บทที่ 10 จับตาดู 24 ชั่วโมง
“กู้จิ่วฉือ แกนี่มันโง่จริงๆเลยนะ! ของล้ำค่าของตระกูลก็ดันยื่นให้เขาด้วยความสะเพร่า!”
กู้จิ่วฉือหยิบหมอนขึ้นมาทุบตนเองอย่างเสียใจตั้งหลายที แต่ในหัวกลับปรากฏภาพที่เธอโดนซาตานโอบอยู่ในอ้อมกอดจนเกือบจะจูบกัน
อีกแค่นิดเดียว เธอก็......
ชาติที่แล้วเธอกลัวเขากลัวราวกับเป็นภัยพิบัติขนาดใหญ่ ชาตินี้เพิ่งจะได้เกิดใหม่แค่วันเดียว ไม่นึกว่าเขาจะทำให้เธอใจสั่นได้?
บนใบหน้ากู้จิ่วฉือปรากฏสีหน้างงงันยุ่งเหยิงออกมา แม้ชาติที่แล้วทั้งตัวทั้งใจของเธอจะพุ่งเข้าไปหาเจี้ยยู่ถัง แต่ความรู้สึกใจเต้นอย่างนี้ เธอไม่เคยเป็นจริงๆ อาจจะหลงเจี้ยยู่ถัง แต่ก็ไม่สามารถเรียกว่าความรักได้......
ไม่ ใจเต้นอะไรกัน ฮั่วหมิงเช่อเป็นหนุ่มหล่ออันดับหนึ่งของเมืองตี้จิง เธอต้องบ้าผู้ชายแน่ๆ!
“ไม่ได้!กู้จิ่วฉือ!ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาบ้าผู้ชายนะ!”
สองมือของกู้จิ่วฉือตบไปที่ใบหน้าของตนเองทันที จึงสงบลงได้
“โอกาสที่ได้มาไม่ง่ายอย่างนี้ ต้องรักษาเอาไว้ให้ดี เปลี่ยนทางเดินของตนเอง เปลี่ยนคนทั้งหมดที่รักเธอ......”
ณ ห้องหนังสือของตระกูลฮั่ว
ชายหนุ่มสวมชุดสีดำชุดหนึ่งที่หลอมรวมไปกับยามค่ำคืน ท่าทางเย่อหยิ่งอวดดี ราวกับคนสูงศักดิ์ที่รอดตายมาด้วยการดูดเลือดนับหมื่นปี
เขานั่งพิงอยู่บนเก้าอี้หนังอย่างอ่อนเพลีย ดวงตาลึกล้ำกำลังให้ความสนใจกับเครื่องประดับในกล่องที่อยู่บนโต๊ะ สร้อยที่สวยงามประณีตเส้นนั้น
อัญมณีสีฟ้าเป็นประกายระยิบระยับอยู่ใต้แสงไฟ ราวกับน้ำตาของนางเงือก ของล้ำค่าที่น่าดึงดูดใจ
ก็เหมือนกับกู้จิ่วฉือ......
เวลานี้ วีดีโอคอลในคอมพิวเตอร์ที่ด้านหน้าดังขึ้นมา
“เจ้านายครับ คุณกู้ถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว ภายหลังพวกผมจะจับตาดูต่อไป 24 ชั่วโมงครับ!” ในวีดีโอ จ้านยิงผู้ช่วยของเขาพูดอย่างนอบน้อม
จริงๆในใจของเขาค่อนแคะอย่างบ้าคลั่ง ผู้หญิงบ้าๆอย่างกู้จิ่วฉือมีอะไรดีกันแน่ ถ้าจะให้เขาพูด เธอไม่เหมาะสมกับเจ้านายเขาเลย
ก็ไม่รู้ว่าเจ้านายโดนวางยาอะไร ถึงขาดเธอไม่ได้
ที่น่าโมโหกว่านั้นคือ ผู้หญิงคนนั้นไม่ต้องการผู้ชายที่ดีที่หนึ่งในโลกอย่างเจ้านาย ไม่นึกว่าจะชอบขยะอย่างเจี้ยยู่ถัง!
“เจ้านายครับ สบายใจได้ ผมจะช่วยคุณจับตาดูคุณกู้อย่างแน่นหนา จะไม่ให้เธอทำเรื่องไม่ดีกับคุณอีกเด็ดขาด!” จ้านยิงพูดยืนยันหนักแน่น
“ไม่ต้องหรอก”
ฮั่วหมิงเช่อเอ่ยปากนิ่งๆ
“อะไรนะครับ? เจ้านายคุณจริงจังหรือเปล่า? ถึงวันนี้คุณกู้จะแสดงท่าทีในงานเลี้ยงออกมาได้ไม่เลว แต่เธอมีแผนการร้ายอะไรอีกใครก็ไม่สามารถรู้ได้! คุณห้ามเชื่อเธออีกนะครับ! ให้อิสระกับเธอก็เหมือนเป็นการให้ท้ายเธอนะครับ......”
จ้านยิงพูดโน้มน้าวด้วยความร้อนรนกระวนกระวาย แต่จู่ๆก็รู้สึกถึงสายตาพิฆาตที่เต็มไปด้วยความอันตรายของผู้ชายที่มีหน้าจอกั้นอยู่ ตกใจจนรีบหยุดพูด เหงื่อเย็นๆผุดขึ้นต่อเนื่องตอบกลับไป
“ครับ!”
ตอนที่ใบหน้าซีดเผือดของเขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง หน้าจอก็เป็นสีดำไปแล้ว จ้านยิงเป่าปากคลายกังวล ไม่คิดว่าจะรู้สึกดีใจเหมือนได้เกิดใหม่
..................
วันรุ่งขึ้น
แสงแดดทะลุผ่านผ้าม่าน ตกลงมาบนเตียงผ้าไหม จูบลงไปที่ใบหน้าฟ้าประทานของสาวน้อย
แต่สาวน้อยกลับขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าซีดขาว ท่าทางเจ็บปวดและสับสน
“อ๊าก!”
กู้จิ่วฉือตกใจตื่นจากฝันร้าย เธอจับผ้าปูเตียงแน่น จ้องเพดานอยู่พักใหญ่ ถึงจะควบคุมร่างกายที่สั่นเทิ้มได้ ค่อยๆได้สติกลับมา
ในฝัน เธอยังอยู่ในคุกที่เฉอะแฉะร้อนอบอ้าว ในนั้นมีกลิ่นของเสียและกลิ่นเหม็นคละคลุ้งอยู่ด้วยกัน เธอเหมือนศพที่ค่อยๆเน่าเปื่อย
เธอกดๆขมับแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดก๊อกล้างหน้าอย่างแรง จึงรู้สึกตื่นขึ้นเล็กน้อย
พักใหญ่ เธอค่อยๆเงยหน้า จ้องตนเองในกระจก
คนในกระจกไม่ใช่นักโทษหญิงที่อยู่กับความตาย แต่เป็นหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความกระฉับกระเฉงมีชีวิตชีวา และสวยหยาดเยิ้ม
“กู้จิ่วฉือ เธอเกิดใหม่แล้ว เธอจะใช้ชีวิตใหม่นี้ได้อย่างดี!”
“อาฉือ!เธอตื่นหรือยัง? ถ้ายังไม่ตื่นอีกจะสายแล้วนะ!”
เสียงของพี่รองดังขึ้นที่หน้าประตูกู้จิ่วฉือรีบขานรับ
“ฉันตื่นแล้ว จะเสร็จแล้ว!”
เธอตอนนี้ เพิ่งจะอายุสิบแปดปี ยังเป็นแค่นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกเท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ