หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 56

ชรัณที่นั่งอยู่ข้างตำแหน่งคนขับ เมื่อได้ยินคำพูดนี้ก็ตกใจจนเกือบจะกระแทกกับหน้ากระจก

สาริศาเองก็ตกใจจนแข็งทื่อ มองธนพัตอย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณพูดอะไร”

“คุณแต่งงานกับผมก็เพื่อต้องการความช่วยเหลือจากผมใช่ไหม” ธนพัตกล่าวอย่างเรียบ ๆ “วันนี้สมหวังแล้ว ต่อให้ต้องหย่า คุณก็ไม่เสียเปรียบ”

ใบหน้าสาริศาไม่มีเลือดไปหล่อเลี้ยง

นี่ธนพัต……รู้จุดประสงค์การแต่งงานของเธอด้วยเหรอ

แต่ว่าเมื่อคิด ๆ ดูแล้ว ในเมื่อแม้แต่เรื่องของคุณแม่เขาก็ยังทำการสืบมาอย่างดี คิดมาถึงขั้นนี้ได้ มันก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลก

มองดูแววตาดำขลับของธนพัต สาริศากล่าวเบา ๆ ：“ถ้าตามที่คุณพูด ที่คุณแต่งงานกับฉันก็มีจุดประสงค์เช่นกันใช่ไหม หากว่าวันหนึ่งถ้าฉันไม่มีประโยชน์กับคุณแล้ว คุณจะหย่ากับฉันไหม”

ธนพัตคิดไม่ถึงว่าสาริศาจะถามกลับมาแบบนี้ จึงชะงักไปชั่วครู่

ก็จริง สาริศาไม่ได้โง่ ย่อมก็ต้องรู้ว่าที่ธนพัตรีบร้อนแต่งงานกับตัวเอง จะต้องมีจุดประสงค์อย่างแน่นอน

ธนพัตแววตาหม่นลง เปล่งเสียงเบา ๆ ตอบกลับคำถามของสาริศา “ไม่”

สาริศาคิดไม่ถึงว่าธนพัตจะตอบตรง ๆ อย่างราบเรียบเช่นนี้ จึงชะงักขึ้น

เมื่อเห็นท่าทางประหลาดใจของสาริศา ธนพัตจึงกล่าวเสริมด้วยน้ำเสียงเบา ๆ ：“ในเมื่อแต่งงานกับคุณแล้ว คุณก็จะเป็นภรรยาของผมตลอดชีวิต”

คุณก็จะเป็นภรรยาของผมตลอดชีวิต”

ธนพัตกล่าวอย่างเรียบนิ่ง แต่สาริศาเมื่อได้ยินแล้วกลับอึ้งตะลึง มองธนพัตแววตาค้าง

“ดังนั้น” ธนพัตเสียงเบาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้น้ำเสียงนั้นกลับหนักแน่นและเด็ดขาด “สาริศา คุณอย่าแม้แต่จะคิดที่จะจากผมไป”

สาริศาคิดไม่ถึงว่าธนพัตจะให้คำตอบเธอแบบนี้ หัวใจของเธอจึงสั่นขึ้นเล็กน้อย

แต่ในขณะเดียวกัน ก็เหมือนมีผีเสื้อกำลังโบยบินอยู่

เธอฉับพลันไม่กล้าสบตากับแววตาดำขลับของธนพัต จึงเบนสายตาไป แต่เธอยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงเบา ๆ ：“คุณวางใจได้เลย ในเมื่อแต่งงานกับคุณแล้ว ขอเพียงคุณไม่ขอฉันหย่า ฉันก็จะไม่มีทางทำเรื่องทรยศคุณเด็ดขาด และก็ไม่มีทางขอหย่ากับคุณ”

น้ำเสียงของสาริศาบางเบา แต่ธนพัตกลับได้ยินอย่างชัดเจน บวกกับใบหน้าที่แดงเล็กน้อยของสาริศา ทันใดนั้นไฟที่ร้อนผ่าวสุมอยู่ในทรวงของธนพัตก็เบาบางลงเล็กน้อย

ช่างเถอะ

เขาก็ใช่ว่าจะไม่รู้ความคิดของผู้หญิงคนนี้ ที่แต่งงานกับเขา เดิมทีก็เพื่ออาการป่วยของคุณแม่ของเธอ

เธอในตอนนี้ยังไม่มีความรู้สึกกับเขา ก็ไม่เป็นไร

ถึงอย่างไรเธอนั้นก็ได้กลายเป็นของเขาแล้ว หัวใจ ไม่ช้าก็เร็วจะต้องได้มาอย่างแน่นอน

เมื่อมาถึงบ้านก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว ลุงชัยกับป้าแหวนก็ยังคงไม่อยู่บ้านเหมือนเดิม

สาริศาก็ไม่รู้ว่าตัวเองคิดมากไปเองหรือเปล่า ที่เธอมักจะรู้สึกว่า ถึงแม้ธนพัตจะเกรงใจลุงชัยกับป้าแหวนมาก แต่ก็วเหมือนไม่ชอบให้พวกเขาอยู่บ้านดูแลตัวเอง

“คุณยังไม่ได้ทานอาหารใช่ไหม” สาริศาถอดชุดคลุมออก แล้วม้วนแขนเสื้อขึ้นเดินเข้าไปในห้องครัว

“ฉันจะทำอาหารให้คุณทานนะ”

แต่เมื่อเปิดตู้เย็นเธอถึงกับต้องผงะ

เธอเห็นข้าวผัดที่เธอทำเมื่อวานนั้นวางอยู่ในตู้เย็น แล้วห่อด้วยพลาสติกอย่างดี