หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 590

“ฉันอยากจะใช้ชีวิตอยู่กับคุณอย่างสงบสุขและมีความสุข แต่ถ้ายังมีสาริศาอยู่ ฉันรู้สึกไม่สบายใจเลยค่ะ”

ฌอนนึกถึงคำพูดของพชิราในคืนนั้นอย่างชัดเจน พชิราดูชอบเขามากถึงขนาดนั้น

เขาจะช่วยพชิราเอง จากนั้นก็จะใช้ชีวิตอยู่กับพชิราอย่างมีความสุข

ที่จริงแล้วเขาเคยถามพชิราว่าทำไมสาริศาถึงทำกับเธอแบบนั้น และคำตอบของเธอก็คือ “เพราะสามีของสาริศาเคยเป็นแฟนเก่าของฉันค่ะ”

หลังจากได้ยินแบบนี้ ฌอนรู้สึกขึ้นมาทันทีว่าตนเองถูกคนอื่นแย่งชิงคนรักไป ในใจจึงรู้สึกโกรธจนแทบจะรับไม่ได้

ในตอนนี้ฌอนมองไปที่สาริศาด้วยสีหน้ารอคอยและอ้อนวอน เพื่อให้สาริศายอมพาเขาไปด้วย

พอคิดว่าถ้าพาฌอนกลับไปที่บ้านด้วย แล้วธนพัตจะโกรธเธอหรือเปล่า ฌอนก็ขึ้นไปนั่งอยู่ในรถของสาริศาพร้อมกับมิลินแล้ว

สาริศาจนใจ และได้แต่หวังว่าธนพัตจะไม่โกรธจนระเบิดอารมณ์ออกมา หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ

“อาจารย์ครับ บ้านของคุณอยู่ที่ไหนเหรอครับ” ฌอนดูไม่ค่อยคุ้นเคยกับทิวทัศน์บริเวณนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เคยมาที่นี่มาก่อน ดังนั้นเขาก็เลยถามว่าสถานที่นี้คือที่ไหน

สาริศาบอกตำแหน่งบ้านของเธอ ส่วนฌอนก็ตกใจทันทีที่ได้ยินชื่อ

แน่นอนว่าเขาไม่เคยมาที่นี่มาก่อน ที่นี่คือหมู่บ้านคนชั้นสูง เขาเคยได้ยินแต่ชื่อสถานที่แห่งนี้เท่านั้น

“นี่แสดงว่าครอบครัวของอาจารย์รวยมากเลยนะครับ” คำพูดของฌอนทำให้มิลินรู้สึกเหนื่อยใจ

นกน้อยทำรังแต่พอตัว มิลินอยากจะสั่งสอนฌอนเพื่อนร่วมงานตรงหน้าเธอจริงๆ

แต่ถ้าแบบนี้ จะทำให้สาริศาที่อยู่ตรงกลางลำบากใจ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงกลั้นใจไว้ไม่พูดออกมา

ไม่นานก็มาถึงบ้าน ตอนที่สาริศาไปจอดรถ แต่ไม่เห็นรถของธนพัต ในใจรู้สึกหวั่นใจ

ถ้าตามความจริงแล้วสาริศากับฌอน ไม่ได้เป็นอะไรกันเลย เธอไม่จำเป็นต้องหลบซ่อนตัวเลย

แต่ก็ยังกลัวธนพัตจะเข้าใจผิด หวังว่าธนพัตจะยังไม่กลับบ้าน ในใจเริ่มลังเล สาริศาไม่ควรพาฌอนมาที่บ้านเลย

แต่ตอนนี้มาถึงที่บ้านแล้ว ทำให้สาริศาไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดี

ได้แต่ยอมปล่อยไปก่อน แล้วคืนนี้ค่อยง้อเขาทีหลัง

“ไปกันเถอะ เข้าไปข้างในกัน” สาริศาเห็นว่ามิลินกับฌอนที่ยังคงยืนอยู่นอกประตู จึงเปิดประตูให้พวกเขาเข้าไป

เธอทำหน้าที่ฐานะเจ้าบ้าน จึงเดินไปเทน้ำให้ทั้งสองคน แล้วเห็นธีร์ มิลินกับฌอนนั่งคุยเล่นอยู่ที่โซฟา เห็นสายตาของฌอน ที่มองธีร์อย่างดีใจ

ในใจเธอคิดว่าฌอนอาจจะชอบเด็ก ก็เลยอยากจะมาที่นี่

พอคิดถึงเรื่องนี้ สาริศาก็ยื่นแก้วน้ำให้ทั้งสองคน จากนั้นก็นั่งคุยกันบนโซฟาทั้งสามคน

มันยังไม่ถึงเวลาเลิกเรียน พวกเขายังมีเวลาคุยกันอีกสิบนาที

แต่คาบเรียนต่อไปคือคาบสอนของมิลิน เพราะฌอนยังอยู่ที่บ้าน ดังนั้นสาริศาจึงไม่คิดจะให้ธีร์เรียนคาบนี้

“หม่าม๊าครับ พี่ชายคนนี้เป็นใครครับ…” ธีร์คุยเล่นกับธีร์เป็นเวลานาน แต่ยังไม่รู้ว่าพี่ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นใคร

“พี่เขาเป็นเพื่อนร่วมงานของหม่าม๊าจ้ะ พี่เขาชื่อฌอน” สาริศาแนะนำฌอนให้ธีร์ได้รู้จัก จากนั้นก็แนะนำลูกชายของเธอให้ฌอนรู้จัก

ตอนที่ฌอนได้ยินว่าธีร์ที่อายุเพิ่งแปดขวบจะกำลังศึกษาอยู่ในม.สอง สีหน้าของเขาก็ตกตะลึงไปทันที

นี่คือเด็กอัจฉริยะ สาริศาฉลาดก็แล้วไป แต่ลูกชายของเธอกลับฉลาดกว่าสาริศามาก

นี่อาจเป็นคลื่นลูกใหม่ไล่คลื่นลูกเก่าใช่ไหม?