื่อน
อีกอย่างคือ อูฐที่ผอมโชก็ยังโตกว่าม้า
ถึงแม้ว่าตอนนี้ธนพัตจะไม่ใช่ประธานบริษัทแล้ว แต่ความสามารถของเขาก็ยังมีเหมือนเดิม
ความสามารถที่แท้จริงของคนคนหนึ่ง ไม่มีวันหายไปได้หรอก
เมื่อเห็นว่าธนพัตไม่พูดอะไร พวกเขาก็หันไปสนใจตัวของคฑาวุธ
คฑาวุธตอบคำถามของนักข่าวทีละคน คำตอบก็เป็นที่น่าพอใจของนักข่าว
ขณะที่พวกเขากำลังถามตอบกันอยู่นั้นโทรศัพท์ของธนพัตก็สั่น
แถมยังสั่นหลายครั้งด้วย
ปกติแล้ว ธนพัตจะไม่รับโทรศัพท์ในตอนที่ทำงานอยู่ แน่นอนว่ายกเว้นสาริศาภรรยาของเขา แต่ตอนนี้โทรศัพท์สั่นหลายรอบแล้ว บวกกับธนพัตไม่อยากอยู่ดูสถานการณ์ตอนนี้
ธนพัตกดปุ่มตอบรับ
แล้วก็ได้ยินเสียงจากปลายสายว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่ง
“สวัสดีครับ ใช่คุณธนพัตหรือเปล่าครับ”
อีกฝ่ายถามก่อนว่าใช่ธนพัตไหม เมื่อธนพัตตอบแล้ว เขาก็พูดต่อว่า “ปู่ของคุณถูกยิงเมื่อบ่ายวันนี้ ขอให้คุณมาที่สถานที่เกิดเหตุหน่อยครับ”
เมื่อได้ฟังแบบนั้น ธนพัตก็ตื่นตระหนกขึ้นทันที
คุณปู่โดนยิง!
ตอนนี้จิตใจของธนพัตมั่วตั้วไปหมด คุณปู่ตายแล้วเหรอ ถูกคนฆ่าตายเหรอ
ธนพัตเสียใจมาก มองดูงานแถลงข่าวตรงหน้าก็ไม่มีกะจิตกะใจอยู่ต่อแล้ว มองไปที่คฑาวุธแล้วบอกว่าตัวเองต้องออกไปก่อน
เดินออกมาที่ถนนข้างนอก มองดูผู้คนผ่านไปผ่านมา ธนพัตไม่รู้ว่าตอนนี้ต้องทำยังไง
คุณปู่ตายแล้ว ถูกคนยิงตาย!
คนที่เลี้ยงดูเขามาโดยตลอด คนที่รักและเอาอกเอาใจเขาจากไปแล้ว
เมื่อธนพัตคิดถึงเรื่องนี้ น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว
ธนพัตไม่รู้จะทำยังไงตอนนี้ แล้วก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง
สูญเสียคนทั้งคนไปแล้ว
ธนพัตนั่งยองอยู่บนบันไดข้างถนนสักพักแล้ววิ่งตรงไปที่รถ ใช่แล้ว คุณปู่ ตอนนี้เขาควรจะไปหาคุณปู่
เพราะคุณปู่บ่นว่าเขาไม่ค่อยมาให้เห็นหน้า ก็เลยคิดเรื่องมาหลอกให้เขากลับบ้าน
ตอนนี้มีคนแก่หลอกลูกหลานแบบนี้เยอะแยะ คุณปู่ก็ต้องเป็นแบบนี้แน่
ธนพัตคิดในใจจึงรีบเร่งความเร็วรถ ขับออกไปด้านหน้า
แต่ตอนนี้รถติดหนักมาก ธนพัตจึงกลับรถอย่างรวดเร็ว ขับกลับไปทางหลัง
คนขับด้านหลังเห็นท่าทีของธนพัตก็รู้ว่าธนพัตจะทำอะไร คนขับกลัวว่าธนพัตจะทำให้รถของตนเสียหาย เลยยอมหลีกทางให้
ทันใดนั้น ถนนก็ถูกแหวกออกเป็นทาง ธนพัตไม่สนใจว่าจะเป็นไฟแดงหรือไฟเขียว ได้แต่รีบขับตรงไปข้างหน้า
ตอนนี้ธนพัตอยากกลับบ้านไปหาคุณปู่เท่านั้น เพราะเขารู้ว่าคุณปู่ต้องรอเขาอยู่ ใช่ ต้องเป็นอย่างนั้นแน่
ธนพัตคิดอย่างนั้น แล้วความเร็วก็พุ่งตรงไป นี่เป็นความเร็วที่ธนพัตไม่เคยกล้าขับมาก่อน แต่ตอนนี้เพราะว่ารีบมาก เลยขับผ่านเลยไป
ระหว่างทาง ธนพัตบีบแตรตลอด พลางขับรถ หลายคนกลัวว่าตัวเองจะถูกชน ก็หลีกทางให้
ธนพัตก้าวไปข้างหน้า คุกเข่าลงข้างประเสริฐ ตำรวจที่อยู่ด้านข้างก็เดินออกไปอย่างรู้ความ รู้ดีว่าธนพัตต้องการความสงบ
เผชิญความเจ็บปวดจากการสูญเสียคนที่รัก ธนพัตร้องไห้อย่างสะเทือนใจ
ธนพัตเกลียดตัวเอง ถ้าเขาไม่ส่งธีร์มาที่นี่ คนพวกนั้นก็จะไม่รู้ที่อยู่ของประเสริฐ ประเสริฐก็จะไม่ตาย
ประเสริฐอยากให้เขากลับมาบ้านมาเยี่ยมเขาอยู่ตลอด แต่ทุกครั้งธนพัตก็บอกปัด ไม่เคยอยู่ดูแลเขาจริงๆ จังๆ เลย
เพราะธนพัตคิดว่าที่นี่มีความทรงจำวัยเด็กที่เขาไม่อยากจะจำ ธนพัตไม่อยากกลับบ้าน
แต่พอคิดถึงความรู้สึกของประเสริฐที่รอคอยเขากลับบ้าน ธนพัตก็อยากจะตบตัวเอง
ธนพัตคิดและทำอย่างนั้น
เขาอยู่ในความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมาน มองดูประเสริฐที่จากไป แต่ก็ยังมีรอยยิ้มบางๆ ที่มุมปาก
เขาหยิบทิชชูขึ้นมาเช็ดเลือดบนใบหน้าของประเสริฐ สักพัก ใบหน้าของประเสริฐก็ชัดเจนขึ้นมา
ธนพัตลูบใบหน้าที่เหี่ยวย่นของประเสริฐเบาๆ เต็มไปด้วยร่องรอยของกาลเวลา
นึกถึงภาพที่ประเสริฐพาเขาออกไปเล่นตอนเด็กๆ นึกถึงอดีต เขาก็ร้องไห้
ตอนนี้ธนพัตอยากไปอยู่กับประเสริฐแล้ว แต่เขารู้ดีว่าทำไม่ได้
ประเสริฐยังหวังว่าเขาจะเขาจะเจริญรุ่งเรือง ประเสริฐยังหวังว่าเขาจะมีอนาคตที่ดีอยู่
ดังนั้นธนพัตจากไปไม่ได้ในตอนนี้ ไม่งั้นเขาคงไม่มีหน้าไปเจอประเสริฐ
“ธนพัต”
ครั้นเมื่อธนพัตเศร้าเสียใจอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงของสาริศา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...