หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 63

ธีภพคิดไม่ถึงว่าไรยาจะรู้สถานะของสาริศา ตอนแรกก็ตกใจ แต่เมื่อเห็นท่าทางที่บ้าคลั่งไรยา แววตาจึงเกิดความหงุดหงิดรำคาญ “ผมไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังคุณ เพียงแต่ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเอ่ยถึงก็เท่านั้น อีกอย่างงานเลี้ยงราตรีสุดสัปดาห์ พวกเขาก็ไปด้วย คุณก็รู้จะเองไม่ใช่เหรอ”

ไม่พูดถึงงานเลี้ยงยังไม่เท่าไหร่ เมื่อเอ่ยถึงยิ่งทำให้ไรยารู้สึกแย่ขึ้นไปอีก

“คุณยังมีหน้ามาพูดเรื่อง party สุดสัปดาห์อีกเหรอ!” น้ำเสียงไรยาแหลมปรี๊ดกว่าเดิม “คุณเคยคิดบ้างไหมว่า ถ้าฉันเห็นสาริศาฉับพลันแบบนั้น ฉันอาจจะสติแตกได้! และฉันยังต้องเรียกเธอว่าอาสะใภ้อีก”

สุวิทย์กับโศภิตารักและตามใจไรยาดุจไข่ในหินมาตั้งแต่เล็ก เพราะเธอนั้นมีนิสัยเอาแต่ใจสุด ๆ

แต่เพื่อที่จะได้อยู่กับธีภพ ตลอดครึ่งปีมานี้เธอจึงได้พยายามระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ แต่ว่าเวลานี้ เธอนั้นโกรธมากเหลือเกิน จึงไม่สามารถระงับอารมณ์ของตัวเองไว้ได้อีก 

สาเหตุหลักคือเมื่อเธอนึกถึงสาริศ คนที่เธอดูถูกมาโดยตลอด  เธอนึกว่าสาริศาที่เธอได้ทำลายไปแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าจะเหยียบโดนหัวตัวเอง แล้วก็กลายมาเป็นอาสะใภ้ของเธอ เธอโมโหจนแทบอยากจะกรีดร้อง!

“ธีภพ!” เธอยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห “นี่คุณตั้งใจใช่ไหม!  คุณยังไม่ลืมผู้หญิงที่ชื่อสาริศาคนนี้ใช่ไหม ดังนั้นถึงอยากจะเห็นฉันขายหน้าในงานเลี้ยงสุดสัปดาห์นี้! 

เดิมทีธีภพก็หงุดหงิดรำคาญไรยาอยู่แล้ว แต่เมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้ของเธอ ไฟแห่งโทสะของเขาก็ยิ่งปะทุขึ้น

“ดูคุณขายหน้า?” ทันใดนั้นเขาก็ยิ้มเยาะขึ้น ใต้ดวงตาของเขาประกายด้วยแสงโหดร้าย “สุดสัปดาห์นี้ ใครจะขายหน้ากัน ยังไม่แน่นอน”

ไรยาชะงัก ความโกรธได้ลดลงในที่สุด

เธอขมวดคิ้วขึ้น “ภพ คุณหมายความว่าอย่างไรคะ”

“หรือคุณไม่แปลกใจเหรอ” ธีภพพลางจุดบุหรี่ให้ตัวเอง แล้วสูบอย่างช้า ๆ “สาริศาผู้หญิงคนนี้ ทำเรื่องบัดสีน่าอับอายเมื่อสองปีก่อน ตระกูลกีรติเมธานนท์ของพวกเราจะยอมรับเธอเข้าตระกูลได้อย่างไร”

ไรยาชะงัก ครู่ต่อมา เธอเหมือนจะเข้าใจความหมายของธีภพ และก็ได้หายโกรธทันที กลับกันยังแสดงท่าทีตื่นเต้นออกมา “ภพ ความหมายของคุณคือ คุณอาของคุณพวกเขายังไม่รู้เรื่องราวของสาริศาเมื่อสองปีก่อนอย่างนั้นเหรอ”

“คุณอาเขารู้” ไม่รู้ว่าทำไมสีหน้าของธีภพหม่นหมองลง

ไรยาตะลึงงัน “อย่างนั้นทำไมยัง ......”

"ประเด็นไม่ได้อยู่ที่อาของผม"

ธีภพหงุดหงิดขึ้นมาทันใด รีบตัดบทไรยาด้วยความรำคาญ “ประเด็นหลักคือคุณปู่ของผม เขาเกิดในครอบครัวทหาร ให้ความสำคัญเรื่องนิสัยรักนวลสงวนตัว จะต้องไม่มีทางยอมรับผู้หญิงที่มีตำหนิอย่างสาริศาแน่นอน”

ไรยาเลิกคิ้วอย่างมีความสุข “ดังนั้น ภพ คุณได้เตรียมอะไรไว้เหรอ”

“ผมเตรียมที่จะบอกคุณปู่ในงานเลี้ยงสุดสัปดาห์ เรื่องโฉมหน้าที่แท้จริงของสาริศาผู้หญิงคนนี้”

“แค่นี้เหรอ” ใบหน้าเล็ก ๆ ที่สวยงามของไรยา แสดงท่าทางออกมาอย่างผิดหวัง

ธีภพขมวดคิ้ว “แล้วคุณอยากให้ทำอะไร”

ไรยายิ้มแห้งภายใต้การมองที่คมกริบของธีภพ “ฉันก็แค่ถามไปอย่างนั้น”

อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินธีภพนั้นก็ต้องการที่จะจัดการกับสาริศา จึงทำให้ไรยารู้สึกโล่งใจ 

ซึ่งนี่ก็แปลว่า ธีภพไม่ได้มีความรู้สึกต่อสาริศาแล้วหรือเปล่า? 

ถึงแม้ว่าจะไม่พอใจที่สาริศาให้ท่าธนพัตสำเร็จ แต่ไม่ว่าอย่างไร ธนพัตก็เป็นเพียงคนพิการ อีกอย่างถ้าเหตุการณ์สองปีก่อนถูกเปิดเผย บางทีสาริศาอาจจะถูกกำจัดออกไปจากบ้านตระกูลกีรติเมธานนท์ก็ได้

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ไรยาก็รู้สึกสบายใจขึ้นไม่น้อย

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้ตัวเองนั้นวู่วามเกินไป ไรยาจึงรู้สึกเสียใจเล็กน้อย จึงรีบเดินมาด้านหน้าของธีภพ จากนั้นนั่งลงบนตักของเขาอย่างออเซาะ แล้วกล่าวอย่างออดอ้อน ：“ภพ เมื่อที่เค้าอารมณ์เสียใส่ เค้าขอโทษน๊าา คุณไม่ถือสาเค้าใช่มั๊ยย”

กลิ่นน้ำหอมอบอวลโชยมาแตะเข้าที่จมูก ธีภพขมวดคิ้วขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้

ไรยาเป็นประเภทที่ออดอ้อนเก่งทำให้ผู้ชายหลงใหล จึงไม่ต้องสงสัยในจุดจุดนี้ ว่าทำไมเขาถึงได้เลือกเธอท่ามกลางที่ผู้หญิงมากมายเช่นนั้น

แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ตั้งแต่ที่กลับมาจากต่างประเทศ เขารู้สึกว่านิสัยของไรยายิ่งอยู่ยิ่งน่ารำคาญ แม้แต่กลิ่นน้ำหอมนี้ก็ยังฉุนจมูกเป็นพิเศษ

ไม่เหมือนกับสาริศา ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เรียนหรือว่าตอนนี้ บนตัวของเธอมักจะมีกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำจาง ๆ ไม่ฉุนเกินไป แต่กลิ่นนั้นกลับหอมชวน ……

เมื่อไรยาออกจากห้องทำงานของธีภพแล้ว  คนด้านนอกบริษัทเมื่อเห็นเธอ ก็อดไม่ได้ที่จะซุบซิบนินทากันขึ้นมา

“ว้าว! นี่คือคู่หมั้นของบรรณาธิการเหรอ สวยจังเลย และก็แต่งตัวดูดีมาก” เมย์จ้องจนตาค้าง อดไม่ได้ที่จะกล่าวชื่นชม

สาริศาที่นั่งอยู่บนโต๊ะของตัวเอง ชำเลืองไปมองไรยา แววตาหม่นลงเล็กน้อย

ใช่สิ ไรยาสวยมาแต่ไหนแต่ไร ประหนึ่งเจ้าหญิงตัวน้อยตั้งแต่ยังเด็ก งดงามสะดุดใจคน

เมื่อเทียบกันแล้ว ตัวเองก็เหมือนกับเศษหญ้าที่ไม่ได้อยู่ในสายตา และถูกกลบด้วยรัศมีของเธอตลอดไป

ชญาภาที่อยู่ข้าง ๆ เมื่อได้ยินคำพูดของเมย์ จึงยิ้มเยาะขึ้น “แน่นอน นี่คือความแตกต่างระหว่างเมียหลวงกับเมียน้อย สาริศาถ้าฉันเป็นเธอ ฉันก็เจียมตัวและถอยออกมา”

สาริศากวาดสายตาไปมองชญาภาอย่างเย็นชาแววหนึ่ง  แล้วก็ลุกกยืนขึ้นทันที

ชญาภาถอยหลังหนึ่งก้าวด้วยความตกใจ “ สาริศา เธอ เธอคิดจะทำอะไร!”

“ไม่ทำอะไร” สาริศาที่ท่าทางดูเหมือนเสือ มุมปากโค้งขึ้นอย่างไม่พอใจสุดขีด “ฉันก็แค่ เลิกงานกลับบ้าน”

พลางพูดเธอพลางหยิบกระเป๋าบนโต๊ะแล้วเดินออกไปจากห้องทำงาน

ดวงของเธอถือว่าใช้ได้ เมื่อไปถึงลิฟต์  ไรยาได้ลงลิฟต์จากไปแล้ว ทำให้ทั้งคู่เลี่ยงการปะทะกันไปได้หนึ่งครั้ง 

เมื่อนั่งรถกลับมาถึงบ้าน และได้เดินเข้าประตูมา เธอก็ได้กลิ่นหอมลอยโชยมาจากห้องครัว รู้ได้ทันทีว่าป้าแหวนกลับมาแล้ว 

เธอล้างมือแล้วทานอาหารพร้อมกับธนพัต

บนโต๊ะอาหาร ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อธนพัตเห็นอาหารเลิศรสที่ป้าแหวนทำมา ความอยากอาหารของเขาก็ไม่สู้สองสามวันที่ผ่านมา เขาทำการคีบอาหารให้กับสาริศาอย่างใจเย็น จากนั้นกล่าว ：“อาทิตย์นี้ผมว่าง ผมจะไปเยี่ยมคุณแม่คุณที่โรงพยาบาลกับคุณนะ”

สาริศาสะดุ้ง รีบกล่าวอย่างลนลาน：“ไม่ต้องหรอกค่ะ”