หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 612

ปฏิกิริยาแรกที่ธนพัตเห็นก็คิดว่าไม่ใช่ธีร์แน่นอน ตอนแรกอยากจะไปตรวจDNAที่โรงพยาบาล แต่ตอนนี้มีกรดซัลฟูริกติดอยู่ ถ้าไม่ระวังจะทำให้หมอลำบากได้

ธนพัตคิดพิจารณาอยู่นานมาก คิดว่าคงไม่ไปตรวจแล้ว

อีกทั้งบริษัทนักสืบเอกชนยังบอกว่าเห็นธีร์ปรากฏตัว เช่นนั้นจึงรอเบาะแสของบริษัทนักสืบเอกชนต่อไป เด็กที่ถูกเผาจนดำเป็นตอตะโกตรงหน้าคนนี้ไม่ใช่ธีร์แน่นอน

ธนพัตมั่นใจเป็นมั่นเป็นเหมาะ แต่ในทางตรงกันข้ามกับความมีสติของธนพัต สาริศากลับตื่นตระหนก พอสาริศาเห็นศพ ก็คุกเข่าร้องไห้ทันที

ธนพัตไม่รู้ว่าตอนนี้ควรจะทำอย่างไร เขาบอกสาริศาไปแล้วว่านี่ไม่ใช่ธีร์แน่นอน แต่สาริศาก็ยังไม่สามารถทนต่อความกดดันภายในใจได้ ตอนแรกสาริศาก็หลอกตัวเองมาตลอด ตอนนี้ก็ยังจะหลอกตัวเองต่อไปอีกหรือ

สาริศาทำไม่ได้ เธอไม่อยากจะหลอกตัวเองและคนอื่นต่อไปอีกแล้ว สาริศาคิดไปพลาง เอื้อมมือจะไปคลำที่ศพ แต่ถูกธนพัตขัดขวางเอาไว้

“ริศา ด้านบนมีกรดซัลฟูริก”

ได้ยินที่เขาพูด สาริศาก็ตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็ยังคิดจะเอามือไปจับ แต่ธนพัตก้าวเข้ามา ดึงสาริศาเอาไว้ ด้านบนเป็นกรดซัลฟูริก ถ้าปล่อยให้สาริศาจับจริงๆ เช่นนั้นผลลัพธ์คงไม่สามารถจินตนาการได้

ธนพัตจูงมือสาริศาเอาไว้ด้วยความกังวล กลัวว่าสาริศาจะเผลอตัว วิ่งเข้าไปที่นั่น เช่นนั้นตนเองเสียใจภายหลังก็คงสายไปแล้ว

“ริศา คุณฟังผมนะ นั่นไม่ใช่ธีร์ ธีร์ของพวกเราเคยปรากฏตัวหลังจากที่พชิราตายไปแล้ว นั่นไม่ใช่ธีร์” ธนพัตก้าวเข้ามากระซิบข้างหูสาริศา แต่เห็นได้ชัดว่า ตอนนี้สาริศาไม่ได้เชื่อเขาเลย

สาริศารู้แผนการของธนพัต นั่นคือการหลอกล่อให้ตกหลุมพราง สาริศาจะไม่เชื่อธนพัตอีกแล้ว ไม่อีกแล้ว

สาริศาน้ำตาไหล จากนั้นก็มองธนพัตด้วยสายตาเย็นชา

“ไม่ต้องโกหกฉันแล้ว คุณคิดว่าพูดแบบนี้แล้วจะทำให้ฉันสบายใจเหรอ อย่าเสียแรงเปล่าเลย ฉันเข้าใจทุกอย่าง” หลังจากสาริศาพูดจบแล้ว ก็เตรียมจะเดินจากไป แต่กลับคิดไม่ถึงว่า เดินไปได้สองสามก้าวก็จะล้มพับลงกับพื้น เป็นลมหมดสติไป

“ริศา !” ธนพัตรีบมองไปทางตำรวจ แล้วอุ้มสาริศาไปโรงพยาบาล

สาริศาไม่ได้เป็นอะไรมาก เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นกระทบกระเทือนไปถึงสมองของสาริศา สาริศาเศร้าเสียใจอย่างกะทันหัน ดังนั้นจึงเป็นลมหมดสติไป ให้น้ำเกลือนิดหน่อยก็คงกลับมาเป็นปกติแล้ว

ธนพัตนั่งลงข้างๆสาริศา มองดูสาริศา ไม่รู้ว่าในหัวคิดอะไรอยู่

เพราะว่าที่สาริศาเป็นลมครั้งนี้แค่เพราะการกระทบกระเทือนทางจิตใจมากเกินไป ดังนั้นจึงฟื้นขึ้นมาค่อนข้างเร็ว ตอนที่สาริศาฟื้นขึ้นมานั้น ธนพัตก็งีบหลับไปแล้ว

เขาไม่ได้นอนมาหนึ่งคืนหนึ่งวันเต็มแล้ว สาริศามองธนพัต จากนั้นก็ใส่รองเท้าเบาๆพยายามไม่ไปรบกวนธนพัต เธอลงจากเตียงคิดว่าจะออกไปเดินเล่นข้างนอกหน่อย ภายในห้องพักผู้ป่วยน่าอึดอัดมากจริง

“น้องธีร์ น้องธีร์ แม่อยู่นี่ลูก” สาริศามองเห็นคนที่คล้ายคลึงกับธีร์ คิดว่าเป็นธีร์ แต่ตอนที่สาริศาหมุนตัวเดินไป คนคนนั้นก็หายตัวไปแล้ว

สาริศาเวียนศีรษะเล็กน้อย คิดว่าตัวเองตาฝาดไป

แต่หลังจากนั้นห้านาทีก็ปรากฏเหตุการณ์แบบนี้อีก สภาพจิตใจของสาริศาไม่ปกติแล้ว เพราะสาริศาเริ่มเห็นภาพหลอน

ธนพัตตื่นขึ้นมาเห็นว่าสาริศาไม่ได้อยู่บนเตียง ก็รีบออกไปตาม แต่ผลลัพธ์ก็เป็นไปตามที่คิดไว้ คือหาไม่เจอ ธนพัตจะเก่งกาจแค่ไหน ก็ขัดขวางคนที่ต้องการหนีไปไม่ได้

ธนพัตตามหาไปทั่วด้วยความตื่นตระหนก อยากจะตามหาสาริศาว่าตกลงไปที่ไหนกันแน่