ห้วงอาวรณ์ คืนสู่วันวาน นิยาย บท 12

ทันใดนั้นห้องขนาดใหญ่ก็กลายเป็นเงียบสงบ เงียบจนนันท์นลินได้ยินเสียงมรุเดชเคาะเขย่าชัดเจน ควันไฟหล่นจากปลายนิ้วเขาทีละนิด

น้อยครั้งมากที่นันท์นลินเห็นมรุเดชสูบบุหรี่ หรือถ้าพูดให้ถูกก็คือ น้อยครั้งมากที่มรุเดชจะสูบบุหรี่ต่อหน้าเธอ เพราะคำนึงถึงที่เธอ “สุขภาพไม่ดี”

ในใจนันท์นลินเกิดความไม่สบายใจทันที วันนี้ตอนแรกเธอมีความสุขมาก เพราะเมื่อคืนเธอเห็นข้อความในโทรศัพท์มรุเดชโดยไม่ได้ตั้งใจ

เบญญาขอหย่ากับมรุเดช

วันนี้ที่มรุเดชไปหาเบญญาแต่เช้าเธอก็รู้ ตอนแรกนันท์นลินคิดว่าเขาอดใจรอไม่ไหวอยากไปหย่า แต่ดูจากท่าทางอึมครึมของเขาตอนนี้ ราวกับว่าไม่ใช่อย่างที่เธอคิดเลย

“เดช กินข้าวกัน” นันท์นลินฝืนบังคับให้กระปรี้กระเปร่า บอกตัวเองว่าไม่ต้องกลัว คนที่มรุเดชรักมาหลายปีคือเธอ ไม่ใช่เบญญาผู้หญิงที่จองหองใช้อำนาจบาตรใหญ่แย่งไป

มรุเดชได้สติกลับมาดับควันไฟในมือ เดินมาถึงหน้าโต๊ะอาหารเห็นอาหารที่นันท์นลินทำหนึ่งโต๊ะ

ภายในเวลาสั้นๆ ทำอาหารสามอย่างและซุปอีกหนึ่งมีทั้งเนื้อสัตว์และผัก หน้าตาก็ไม่แย่ด้วย แต่เทียบฝีมือการทำอาหารกับเบญญาแล้วแย่กว่านิดหน่อย

ทำไมคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว……มรุเดชกัดฟันกรามแน่นเค้นภาพสะท้อนในหัวสมองทิ้งไป

นันท์นลินนั่งฝั่งตรงข้าม ประคองชามกินคำเล็กๆ อยู่ ใช้แววตามองอีกฝ่ายอยู่เสมอ หลายครั้งที่เธอขยับปากอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็พูดออกมาไม่ได้

ในใจเธอไม่สบายใจแฝงไปด้วยความหวาดกลัว กลัวถามออกไปแล้ว ผลลัพธ์จะแตกต่างกับที่เธอคิดอย่างสิ้นเชิง เธอกลัวผิดหวัง

นันท์นลินเป็นผู้หญิงขี้ขลาดกลัวเรื่องกลัวราว ความทะเยอทะยานตลอดชีวิตใช้มันไปกับมรุเดชทั้งหมด เธออยากให้มรุเดชแต่งงานกับเธอ

วันนี้มรุเดชจิตใจฟุ้งซ่าน แม้แต่กินข้าวก็เหม่อบ่อยๆ นันท์นลินรู้สึกได้หลายครั้งแล้ว สุดท้ายก็วางชามในมือลงอย่างอดไม่ได้ “เดช วันนี้นายกลับไปคุยกับเญญาเป็นยังไงบ้าง?”

คนหน้าตาดี แม้แต่มือก็ดูดีโดดเด่น จับตะเกียบอยู่ ท่วงท่าในการทานอาหารสง่างสามสุดๆ เมื่อได้ยินคำถามของนันท์นลิน มรุเดชก็ชะงักเล็กน้อย “อะไรคือเป็นยังไงบ้าง?”

นันท์นลินกัดปากเบาๆ แล้วพูดอ้ำๆ อึ้งๆ “ก็ที่นายหย่ากับเบญญาวันนี้……”

เธอเพิ่งพูดจบ ก็รู้สึกถึงสายตาเย็นชาของชายหนุ่มตรงหน้า ร่างกายเหมือนโดนสาดน้ำเย็นใส่ นันท์นลินตัวสั่นกลัวอย่างควบคุมไม่อยู่ แววตามีความขี้ขลาด

เหมือนรู้สึกได้ถึงความหวาดกลัวของเธอ มรุเดชจึงสำรวมสายตา แล้วพูดขึ้น “ไม่หย่าแล้ว”

เบญญาไม่หย่าหรือมรุเดชไม่ยอมหย่า? นันท์นลินยอมเชื่อข้อแรกมากกว่า

“เดช นายกับเบญญาเป็นสามีภรรยาที่แท้จริง อย่างมากฉันก็แค่คนรักของนาย เมื่อก่อนฉันเกลียดมือที่สามมาก แต่ฉันไม่เคยเลยว่าสักวันหนึ่งฉันจะกลายเป็นคนที่ตัวเองเกลียดมากที่สุด ฉันรู้สึกว่าตัวเองเลวมาก แย่งสามีคนอื่น แถมเอาเลือดคนอื่นด้วย”

มรุเดชไม่ชอบคนสมเพชตัวเอง แต่สำหรับนันท์นลินเขารู้สึกผิด เมื่อเผชิญหน้ากับเธอก็ต้องอดทนมากขึ้น