ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 42

ออกจากประตูแล้ว เจียงเหมี่ยนจงใจขวางทางของกู้จิ่วฉือ น้ำเสียงเยาะเย้ย

“กู้จิ่วฉือ อย่าคิดว่าตัวเองจะได้รับคัดเลือกเลย เรามารอดูกันเถอะ” 

ยังไม่ทันได้รอให้กู้จิ่วฉือพูดอะไร เจียงเหมี่ยนก็กระทืบเท้าวิ่งหนีไปอย่างโมโหทันที

กู้จิ่วฉือตอบโต้เพียงการหัวเราะเบาๆ และไม่พูดออกความคิดเห็นใดๆ

ถ้าเจียงเหมี่ยนใช้เส้นสายได้จริงๆล่ะก็ บทของตัวละครมู่เฉินก็ไม่ต้องมีการคัดเลือกให้เสียเวลาแบบนี้หรอก

หลี่ลื่ออานนั้นเป็นคนมีชื่อเสียงที่ความต้องการและมาตรฐานสูง ไม่ใช่ว่าใครจะมาใช้เส้นสายได้เรื่อยเปื่อย

“เห้อ......จบการแข่งขันแล้ว เรามารอดูตัวละครถัดไปกันดีกว่า” 

“อื้ม ต่อไปเป็นการแคสติ้งบทนางที่สี่และนางที่ห้าก็ดีเหมือนกัน”

สาวๆ คนอื่นๆ ถอนหายใจ กลับมาที่จุดรออีกครั้ง เตรียมตัวสำหรับตัวละครตัวต่อไป

กู้จิ่วฉือมาเพื่อบทของมู่เฉินเท่านั้น อย่างอื่นเธอไม่ได้สนใจ เพราะฉะนั้นเลยเดินตรงไปที่ประตูขึ้นลิฟต์

สิ่งที่น่าเสียดายที่สุดคือ หน้าประตูลิฟต์มีป้ายคำว่ากำลังปรับปรุงซ่อมแซมแขวนอยู่

กู้จิ่วฉือทำได้แค่ลงไปข้างล่างด้วยบันได ในตอนที่เพิ่งลงมาถึงชั้นสามนั้น ก็ได้รับข้อความของชูหย่าที่ส่งมาทางวีแชทในโทรศัพท์

ชูหย่า:ยินดีกับเธอด้วยนะ! อาฉือ! เมื่อกี้ฉันเห็นผู้กำกับวงชื่อของเธอไว้ แล้วเดี๋ยวก็จะมีทีมงานติดต่อเรื่องสัญญากับคุณ

ชูหย่า: ไม่ทราบว่าคุณได้เซ็นสัญญากับบริษัทนายหน้าแล้วรึยัง ต้องการให้ฉันแนะนำคุณก่อนไหม โปรดิวเซอร์จะไม่เซ็นสัญญากับบุคคลนะ

“ดีมากจริงๆ” 

กู้จิ่วฉือชกหมัดออกไปหลายทีในอากาศด้วยความตื่นเต้นดีใจ ในที่ที่ไม่มีผู้คน ดีใจจนกระโดดโลดเต้น เธออยากจะกรี๊ด ที่โปรดิวเซอร์นั้นจะไม่เซ็นสัญญาเป็นรายบุคคล

น่สเสียดาย เธอทำได้แค่บังคับให้ตัวเองสงบลง ยังดีที่ชั้นสามกำลังปิดปรับปรุงหรือว่าอะไรไม่รู้อยู่ เลยไม่มีคน เธอเดินเข้าไปอย่างมั่นใจ แล้วส่งข้อความขอบคุณให้กับชูหย่า

และในตอนนี้ โทรศัพท์ของเธอก็ได้รับข้อความที่โปรดิวเซอร์ส่งมาพอดี แล้วก็มีการแจ้งเรื่องการเพิ่มเพื่อนในวีแชทด้วย

กู้จิ่วฉือดีใจจนบันทึกรูปภาพหน้าจอแล้วส่งไปที่แชทกลุ่มครอบครัวในวีแชท และจู่ๆ ก็อยากจะโทรหาปีศาจใหญ่

พอคิดแบบนี้แล้ว เธอก็ทำแบบนี้ทันที

“ฮัลโหลเสี่ยวจิ่วเอ๋อหรอ” 

โทรศัพท์ติดแล้ว ปลายสายมีเสียงทุ้มต่ำของผู้ชายดังขึ้น แผ่กระจายฮอร์โมนที่มองไม่เห็น ทำ

ให้กู้จิ่วฉือที่เพิ่งจะสงบลงได้เมื่อนี้นั้น ก็กระโดดเป็นบ้าอีกครั้งทันที

“วันนี้ฉันไปแคสติ้งบทตัวละครมู่เฉินที่บริษัทบันเทิงหวงชิ้ว เมื่อกี้มีทีมงานแจ้งฉันมาว่า ฉันผ่านแล้ว!”

ในตอนที่กู้จิ่วฉือกำลังพูดนั้น ร่างกายก็กระโดดด้วยความดีใจไปหลายครั้ง น้ำเสียงนั้นนุ่มนวลเหมือนจะขอคำชมยังไงอย่างงั้น

“ดีมาก ยินดีกับเธอด้วย”

ข้ามดินแดนมหาสมุทร

ฮั่วหมิงเช่อที่ร้อยวันพันไปที่ใบหน้าไม่เคยจะเปลี่ยนนั้นก็อ่อนโยนลง ด้านหลังนั้นมีจ้านยิงที่กำลังยุ่งอยู่เป็นพื้นหลัง

“เอ่อ......คุณจะยุ่งอยู่ที่นั่นถึงนานแค่ไหนหรอคะ”

กู้จิ่วฉือถามคำถามนี้ไปโดยไม่รู้ตัว แต่หลังจากพูดออกมาแล้วเธอก็รู้สึกคิดผิด

ทำไมฟังดูแล้วเหมือนภรรยากำลังรอคอยสามีกลับบ้านอย่างงั้นล่ะ

“ใกล้แล้วล่ะ ประมาณ......หลังจากอาทิตย์นึงน่ะ”

คำพูดฮั่วหมิงเช่อมาถึงที่ริมฝีปากแล้ว ก็เปลี่ยนคำพูด เขาอยากจะเซอร์ไพรส์อย่างนึงให้กับเธอ

“ห้ะ นานขนาดนั้นเลยหรอ......”

ริมฝีปากของกู้จิ่วฉือนั้นพุ่งไปก่อนสมองแล้ว แต่ก็รีบแสดงถึงความเข้าใจ แล้วพูดอย่างยิ้มแย้ม

“ไม่เป็นไรค่ะ รอคุณกลับมาแล้ว ฉันจะเลี้ยงข้าวคุณ เรามาฉลองกันหน่อย”

“โอเค ผมจะพยายามเร่งนะ”

ถึงแม้ว่าฮั่วหมิงเช่อจะตอบกลับห้วนๆ แต่ในน้ำเสียงก็แสดงให้เห็นถึงอาการรอคอยจนทนไม่ไหวอย่างชัดเจน

“งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ คุณรีบทำงานเถอะค่ะ”

“ครับ”

ฮั่วหมิงเช่อวางสายโทรศัพท์ หันหลังไปจ้องจ้านยิง พูดอย่าเฉยชาว่า