หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 55

“คุณแม่!” สาริศาถลึงตาใส่คุณกันยาแวบหนึ่ง น้ำเสียงตำหนิเล็กน้อย

“โอ๊ย ก็แม่เป็นห่วงลูกนิหน่า เพราะการแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ ก่อนที่แม่จะตื่น แม่ก็ได้กำหนดไว้แล้ว”

กันยาบ่นเบา ๆ

“ไม่เป็นไรหรอก ริศา” เมื่อเทียบกับความอึดอัดของสาริศา ธนพัตกลับสงบนิ่ง “คุณป้าครับ นี่เป็นนามบัตรของผมครับ”

กันยารับนามบัตรมา เมื่อเห็น “ซีอีโอ”และ “หุ้นส่วน” บนนามบัตร ก็ต้องตกใจตะลึง

“TNP Group……บริษัทนี้ ฉันไม่เคยได้ยินเลย” เธอกล่าวด้วยความสงสัย “แล้วพ่อแม่ของคุณล่ะ พวกเขาทำอะไร”

สาริศาลนลาน อยากจะห้ามคุณแม่ของตัวเองไว้ แต่ธนพัตกลับได้ตอบอย่างไม่รีบไม่ร้อน：“คุณพ่อคุณแม่ของผมไม่อยู่แล้วครับ คุณปู่ของผมชื่อประเสริฐ”

“ประเสริฐ?” กันยาตกใจชะงักค้าง “ท่านประเสริฐตระกูลกีรติเมธานนท์?”

TNP Groupเป็นบริษัทที่จัดตั้งขึ้นใหม่ในช่วงสองปีที่ผ่านมา ดังนั้นเธอไม่เคยได้ยิน แต่ประเสริฐชื่อนี้ในเมืองSมีใครบ้างที่ไม่เคยรู้จัก

“ถูกแล้วครับ” เห็นได้ชัดว่าธนพัตไม่คิดจะปิดบัง

“ดังนั้น……คุณคือ……” กันยาที่พยายามจะนึก “หลานชายรองของตระกูลกีรติเมธานนท์?”

ธนพัตพยักหน้า

ใบหน้ากันยาก็ยิ่งขาวซีด ไม่พูดไม่จา

“เอ่อคือ…...ธนพัต” สาริศาย่อมรู้ว่ากันยานั้นกำลังคิดอะไรอยู่ จึงทำได้แค่กล่าวกับธนพัตว่า “คือ……ธนพัต ฉันอยากจะกลับไปอาบน้ำสักหน่อย คุณส่งฉันกลับไปหน่อยได้ไหม คุณไปรอฉันที่รถก่อน”

ธนพัตพยักหน้า แล้วก็กล่าวกับกันยา：“คุณป้าครับ อย่างนั้นพรุ่งนี้ผมค่อยมาเยี่ยมคุณป้าใหม่นะครับ คุณป้าพักผ่อนเถอะนะครับ”

กันยาพยักหน้าด้วยใบหน้าที่ขาวซีด แล้วส่งธนพัตจากไปด้วยสายตา

ธนพัตจากไป กันยาก็หันมาทางสาริศาทันที กล่าวด้วยน้ำเสียงเบาแต่หนักแน่น “ริศา หนูจะอยู่กับผู้ชายคนนี้ไม่ได้ หนูรีบหย่ากับเขาให้โดยเร็วที่สุด!”

สาริศาตัวสั่น มองกันยาอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา “แม่ แม่กำลังพูดอะไร”

“แม่บอกว่า หนูอยู่กับเขาไม่ได้” กันยาจับมือของสาริศาไว้ “หรือว่าบนตัวของแม่ หนูยังดูไม่ออกอีกเหรอ ว่าอยู่กับคนที่มีสตางค์แบบนี้จะมีจุดจบเช่นไร หนูจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาจริงใจกับหนู ที่เขาปฏิบัติกับหนู ไม่แน่อาจจะเหมือนกับที่พ่อหนูปฏิบัติกับแม่ก็ได้ ที่แค่เล่นสนุกเท่านั้น!”

สาริศาสีหน้าซีดเผือด “แม่คะ เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ เขาจดทะเบียนสมรสกับหนูแล้วด้วย”

“จดทะเบียนสมรสแล้วยังไง บางทีเขาต้องการภรรยาแค่ในนามก็เท่านั้น” ถึงแม้กันยาจะนอนสลบไปสองปี แต่คนกลับไม่ลืมเลือน “ไม่อย่างนั้นด้วยฐานะของเขา ทำไมเขาถึงต้องถูกชะตากับหนูที่เป็นคนธรรมดาด้วยล่ะ”

สาริศาพูดไม่ออก

อันที่จริงความจริงนั้นก็เป็นไปตามอย่างที่กันยากล่าว ตอนที่สาริศาเพิ่งจะแต่งงาน ก็รู้อยู่แล้วว่าธนพัตต้องการการแต่งงานแค่ช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น แต่กันยาไม่รู้ว่าที่ตัวเองแต่งงานกับเขา ก็เป็นเพียงการร่วมมือกันเท่านั้น ที่ทั้งคู่ต่างได้รับในสิ่งที่ต้องการ และต่างคนต่างไม่มีสิทธิ์ตำหนิซึ่งกันและกัน

“แม่” เธอทำได้เพียงหลีกเลี่ยงประเด็นสำคัญ “ธนพัตเขา……ดีกับหนูมากเลยค่ะ”

คำพูดของเธอล้วนมาจากใจ ถึงแม้ว่าพวกเขาสองคนในวันนี้ยังดูไม่ค่อยสนิท แต่ธนพัตนั้นดีกับเธอจริง ๆ มักจะปรากฏตัวในยามที่เธอต้องการครั้งแล้วครั้งเล่า เฉกเช่นกับการผ่าตัดของคุณแม่ในครั้งนี้

“ริศา ทำไมหนูถึงเลอะเลือนขนาดนั้น! ความดีของผู้ชายเป็นแค่การแสดงเท่านั้น” กันยาลนลาน “แม่ก็คือตัวอย่างหนูไม่เห็นเหรอ แม่เพียงแค่ต้องการให้หนูมีชีวิตที่ธรรมดาและมีความสุขที่สุดเท่านั้น……แม่กลัวจริง ๆ กลัวว่าหนูจะเป็นเหมือนกับแม่ ที่สุดท้ายถูกผู้ชายคนหนึ่งทำลายชีวิตทั้งชีวิต”

พลางพูด กันยาพลางสะอื้นเบา ๆ

ชรัณหันไปมองด้วยความสงสัย เห็นใบหน้าที่เย็นชาของธนพัต เหงื่อจึงซึมออกมาด้วยความตกใจ

นี่มันเกิดอะไรขึ้น ก่อนหน้านี้คุณชายพัทอารมณ์ยังดี ๆ อยู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมแค่ไปเอาแฟ้มเอกสารแป๊บเดียว ราวกับทานน้ำแข็งเข้าไป ช่างน่ากลัวจริง ๆ

สิบนาทีผ่านไป สาริศาก็ได้เข้ามาในรถ ในมือถือแฟ้มเอกสารไว้ “ธนพัต คุณลืมไว้ในห้องผู้ป่วยของคุณแม่ฉันค่ะ”

ธนพัตไม่ได้ยื่นมือไปรับแฟ้มเอกสารจากมือของสาริศา เพียงแค่หันข้างไปมองสาริศาด้วยคู่แววตาที่ลุ่มลึก ที่มองไม่ออกถึงความรู้สึกอารมณ์

สาริศาถูกเขามองจนขนถึงกับลุก จึงพยายามถามหยั่งเชิงอย่างระมัดระวัง “ธนพัต?”

ธนพัตมองดูหญิงสาวที่ตระหนกอยู่ตรงหน้า ข้างใบหูราวกับมีเสียงสนทนาของเธอเมื่อสักครู่ดังขึ้น ตอนที่กลับไปเอาเอกสารแล้วบังเอิญได้ยินอย่างไม่ตั้งใจ ——

“ที่หนูแต่งงานกับเขา ก็แค่ทำเพื่อแม่เท่านั้น หนูไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลยค่ะ”

เหอะๆ

กับคุณแม่ของตัวเอง เธอนั้นช่างจริงใจจริง ๆ

ถึงแม้จะรู้อยู่ตั้งแต่แรกอยู่แล้วถึงเหตุผลการแต่งงานของผู้หญิงคนนี้ แต่เมื่อได้ยินเธอพูดเองกับหูในเวลานี้ เขาคงยังหงุดหงิดขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล

ให้ตายเหอะ

เขาดูเหมือนยิ่งอยู่ก็ยิ่งจะได้รับอิทธิพลจากผู้หญิงคนนี้แล้วจริง ๆ

“สาริศา” ธนพัตยังคงไม่ยื่นมือไปรับเอกสาร ทำเพียงแค่เอ่ยปากขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณอยากจะหย่ากับผมไหม”