บทที่ 21 คุณเชื่อพวกเขาหรือเชื่อฉัน?
น้ำเสียงโกรธดังขึ้นติดต่อกันสามครั้งทางวิทยุ แม้แต่ห้องFที่เสียงดังวุ่นวายมาโดยตลอดก็ยังเงียบลง
“กู้จิ่วฉือ ได้ยินเสียงของไอ้เลี้ยงโรคจิต คราวนี้คุณน่าจะโดนไล่ออกแล้วสินะ?”
อึ้งลี่ลี่กอดอก มองไปที่เธออย่างมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น
“สบายใจเถอะ คุณโดนไล่ออก ฉันไม่มีทางเดินไล่ออก”
กู้จิ่วฉือทัศนคติไม่ดีเลย เธอค่อยๆ ลุกขึ้นยืน สองมือล้วงกระเป๋า เดินตัวปลิวออกจากห้องเรียนไป
ถึงห้องพักอาจารย์แล้ว
อาจารย์ที่สอนวิชาต่างของห้องFอยู่กันครบ ผู้อำนวยการเลี้ยงนั่งหน้าบึ้งตึงอยู่หน้าโต๊ะในห้องทำงาน แม้แต่โค้วยู่นเอ๋อก็นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างๆ
กู้จิ่วฉือยกริมฝีปากขึ้นอย่างเยือกเย็น
แน่นอนเมื่อวานเธอพูดถึงเรื่องการสอบ โค้วยู่นเอ๋อก็มีการเคลื่อนไหวทันที มาพอดี เธอยังกลัวว่าเด็กคนนี้จะไม่มาเสียอีก
โค้วยู่นเอ๋อ คุณติดกับแล้วสินะ...
“อาฉือ!คุณทำเรื่องอย่างนี้ออกมาได้ยังไงกัน! รีบขอโทษผู้อำนวยการเลี้ยง!”
โค้วยู่นเอ๋อเห็นกู้จิ่วฉือ ก้นลึกของแววตาส่องประกายความสุขบนความของผู้อื่นขึ้นมาชั่วคราว แต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นท่าทางกังวลใจและรีบพูดขึ้นมา
“ฉันทำอะไร? ทำไมต้องขอโทษเขา?”
กู้จิ่วฉือยักคิ้ว ดวงตาเย็นชาตกไปอยู่ร่างของโค้วยู่นเอ๋อ
“เพราะคุณ...”
โดนเธอมองด้วยสายตาอย่างนี้ โค้วยู่นเอ๋อตื่นตระหนกโดยไม่มีสาเหตุขึ้นมาชั่วครู่ ราวกับว่าความลับของตัวเองโดนกู้จิ่วฉือจับได้แล้ว
ไม่มีทาง! คนโง่อย่างกู้จิ่วฉือ จะมารู้ทันแผนของตัวเองได้ยังไง!
เมื่อวาน ในที่สุดกู้จิ่วฉือก็ตั้งใจสอบแล้ว ในใจรู้สึกมีอะไรผิดปกติ ครั้งแล้วเช้าวันนี้เธอหาข้ออ้างช่วยอาจารย์แก้ไขข้อสอบ ดึงข้อสอบของกู้จิ่วฉือออกมา
ผลที่ได้แม้แต่เธอยังตกใจ กระดาษคำตอบสามใบของกู้จิ่วฉือ แทบจะได้คะแนนเต็มทั้งหมด! วิชาคณิตศาสตร์ได้คะแนนเต็ม กลายเป็นที่หนึ่งของระดับชั้นในทันที
คนโง่อย่างกู้จิ่วฉือ จะได้คะแนนดีขนาดนี้ได้ยังไง คำอธิบายเดียว มีแค่โกงข้อสอบ!
ดังนั้นภายใต้การกระทำโดยไม่ตั้งใจของเธอ หัวหน้าแผนกการสอนเห็นกระดาษข้อสอบของกู้จิ่วฉือก่อนล่วงหน้า
หัวหน้าแผนกการสอนโกรธมาก และตอนนี้ คำพูดไม่กี่ประโยคของเธอก็ทำให้กู้จิ่วฉือหงุดหงิด ฝ่ายตรงข้ามเป็นไปตามการยั่วยุของเธอ พูดสิ่งที่ทำให้ผู้อำนวยการเลี้ยงโกรธมากยิ่งขึ้นออกมา
“เพื่อนนักเรียนโค้วยู่นเอ๋อ คุณไม่ต้องพูดแทนน้องสองแล้ว นักเรียนที่ไร้คุณธรรมอย่างเธอ ไม่มีทางรู้จักกลับใจ!”
หัวหน้าแผนกการสอนลุกขึ้นยืนสีหน้าบึ้งตึง ชี้ไปตรงหน้าของกู้จิ่วฉือ พ่นคำด่าออกมาอย่างออกรสออกชาติ
“ความอัปยศของ โรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์S!คุณคือความอัปยศของ โรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์S!”
ตั้งแต่กู้จิ่วฉือขึ้นมัธยมปลาย มีเรื่องทะเลาะสามครั้งต่อวัน สามวันมีเรื่องต่อยตีครั้ง โดดเรียนจนเป็นเรื่องปกติ และยังไม่เคารพกฎของโรงเรียน ไล่ตามจีบเจี้ยยู่ถังจนเป็นข่าวลืออื้อฉาวไปทั่วทั้งเมือง!
เวลาทั้งหมดของหัวหน้าแผนกการสอนอย่างเขาเสียไปกับเด็กคนนี้ทั้งหมด! อาชีพอาจารย์ที่รุ่งโรจน์ของเขาก็ถูกเด็กคนนี้เขียนความล้มเหลวลงมาอย่างยิ่งใหญ่!
เด็กอย่างนี้เขาจะทนต่อไปได้ยังไง แต่เขาไม่ได้ทำเกินขีดจำกัดที่ร้ายแรงที่สุด ทำให้เขาไม่สามารถไล่เธอออกได้!
ในที่สุดวันนี้เด็กคนนี้ก็สร้างเรื่องขึ้นมาเอง ไม่ว่ายังไงวันนี้เขาก็จะหาทางไล่เธอออกให้ได้!
“อัปยศ? ฉันทำอะไร?”
กู้จิ่วฉือยิ้มออกมาอย่างเยาะเย้ยถากถาง กวาดสายตาเย็นชามองหน้าของผู้อำนวยการเลี้ยง
ท่าทางอย่างนี้ของเธอทำให้ผู้อำนวยการเลี้ยงโกรธมากยิ่งขึ้น ฝ่ายตรงข้ามโกรธจนทุบโต๊ะอย่างโหดเหี้ยม
“คุณยังกล้าถาม! ลำดับสุดท้ายของระดับชั้น เปลี่ยนเป็นที่หนึ่งของระดับชั้นกะทันหัน การโกงข้อสอบอย่างไม่ปกปิดของคุณ คิดว่าฉันโง่หรือไง? ฉันโทรแจ้งผู้ปกครองของคุณแล้ว วันนี้ไม่ว่าจะพูดยังไง ฉันก็จะไล่เธอออกให้ได้!”
“ไล่ออก?”
กู้จิ่วฉือ หัวเราะเย็นชาออกมา ถึงขนาดค่อยๆ หาที่นั่งนั่งลง
“กฎการไล่ออกของโรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์S ฉันไม่เคยแตะแม้แต่ข้อเดียว คุณมีสิทธิ์อะไรมาไล่ฉันออก? หาว่าฉันโกงข้อสอบโดยไม่มีหลักฐาน ฉันว่าตำแหน่งหัวหน้าแผนกการสอนนี้ของคุณน่าจะโดนไล่ออกในไม่นานนี้!”
“แก?”
ผู้อำนวยการเลี้ยงยังไม่ทันพูดจบ ประตูห้องพักครูถูกผลักเปิดออกอีกครั้ง ชายวัยกลางคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างสง่างาม ก็คือ กู้ชิงหยวนพ่อของกู้จิ่วฉือ
กู้ชิงหยวนกวาดสายตามองลูกสาวอย่างเย็นชา สีหน้าแสดงออกว่าไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาถ่าน และพูดกับผู้อำนวยการเลี้ยงว่า
“ผู้อำนวยการเลี้ยง เด็กคนนี้ก่อเรื่องอะไรอีก?”
กู้จิ่วฉือหัวเราะเยือกเย็นใจใน ปฏิกิริยาแรกที่เมื่อพ่อคนนี้เจอเธอจะแย่ขนาดนี้
เมื่อผู้อำนวยการเลี้ยงเห็นกู้ชิงหยวน รีบเปลี่ยนท่าทีและเริ่มฟ้องทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ