หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 596

ธนพัตหยิบแก้วน้ำในมือของสาริศาออก แล้วมองหน้าสาริศานิ่ง ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดี

ตอนนี้เธอเพิ่งฟื้น ถ้าถูกความจริงจู่โจมจนเสียสติขึ้นมาจะทำยังไง?

แต่สุดท้าย เขาก็มองหน้าสาริศา แล้วเอ่ยตอบ “แปดวันแล้วครับ”

แปดวันแล้ว ตลอดแปดวันที่ผ่านมาธนพัตคอยนั่งเฝ้าสาริศา ไม่เคยห่างแม้แต่วันเดียว ในตอนที่สาริศากินอะไรไม่ได้ ธนพัตก็ใช้ปากป้อนน้ำซุปให้สาริศาดื่ม . . .

อีกทั้ง เขากลัวว่าสาริศาตื่นขึ้นมาจะไม่ชอบที่ตัวเองไม่ได้อาบน้ำ เขาจึงใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดตัวให้เธอทุกวัน แบบนี้ตอนที่เธอตื่นขึ้นมาจะได้อารมณ์ดี

ในช่วงที่ผ่านมานี้เขาคงจะเหนื่อยมากจริงๆ ใบหน้าของเขาซูบผอมลงมาก ผิดกับสาริศาที่ดูจะมีน้ำมีนวลขึ้นเล็กน้อย

“แล้ว... น้องธีร์ล่ะคะ?” สาริศานึกถึงสถานการณ์ก่อนที่เธอจะหมดสติไป แล้วนึกถึงธีร์ขึ้นมา

ธีร์ถูกพชิราจับตัวไป ตอนนี้ธีร์อยู่ที่ไหน? ถ้ายังอยู่ในมือของพชิรา ธีร์จะต้องโชคร้ายมากกว่าโชคดีแน่ๆ

พอคิดได้แบบนี้ สาริศาก็มองไปที่ธนพัตด้วยสายตาหวาดหวั่น หวังว่าธนพัตจะตอบเธอเร็วๆ เธอร้อนใจมากอยู่แล้ว ธนพัตมองหน้าสาริศาด้วยความลำบากใจ ไม่รู้จะพูดยังไงดี

“รีบบอกมาสิคะ น้องธีร์อยู่ที่ไหน ยังอยู่ในมือของพชิราใช่ไหม?” สาริศามองไปที่ธนพัตแล้วรู้ว่าแย่แล้ว

ธีร์ยังตกอยู่ในมือของคนชั่ว น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเธอทันที

ในตอนนั้น เธอเห็นพชิราตบธีร์ ตอนนี้พชิราจะไม่ทรมานธีร์จนตายเลยเหรอ? สาริศาคิดในใจ และมองที่ธนพัตทันที ความโกรธในดวงตาของเธอปรากฏชัดเจนขึ้นมาทันที

“มันเป็นความผิดของคุณทั้งหมด ฉันบอกให้คุณตามพชิราทำไมคุณไม่ตามไป คุณปล่อยให้คนร้ายจับธีร์ไปต่อหน้าต่อหน้าแบบนี้ได้ยังไงกัน คุณไม่รักลูกชายของเราเลยใช่ไหม?”

ตอนนี้สติของสาริศากำลังจะแตก ถ้าไม่ใช่เพราะยังไม่เห็นธีร์ สาริศาคงทรุดตัวลงบนเตียงในโรงพยาบาลไปนานแล้ว

ธนพัตเห็นว่าสาริศาที่เพิ่งตื่นขึ้นมา แล้วอารมณ์รุนแรงขนาดนี้ ในใจคิดว่าแย่แล้ว เขาได้แต่มองสาริศา แล้วพยายามพูดปลอบโยนเบา ๆ “ริศา อย่าเพิ่งโกรธครับ เรารู้แล้วว่าน้องธีร์อยู่ที่ไหน ผมสัญญา สามวัน ภายในสามวัน เราจะไปรับน้องธีร์กลับมา และชำระบัญชีความแค้นกับพชิราให้จบ”

ธนพัตพูดปลอบ พยายามทำให้สาริศาสงบสติอารมณ์ลง จากนั้นก็หยิบหมอนมาวางไว้ด้านหลังสาริศา เพื่อให้สาริศาเอนตัวไปพัก

“จริงเหรอคะ คุณจะหาน้องธีร์เจอจริงๆ ใช่ไหม” สาริศาเบิกตากว้างเหมือนเด็กที่รอคอยขนม มองไปทางธนพัต

ตอนนี้คนที่สาริศาเชื่อได้มีแค่ธนพัตคนเดียวเท่านั้นแล้ว

สาริศาไม่อยากถูกหลอก และไม่อยากให้ทุกสิ่งที่เธอรอคอยกลายเป็นความว่างเปล่า ความรู้สึกเจ็บปวดจากความหวังแล้วต้องผิดหวัง สาริศาเคยมีประสบการณ์มาแล้ว

เดิมทีอยากจะไปช่วยธีร์ออกมา แต่ธีร์ยืนอยู่ตรงหน้า สาริศากลับช่วยอะไรไม่ได้ ได้เพียงแต่มองธีร์ถูกลากออกไป โดยที่สาริศาไม่สามารถขัดขวางได้เลย

พอนึกถึงเหตุการณ์ในตอนนั้น สาริศาก็ฝังหน้าเข้าไปในอ้อมกอดของธนพัต แล้วร้องไห้อย่างทรมานใจ สาริศารู้สึกเหมือนหัวใจของเธอถูกควักออกมา มันเจ็บปวดทรมานมากจนเธอหายใจไม่ได้

ธนพัตรู้สึกปวดใจมาก แต่เขาไม่สามารถร้องไห้ได้เหมือนสาริศา เขาทำได้เพียงกอดสาริศาให้แน่นขึ้น

ความรู้สึกที่ได้กอดของรักไว้ในอ้อมกอด มันช่างอุ่นใจจริงๆ