หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 553

สาริศาขำกับสิ่งที่ธีร์พูด แล้วก็เดินไปล้างหน้าแปรงฟันที่ห้องน้ำ

เมื่อเห็นยาสีฟันถูกบีบอยู่บนแปรงสีฟันกับผ้าขนหนูที่อยู่ข้าง ๆ สาริศาก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ

“เหมือนพ่อของลูกในตอนนั้นเลยนะ”

สาริศายิ้มอย่างชื่นชม จากนั้นก็แปรงฟัน รีบล้างเครื่องสำอาง แล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง

ไปถึงห้อง ก็มองเห็นเศษกระดาษบนโต๊ะ ด้านบนเป็นตัวอักษรบรรจงที่ธีร์เขียนไว้ "นอนหลับฝันดีนะครับ"

สาริศาวางโน้ตลง ยิ้มแล้วก็หลับไป

จากนั้นสาริศาก็เริ่มต้นชีวิตของตัวเองต่อไป แม้ว่าการทำงานในบริษัทจะเหนื่อยมากทุกวัน แต่เมื่อกลับถึงบ้าน ก็รู้สึกได้เสมอว่าธีร์ใส่ใจตัวเองมาก

สาริศาพบว่าธีร์กำลังเดินไปตามรอยธนพัต

บางครั้งการแสดงออกทางสีหน้าท่าทางของธีร์ก็คล้ายกับธนพัตมากจริงๆ แต่ก็ยังมีความแตกต่างอยู่บ้าง

ก็คือ ธนพัตให้ความรู้สึกที่อบอุ่น แต่ธีร์เป็นคนที่เจ้าบงการอยู่เล็กน้อย

เมื่อคิดได้แบบนี้ สาริศาก็คิดว่าแบบไหนก็ได้ ไม่ว่าธีร์จะเป็นยังไง เขาก็เป็นผลตกผลึกของความรักของเธอกับธนพัต

แค่ธีร์อยู่ข้างกายเธอก็พอแล้ว

เช้าวันหนึ่ง ตอนที่สาริศาเดินเข้าไปที่บริษัท ทุกคนล้วนชี้นิ้วมาที่เธอ บางคนถึงกับแสดงท่าทีอิจฉา

“เป็นอะไรกันน่ะ” หลังจากสาริศานั่งลงบนโต๊ะทำงานแล้ว ก็ถามคนที่โต๊ะข้างๆ

“เธอไม่รู้เหรอ เธอกำลังจะได้ไปสัมภาษณ์ประธานบริษัทใหญ่”

คนที่นั่งโต๊ะข้างๆ พูดอย่างระมัดระวัง ซึ่งทำให้สาริศางุนงงเล็กน้อย

แต่ไม่นานก็มีคนช่วยตอบความข้องใจของสาริศา

“สาริศา มากับฉัน”

ตอนที่หัวหน้าบรรณาธิการมาถึงบริษัท ก็รู้เรื่องนี้แล้ว เมื่อเห็นว่าสาริศาก็มาถึงแล้ว จึงตัดสินใจเรียกเธอไปที่ออฟฟิศ จะได้คุยกันได้สะดวก

“เอ้ะ โอเคค่ะ” สาริศาดูท่าทีของบรรณาธิการ ก็รู้สึกว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แต่ก็ยังเดินตามหัวหน้าบรรณาธิการเข้าไปในออฟฟิศอย่างเชื่อฟัง

หัวหน้าบรรณาธิการหยิบรายงานออกมา ให้สาริศานั่งบนโซฟาแล้วอ่านรายงานอย่างละเอียด

สาริศาที่เห็นรายงานถึงกับอึ้ง

นี่คือ...บทสัมภาษณ์ของTNPเหรอ

สาริศาเพิ่งรู้ว่าคนที่ตัวเองจะสัมภาษณ์ครั้งนี้คือประธานของTNP

ไม่ใช่ธนพัต แต่เป็นคฑาวุธ สาริศาแปลกใจมาก อ้าปากกว้างจนจะยัดไข่เข้าไปได้แล้ว

ในใจเธอไม่อยากจะไปที่นั่นเลย แต่คนเบื้องบนของบริษัทมามอบหมายงานถึงขนาดนี้แล้ว เธอจำเป็นต้องไป

“เอ่อ... บรรณาธิการคะ ฉันไม่ไปได้ไหม”

ตอนนี้แม้จะดูเป็นไปไม่ได้ แต่ลองถามดูหน่อยก็แล้วกัน ถ้าหัวหน้าบรรณาธิการบอกว่าได้ล่ะ

“ไม่ไปเหรอ งั้นเธอก็ออกจากบริษัทได้เลย”

ดูเหมือนว่าสาริศาจะคิดมากไปละ

“ไปค่ะ”

เธอทำได้เพียงต้องยอมไป แล้วก็ฟังหัวหน้าบรรณาธิการบอกให้เธอระวังเรื่องต่างๆ สาริศาทำได้เพียงฟัง

จากนั้นสาริศาก็เดินออกจากออฟฟิศบรรณาธิการด้วยความสิ้นหวัง อารมณ์ก็หดหู่ลงทันที

เธอไม่อยากจะไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเมื่อก่อนตั้งนานแล้ว ทำไมพวกเขาต้องทำแบบนี้ตอนนี้

คือจะต้องให้เธอไปเผชิญด้วยตัวเองให้ได้เลยใช่ไหม

สาริศารู้ดีว่าตัวเองหนีไม่พ้น

“ฉันเคยสัมภาษณ์ประธาน TNP แต่ไม่ใช่ประธานคนปัจจุบันนี้”

สาริศาเล่าความจริงให้ทุกคนฟัง ยังนึกถึงวันที่พวกเขาแต่งงานกันวันนั้น เธอไปสัมภาษณ์ธนพัตที่TNP

คิดย้อนกลับไป เรื่องราวในตอนนั้นราวกับเพิ่งเกิดขึ้นต่อหน้ายังไงอย่างงั้น แต่พอคิดดูอีกที ทุกอย่างผ่านไปเป็นเวลากว่าเจ็ดปีแล้ว

“ห๊า” ทุกคนไม่เข้าใจคำตอบของสาริศา ตอนที่กำลังจะถามอีกครั้ง อาหารก็มาเสริ์ฟแล้ว

เรื่องเม้ามอยสู้ความเย้ายวนของอาหารไม่ได้หรอก ทุกคนก็ไม่ถามอะไรต่อแล้ว กินข้าวกันดีกว่า

อาหารมื้อนี้กินกันอย่างมีความสุข แต่ถ้าพวกเขาไม่ถามคำถามพวกนั้นล่ะก็ สาริศาน่าจะมีความสุขมากกว่านี้

หลังจากคิดเงินแล้ว ทุกคนก็ทยอยกันกลับบ้าน สาริศาก็ขับรถกลับบ้านด้วย

ธีร์หลับไปแล้ว เธอนอนอยู่บนเตียง แล้วก็นึกถึงเรื่องในอดีตกับธนพัต

ในใจก็รู้สึกหวานๆ อยู่บ้าง แต่ก็ปนฝาดๆ

“พี่ริศา อรุณสวัสดิ์ค่ะ”

เช้าวันรุ่งขึ้น สาริศามองดูสามคนที่กำลังรอเธออยู่พลางบอกให้พวกเขาเก็บของ เดี๋ยวอีกสักพักจะออกเดินทาง

เวลานัดคือเก้าโมงครึ่งตอนเช้า ตอนนี้แปดโมงครึ่งแล้ว ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมง

แม้ว่าจะไปถึง TNP ได้ในเวลาสิบห้านาที แต่นี่เป็นการไปพบประธานใหญ่ ไปให้เร็วหน่อยจะดีกว่า

บรรณาธิการใหญ่เรียกสาริศาไปที่ออฟฟิศ บรรณาธิการยื่นเอกสารให้สาริศาแล้วพูดว่า "นี่เป็นคำถามที่เราเตรียมไว้ให้คุณ คุณเลือกเอาดูหน่อย”

สำนักพิมพ์ที่สามารถแฉข่าวใหญ่ได้ ถึงจะมีตัวตนในวงการนี้ต่อได้ ในวงการนี้ใครไม่อยากได้ข่าวใหญ่กัน

สาริศามองดู พระเจ้า สามหน้าเต็ม มองดูเวลาก็ใกล้จะถึงเวลาออกเดินทางแล้ว

คิดว่าจะเอาไป แล้วค่อยไปปรับตอนถึงเวลา

ยังไงซะสาริศาที่ถือว่าเป็นรุ่นพี่ในวงการนี้ ความสามารถเรื่องนี้ทำได้อยู่แล้ว