หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 556

“แล้วคุณจะทำอะไร” สาริศาอยากนอน แต่ไม่อยากให้ธนพัตนั่งอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา

“ผมจะไปส่งลูกแล้วกลับมานอนกับคุณ”

ธนพัตเตรียมส่งธีร์ไปโรงเรียนตั้งแต่เช้า แค่อยู่คุยกับสาริศาสักพักหนึ่งเท่านั้นเอง

“อื้ม คุณไปเถอะ”

ตอนนี้ธีร์อยู่ชั้นป.2 ถึงแม้ว่าโรงเรียนจะมีรถรับ-ส่ง แต่ธนพัตก็ยังอยากส่งธีร์เอง

ธนพัตเพิ่งจะกลับมา คงจะดีถ้าทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น

ธีร์ได้ยินว่าธนพัตจะไปส่งตัวเองที่โรงเรียน ก็ดีใจมาก

ธนพัตเห็นว่าธีร์ไม่พูดอะไรเลยระหว่างทางก็ถามเขาว่าเป็นอะไร

“ผมไม่อยากไปโรงเรียนนี้แล้ว”

“ทำไมล่ะ!” ธนพัตคิดว่าเด็กส่วนใหญ่ที่ไม่อยากไปโรงเรียนมีเหตุผลแค่สามอย่าง

หนึ่งคือไม่ชอบเรียน สองคือขี้เกียจ และประการที่สามคือมีคนรังแกธีร์ที่โรงเรียน

ธนพัตไม่อยากได้ยินเหตุผลข้อที่สาม ใครกล้ารังแกลูกชายเขา เขาต้องทำกลับไปร้อยเท่า

“เพราะว่าสิ่งที่โรงเรียนสอนผมร็หมดแล้ว ไม่ต้องเรียนก็ได้”

ธนพัตแปลกใจกับคำตอบของธีร์ หรือว่าระดับความรู้ของธีร์เกินกว่าชั้นป.2แล้ว

แล้วเขาเรียนยังไงกัน

สาริศาสอนความรู้ที่มากกว่าชั้นป.2 ให้ธีร์ไม่ได้แน่ แล้วธีร์เรียนยังไงกัน

ธนพัตมองดูธีร์ หวังว่าจะธีร์จะอธิบายให้เขาฟัง

แต่ธีร์เงียบไปนานโดยไม่ได้พูดอะไร

อันที่จริงประเสริฐสอนเขา แต่ธีร์ไม่ได้พูดไปเพราะกลัวว่าธนพัตจะเสียใจ

เลยโกหกธนพัตว่าเรียนเอง

เมื่อได้ยินแบบนั้น ธนพัตก็ชื่นชมธีร์อยู่ในใจ

แต่ยังไงธนพัตก็ยังรู้สึกว่าเรื่องการย้ายโรงเรียนยังต้องปรึกษากับสาริศาก่อน เพราะธนพัตเพิ่งกลับมา ไม่ค่อยรู้เรื่องเรียนของธีร์มากนัก

“โอเค พ่อขอกลับบ้านไปคุยกับแม่ก่อนนะ” ธนพัตเอื้อมมือไปลูบหัวเล็กๆ ของธีร์ แล้วส่งธีร์ไปที่ห้องเรียน

“โห หล่อจัง”

“ธีร์ นั่นพ่อนายเหรอ”

“โง่หรือไง มองก็รู้แล้ว พ่อนายหล่อมากเลยธีร์”

“……”

เด็กๆ ในห้องเรียนก็เสียงเจื้อยแจ้วอยู่แล้ว หลังจากที่ธนพัตมาถึงเสียงก็ดังมากขึ้นอีก

ธีร์ได้ยินคำพูดของพวกเขาก็ไม่ตอบอะไร หลังจากเลี่ยงพวกเขาออกมาแล้ว ก็ไปนั่งที่ตัวเอง

ธีร์ได้รับความเคารพเพราะความหล่อของพ่อมาตั้งแต่อนุบาลแล้ว ตอนนี้ประถมแล้วยังโดนแบบนี้อยู่

ดังนั้นตอนนี้ก็ไม่รู้สึกแปลกอะไรแล้ว อีกทั้งตอนนี้เด็กๆ ก็โตขึ้นกันแล้ว มุมมองความสวยหล่อก็กว้างมากยิ่งขึ้น

ธีร์มองออกไปนอกหน้าต่างไปยังร่างธนพัตที่จากไป พลางครุ่นคิดบางอย่างเงียบๆ

หลังจากกลับถึงบ้าน ธนพัตบอกสาริศาเกี่ยวกับเรื่องที่คุยกับธีร์เมื่อกี้

หลังจากได้ฟังแล้ว สาริศาคิดว่าน่าจะลองไปคุยเรื่องนี้กับผอ.โรงเรียน ดูว่าผอ.จะมีวิธีจัดการกับเรื่องนี้ยังไง

เมื่อคิดได้แบบนี้ สาริศาก็คิดที่จะไปทันที เรื่องนี้เกี่ยวกับการศึกษาของธีร์ ไม่รีบจัดการไม่ได้

“คุณ... ไปตอนนี้ได้หรอ” ธนพัตมองดูสภาพของสาริศา ยักคิ้วให้เธอ

สาริศาไม่สนใจว่าธนพัตจะหมายความว่าอะไร พยายามยืนขึ้นอย่างทุลักทุเล เตรียมตัวเสร็จแล้ว ก็ไปหาผอ.ของโรงเรียนธีร์

แต่ธีร์อยู่เหนือความคาดหมายของทุกคน

ธีร์ใช้เวลาแค่ประมาณสิบนาทีในการทำข้อสอบชุดหนึ่ง

ผอ.สีหน้าตกใจมาก จากนั้นก็มองดูธีร์ด้วยท่าทีร้อนรน ราวกับเห็นผียังไงอย่างนั้น

ผอ.ไม่เคยเห็นคนที่มีพรสวรรค์มากขนาดนี้มาก่อน แน่นอนว่า คนที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นแบบนั้น

สาริศาและธนพัตมองดูข้อสอบที่ธีร์ทำขึ้น ดูเหมือนมันจะไม่ผิดเลย พวกเขาอดถอนหายใจไม่ได้

ตอนเด็ก ธนพัตเป็นเด็กที่ขึ้นชื่อเรื่องนิสัยไม่ดี เรียนไม่เก่ง แถมมักจะชกต่อยสร้างปัญหาอยู่เรื่อย

ส่วนสาริศาถึงแม้ว่าจะขยันเรียนมาตั้งแต่เด็ก แต่ด้วยสมองไม่ไป ทำให้ผลการเรียนไม่ค่อยจะดีนัก

แต่ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะมีลูกที่ฉลาดขนาดนี้ นี่ก็ทำให้พวกเขาตกใจเหมือนกัน

ผ่านไปประมาณสองชั่วโมง ธีร์ก็ทำข้อสอบทั้งหมดเสร็จ

ผอ.หยิบกระดาษมาดู แล้วใบหน้าก็ค่อยๆ เผยให้เห็นถึงความประหลาดใจ

เพราะธีร์ทำไปถึงข้อสอบของป.6 แถมยังทำคะแนนได้ดีอีกด้วย!

หลังจากได้ฟังแบบนั้น ธนพัตที่สงบมาตลอดก็เริ่มกระสับกระส่าย

จะมีผู้ปกครองของเด็กคนไหน ที่เห็นลูกอยู่ชั้นป.2 แต่กลับทำข้อสอบของชั้นป.6 ได้ด้วย

นี้มันเป็นประวัติการณ์!

ธีร์มองดูสีหน้าของพวกเขาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

จริงๆ ธีร์ยังไม่ได้พูดอีกอย่าง เขาทำข้อสอบพวกนี้ได้หมด แต่ไม่อยากให้พวกเขาตกใจไปมากกว่านี้

ธีร์ก็เลยแกล้งทำผิดไปบ้าง

ผอ.ถือกระดาษสอบของธีร์ด้วยมือที่สั่นเทา จากนั้นมองไปที่ธีร์แล้วจับมือของธีร์ราวกับสมบัติล้ำค่า