หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 99

สาริศาตะลึงไปหมด เงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นร่างหนึ่งกำลังวิ่งอยู่ด้านนอกเปลวไฟ

“ธีภพ!” เธอรีบเรียกออกไป แต่คอมันได้ถูกสุมควันไปจนเสียงแหบแห้งมากไปก่อนแล้ว “ฉันอยู่ตรงนี้! แค่กๆ ตรงนี้!”

ธีภพยังได้ยินเสียงของสาริศาอยู่ เขาก็ได้พุ่งเข้ามาทันที

แต่เพลิงไหม้ที่ตรงประตูมันมากเกินไป เขาเข้ามาไม่ได้เลย ถังดับเพลิงนั้นอยากจะพ่นออกไป แต่ถังดับเพลิงในตอนนี้มันดันพ่นออกไปหมดแล้ว

ภายในใจของสาริศามันสิ้นหวังขึ้นมา

ดูเหมือนว่าสวรรค์ต้องการจะกำจัดเธอไปจริง ๆ งั้นเหรอ?

แต่ไม่นึกว่าตอนนี้ จู่ ๆ เธอก็เห็น ธีภพที่อยู่ด้านนอกแสงไฟ ได้โยนถังดับเพลิงในมือทิ้งไป ตัวเขาได้พุ่งเข้ามาในเปลวเพลิงเลยทันที!

ในหัวของสาริศา ได้ระเบิดเสียงดังปังออกมา ฝืนคอที่ได้พังไปแล้วร้องออกไป “ธีภพ อย่า!”

สาริศาไม่กล้าเชื่อตาตัวเองเลย

ไฟที่ตรงประตูลุกใหญ่ขนาดนั้น ธีภพก็พุ่งตัวเข้ามาเหมือนกับคนบ้า!

เขาไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง!

หรือว่า...เขาเพียงแค่เพื่อช่วยเธอเท่านั้น?

คิดมาถึงตรงนี้แล้ว เธอก็กัดริมฝีปากแน่น น้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย เพิ่งจะไหลลงมาบนแก้ม ก็ได้ถูกอุณหภูมิที่สูงทำให้มันแห้งไป

คนโง่...

โง่จริง ๆ เลย...

ตอนนี้เธอไม่ใช่แฟนของเขาแล้ว ทำไมเขาต้องทำถึงขนาดนี้เพื่อช่วยเธอด้วย!

มันไม่คุ้มเลยนะ!

ตอนนี้ ธีภพได้พุ่งเข้ามาในกองเพลิง พุ่งเข้ามาที่ตรงหน้าสาริศาทันที

สาริศาเห็นเสื้อเชิ้ตบนร่างของเขาถูกเผาไหม้จนขาดไปแล้วหลายจุด เผยผิวที่ถูกไฟลวกจนเป็นแผลด้านในออกมา

เธอตกใจมากเลย รีบใช้ผ้าห่มบนร่างตัวเองตีไปบนร่างของเขา ดับไฟให้เขา

แต่ธีภพเพียงแค่ใบหน้าบึ้งตึงออกมา ไม่รีรอเลยสักวินาทีเดียว หลบเข้าไปในผ้าห่มไปด้วยความรวดเร็ว จากนั้นก็ปกป้องตัวสาริศามาอยู่ในอ้อมแขน แล้วพุ่งออกไปข้างนอกอีกครั้งด้วยความรวดเร็ว!

ธีภพสูงใหญ่กว่าสาริศาไม่น้อยเลย ด้วยเหตุนี้การป้องเธออยู่ในอ้อมแขนนั้น เธอไม่ได้โผล่ออกไปในเปลวเพลิงเลยสักนิดเดียว

แต่ธีภพนั้นไม่เหมือนกัน ถึงแม้ว่าจะมีผ้าห่ม แต่เพลิงไหม้ก็ยังแผดเผาเขาอยู่ สาริศาได้ยินเสียงโอดโอยของเขาดังออกมาด้านบนศีรษะของตัวเองเป็นพัก ๆ

ทั้งร่างของสาริศาได้สั่นออกมาไม่หยุด แต่เธอรู้ว่า ในเวลานี้ มันไม่ใช่เวลาจะมาคร่ำครวญหรือมีอารมณ์อ่อนไหวออกมา

ธีภพทำทั้งหมดไปเพื่อเธอ เพราะว่าความโง่เขลาและคิดไปเองของเธอ พวกเขาทั้งสองคนถึงได้ตกอยู่ในอันตรายอย่างนี้!

ดังนั้นแล้วเธอจะต้องกัดฟันสู้ พุ่งออกไปให้ได้!

คิดมาถึงตรงนี้ เธอพยายามสุดความสามารถ ในการให้ความร่วมมือกับธีภพวิ่งออกไปสุดกำลัง ทั้งสองคนรีบวิ่งออกไปจากกองเพลิงตรงทางเดิน แต่ตอนที่มาถึงปากทางเดิน บันไดส่วนใหญ่ได้ถูกเผาพังไปหมดแล้ว

ธีภพแทบจะไม่ลังเลเลย กอดสาริศาเอาไว้ หันร่างไป กระโดดลงไปทันที!

ธีภพตั้งใจหันร่างไปเป็นพิเศษ ตอนที่ตกลงไปที่พื้น ช่วงหลังของเขาก็ได้ตกลงกับพื้นไป ปกป้องสาริศาเอาไว้อยู่ในอ้อมแขนไปอย่างสมบูรณ์แบบ

ถึงแม้ว่าบันไดมันจะไม่สูง แต่บนหลังของเขาได้เต็มไปด้วยบาดแผลจากการเผาไหม้มาก่อนแล้ว นาทีที่ตกลงมาสู่พื้น สาริศาได้ยินเสียงเจ็บปวดของเขา ถึงแม้ว่าจะพยายามอดทนเอาไว้สุดชีวิต แต่เธอก็สามารถจินตนาการได้ว่ามันเจ็บมากแค่ไหน!

เธอกัดริมฝีปากแน่น น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย

แต่ธีภพ เหมือนกับร่างนี้มันไม่ใช่ของตัวเองเลยไม่มีผิด หลังจากที่ตกลงพื้น ก็ได้ลุกขึ้นมาอย่างโซเซอีกครั้ง ลากสาริศาวิ่งออกไปข้างนอก

แต่วิ่งไปได้ไม่กี่ก้าว เขาก็เกือบจะล้มลงไป

“พอแล้ว ภพ พอแล้ว” สาริศารีบประคองเขาเอาไว้ เอ่ยไปด้วยเสียงแหบแห้ง “ฉันลากคุณออกไปเอง!”

สาริศาพบว่าเมื่อเทียบกับชั้นสองนั้น เพลิงไหม้ที่ชั้นหนึ่งมันกลับเบากว่าเยอะเลย ร่างเล็กของเธอ ถึงแม้ว่าการลากธีภพเอาไว้มันจะกินแรงไปเยอะมาก แต่ร้ายดียังไงมันก็ไม่ได้มีไฟเท่าไหร่นัก เธอกัดริมฝีปากแน่นจนแตกไปหมดแล้ว ในที่สุดก็ได้ลากธีภพออกมาได้