หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 62

สาริศาชะงักครู่หนึ่ง แล้วก็เดินหน้าสองสามก้าว พบว่าในมือของธนพัตถือจี้อยู่อันหนึ่ง

จี้อันนั้นเป็นจี้ครัสตัลที่ประณีตมาก แค่มองแวบแรกก็รู้เลยว่าเป็นของผู้หญิง สวยงามมาก

สาริศาอดตกตะลึงไม่ได้

ธนพัต……กำลังมองจี้ของผู้หญิงคนหนึ่งแล้วเหม่อลอย?

เจ้าของจี้คนนี้เป็นใครกัน เป็นผู้หญิงที่ธนพัตชอบ?

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ความคิดนี้ถึงได้พุ่งออกมาจากหัวใจ สาริศารู้สึกทรมานเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ถูก

เธอรีบส่ายหน้า ระงับความรู้สึกแปลก ๆ นั้นลงไป

สาริศาเธอต้องจำสถานะของตัวเองไว้ ในเมื่อรู้อยู่แล้วว่าที่ธนพัตแต่งงานกับเธอ ก็เพื่อภรรยาแค่ในนามเท่านั้น แล้วเธอจะคาดหวังอะไรอีก?

อย่าขอในสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเองเด็ดขาด เหตุผลนี้ ลูกนอกสมรสอย่างเธอ น่าจะรู้ตั้งแต่ตอนเด็ก ๆ แล้วไม่ใช่เหรอ

ขณะสาริศากำลังสับสนอยู่นั้น ธนพัตฉับพลันหันมามองเธอ แล้วก็ขมวดคิ้ว “ทำไมยังปล่อยให้ผมเปียกอยู่ล่ะ ผมเคยบอกแล้วอย่าลืมเป่าผมให้แห้ง”

สาริศาถึงได้รู้สึกตัว และยิ้มแห้งขึ้น จากนั้นรีบทำการเป่าผมอย่างเชื่อฟัง

ธนพัตเดินมาที่ข้างกายของเธอ จี้ที่อยู่ในเมื่อเมื่อสักครู่ ตอนนี้ได้ถูกเก็บแล้ว เข่ากล่าวอย่างราบเรียบ ：“สุดสัปดาห์นี้ ธีภพจะจัดงานเลี้ยงแนะนำคู่หมั้นของเขาให้รู้จัก คุณเตรียมตัวสักหน่อยนะ ไปออกงานกับผม”

มือของสาริศาชะงักค้าง มองดูธนพัตในกระจกที่ยืนอยู่ด้านหลังตัวเอง แล้วกล่าวอย่างลังเล：“จะต้องไปให้ได้เหรอ”

เธอเห็นสีหน้าเย็นชาของธนพัต จึงรีบกล่าวขึ้น：“ฉันรับทราบแล้วค่ะ ฉันจะไปเป็นเพื่อนคุณ”

หากหลบก็หลบได้ครั้งเดียว แต่ไม่สามารถหลบได้ตลอดไป เป็นไปไม่ได้ที่ชีวิตนี้เธอจะไม่เจอกันกับธีภพกับไรยาอีก

สีหน้าของธนพัตถึงได้ผ่อนคลายเล็กน้อย แล้วพยักหน้ารับ “อย่ากังวลมากเกินไป ผมจะให้คนตัดกระโปรงให้คุณ พรุ่งนี้อย่าลืมไปวัดตัวนะ”

สาริศาเข้าใจดี ในเมื่อเป็นงานเลี้ยงราตรี จะต้องมีคนเข้าร่วมมากมายอย่างแน่นอน ถึงแม้จะเป็นการแนะนำไรยา แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนในฐานะภรรยาของธนพัต ก็ต้องระวังมากเป็นพิเศษ จึงพยักหน้าแล้วตอบตกลง

วันรุ่งขึ้น สาริศาตอนเช้าได้ยุ่งอยู่กับสัมภาษณ์ของตัวเองจนเสร็จ จากนั้นก็ได้มาร้านตัดเสื้อผ้าตามที่ธนพัตแนะนำ มาวัดขนาดตัว

สาริศาไม่เคยมาในสถานที่แบบนี้มาก่อน จึงค่อนข้างประหม่าเล็กน้อย แต่โชคดีที่ธนพัตให้ความใส่ใจ แม้ตัวเองจะไม่ว่าง แต่ก็ได้ให้ชรัณมาเป็นเพื่อนด้วย

“คุณนายน้อยครับ” ชรัณที่ได้มารอเธอที่หน้าประตูร้านตั้งแต่เนิ่น ๆ มาเปิดประตูให้กับเธอ “เชิญทางนี้ครับ”

สาริศาเดินตามชรัณเข้าไป ก็เห็นถึงการตกแต่งอันวิจิตรบรรจงของทางร้าน ในร้านมีลูกค้าไม่กี่คน ส่วนใหญ่เป็นพนักงานขาย

สาริศาเดินมาที่ชั้นสอง มีสาวสวยหลายคนเดินมาด้านหน้าเพื่อวัดขนาดตัวเธอ เธอยกมือขึ้นอย่างเก้ ๆ กัง ๆตามที่พวกเธอบอก ขณะที่หวังให้ทุกอย่างกเสร็จสิ้นเร็ว ๆ นั้น ฉับพลันก็ได้ยินเสียงแปลก ๆ——

“สาริศา?”

เธอสะดุ้ง หันหน้าไปมอง ก็เห็นไรยาที่กำลังเดินขึ้นบันได มองมาทางตัวเองด้วยความมึนงง

สาริศาหัวใจดังตึกขึ้น

โลกช่างกลมจริง ๆ ทำไมจึงมาเจอไรยาได้

ร้านบูติกแห่งนี้เป็นร้านสั่งตัดที่ดีที่สุดของเมือง ไรยาก็มาที่นี่สั่งตัดชุดเพื่องานเลี้ยงในวันสุดสัปดาห์ แต่เธอคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าตัวเองจะมาเจอสาริศา สาริศาคนที่ต๊อกต๋อยคนนั้น

“สาริศา” เธอสวมใส่รองเท้าสีชมพูอมส้มเดินเข้ามา “เธอมาทำอะไรที่นี่ สถานที่แบบนี้ใช่สถานที่ที่คนจน ๆ อย่างเธอมาเหรอ”