ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 33
บทที่ 33 ภรรยา คุณเรียกฉันว่าอะไร?
“ก็แค่เกรดที่น่าอับอายของคุณ ยังจะให้เจ้านายของฉันพูดอีก?”
เย่ขันตะคอก ก่อนที่เขาจะได้ยินริมฝีปากของฮั่วหมิงเช่อเปิดขึ้นเล็กน้อย
“ที่หนึ่งในระดับชั้น”
“ อะ ... อะไรนะ?”
การแสดงออกบนใบหน้าของเย่ขัน แข็งขึ้นทันที จ้องไปที่ ฮั่วหมิงเช่อด้วยความไม่เชื่อ
“เจ้านาย คุณกล้าที่จะมีคุณธรรมพูดอีกครั้งหรือไม่?”
“คุณชายเย่ คุณกู้สอบได้ที่หนึ่งในระดับชั้นจริงๆ ก่อนที่จะขึ้นมัธยมปลายก็สอบได้ที่หนึ่งของสายมาโดยตลอด เธอแกล้งเรียนได้ที่บ๊วย
จ้านยิง ทนไม่ได้จริงๆ เพราะเขากลัวว่า คุณชายเย่จะต้องทนทุกข์ทรมาน ดังนั้นเขาจึงขัดจังหวะอย่างรวดเร็ว
“เธอ? ยังแกล้งเรียนได้ที่บ๊วย”
เย่ขันอ้าปากค้างที่สามารถกลืนไข่เข้าไปได้และยังสงสัยว่าจ้านยิงกำลังช่วยเจ้านายหลอกลวงเขา
“ทำไม คุณสงสัยในสิ่งที่ฉันพูด?”
ฮั่วหมิงเช่อพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา และอุณหภูมิรอบตัวเขาก็ลดลงทันทีหลายองศา
เซี่ยงเหิงมีสีหน้าเปลี่ยนไป ยกเท้าขึ้นและเตะส้นเท้าของเย่ขันอย่างเงียบ ๆ
“เย่ขัน! ทำไมพูดกับเจ้านายอย่างนั้น?!”
เย่ขันกลับสู่ความรู้สึกของเขาทันที และมันก็เหี่ยวแห้งไปในทันที
“เจ้านาน ฉันผิดไปแล้ว”
“หึ ~ ควรปฏิบัติต่อกันด้วยความชื่นชมเป็นเวลาสามวัน ฉันฉลาดกว่าคุณมาก!”
กู้จิ่วฉือมือสองข้างเท้าสะเอว ภูมิใจเหมือนไก่ที่ได้รับชัยชนะ หยิ่งผยองและเย่อหยิ่ง
แต่คนที่มีอำนาจมากที่สุดในห้องนี้โปรดปรานเธอ เธอต้องการที่จะหยิ่งผยองมากขึ้น
“คุณสองคนรอฉันที่ห้องหนังสือ ฉันจะรีบไป”
หลังจากเด็กที่หยิ่งผยองคนหนึ่งมีความภาคภูมิใจเพียงพอแล้ว ฮั่วหมิงเช่อก็พูดเบา ๆ ทำให้สิ่งต่าง ๆ สงบลง
“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”
ก่อนที่เย่ขันจะพูดคำที่น่าตกใจออกมา เซี่ยงเหิงก็รีบตอบตกลงก่อน ดึงเย่ขันที่พยายามจะทะเลาะให้เดินไปที่ห้องหนังสือชั้นบน
“หึ! จากนี้คุณต้องสอนคุณลุงคนนี้ให้ดี ควรจะคุยกับพี่สะใภ้ใหญ่ยังไง ~”
กู้จิ่วฉือส่ายหัวอย่างมีชัยชนะ หางคิ้วเลิกขึ้น
“เสี่ยวจิ่วเอ๋อ เมื่อกี้คุณเรียกฉันว่าอะไร?”
ฮั่วหมิงเช่อแตะหน้าผาก แววตาของเขาก้มลงมองใบหน้าของเธอ พูดช้าๆอย่างมีความหมาย
“ฉัน......”
กู้จิ่วฉือตกตะลึง จากนั้น ใบหน้าเล็ก ๆ ของก็แดงขึ้น!
เมื่อกี้เธอกำลังรีบ และดูเหมือนว่าเธอเรียกปีศาจใหญ่ว่า ... สามี? !
“ในเมื่อคุณเรียกฉันแบบนี้ งั้นจากนี้ฉันเรียกคุณ....”
ใบหน้าหญิงสาวแดงก่ำเหมือนก้นลิง เป็นคำพูดที่เธอพูดในตอนนี้ทำให้เขารู้สึกดีขึ้น เสียงทุ้มของฮั่วหมิงเช่อแฝงไปด้วยความยั่วเย้าคนอื่นเล่น
“อ๊ะๆๆๆ คุณอย่าเรียก!”
ไม่ปล่อยให้ปีศาจใหญ่พูดจบ
กู้จิ่วฉือรีบยื่นมือออกไปแนบกับปากของชายคนนั้น ทันทีที่ฝ่ามือแตะริมฝีปากของเขา กระแสไฟฟ้าไหลไปตามฝ่ามือทำให้เกิดอาการชาที่หนาแน่น ทำให้เธอต้องถอนมือออกเหมือนไฟฟ้าช็อต
“ฉันฉันฉัน ... ฉันง่วงแล้ว ฉันจะกลับไปนอนแล้ว!”
ใบหน้าของกู้จิ่วฉือ เปลี่ยนเป็นสีแดง ตะโกนด้วยความอับอาย และวิ่งหนีเหมือนหนีสุดชีวิต
ฮั่วหมิงเช่อแววตาลึกล้ำมองไปยังทิศทางที่หญิงสาวจากไป และรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา
“ตูม!”
กลับเข้ามาในห้อง กู้จิ่วฉือตื่นตระหนกและยืนหอบพิงแผงประตู เธอสัมผัสหน้าอกของเธอโดยไม่รู้ตัว หัวใจของเธอยังคงเต้นเหมือนกลอง
“กู้จิ่วฉือคุณบ้าไปแล้วหรือ? ลวนลามปีศาจใหญ่ต่อหน้าสาธารณชน!”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่! ทำไมคุณหวาดกลัวแบบนี้ เขาลวนลามคุณ ทำไมคุณไม่แค้นเขากลับ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ
เริ่องนี้สนุกมาก..อยากให้นำมาลงต่อให้จบ...
สวัสดีค่ะต้านต่าต่า คุณคงไม่รู้จักว่าเราเป็นใครแต่เรามีเรื่องจะบอกคุณว่าเราชอบเรื่องนี้ที่คุณเขียนมากและรอคอยวันที่คุณจะกลับมาเขียนเรื่องนี้อีกครั้งเพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณจะมีปัญหาหรืออุปสรรคอะไรก็แล้วแต่ขอให้คุณรู้ไว้ว่าเราหรือคนอ่านเรื่องนี้อีกหลายคนอยู่ข้างคุณและคุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวและได้โปรดในสักวันหนึ่งเมื่อคุณพร้อมขอให้คุณกลับมาเขียนเรื่องนี้เพราะเราและผู้อ่านอีกหลายคนรอคุณกลับมาเขียนเรื่องนี้อยู่เสมอ จากผู้อ่านที่ชอบเรื่องราวที่คุณแต่ง Hello. You probably don't know who I am, but I have to tell you that I really liked this story and I look forward to the day you come back to write about it again. So no matter what problems or obstacles you have, But please know that I and many other readers are on your side and that you are not alone. And please, one day when you are ready, I will ask you to come back and write about this because of me and my readers. Many people are always waiting for you to come back and write about this. From readers who liked the stories you wrote....