หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 550

หลังจากรู้เรื่องนี้ สาริศาก็แปลกใจมากในตอนแรก แต่หลังจากนั้นก็รู้สึกเฉยๆ

เนเน่ เป็นลูกของใคร ไม่เกี่ยวอะไรกับตนสักหน่อย แต่สาริศาจะไม่ยอมให้ลูกสาวของคนที่ซื้อบริษัทของเธอมาอยู่กับลูกชายของเธอแน่

สาริศาตัดสินใจว่าจะย้ายโรงเรียนให้ธีร์

“คุณน้า สวัสดีค่ะ ไม่คิดว่าจะได้เจอคุณน้าที่นี่” ตอนที่สาริศาตกตะลึงอยู่เนเน่ก็เดินเข้ามาทักทายเธอ

สาริศาไม่มีอารมณ์จะพูดอะไรกับเนเน่เพียงแค่พยักหน้า แล้วจะออกมา

“เพิ่งมาก็จะกลับแล้วหมายความว่าไงครับคุณริศา”

ตอนที่สาริศาหันกลับมา เก็ได้ยินเสียงของคฑาวุธเข้ามาที่หู

เสียงนั้นดังมาก สาริศาจะแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินก็ไม่ได้ซะด้วย

“สวัสดีค่ะคุณวุธ ฉันก็แค่มาดูบริษัทน่ะค่ะ” สาริศาพูดอย่างเย็นชา

จริงๆ สาริศาเป็นคนเย็นชา ยกเว้นกับคนที่สนิทมากเท่านั้น ถึงจะแสดงออกอะไรๆ น่ารักออกมา

เพราะงั้นถ้าคนนอกเห็น สาริศาก็ดูเย็นชา

“แบบนี้นี่เอง คุณริศาจะเข้าไปนั่งหน่อยหรือครับ” คฑาวุธมองดูรูปร่างและใบหน้าของสาริศา ก็ไม่ใช่คนที่สะสวยอะไร

คฑาวุธไม่รู้ว่าธนพัตชอบอะไรในตัวผู้หญิงคนนี้ หรือว่าเธอจะมีจุดเด่นอะไรงั้นหรอ

ผู้ชายมักสนใจผู้หญิงที่ลึกลับอยู่เสมอ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคฑาวุธที่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องของหนุ่มสาว

แม้ว่าคฑาวุธจะมีลูกสาวคนเดียว แต่ลูกนอกกฎหมายของเขายังมีอีกนับไม่ถ้วน

ผู้หญิงข้างนอกอีกใช้สิบนิ้วยังนับไม่พอ

เพราะว่าภรรยาของเขาไม่ใช่ประเภทที่เขาชอบ เขาแต่งงานกับเธอก็เพื่อเงินและอำนาจก็เท่านั้น

ตอนนี้เขามีของพวกนั้นหมดแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องสนใจอะไรแล้ว

ส่วนภรรยาที่โดนคฑาวุธทำร้ายก็ได้ไปอยู่วัดสวดมนต์ทั้งวันทั้งคืน ไม่ยอมมาเจอคฑาวุธอีกแล้ว

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ขอบคุณนะคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อน” สาริศาเหลือบมองคฑาวุธแล้วพยักหน้า แล้วหันหลังจากไปโดยไม่รอคำตอบของคฑาวุธเลย

สาริศาไม่ใช่คนไม่รู้มารยาท แต่สาริศาอยู่ในสถานการณ์แย่และไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคฑาวุธ

นี่เป็นทางเดียวที่จะออกมาได้ เชื่อว่า คฑาวุธในฐานะประธานบริษัท คงจะไม่รั้งให้เธออยู่ต่อหน้าทุกคนหรอก

แต่สิ่งที่ทำให้สาริศาตกใจคือทำไมคฑาวุธถึงอยู่ที่บริษัท ปกติแล้วบริษัทแบบนี้คฑาวุธแทบจะไม่ใส่ใจเลยไม่ใช่หรอ

เพิ่งจะได้บริษัทมาแค่ไม่กี่วัน ก็รอไม่ไหวเลยหรอ หรือว่าที่บริษัทจะยังมีผลประโยชน์อะไรทีเธอยังไม่รู้อีก

เมื่อคิดได้แบบนี้ สาริศาก็ส่ายหน้า คิดว่าตัวเองคิดมากอีกแล้ว

เมื่อเห็นว่าท้องฟ้าค่อยๆ มืดลง สาริศาก็ตามหาธนพัตทั้งวันแล้วก็ไม่เจอ ก็เลยกำลังจะกลับบ้าน

เพราะว่าดึกมากแล้ว ตอนที่เธอกลับมาถึงบ้าน ธีร์ก็เข้านอนไปแล้ว

สาริศาเดินไปที่ห้องของธีร์ มองใบหน้าที่กำลังหลับใหล ก็เอนตัวไปข้างหน้าแล้วหอมแก้มเขา

จากนั้นก็เดินไปรอบ ๆ ห้องแล้วปิดประตูให้ธีร์เงียบ ๆ

สาริศากินข้าวเย็นเล็กน้อยแล้วเดินกลับห้องไป

เพราะการจากไปของธนพัต ทำให้บ้านขาดความอบอุ่นลง สาริศาไม่สนใจจะทำอะไรเลย

เดินขึ้นบันไดไป มองดูรอบๆ บ้าน สาริศาร็ว่าธนพัตจะไม่กลับมาแล้ว

แม้ว่าจะกลับมา ก็ต้องรออีกนานเลย

เธอเดินไปข้างหน้าและผลักประตูห้องออกไป นี่เป็นห้องของพวกเขา เป็นสถานที่ที่มีความทรงจำมากที่สุด

หลังจากชัชวาลพูดเสร็จ สาริศาตอบรับ แล้วก็วางสายไป

เดิมสาริศาตั้งใจจะกลับไปทำงาน แต่ดูเหมือนจะไปไม่ได้แล้ว ทำได้แค่โทรมาบอกสำนักพิมพ์ว่ามีเรื่องไปไม่ได้แล้ว

สาริศารายิ้มแหยๆ แล้วก็เรียกรถไปที่ตระกูลนิธิธราสกุล

สาริศารู้ดีว่าพี่ชายของเธอ ต้องการพบเธอเรื่องอะไร ถ้าไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับธนพัตแล้วจะเป็นอะไรล่ะ

แม้ว่าสาริศาจะไม่อยากพูดถึงเรื่องพวกนี้ตอนนี้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เธอจำเป็นต้องไป

ชัชวาลเป็นพี่ชายของเธอ เป็นธรรมดาที่เขาจะเป็นห่วง

สาริศาฟังเพลงที่คนขับเปิดอยู่ในรถแล้วก็หลับตาเพื่องีบ

บ้านของชัชวาลยังค่อนข้างไกลจากใจกลางเมือง เขาบอกว่าที่นั่นสงบ

“คุณครับ ถึงแล้ว” คนขับเห็นว่ามาถึงที่หมายแล้ว แต่สาริศายังไม่ลงจากรถ เขาเลยเรียกให้ตื่น

สาริศาลืมตาขึ้นมามอง เห็นว่าถึงที่หมายแล้วก็ พยักหน้าขอโทษคนขับ จ่ายเงินแล้วลงจากรถ

บ้านตระกูลนิธิธราสกุลยังเหมือนเดิมเหมือนเมื่อก่อน

สาริศาสูดอากาศบริสุทธิ์แล้วเดินเข้าไป

“พี่คะ”

ชัชวาลนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เมื่อสาริศา เขาก็ทักทายเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“พอเหอะ ไม่ต้องยิ้มแล้ว น่าเกลียดกว่าร้องไห้อีก” ชัชวาลเดินข้างหน้าแล้วกอดสาริศาอยู่สักพักก่อนจะปล่อยเธอไป

“ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ยังหาไม่เจอหรอ”

ชัชวาลรู้ทุกอย่างแล้ว จริงๆ อยากเรียกสาริศาให้มาก่อนหน้านี้ แต่กลัวว่าเธอจะไม่อยากมา ป่านนี้ถึงให้มาหา