หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 57

“อาหาร” ธนพัตกล่าวสั้น ๆ “ถ้าหากว่าคุณอยากตอบแทนผม ก็ทำอาหารให้ผมทาน”

สาริศาตาเบิกกว้าง แทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเองจริง ๆ 

“แค่นี้เหรอ” เธอกล่าวอย่างไม่อยากจะเชื่อ “แต่ว่าอาหารที่ฉันทำ รสชาติไม่ได้อร่อยเลยนะ”

เธอยอมรับว่าอาหารที่ตัวเองทำนั้น อย่างมากก็แค่ “ก็แค่ทานได้”เท่านั้น ถ้าเทียบกับฝีมือของป้าแหวน ก็ไม่ต่างกับอาหารในโรงแรมกับอาหารข้างทางดี ๆ นี่เอง

แต่คนคอสูงธนพัตกลับบอกว่า อยากทานอาหารที่เธอทำ

“ทำไม” ธนพัตเลิกคิ้ว “คุณไม่เต็มใจเหรอ”

“แน่นอนว่าไม่ใช่” สาริศารีบกล่าว “เพียงแต่……สามแสนเลยนะ ฉันต้องทำให้คุณทานกี่มื้อเนี่ย?”

“คุณคิดว่ากี่มื้อถึงจะเหมาะสมล่ะ” ธนพัตถามกลับ

สาริศาถูกถามเข้าอย่างจัง

ร้านอาหารทั่วไป อย่างมากแพงสุดก็แค่หลักพัน นี่สามแสน เธอไม่ต้องทำร้อยมื้อขึ้นเหรอ

“ร้อยมื้อ?” เธอถามอย่างระมัดระวัง

เห็นท่าทางสาริศาที่คิดคำนวณอย่างตั้งใจ ธนพัตรู้สึกน่ารักมาก มุมปากจึงยกเป็นเส้นโค้งขึ้นเล็กน้อย “ได้ หนึ่งร้อยมื้อ”

“อย่างนั้นคุณอยากทานอะไร”

“ไม่รู้สิ” ธนพัตกล่าวอย่างใจเย็น “เอาที่คุณถนัดก็พอ”

“แบบนั้นได้ไง” สาริศาคิดในใจ สามพันต่อหนึ่งมื้อเลยนะ จะต้องทำให้ลูกค้าอย่างดีที่สุดสิ “อาหารที่ฉันทำเป็นก็มีไม่เยอะ แบบนี้แล้วกัน พรุ่งนี้ฉันจะดูรายการอาหาร แล้วลองทำให้คุณดู”

“ได้” มุมปาก ธนพัตก็ยิ่งยกเป็นเส้นโค้งขึ้น

วันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ธนพัตกลับมีประชุม จึงออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้า

เมื่อสาริศาตื่นขึ้นมานั้น ก็ได้เข้าไปในเว็บไซต์ดูรายการอาหาร เริ่มทำการศึกษา

เท่าที่สังเกตในหลายวันที่ผ่านมา ทำให้เธอสังเกตเห็นว่าธนพัตเหมือนจะชอบทานเผ็ด เธอจึงเลือกทำไก่ผัดพริก ปลาผัดผักดองและต้มเลือดเป็ดใส่ผ้าขี้ริ้ว ลองทำสามอย่างนี้ก่อนแล้วกัน

หลังจากที่ยุ่งมาตลอดครึ่งเช้า เธอก็ทำออกมาได้หนึ่งรายการ จึงรีบทำการถ่ายรูป แล้วส่งไปให้ธนพัตทางไลน์ อยากจะถามถึงความชอบของเขา

ณ ห้องประชุมของTNP Group

หัวหน้าแผนกต่าง ๆ ของบริษัท ในเวลานี้กำลังทำการรายงานอย่างตัวสั่นงันงก

“ประทานธนพัตครับ นี่คือประกอบการของไตรมาสนี้ของพวกเราครับ” ชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่เป็นหหนึ่งในนั้น พลางกล่าวพลางปาดเหงื่ออย่างระมัดระวัง “ท่านพึงพอใจไหมครับ”

มือที่เรียวยาวของธนพัต เปิดอ่านเอกสารที่อยู่ในมือ สีหน้าเย็นชา “ ผลงานแบบนี้ คุณคิดว่าผมจะพอใจไหม”

คนที่อยู่ในห้องต่างตกใจจนเหงื่อซึมออกมา

“อย่างนั้น…...ขออนุญาตถามว่าปัญหาอยู่ตรงที่ใดครับ”

“ทั้งหมด” ธนพัตกล่าวสองคำอย่างตรงไปตรงมา แล้วก็โยนเอกสารในมือทิ้ง จากนั้นกล่าวด้วยสีหน้านิ่ง “ทำใหม่”

ทุกคนต่างเงียบ

นี่ก็คือธนพัต ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนรถเข็น แต่ความเป็นผู้นำที่แน่วแน่และเด็ดเดี่ยว ถึงได้ทำให้TNP Group สามารถเติบโตเป็นบริษัทที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวได้ในเวลาสั้น ๆ เพียงสองปี

“ครับ ได้ครับ ประทานธนพัต” ชายวัยกลางคนคนนั้นหยิบเอกสารคืนด้วยอาการที่สั่นเทา ผู้จัดการคนต่อไปตัวสั่นเทากำลังเตรียมตัวจะรายงาน แต่เวลานี้——

ตื๊ด

เสียงที่ชัดเจนของโทรศัพท์ได้ดังขึ้น ดังขึ้นท่ามกลางห้องประชุมที่เงียบสงบ

ทันใดนั้น ทุกคนในห้องต่างสีหน้าซีดเผือดลง ต่างสบตากันอย่างลนลาน