ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 26

บทที่ 26 การยั่วยุของห้อง

“คุณกู้รีบเข้ามารีบเข้ามา!”

ถึงแม้กู้จิ่วฉือจะปฏิเสธความหวังดีของผู้อำนวยการไปแล้ว แต่ผู้อำนวยก็ยังวิ่งมารับกู้จิ่วฉือเข้าห้องด้วยตัวเอง

เมื่อกู้จิ่วฉือก้าวเท้าเข้าไปในห้องA ก็รู้สึกได้ถึงแววตาไร้มิตรภาพของทั้งห้อง

ผู้อำนวยเองก็รู้สึกอึดอัดนิดหน่อย ยืนพูดอย่างเคร่งขรึมบนเวทีหน้าห้อง

“ทุกคนเงียบหน่อย! รีบกลับไปที่ที่นั่งของตัวเอง!”

เหล่านักเรียนยังเห็นแก่หน้าของผู้อำนวยการ ถึงแม้สีหน้าจะคงแสดงความรังเกียจต่อกู้จิ่วฉือ แต่ทุกคนก็ยินดีกลับไปที่ของตัวเอง

“คุณกู้ คุณลองดู คุณอยากจะนั่งตรงไหน?”

ผู้อำนวยการหันมองเธอและยิ้มให้

กู้จิ่วฉือกวาดสายตามอง นอกจากที่นั่งว่างพิเศษข้างเวที2ที่ไว้สำหรับนักเรียนที่เรียนแย่ และแถวสุดท้ายแล้ว ก็เหลือแค่ที่นั่งว่างด้านข้างลู่เสี่ยวซาน

ขณะนั้นลู่เสี่ยวซานก้มหัวมุดหน้าต่ำ ราวกับว่ากลัวกู้จิ่วฉือจะเห็นเข้า

ผู้อำนวยการก็สังเกตเห็นสถานการณ์นี้เช่นกัน จึงรีบพูดว่า

“คุณอยากจะนั่งตรงไหนก็ได้ ฉันจะให้เพื่อนนักเรียนเปลี่ยนที่นั่งกับคุณ”

ขณะนั้น นักเรียนทุกคนเหมือนเป็นศัตรูขึ้นมาชั่วขณะ สีหน้าซีดขึ้นมาในทันที ทุกคนไม่อยากนั่งร่วมโต๊ะกับกู้จิ่วฉือ

ได้ข่าวว่ากู้จิ่วฉืออยู่ที่ห้องF ทำแต่เรื่องไม่ดี ทะเลาะวิวาท กินเหล้าสูบบุหรี่ พวกเขาไม่อยากเปรอะเปื้อนเพราะเรื่องสกปรกเหล่านี้

โค้วยู่นเอ๋อก้มหน้าแอบยิ้ม สถานการณ์ตอนนี้อยู่ในเงื้อมมือเธอแล้ว

ทุกคนในห้องปล่อยให้กู้จิ่วฉือโดดเดี่ยว นี้เป็นสิ่งที่เธอรับไม่ได้มากที่สุด เพียงแค่ตอนนี้ยืนขึ้นยืนยันเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะกับเธอ ไม่เพียงแค่ได้รับความรู้สึกดีจากทั้งห้องเท่านั้น และยังเพิ่มความรู้สึกดีที่กู้จิ่วฉือมีต่อเธอได้อีกด้วย

ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!

คิดได้อย่างนี้ โค้วยู่นเอ๋อปรับสีหน้าเล็กน้อย เงยหน้าขึ้น ขณะกำลังจะอ้าปากพูดกู้จิ่วฉือยิ้มมุมปากออกมาในเวลาเดียวกัน ชี้นิ้วออกมา

“ข้างๆ เธอ ฉันว่าดีออก”

ผู้อำนวยการมองไปทางที่กู้จิ่วฉือชึ้นิ้วไป สบายใจ ยิ้มและพูดออกมาทันที

“ลู่เสี่ยวซาน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปกู้จิ่วฉือเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของคุณ พวกคุณคนหนึ่งเป็นที่หนึ่งของระดับชั้น อีกคนเป็นที่สองของระดับชั้น ดีมาก!”

ดีกับผีนะสิ

ลู่เสี่ยวซานร้องไห้ในใจ เธอกลัวที่จะต้องร่วมโต๊ะกับปีศาจใหญ่แห่งความวุ่นวายเหมือนกัน

คนอื่นในห้องเรียนต่างสบายอกสบายใจอย่างมีความสุข เพราะยังไงพวกเขาไม่ชอบคนจนอย่างลู่เสี่ยวซานอยู่แล้ว คนจนเข้าคู่กับคนแปลกพอดี เหมาะสมกันมาก

โค้วยู่นเอ๋อตะลึงเบาๆ อยู่ด้านข้าง ไม่ว่ายังไงเธอก็คิดไม่ถึงว่ากู้จิ่วฉือจะเลือกลู่เสี่ยวซาน！

ก่อนหน้านี้คุยกันไว้ดีจะเรียนห้องเดียวกันกับตัวเอง ยังถามตัวเองด้วยว่าดีใจไหม?

ทำไมตอนนี้เปลี่ยนไปกลับทันหัน?

ความวิตกกังวลอย่างหนักหน่วงแพร่กระจายอยู่ในใจของโค้วยู่นเอ๋อ เธอรู้สึกได้ว่ากู้จิ่วฉือไม่เชื่อฟังเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว...

กู้จิ่วฉือเดินถือกระเป๋าหนังสือไปตรงหน้าลู่เสี่ยวซาน ใช่สองนิ้วเคาะลงบนโต๊ะ ยิ้มร้ายๆ ใส่อีกฝ่าย

“ฉันอยากนั่งริมหน้าต่าง คุณไม่ถือสาใช่ไหม?”

ลู่เสี่ยวซานเงยหน้า สบตากับรอยยิ้มร้ายๆ ของกู้จิ่วฉือพอดี ราวกับนางเอกที่มีความเท่ในการ์ตูน มีแสงสว่างปรากฏออกมารอบตัวทันที

“ไม่ ไม่ ไม่ ไม่...ไม่ถือสา!”

ลู่เสี่ยวซานรู้สึกเหมือนตัวเองโดนทำของใส่ รีบเก็บของทันที และเอาที่นั่งด้านข้างให้เธอ

เห็นกู้จิ่วฉือเข้ากับเพื่อนร่วมโต๊ะคนใหม่ได้ค่อนข้างดี และไม่เกิดเรื่องวุ่นวายอะไรใหญ่โต ผู้อำนวยการสบายใจขึ้น และค่อยๆ เดินออกไป

กู้จิ่วฉือนั่งลง ไม่สนใจสายตาที่มองมาจากรอบด้านและค่อยจัดระเบียบสิ่งของของตัวเอง

ด้านข้าง ลู่เสี่ยวซานดึงสติกลับมาได้แล้วและกลับเข้าสู่ความกลัวตื่นตกใจอีกครั้ง