“คุณเป็นอะไรไปคะ?” พชิรามองไปที่ฌอน ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ตัวสั่น เหมือนหวาดกลัวมาก
แต่หลังจากผ่านไปสักพัก แล้วรวบรวมความกล้าพูดขึ้นมาว่า “คุณทำงานในสำนักพิมพ์กับ สาริศาใช่ไหมคะ”
พชิราถามอย่างมั่นใจ ท่าทางน่าสงสารของเธอทำให้ฌอนต้องกลืนน้ำลาย
ไม่รู้ว่าทำไมเธอถามถึงอาจารย์ของตนเอง? หรือว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าจะรู้จักกับอาจารย์ของตนเอง? งั้นก็ดีสิ
ในตอนที่ฌอนกำลังดีใจ เขาก็ได้ยินเสียงที่โกรธแค้นของพชิราดังขึ้นมา
“คุณเห็นสภาพของฉันในตอนนี้ไหมคะ มันเป็นฝีมือของสาริศาทั้งหมด!” พอเธอพูดแบบนี้ออกมา ฌอนก็ตกตะลึงไปทันที
ถูกอาจารย์ทำร้าย? ทำไมล่ะ!?
ฌอนสังเกตสภาพของพชิราอย่างระมัดระวัง คิดว่าเธอไม่มีความจำเป็นอะไรต้องมาหลอกลวงเขา อีกทั้งเธอก็อยู่ในสภาพนี้แล้ว และไม่จำเป็นต้องมาหลอกตัวเองแบบนี้ด้วย
“มีอะไรครับ?” ฌอนจึงถามคำถามที่อยู่ในใจออกมา จากนั้นก็ได้ยินพชิราบอกเล่าในเวอร์ชันที่เล่าให้กันยาฟัง
หลังจากฟังแล้ว ฌอนรู้สึกสงสาร
ทำไมเขาถึงชอบอาจารย์ คนที่ใจร้ายแบบนี้? ทำไมตนเองถึงได้ทุ่มเทความจริงใจให้กับคนที่ไม่คู่ควรด้วย
งั้นหลายวันมานี้สาริศาก็เสแสร้งแกล้งทำกับเขามาตลอดเลยใช่ไหม น่าเสียดายความรู้สึกที่เขามีให้เธอจริงๆ
ฌอนยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองพชิรา สายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง หลังจากที่พชิราเห็นแบบนี้ เธอก็แอบหัวเราะในมุมมืดที่ฌอนมองไม่เห็น
สิ่งที่เธอต้องการคือผลตอบรับแบบนี้ ดูเหมือนฌอนจะเป็นลูกน้องฝีมือดีได้ ถ้าได้รับการสั่งสอนจากเธอ
“ดังนั้น ตอนนี้คุณมาบอกผมเรื่องพวกนี้เพื่ออะไรครับ?” ตอนนี้ฌอนรู้เรื่องทุกอย่างของสาริศาแล้ว
แล้วผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้ามาหาเขาเพราะมีจุดประสงค์อยู่สินะ?
“ที่จริงแล้ว... ฉันชอบคุณมาตลอด ไม่อยากให้คุณถูกหลอก” ตอนที่พชิราพูดแบบนี้ เธอก็หน้าแดงขึ้นมาทันที
ทำให้พอฌอนเห็น ท้องน้อยของเขาก็ร้อนรุ่มขึ้นมา
เขาหน้าตาดีพอสมควร แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่มีใครชอบเขา และหาแฟนไม่ได้เลย
ตอนนี้ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเป็นคนแรกที่มาสารภาพรักกับตนเอง และหน้าตาของเธอก็ดูสวยมากด้วย
ฌอนเกิดความรู้สึกสงสารขึ้นมา และอยากดูแลพชิราดีๆ
“เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก ไม่ทราบว่าจะเรียกคุณว่ายังไงครับ” คุยกันมาจนถึงตอนนี้ ฌอนกลับยังไม่รู้ว่าพชิราชื่อว่าอะไร
“พชิราค่ะ”
“ฌอนครับ”
“เอ่อ ตอนนี้ดึกมากแล้ว คุณรีบกลับบ้านเถอะครับ”
“คุณไม่อยากจะแก้แค้นสาริศาเหรอคะ เธอหลอกความรู้สึกของคุณถึงขนาดนี้”
ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ายังเป็นนักศึกษาที่ใจอ่อน และตัดสินใจไม่เด็ดขาด ถึงจะรู้แล้วว่าเขาถูกหลอกลวง แต่เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้เลย
“คุณคิดจะทำยังไงครับ?” ฌอนจะต้องตอบโต้แน่นอน แต่เขาก็อยากจะรู้ว่าพชิราคิดจะทำอะไร
“ที่ฉันกำลังคิดก็คือ หลอกลูกชายของเธอออกมา ปล่อยให้เธอร้อนใจบ้าง วางใจได้ค่ะ ลูกชายของเธอจะไม่ได้รับบาดเจ็บแน่นอน แค่อยากจะทำให้เธอเป็นห่วงร้อนใจสักสองสามวันเท่านั้นเอง”
พชิรารู้ว่าฌอนไม่ได้มีจิตใจโหดเหี้ยมจนถึงกับทำร้ายผู้อื่นจริงๆ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงหลอกให้ฌอนช่วยเหลือเธอ
เพราะยังไงฌอนก็เป็นพนักงานในสำนักพิมพ์เดียวกันกับสาริศา ดังนั้นจะทำอะไรก็สะดวกกว่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...