บทที่ 30กู้จิ่วฉือคุณดังแล้ว!
“ใช่! คนในโทรทัศน์ก็คือกู้จิ่วฉือ!”
“ไม่อยากจะเชื่อว่ากู้จิ่วฉือจะเป็นเด็กเทพจริงๆ! งั้นสามปีมานี้ทำเธอต้องแสร้งทำเป็นนักเรียนแย่ๆ ด้วยละ!”
“โลกของเด็กเทพพวกเราไม่เข้าใจหรอก อาจจะแค่เล่นๆ ก็ได้มั้ง ตอนนี้จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว เธอก็แกล้งทำเป็นนักเรียนแย่ๆ ต่อไม่ได้แล้ว!”
“อิจฉาสาวน้อยที่มีพรสวรรค์แบบนี้จัง!”
นอกหน้าต่าง หนุ่มๆ สาวๆ พยายามเอาโทรศัพท์ออกมาเตรียมถ่ายวิดีโอกู้จิ่วฉือ
กู้จิ่วฉือกวาดสายตามองหนุ่มๆ สาวๆ นอกหน้าต่างอย่างไม่พอใจ บรรยากาศความเยือกเย็นรุนแรงไล่นักเรียนที่มาดูความวุ่นวายเหล่านั้นให้ถอยออกไป
“เกิดอะไรขึ้น?”
เธอหันหน้ามองไปที่ลู่เสี่ยวซานด้วยสีหน้าโมโหเพราะเพิ่งตื่นนอน
“ที่คุณอธิบายแก้โจทย์เมื่อตอนเช้า โดนทุกคนอัดวิดีโอไว้และโพสต์ลงในtiktok”
ลู่เสี่ยวซานรีบเอาโทรศัพท์สมาร์ตโฟนรุ่นเก่าของเธอออกมา
“แล้วยังไง?”
กู้จิ่วฉือยังไม่ได้สติในทันที
“คุณทำได้สุดยอดมากจริงๆ คลิปtiktokไม่กี่คลิปนั้นดังทุกคลิป!”
ลู่เสี่ยวซานจับโทรศัพท์แน่นและพูดอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นเต้น
“ถึงขนาดคลิปวิดีโอได้โพสต์ลงบนเว่ยป๋อ และในอินเทอร์เน็ตเกิดหัวข้อ #นักเรียนเทพคนนี้สุดยอดมากจริงๆ”
จากนั้นยังมีนักอ่านค้นหาหัวข้อนี้ #มู่เฉินเองของเรื่อง《ช่วงเวลาที่มีความสุข》
วิดีโอที่เปิดดูมากที่สุด ถูกแชร์ต่อโดยนักเรียนเรื่อง《ช่วงเวลาที่มีความสุข》
กู้จิ่วฉือ!ตอนนี้คุณกลายเป็นเน็ตไอดอลแล้ว!
พูดจบ ลู่เสี่ยวซานที่ตื่นเต้นจนแทบรอไม่ไหวรีบให้กู้จิ่วฉือเซ็นชื่อให้
กู้จิ่วฉือก็ตกใจมากเหมือนกัน รีบเอาโทรศัพท์ออกมาเปิดเว่ยป๋อดู
และเจอตัวเองในการค้นหายอดนิยมลำดับที่20 เธอกดเข้าไปดู หัวข้อแรกก็คือเว่ยป๋อของนักเรียนเรื่อง《ช่วงเวลาที่มีความสุข》
ชูหย่าv:เป็นมู่เฉินเองจริงๆ ภายในห้านาที ข้อมูลของสาวน้อยคนนี้กระจายไปทั่วโลกอินเทอร์เน็ตเลย~
ดาวโรงเรียนV:คลิปวิดีโอ【นักเรียนเทพคนนี้สุดยอดจริงๆ 】
ด้านล่างเป็นคอมเม้นต์และการแชร์จากผู้ติดตามนิยายทั้งหมด ทั่วทั้งโลกอินเทอร์เน็ตต่างกำลังค้นหาสาวน้อยมู่เฉิน!
“คิดไม่ถึง ว่าเมื่อเจอความลำบากจะมีแสงสว่างส่องขึ้นมาทันเวลา”
กู้จิ่วฉือพูดออกมาอย่างถอนหายใจ
“คุณพูดอะไร?”
ลู่เสี่ยวซานได้ยินไม่ชัด จึงถามอีกครั้ง
“ไม่มีอะไร”
มู่เฉินเป็นตัวแสดงหญิงคนที่สามในเรื่อง《ช่วงเวลาที่มีความสุข》กู้จิ่วฉือกำลังคิดหาช่องทางที่เหมาะสมเข้าไปอยู่ในทีมละคร คิดไม่ถึงว่าจะคลิปที่พอเหมาะพอดีอย่างนี้ ที่ทำให้เขียนบทละครรู้จักเธอก่อน
ขณะที่กู้จิ่วฉือกำลังจะออกจากระบบ และเข้าเว่ยป๋อของตัวเอง ก็เห็นคลิปวิดีโอด้านล่างคลิปของตัวเองคลิปหนึ่ง เป็นคลิปสัมภาษณ์ของปีศาจใหญ่ ทั้งสองคลิปอยู่ใกล้กันและเต็มหน้าจอพอดี
คนหนึ่งนักเรียนเก่งระดับเทพ อีกคนนักธุรกิจใหญ่ยักษ์
ใจเธอหวั่นไหว รีบแคปหน้าจอส่งวีแชทไปให้ปีศาจใหญ่ และพิมพ์ข้อความไปอีกหนึ่งบรรทัด
เสี่ยวจิ่วเอ๋อ:ดูเร็วพวกเราสองคนเข้าได้ดีจริงๆ แม้แต่เป็นข่าวยังอยู่ด้วยกันเลย
ห้องทำงานประธานบริษัทตระกูลฮั่ว
ชายหนุ่มผู้สูงส่งและเหเย่อหยิ่งเย็นชานั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน บรรยากาศที่หนักหน่วงและอุณหภูมิที่ลดลงอย่างน่าแปลก บ่งบอกให้เห็นว่าชายหนุ่มอารมณ์ไม่ดีเอามากๆ!
จ้านยิงหดคอ ยืนตัวสั่นอยู่ด้านข้างเจ้านาย บรรยากาศความน่ากลัวที่กดต่ำตั้งแต่เที่ยงจนถึงตอนนี้ โดยเฉพาะตอนที่เจ้านายกวาดสายตามองโทรศัพท์บนโต๊ะ และตอนที่โทรศัพท์ไม่มีข่าวอะไรแจ้งเตือนมา ใบหน้าของเจ้านายมืดลงอีกนิด บรรยากาศก็เปลี่ยนเป็นน่ากลัวยิ่งขึ้น
แม้แต่ผู้บริหารระดับสูงที่มารายงานผล ยังโดยเจ้านายบีบจนเหงื่อไหลเป็นน้ำ ตกใจวิ่งหนีไปหมด
ต้องโทษกู้จิ่วฉือ!วันนี้ไม่มากินข้าวเที่ยงกับเจ้านาย! ทำจนเขาเดือดร้อนไปด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ
เริ่องนี้สนุกมาก..อยากให้นำมาลงต่อให้จบ...
สวัสดีค่ะต้านต่าต่า คุณคงไม่รู้จักว่าเราเป็นใครแต่เรามีเรื่องจะบอกคุณว่าเราชอบเรื่องนี้ที่คุณเขียนมากและรอคอยวันที่คุณจะกลับมาเขียนเรื่องนี้อีกครั้งเพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณจะมีปัญหาหรืออุปสรรคอะไรก็แล้วแต่ขอให้คุณรู้ไว้ว่าเราหรือคนอ่านเรื่องนี้อีกหลายคนอยู่ข้างคุณและคุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวและได้โปรดในสักวันหนึ่งเมื่อคุณพร้อมขอให้คุณกลับมาเขียนเรื่องนี้เพราะเราและผู้อ่านอีกหลายคนรอคุณกลับมาเขียนเรื่องนี้อยู่เสมอ จากผู้อ่านที่ชอบเรื่องราวที่คุณแต่ง Hello. You probably don't know who I am, but I have to tell you that I really liked this story and I look forward to the day you come back to write about it again. So no matter what problems or obstacles you have, But please know that I and many other readers are on your side and that you are not alone. And please, one day when you are ready, I will ask you to come back and write about this because of me and my readers. Many people are always waiting for you to come back and write about this. From readers who liked the stories you wrote....