“แล้วคุณจะทำอะไร” สาริศาอยากนอน แต่ไม่อยากให้ธนพัตนั่งอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา
“ผมจะไปส่งลูกแล้วกลับมานอนกับคุณ”
ธนพัตเตรียมส่งธีร์ไปโรงเรียนตั้งแต่เช้า แค่อยู่คุยกับสาริศาสักพักหนึ่งเท่านั้นเอง
“อื้ม คุณไปเถอะ”
ตอนนี้ธีร์อยู่ชั้นป.2 ถึงแม้ว่าโรงเรียนจะมีรถรับ-ส่ง แต่ธนพัตก็ยังอยากส่งธีร์เอง
ธนพัตเพิ่งจะกลับมา คงจะดีถ้าทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น
ธีร์ได้ยินว่าธนพัตจะไปส่งตัวเองที่โรงเรียน ก็ดีใจมาก
ธนพัตเห็นว่าธีร์ไม่พูดอะไรเลยระหว่างทางก็ถามเขาว่าเป็นอะไร
“ผมไม่อยากไปโรงเรียนนี้แล้ว”
“ทำไมล่ะ!” ธนพัตคิดว่าเด็กส่วนใหญ่ที่ไม่อยากไปโรงเรียนมีเหตุผลแค่สามอย่าง
หนึ่งคือไม่ชอบเรียน สองคือขี้เกียจ และประการที่สามคือมีคนรังแกธีร์ที่โรงเรียน
ธนพัตไม่อยากได้ยินเหตุผลข้อที่สาม ใครกล้ารังแกลูกชายเขา เขาต้องทำกลับไปร้อยเท่า
“เพราะว่าสิ่งที่โรงเรียนสอนผมร็หมดแล้ว ไม่ต้องเรียนก็ได้”
ธนพัตแปลกใจกับคำตอบของธีร์ หรือว่าระดับความรู้ของธีร์เกินกว่าชั้นป.2แล้ว
แล้วเขาเรียนยังไงกัน
สาริศาสอนความรู้ที่มากกว่าชั้นป.2 ให้ธีร์ไม่ได้แน่ แล้วธีร์เรียนยังไงกัน
ธนพัตมองดูธีร์ หวังว่าจะธีร์จะอธิบายให้เขาฟัง
แต่ธีร์เงียบไปนานโดยไม่ได้พูดอะไร
อันที่จริงประเสริฐสอนเขา แต่ธีร์ไม่ได้พูดไปเพราะกลัวว่าธนพัตจะเสียใจ
เลยโกหกธนพัตว่าเรียนเอง
เมื่อได้ยินแบบนั้น ธนพัตก็ชื่นชมธีร์อยู่ในใจ
แต่ยังไงธนพัตก็ยังรู้สึกว่าเรื่องการย้ายโรงเรียนยังต้องปรึกษากับสาริศาก่อน เพราะธนพัตเพิ่งกลับมา ไม่ค่อยรู้เรื่องเรียนของธีร์มากนัก
“โอเค พ่อขอกลับบ้านไปคุยกับแม่ก่อนนะ” ธนพัตเอื้อมมือไปลูบหัวเล็กๆ ของธีร์ แล้วส่งธีร์ไปที่ห้องเรียน
“โห หล่อจัง”
“ธีร์ นั่นพ่อนายเหรอ”
“โง่หรือไง มองก็รู้แล้ว พ่อนายหล่อมากเลยธีร์”
“……”
เด็กๆ ในห้องเรียนก็เสียงเจื้อยแจ้วอยู่แล้ว หลังจากที่ธนพัตมาถึงเสียงก็ดังมากขึ้นอีก
ธีร์ได้ยินคำพูดของพวกเขาก็ไม่ตอบอะไร หลังจากเลี่ยงพวกเขาออกมาแล้ว ก็ไปนั่งที่ตัวเอง
ธีร์ได้รับความเคารพเพราะความหล่อของพ่อมาตั้งแต่อนุบาลแล้ว ตอนนี้ประถมแล้วยังโดนแบบนี้อยู่
ดังนั้นตอนนี้ก็ไม่รู้สึกแปลกอะไรแล้ว อีกทั้งตอนนี้เด็กๆ ก็โตขึ้นกันแล้ว มุมมองความสวยหล่อก็กว้างมากยิ่งขึ้น
ธีร์มองออกไปนอกหน้าต่างไปยังร่างธนพัตที่จากไป พลางครุ่นคิดบางอย่างเงียบๆ
หลังจากกลับถึงบ้าน ธนพัตบอกสาริศาเกี่ยวกับเรื่องที่คุยกับธีร์เมื่อกี้
หลังจากได้ฟังแล้ว สาริศาคิดว่าน่าจะลองไปคุยเรื่องนี้กับผอ.โรงเรียน ดูว่าผอ.จะมีวิธีจัดการกับเรื่องนี้ยังไง
เมื่อคิดได้แบบนี้ สาริศาก็คิดที่จะไปทันที เรื่องนี้เกี่ยวกับการศึกษาของธีร์ ไม่รีบจัดการไม่ได้
“คุณ... ไปตอนนี้ได้หรอ” ธนพัตมองดูสภาพของสาริศา ยักคิ้วให้เธอ
สาริศาไม่สนใจว่าธนพัตจะหมายความว่าอะไร พยายามยืนขึ้นอย่างทุลักทุเล เตรียมตัวเสร็จแล้ว ก็ไปหาผอ.ของโรงเรียนธีร์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...