หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 80

เมื่อสาริศาตื่นขึ้นมา ธนพัตยังคงอยู่ข้างเตียงของเธอ เห็นเธอตื่นแล้ว จึงเทซุปไก่ออกจากกระติกน้ำร้อนที่อยู่ใกล้ๆ พูดด้วยสีหน้าบางเบาว่า “ตื่นแล้วก็ดื่มซุป”

สาริศายันมือข้างเดียวลุกขึ้นนั่ง แขนขวาเธอบาดเจ็บ คิดจะใช้มือซ้ายถือชามซุปไก่ แต่เป็นท่าทางที่ดูไม่ฉลาดเลย ธนพัตเห็นดังนั้นจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วเอาช้อนในมือเธอมา “ผมเอง”

พูดอย่างนั้นแล้วเขาก็ยกชามซุปไก่ขึ้น เป่าเบาๆ ก่อนจะยื่นไปที่ปากสาริศา

สาริศานิ่งอึ้ง

ธนพัตป้อนเธองั้นเหรอ

เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะได้รับการดูแลแบบนี้ แต่ยังคงอ้าปากดื่มอย่างเชื่อฟัง

ดื่มไปสองสามอึก สายตาก็ไปตกบนตัวธนพัตที่อยู่ตรงหน้า แล้วเธอก็มีอาการค่อนข้างหวาดหวั่น

ธนพัตมักจะมีสีหน้าบางเบาแบบนี้ มองไม่ออกว่าโมโหหรือพอใจ ทำให้เธอไม่รู้เลยว่าเขายังโกรธอยู่หรือเปล่า

สาริศากำลังครุ่นคิด ว่าตนจะเริ่มพูดเรื่องการบาดเจ็บของตัวเองดีหรือไม่ ก็ได้ยินธนพัตเอ่ยพูดบางเบา “มีอะไรอยากพูดเหรอ”

สาริศาชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะขมขื่น

อย่างที่คาดเลยว่าต่อหน้าคนอย่างธนพัต เธอไม่สามารถหลบซ่อนอะไรได้จริงๆ

“ฉันแค่กำลังคิด ว่าคุณไม่พอใจอยู่หรือเปล่า” สาริศาพูดตามความจริง

“ไม่พอใจอะไร”

สาริศาลังเลครู่หนึ่ง “ไม่พอใจเพราะสาเหตุจากธีภพ ทำให้ฉันได้รับบาดเจ็บ”

ตอนที่สาริศาพูดสิ่งนี้ มีการลดเสียงลงโดยไม่ตั้งใจ น้ำเสียงฟังดูนุ่มขึ้น ราวกับขนนกพัดผ่านหัวใจธนพัต

ธนพัตมองเธอ ดวงตาอันมืดหม่นแต่เดิมบรรเทาลงหลายส่วน “อืม ผมโกรธจริงๆ”

สาริศาคิดไม่ถึงว่าธนพัตจะพูดตรงขนาดนี้ จึงชะงักอึ้งไปทันที เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็ปะทะเข้ากับนัยน์ตาสีดำเข้มของธนพัต

มองสาวน้อยท่าทางนิ่งอึ้งประหลาดใจตรงหน้า คิ้วคมของธนพัตเลิกขึ้นเล็กน้อย “ทำไม ไม่ถามผมเหรอ ว่าโกรธเพราะอะไร”

“ฉัน......อาจจะรู้ว่าคุณโกรธเพราะอะไร” สาริศาพูดเชื่องช้า

เรียวคิ้วของธนพัตเลิกขึ้นสูงทันที “งั้นคุณพูดมา ผมโกรธเพราะอะไร”

“เพราะฉันเป็นภรรยาของคุณ” สาริศากะพริบตาปริบๆ “ไม่มีผู้ชายคนไหน สามารถทนรับได้ที่ภรรยาของตัวเองบาดเจ็บเพื่อแฟนเก่า......”

นัยน์ตาของธนพัต ขุ่นมัวโดยไม่รู้ตัว

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ของสาริศา เขาแทบไม่รู้เลยว่าตัวเองควรโกรธหรืออ่อนใจ

ผู้หญิงโง่คนนี้ หรือว่าจนถึงตอนนี้ ยังคิดว่าตนคิดกับเธอ แค่เป็นเจ้าของเท่านั้นน่ะเหรอ

หัวขี้เลื่อยจริงๆ

“ธนพัต?” เห็นธนพัตไม่พูด สาริศาจึงพูดอย่างระมัดระวังอีกครั้ง “ขอโทษจริงๆ ครั้งนี้ฉันไม่ใส่ใจความรู้สึกของคุณเกินไป คราวหน้าฉันจะใส่ใจกว่านี้”

ตึงเคร้ง!

ธนพัตวางซุปไก่ในมือลง ช้อนสัมผัสขอบชาม เกิดเป็นเสียงดังชัดเจน สาริศาตกใจจนสะดุ้ง

“สาริศา นี่ก็คือเหตุผลของความโกรธของผมที่คุณคิดได้งั้นเหรอ” ธนพัตค่อยๆ เลื่อนสายตาขึ้นมองไปยังสาริศาที่อยู่บนเตียง เห็นเธอพยักหน้าอย่างงุนงง แววตาของเขาก็ยิ่งขุ่นมัว “งั้นถ้าผมบอกว่า เหตุผลที่ผมโกรธ มันไกลเกินกว่านั้นล่ะ”

สาริศาชะงักไปทันที