ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 33

บทที่ 33 ภรรยา คุณเรียกฉันว่าอะไร?

“ก็แค่เกรดที่น่าอับอายของคุณ ยังจะให้เจ้านายของฉันพูดอีก?”

เย่ขันตะคอก ก่อนที่เขาจะได้ยินริมฝีปากของฮั่วหมิงเช่อเปิดขึ้นเล็กน้อย

“ที่หนึ่งในระดับชั้น”

“ อะ ... อะไรนะ?”

การแสดงออกบนใบหน้าของเย่ขัน แข็งขึ้นทันที จ้องไปที่ ฮั่วหมิงเช่อด้วยความไม่เชื่อ

“เจ้านาย คุณกล้าที่จะมีคุณธรรมพูดอีกครั้งหรือไม่?”

“คุณชายเย่ คุณกู้สอบได้ที่หนึ่งในระดับชั้นจริงๆ ก่อนที่จะขึ้นมัธยมปลายก็สอบได้ที่หนึ่งของสายมาโดยตลอด เธอแกล้งเรียนได้ที่บ๊วย

จ้านยิง ทนไม่ได้จริงๆ เพราะเขากลัวว่า คุณชายเย่จะต้องทนทุกข์ทรมาน ดังนั้นเขาจึงขัดจังหวะอย่างรวดเร็ว

“เธอ? ยังแกล้งเรียนได้ที่บ๊วย”

เย่ขันอ้าปากค้างที่สามารถกลืนไข่เข้าไปได้และยังสงสัยว่าจ้านยิงกำลังช่วยเจ้านายหลอกลวงเขา

“ทำไม คุณสงสัยในสิ่งที่ฉันพูด?”

ฮั่วหมิงเช่อพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา และอุณหภูมิรอบตัวเขาก็ลดลงทันทีหลายองศา

เซี่ยงเหิงมีสีหน้าเปลี่ยนไป ยกเท้าขึ้นและเตะส้นเท้าของเย่ขันอย่างเงียบ ๆ

“เย่ขัน! ทำไมพูดกับเจ้านายอย่างนั้น?!”

เย่ขันกลับสู่ความรู้สึกของเขาทันที และมันก็เหี่ยวแห้งไปในทันที

“เจ้านาน ฉันผิดไปแล้ว”

“หึ ~ ควรปฏิบัติต่อกันด้วยความชื่นชมเป็นเวลาสามวัน ฉันฉลาดกว่าคุณมาก!”

กู้จิ่วฉือมือสองข้างเท้าสะเอว ภูมิใจเหมือนไก่ที่ได้รับชัยชนะ หยิ่งผยองและเย่อหยิ่ง

แต่คนที่มีอำนาจมากที่สุดในห้องนี้โปรดปรานเธอ เธอต้องการที่จะหยิ่งผยองมากขึ้น

“คุณสองคนรอฉันที่ห้องหนังสือ ฉันจะรีบไป”

หลังจากเด็กที่หยิ่งผยองคนหนึ่งมีความภาคภูมิใจเพียงพอแล้ว ฮั่วหมิงเช่อก็พูดเบา ๆ ทำให้สิ่งต่าง ๆ สงบลง

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”

ก่อนที่เย่ขันจะพูดคำที่น่าตกใจออกมา เซี่ยงเหิงก็รีบตอบตกลงก่อน ดึงเย่ขันที่พยายามจะทะเลาะให้เดินไปที่ห้องหนังสือชั้นบน

“หึ! จากนี้คุณต้องสอนคุณลุงคนนี้ให้ดี ควรจะคุยกับพี่สะใภ้ใหญ่ยังไง ~”

กู้จิ่วฉือส่ายหัวอย่างมีชัยชนะ หางคิ้วเลิกขึ้น

“เสี่ยวจิ่วเอ๋อ เมื่อกี้คุณเรียกฉันว่าอะไร?”

ฮั่วหมิงเช่อแตะหน้าผาก แววตาของเขาก้มลงมองใบหน้าของเธอ พูดช้าๆอย่างมีความหมาย

“ฉัน......”

กู้จิ่วฉือตกตะลึง จากนั้น ใบหน้าเล็ก ๆ ของก็แดงขึ้น!

เมื่อกี้เธอกำลังรีบ และดูเหมือนว่าเธอเรียกปีศาจใหญ่ว่า ... สามี? !

“ในเมื่อคุณเรียกฉันแบบนี้ งั้นจากนี้ฉันเรียกคุณ....”

ใบหน้าหญิงสาวแดงก่ำเหมือนก้นลิง เป็นคำพูดที่เธอพูดในตอนนี้ทำให้เขารู้สึกดีขึ้น เสียงทุ้มของฮั่วหมิงเช่อแฝงไปด้วยความยั่วเย้าคนอื่นเล่น

“อ๊ะๆๆๆ คุณอย่าเรียก!”

ไม่ปล่อยให้ปีศาจใหญ่พูดจบ

กู้จิ่วฉือรีบยื่นมือออกไปแนบกับปากของชายคนนั้น ทันทีที่ฝ่ามือแตะริมฝีปากของเขา กระแสไฟฟ้าไหลไปตามฝ่ามือทำให้เกิดอาการชาที่หนาแน่น ทำให้เธอต้องถอนมือออกเหมือนไฟฟ้าช็อต

“ฉันฉันฉัน ... ฉันง่วงแล้ว ฉันจะกลับไปนอนแล้ว!”

ใบหน้าของกู้จิ่วฉือ เปลี่ยนเป็นสีแดง ตะโกนด้วยความอับอาย และวิ่งหนีเหมือนหนีสุดชีวิต

ฮั่วหมิงเช่อแววตาลึกล้ำมองไปยังทิศทางที่หญิงสาวจากไป และรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

“ตูม!”

กลับเข้ามาในห้อง กู้จิ่วฉือตื่นตระหนกและยืนหอบพิงแผงประตู เธอสัมผัสหน้าอกของเธอโดยไม่รู้ตัว หัวใจของเธอยังคงเต้นเหมือนกลอง

“กู้จิ่วฉือคุณบ้าไปแล้วหรือ? ลวนลามปีศาจใหญ่ต่อหน้าสาธารณชน!”

“ไม่ใช่ ไม่ใช่! ทำไมคุณหวาดกลัวแบบนี้ เขาลวนลามคุณ ทำไมคุณไม่แค้นเขากลับ!”