บทที่ 20 ในที่สุดคุณก็มีสติปัญญาที่เฉลียวฉลาด?
“ไม่รบกวนหรอก”
ฮั่วหมิงเช่อตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แล้วหันกลับไปกวาดสายตามองผู้บริหารระดับสูงเหล่านั้นที่กำลังแอบมองเสี่ยวจิ่วเอ๋ออยู่
ผู้บริหารระดับสูงเหล่านั้นต่างอกสั่นขวัญหาย รีบก้มหน้าและมีสติอยู่กับคอมพิวเตอร์ที่อยู่ในมือของตนเอง
กู้จิ่วฉือก็สังเกตดูครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าพวกเขาประชุมกันต่อและไม่เห็นว่าจะเป็นการรบกวนการประชุมของพวกเขา เธอจึงก้มหน้าลงและจดจ่ออยู่กับIPADของตนเอง
ในเวลานี้ ก็มีข้อความข้อความหนึ่งส่งเข้ามาในวีแชท เป็นข้อความที่พี่รองส่งมา
【พี่รอง】:อาฉือ!เมื่อวานเธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?พ่อขังพี่ไว้ ไม่ยอมให้พี่ไปหาเธอ!
เมื่อเห็นข้อความนี้กู้จิ่วฉือก็คิดขึ้นมาได้ว่า เมื่อชาติที่แล้วหลังจากที่เธอถูกฮั่วหมิงเช่อจับขัง เมื่อพี่รองทราบข่าวนี้ ก็พยายามที่จะมาที่คฤหาสน์หวงจวีเพื่อช่วยเหลือเธอ แต่กลับถูกกู้ชิงหยวนผู้เป็นพ่อจับได้จึงถูกจับขับไว้ในบ้าน
กู้จิ่วฉือรีบตอบกลับข้อความของพี่รอง
【อาฉือ】:พี่รอง ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ ฮั่วหมิงเช่อไม่ได้ทำอะไรฉันจริงๆ ตอนนี้ฉันกำลังมาเล่นอยู่ที่บริษัทของเขา รอวันหยุดสุดสัปดาห์ ฉันจะกลับไปหาพี่นะคะ
【พี่รอง】:????เธออยู่ที่บริษัทของปีศาจใหญ่……ไปเที่ยวเล่น??!!!
【พี่รอง】:เธอไม่ชอบเจ้าคนประหลาดคนนั้นไม่ใช่เหรอ?
【อาฉือ】:นั้นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ถ้าเทียบกับเจี้ยยู่ถังแล้ว ฉันพบว่าฮั่วหมิงเช่อดีกว่ามาก เมื่อก่อนนี้ฉันก็ดื้อรั้นเกินไป
กู้จิ่วฉือตั้งใจพิมพ์ข้อความไปตอนหนึ่ง แน่นอนว่าเธอไม่ได้พูดอย่างตรงไปตรงมากับพี่รอง ว่าตอนนี้ความรู้สึกที่เธอมีต่อฮั่วหมิงเช่อไม่เหมือนเดิมแล้ว
เธอกลัวว่าหากพี่รองทราบ……ก็จะยิ่งจับผิดไปใหญ่
ฮั่วหมิงเช่อไม่ใช่ตัวประหลาด แต่เป็นเธอต่างหากที่ทำให้เขากลายเป็นตัวประหลาด
ไม่นานหน้าจอของเธอก็ปรากฎข้อความของพี่รองอีกครั้ง
【พี่รอง】:ขอแค่เธอชอบก็ดีแล้ว ถ้าหากเจ้าคนประหลาดนั้นทำร้ายเธอพี่รองจะไปรับตัวเธอกลับมาเอง!
กู้จิ่วฉือยังไม่ทันได้ซาบซึ้ง หน้าจอก็ปรากฎคำร้องในการสมัครเล่นเกมส์PUBGฉบับหนึ่ง
【พี่รอง】:ตอนนี้พี่รองขอพาเธอไปที่สนามบินยิงปืนกันก่อนเถอะ~
กู้จิ่วฉือยิ้มอย่างจนปัญญา แล้วคลิกเข้าไปที่ลิงค์ที่พี่รอง ส่งมาให้ แล้วทั้งสองก็เริ่มสนทนากันในเกมส์
ตลอดช่วงบ่าย สายตาของฮั่วหมิงเช่อเหลือบมองสาวน้อยที่อยู่บนโซฟาเป็นระยะๆ แม้ว่าจะดูเหมือนว่าเขาจะประชุมอย่างจดจ่ออยู่กับลูกน้อง แต่ว่าจ้านยิงรู้ดีว่าอารมณ์ของเจ้านายดีขึ้นไม่น้อยเลย
ตอนหนึ่งทุ่มตรง แม้ว่าผู้บริหารระดับสูงของตระกูลฮั่วต่างเป็นคนที่ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมาก แต่การประชุมก็จบลงอย่าง กระชั้นชิด
การประชุมใช้ระยะเวลาค่อนข้างยาวนานกู้จิ่วฉือไม่รู้ตัวเลยว่านอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่
หลังจากที่ฮั่วหมิงเช่อให้ทุกคนออกไปแล้ว สายตาของเขาก็จับจ้องไปที่ใบหน้าของหญิงสาว
ระหว่างเขากับเธอน้อยมากที่จะมีช่วงเวลาที่สงบสุขเช่นนี้ หากเป็นเมื่อก่อน มันคงยากเป็นพิเศษ……
จู่ๆ กลุ่มวีแชทในโทรศัพท์ของเขากลุ่มหนึ่งก็มีข้อความเด้งเข้ามา
【กลุ่มคนโสดของเมืองตี้จิง】
【เย่ขัน】:ลูกพี่จะหมั่นกับคนที่หน้าตาอัปลักษณ์กู้จิ่วฉือจริงเหรอ?
【เย่ขัน】:ลูกพี่เป็นบ้าไปแล้วเหรอ?กู้จิ่วฉือมีอะไรดี?หน้าตาก็อัปลักษณ์ ผลการเรียนก็แย่ อีกทั้งยังตาบอดอีก!
【เย่ขัน】:ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าเจียงยหวนมีตรงไหนที่สู้กู้จิ่วฉือไม่ได้?
【เซี่ยงเหิง】:ขอเตือนเพราะความเป็นเพื่อนนะ ลูกพี่ยังอยู่ในกลุ่มนี้
【เย่ขัน】:เหี้ยยยย! น้อง ทำไมยังไม่ลบผู้ชายที่แต่งงานแล้วออกจากกลุ่มอีก!
ในอีกฝั่งหนึ่ง เย่ขันรีบลบข้อความทั้งหมด แต่มันก็สายเกินไปแล้ว ……
เขายังไม่ทันลบข้อความจนหมด ทันใดนั้นหน้าจอก็ปรากฎข้อความๆหนึ่งขึ้น
【ฮั่วหมิงเช่อ】:รูปภาพ
เมื่อเห็นสาวน้อยสวมชุดสีแดงในรูปภาพเย่ขันก็เกือบที่จะละสายตาไปไม่ได้ เขารีบพิมพ์ข้อความประโยคหนึ่งว่า
เย่ขัน:เหี้ยยยย!น้องสาวคนนี้หน้าตาดีจริงๆ!ลูกพี่ ในที่สุดลูกพี่ก็พบกับสติปัญญาที่สว่างไสว!
เซี่ยงเหิง:เย่ขันนี่คือกู้จิ่วฉือน้องสะใภ้ของนายเหรอ
หลังจากที่ประโยคนี้ปรากฏขึ้นที่หน้าจอ ในกลุ่มก็เงียบไม่มีใครพูดกันถึงสามนาที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ