หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 595

“หึ อยากจะช่วยลูกชาย งั้นก็เอาชีวิตตัวเองมาแลก” พชิรายืนฟังสองแม่ลูกคุยกัน ก่อนจะมองไปทางฌอน

ฌอนในใจรู้สึกแปลกใจมาก แค่จะทำให้สาริศากลัวไม่ใช่หรือไง? ทำไมตอนนี้ถึงจะเอาชีวิตของสาริศาล่ะ!

พอเห็นท่าทางขี้ขลาดของฌอนพชิรารู้สึกเสียใจที่หลอกใช้คนผิด

พชิราขว้างมีดไปข้างเท้าของสาริศา จากนั้นก็มองไปที่สาริศา ก่อนจะพูดว่า “เห็นมีดนั่นไหม ถ้าแกตาย ลูกชายของแกจะมีชีวิตอยู่ต่อ”

หลังจากพูดจบ ก็ให้สาริศาตัดสินใจเลือกเอง เธอมองดูมีดบนพื้น ในสมองของสาริศาก็คิดหลายอย่าง

ความทรงจำของเธอกับธนพัตที่ได้อยู่ด้วยกันมา

ความทรงจำตอนที่เธอกับธีร์อาศัยอยู่ด้วยกัน ความทรงจำตอนที่ธีร์กับธนพัตกำลังเล่นกันอย่างมีความสุข

พอคิดถึงตรงนี้ ดวงตาของสาริศาก็เปลี่ยนเป็นแดงก่ำ แต่เธอไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าศัตรู เธอมองขึ้นไปด้านบนเพื่อกลั้นน้ำตา แล้วมองไปทางฌอนกับพชิราอย่างเย็นชา

“ฌอน ฉันมั่นใจว่าทำดีกับนายมาตลอด แต่นายกลับตอบแทนฉันแบบนี้ ถือว่าฉันตาบอด”

“พชิรา ความชั่วร้ายที่เธอทำสวรรค์จะต้องลงโทษเธอแน่นอน ทำชั่วมาทั้งชีวิต ชีวิตเธอไม่มีทางยืนยาว หวังว่าเธอจะรักษาสัญญา หลังจากฉันตายแล้ว รีบปล่อยลูกชายของฉันไป”

ธีร์เป็นผลผลิตความรักระหว่างสาริศากับธนพัต เธอไม่อยากสูญเสีย และเธอก็ไม่สามารถสูญเสียไปได้

ต้องมาเห็นธีร์ทรมานอยู่ในเงื้อมมือของพชิรา หัวใจของสาริศาก็บีบรัดจนหายใจแทบไม่ออก

ในตอนนี้ไม่มีใครสามารถช่วยพวกเขาได้ มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถช่วยธีร์ได้

“อาจารย์ครับ ผม…” ฌอนไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้ เขาถูกหลอก ตอนนี้ได้ยินสาริศาพูดแบบนี้ เขารู้สึกผิดมาก

“อย่ามาเรียกฉันว่าอาจารย์”

“วางใจได้ ฉันจะทำตามสัญญา” พชิรารีบคำพูดไร้สาระของทั้งสองคน แล้วบอกให้สาริศารีบฆ่าตัวตาย ความปรารถนาของเธอจะได้เป็นจริงสักที

มีแค่สาริศาตายไปซะ เธอถึงจะได้กลับไปคบกับธนพัต

สำหรับธีร์ที่อยู่ในมือ รอให้สาริศาตายแล้ว ก็เอาเขาไปทิ้งที่ไหนสักที่ พชิราคิดในใจ แล้วมองไปที่สาริศา แววตาเต็มไปด้วยการรอคอย สาริศามองไปทางธีร์ หลังจากยืนยันว่าธีร์สลบไปแล้ว จึงวางใจบ้าง

เธอไม่อยากให้ธีร์ต้องมาเห็นสภาพของเธอที่เปื้อนเลือด เธอกลัวจะทิ้งความทรงจำชั่วร้ายไว้ให้ธีร์

“เร็วสิ แกรีบฆ่าตัวตาย พวกเราจะได้หมดแค้นต่อกัน” เห็นสาริศาชักช้าเอื่อยเฉื่อย พชิราจึงเริ่มรู้สึกหงุดหงิด

สงสัยว่าสาริศากำลังถ่วงเวลาให้ธนพัตมาช่วยเธอ

แต่ว่า ครั้งนี้ธนพัตไม่ได้มาด้วย จึงค่อนข้างผิดปกติมาก แต่พชิราไม่ได้คิดมากเรื่องนี้ เธอยืนมองสาริศาค่อยๆ ยกมีดขึ้นมา

ทางด้านธนพัตใกล้จะถึงแล้ว อีกแค่ห้านาทีก็จะตามมาถึง

แต่ตอนนี้ธนพัตกังวลมากจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีแล้ว ตั้งแต่เมื่อตะกี้ ธนพัตก็เริ่มรู้สึกกระสับกระส่าย ไม่รู้ว่าทางด้านนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างแล้ว

สาริศายกมีดขึ้นกรีดลงไปที่ข้อมือ แล้วมองไปที่พชิรา

“ตอนนี้ล่ะ ปล่อยธีร์ไปได้หรือยัง” สาริศามองไปทางพชิรา ถึงแม้เธอใกล้จะตายแล้ว แต่เธอก็ยังคิดถึงแต่เรื่องธีร์

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ปล่อยแน่นอน” พชิราเงยหน้าขึ้นหัวเราะอย่างมีความสุข

พอเห็นเลือดไหลลงจากข้อมือของสาริศา พชิราก็รู้สึกว่าทุกสิ่งในโลกช่างงดงามจริงๆ

ในใจรู้สึกโล่งใจ คิดว่าสิ่งที่ตนเองตั้งตารอกำลังจะสำเร็จแล้ว เลือดบนข้อมือของสาริศา ไหลลงมาเต็มพื้น จำนวนมากพอที่จะตายได้แล้ว รวมถึงเห็นริมฝีปากที่ซีดเซียวของสาริศา เธอก็รู้ว่าสาริศาอยู่ห่างจากความตายไม่ไกลแล้ว

พชิราเห็นภาพตรงหน้า เธอก็อารมณ์ดีมาก แต่ฌอนที่อยู่ข้างๆ กลับหลับตาลงด้วยความตกใจ เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นฉากโหดร้ายแบบนี้ แล้วอดที่จะอาเจียนออกมาไม่ได้

แต่พอเห็นเลือดยังคงไหลออกจากข้อมือของสาริศา เขาก็อยากจะดึงพชิราจากไป แต่พชิราบังเอิญเห็นรถที่กำลังขับเข้ามา เดาได้ว่าคนในรถน่าจะเป็นธนพัต เธอก็จับตัวของธีร์ไปด้วย

สาริศาที่กำลังจะตายเห็นว่าพชิราลากธีร์ออกไปด้วยแบบนี้ เธอถึงรู้ว่าตัวเองถูกหลอกแล้ว พอสาริศาเอื้อมมือจะไปคว้าพชิราไว้ เธอกลับไม่สามารถทนต่อความอ่อนแอของร่างกายและล้มลงไปได้

เลือดยังคงไหลออกมาไม่หยุด

“ริศาครับ ริศา” ธนพัตมาถึงได้ทันเวลาพอดี แต่พอเห็นเลือดที่ไหลออกจากข้อมือของสาริศา หัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น ธนพัตไม่เคยเห็นสาริศาในสภาพนี้มาก่อน นอนเลือกท่วมตัวอยู่บนพื้น ริมฝีปากซีดเผือด

“เร็วคะ รีบไป รีบไปช่วยน้องธีร์” สาริศายกนิ้วชี้ไปทางที่พชิราหนีไป ก่อนจะหมดสติไป