หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 552

“พี่ริศา สวัสดีค่ะ” สาริศาเดินไปข้างๆ หยิบน้ำส้มคั้นขึ้นมาดื่ม แล้วก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังมา

สาริศามองคนที่เดินเข้ามา เป็นเพื่อนร่วมงานของเธอ แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่เคยพูดคุยกัน

“สวัสดีจ่ะ” โดยปกติแล้วสาริศาจะมีมารยาทมากกับคนที่มาทักทายด้วย ผู้หญิงคนตรงหน้าก็ด้วย

“พี่ริศาคะ ฉันชื่อมิลิน” มิลิน นีรนาทแนะนำตัว จากนั้นก็มองไปยังเสื้อผ้าของสาริศา คิดว่ามันสวยมาก

สาริศาได้ยินชื่อมิลินก็พยักหน้า รอฟังว่ามิลินจะพูดอะไรต่อ

“พี่ริศาคะ ฉันได้ยินมาว่าคืนนี้จะมีกิจกรรมจับรางวัล ได้ยินมาว่าจับได้ใครคนนั้นจะได้ขึ้นไปขอพรบนเวที ด้วยความสามารถการดำเนินกิจการกว่าสิบปีของบริษัท พรข้อนี้ต้องประสบผลแน่เลย พี่ริศาจะลองไปดูไหมคะ”

กิจกรรมนี้สามารถเข้าร่วมได้ตามความสมัครใจ ใครอยากเข้าร่วมก็เอาหมายเลขพนักงานไปบอก แล้วก็จะมีการจับสลาก

มิลินเข้าร่วมแล้ว เลยมาถามสาริศา

มิลินเพิ่งมาทำงานได้ไม่นาน แต่กลับมีความประทับใจในตัวสาริศาที่มีความสามารถแต่ปกติมักจะเย็นชามาก

ตอนที่เห็นสาริศายืนอยู่ตรงนั้น ก็เลยเดินมาหา

“ได้สิ”

เข้าร่วมกิจกรรมนี้ไม่ใช่เพราะว่าสาริศาอยากได้อะไร ก็แค่เล่นเอาสนุก

ยังไงก็ออกมาเที่ยวเล่นแล้ว ก็สนุกให้เต็มที่

หลังจากที่มิลินพาสาริศาไปบอกหมายเลขพนักงานแล้ว ทั้งสองก็เดินไปรอบๆ สวนเล็กๆ ด้านหลังห้องโถง

เมื่อเห็นว่าอีกห้านาทีงานจะเริ่มแล้ว พวกเขาก็เดินไปที่หน้าห้องโถง ฟังพิธีกรกล่าวคำอวยพรมากมาย

เป็นคำกล่าวเปิดงานทั่วไปของบริษัท สาริศาได้ยินมาหลายครั้งแล้ว ตอนนี้ไม่ได้อยากจะฟังต่อแล้ว

แต่นี่เป็นกฎระเบียบ พวกเขาออกไปไม่ได้ตอนนี้ สาริศาทำได้แค่คุยกับมิลินแบบไม่สนใจพิธีไปเท่านั้น

ยังดีที่พิธีกรยังไว้หน้าบ้าง พูดบทพวกนั้นจบอย่างเร็ว จากนั้นก็ถึงเวลาเริ่มจับสลาก

ทุกคนมองมือของพิธีกรที่ยิ่นลงไปในกล่องอย่างตื่นเต้น หัวใจของทุกคนตุ้มๆ ต่อมๆ

แน่นอนว่ายกเว้นสาริศากับมิลิน

สาริศาไม่เชื่อเรื่องดวง มิลินก็เล่นเอาสนุกไม่ได้เอาจริงเอาจังอะไร

“1220”

พิธีกรคว้าหมายเลขหนึ่งแล้วพูดเสียงดังออกมา จากนั้นก็ได้ยินเสียงถอนหายใจของผู้คน

“หมายเลข1220 เป็นหมายเลขของพนักงานคนไหน” พิธีกรเห็นว่ายังไม่มีใครออกมา จึงพูดอีกครั้ง

สาริศาได้ยินว่าบนเวทีเรียกหมายเลขพนักงานของเธอ เธอก็ยิ้ม แสดงออกว่าตัวเองโชคดี

เธอก้าวขึ้นไปบนเวทีภายใต้สายตาที่อิจฉาของทุกคน พยักหน้าแล้วยิ้มให้ทุกคน

เธอไม่เชื่อว่าพรข้อนี้จะเป็นจริงได้ แต่ท่าทีของเธอแสดงถึงท่าทีที่มีต่อบริษัท

ก็เลยต้องทำตัวดีๆ

“โอเคๆ เงียบก่อนนะครับ"

พิธีกรเกือบจะควบคุมบรรยากาศสถานการณ์ด้านล่างเวทีได้แล้ว จึงแผ่มือบอกให้ทุกคนเงียบ

“ต่อไปจะเป็นช่วงขอพรของผู้โชคดีของเรา พี่ริศา"

"ว้าว" ด้านล่างเวทีต่างโห่ร้อง สาริศาวันนี้เป็นจุดเด่นบนเวทีได้อย่างไม่ต้องสงสัย

ปรากฏตัวในชุดสวยหรูก็ทีหนึ่ง แถมยังได้เป็นผู้โชคดีของวันนี้อีก ยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนราชินี

“พอแล้วๆ เงียบก่อน”

พิธีกรมองไปยังบรรยากาศที่ควบคุมไม่ได้ พยายามทำให้ทุกคนสงบลงอีกครั้ง

เพราะว่างานเลี้ยงยังไม่จบ ยังมีกิจกรรมต้องทำต่อ ถ้าตอนนี้พวกเขาสนุกกับสุดเหวี่ยงขนาดนี้ อีกเดี๋ยวจะไม่เหนื่อยแย่หรอ

ใช่ พิธีกรกระต่ายตื่นตูมไปเอง

“โอเค เริ่มเลยเถอะ” พิธีกรมองดูสาริศา บอกสัญญาณว่าเริ่มได้

“แม่ครับ ดูสิว่ากี่โมงแล้ว ทำไมยังไม่กลับบ้าน พรุ่งนี้เช้ายังต้องทำงานนะ”

ธีร์พูดกับสาริศาเหมือนเป็นผู้ใหญ่ ทิ้งให้สาริศาพูดไม่ออก ทำได้เพียงบอกว่าตัวเองจะกลับแล้ว

กลับไปที่ห้อง บอกมิลินแล้วก็มาหาหัวหน้าบรรณาธิการ

“บรรณาธิการคะ ฉันกลับก่อนนะคะ ยังมีลูกชายอยู่ที่บ้านน่ะค่ะ”

หัวหน้าบรรณาธิการพยักหน้าให้สาริศา อนุญาตให้เธอกลับไปได้แล้ว

จากนั้น สาริศาก็รีบขับรถกลับบ้าน

เพราะสาริศารารู้ว่าถ้าไม่รีบกลับบ้าน ก็คงโดนธีร์บ่นตายแน่

ไม่ทันไร ก็ได้รับโทรศัพท์จากธีร์อีก

“แม่อยู่ไหนแล้วครับ” ธีร์รอมาสิบห้านาทีแล้ว แต่สาริศาก็ยังไม่กลับมา

“ใกล้แล้วครับๆ ” สาริศามองดูไฟข้างถนนกับร้านค้าข้างนอก ก็รู้ว่าอยู่ไม่ไกลจากบ้านแล้ว

สาริศาขับรถกลับบ้านต่อไป

“แม่”

สาริศาเพิ่งกลับมาถึงบ้าน กำลังเปลี่ยนรองเท้า ก็ได้ยินเสียงธีร์มาจากด้านหลัง

ทำเอาสาริศาตกใจจริงๆ

“เอ้ย” สาริศาหันกลับมามองธีร์

จากนั้นก็ได้เห็นแววตาชื่นชม ประหลาดใจ แล้วก็ดูถูกเหยียดหยามของธีร์

“แม่ครับ อย่าลืมพ่อนะ”

พูดจบ ธีร์ก็หันหลังกลับห้องไปนอน

ธีร์ไม่อยากให้สาริศากลับบ้านดึก ตอนนี้ในเมื่อเป้าหมายของเขาสำเร็จแล้ว เขาก็หันหลังจากไป