เจียงเหมี่ยนลุกออกมาเป็นคนแรก เชิดหน้าขึ้น ตอบด้วยสีหน้าตาที่ได้ใจ
“ฉันเก่งในเรื่องดนตรี อีกอย่างมู่เฉินในนิยายก็เชี่ยวชาญเกี่ยวกับไวโอลินด้วย ฉันเคยได้รางวัลไวโอลิน
แล้วฉันก็เป็นนักเรียนห้องAในโรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์Sด้วย ลำดับเกรดก็อยู่50อันดับแรกมาตลอด โรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์Sเป็นโรงเรียนมัธยมปลายแบบไหนนั้น ฉันคงไม่ต้องอธิบายเพิ่มเติมหรอกนะคะ”
“อื้ม คุณสมบัติพื้นฐานใช้ได้เลยจริงๆ”
รองผู้กำกับฮ้อจิ้งพยักหน้า มองไปที่ผู้กำกับหลี่ลื่ออาน นี่เป็นลูกสาวคนที่สองของตระกูลเจียง เมื่อก่อนตระกูลเจียงก็เคยแอบๆ ฝากไว้เหมือนกัน
หลี่ลื่ออานค่อยๆ ขมวดคิ้ว ถึงเด็กผู้หญิงคนนี้จะมีคุณสมบัติที่ดี มีพลังของความเย่อหยิ่ง ซึ่งต่างจากมู่เฉินในนิยายพอสมควร
เขามองกวาดสายตาไปที่คนอื่นๆ “พวกคุณก็แนะนำตัวกันหน่อยละกัน”
ผู้หญิงที่ยืนขึ้นพร้อมกับเจียงเหมี่ยนก็มีอยู่ห้าหกคน ทุกคนได้ยินคำถามของผู้กำกับแล้ว ก็พากันมองหน้ากัน เมื่อกี้ที่พวกเธอลุกขึ้นมา ยังมีความมั่นใจเต็มเปี่ยมอยู่เลย
แต่พอเจียงเหมี่ยนบอกเกรดของตัวเองเสร็จแล้ว พวกเธอก็เห็นว่าประวัติของตัวเองนั้นดูธรรมดามากจริงๆ
แน่นอนว่าเป้าหมายของหลี่ลื่ออานก็ไม่ใช่ผู้หญิงพวกนี้เหมือนกัน แววตาของเขาล็อกไปที่อีกฝั่งนึง คือกู้จิ่วฉือที่ไม่พูดไม่จาสักคำ
“คุณล่ะ”
กู้จิ่วฉือกำลังเหม่อลอยไปไกลอยู่ เพราะเธอคิดว่ายังต้องไปต่อแถวแล้วพูดทีละคนอีก ตัวเองอยู่เป็นคนสุดท้าย ต้องรออีกสักพักแหนะ
จู่ๆ ก็โดนผู้กำกับเรียกคิว เธอกำลังจะอ้าปาก ก็ถูกเจียงเหมี่ยนแย่งไปก่อนแล้ว
“ผู้กำกับคะ กู้จิ่วฉือน่ะ หลังจากขึ้นม.ปลายแล้วก็ไม่ได้ฝึกไวโอลินแล้วค่ะ อีกอย่างตอนอยู่ม.ปลายก็ได้ที่โหล่ทั้งสามปีเลยค่ะ!”
เจียงเหมี่ยนจงใจจะทำให้กู้จิ่วฉืออับอาย ที่เธอพูดก็เป็นความจริง กู้จิ่วฉือไม่มีทางที่จะเถียงได้
หลี่ลื่ออานฟังแล้ว ก็เผยแววตาที่ผิดหวังออกมาทันที รองผู้กำกับฮ้อจิ้งเหลือบดูสีหน้าของเขาแล้ว ยกปากกาขึ้นแล้วหล่นลงไปยังตารางรายชื่อ เตรียมที่จะตัดชื่อของกู้จิ่วฉือออก
ในตอนนี้ ริมฝีปากของหญิงสาวที่เงียบๆ นั้นก็เปิดออก
“ตอนนี้ฉันได้ลำดับที่หนึ่งของระดับในโรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์S สำหรับความสามารถในเรื่องไวโอลินของฉันนั้น สามารถสีให้พวกคุณฟังท่อนนึงได้ตอนนี้เลยค่ะ”
ท่าทางของเธอนั้นดูไม่ตื่นตระหนก ในสภาพแวดล้อมที่ย่ำแย่นั้น ก็ไม่ได้มีความรู้สึกอ้อนวอนร้องขออะไร เฉยชาอยู่ตลอด แล้วก็ใจเย็นมาก เหมือนกับว่าไม่มีเรื่องอะไรที่จะมากระทบจิตใจเธอได้
แม้แต่รองผู้กำกับฮ้อจิ้งที่เอนไปทางเจียงเหมี่ยนนั้น ก็โดนท่าทางของกู้จิ่วฉือนั้นล็อคเอาไว้ทันที
“ผู้กำกับคะ! นี่ก็คือสิ่งที่ฉันบอกคุณไปแล้ว อัจฉริยะกู้จิ่วฉือที่ดังมาจากแอปtiktok ตอนเรียนม.ปลายตลอดสามปี เธอนั้นเป็นนักเรียนที่ห่วยๆ สุดท้ายพอจะสอบเข้ามหาลัย ถึงได้มาแอบตั้งใจ ตอนนี้ครูคณิตศาสตร์ที่เก่งที่สุดในโรงเรียน ยังสู้เธอไม่ได้เลยสักนิด! คลิปนั้นฉันเคยให้คุณดูแล้วค่ะ!”
ในตอนนี้ ผู้ช่วยกรรมการที่อยู่ข้างๆ อย่างชูหย่าก็อดไม่ได้ที่จะช่วยพูดให้กับกู้จิ่วฉือ
“อ๋อ~~~”
หลี่ลื่ออานพูดอ๋อยาวไปทีนึง เป็นเพราะจู่ๆ กู้จิ่วฉือก็ตัดผมสั้น เขาเลยดูไม่ออกว่าเป็นเธอในตอนแรก
เจียงเหมี่ยนที่อยู่อีกฝั่งมองเห็นกรรมการทุกคนที่พากันเอนเอียงไปทางกู้จิ่วฉือ ก็รีบเดินขึ้นไปก้าวหนึ่งทันที
“ผู้กำกับคะ ให้ฉันแสดงให้ดูท่อนนึงก่อนนะคะ!”
รองผู้กำกับรีบโบกมือให้กับทีมงานทันที “เอาไวโอลินมาให้เธอหน่อย”
เจียงเหมี่ยนได้รับไวโอลินแล้ว ก็สูดหายใจเข้าลึก เธอเคยอ่านบทมาก่อน รู้ว่ามู่เฉินนั้นมีหลายฉากที่แสดงเกี่ยวข้องกับไวโอลิน เธอต้องแย่งอยู่ข้างหน้ากู้จิ่วฉือให้ได้ ใช้เสียงดนตรีในการขัดขวางเหล่ากรรมการ
“ท่อนที่ฉันเลือกมาเล่นให้กับทุกท่านในวันนี้ก็คือ《Croatian Rhapsody》”
เจียงเหมี่ยนคำนับแสดงความเคารพในแบบสุภาพสตรี และอารมณ์ทั้งหมดก็อยู่ภายใต้ไวโอลิน ทำให้เห็นถึงความอ่อนโยนขึ้น เธอค่อยๆ ยกคันชักขึ้น แล้วเสียงดนตรีที่งดงามก็ดังขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ
เริ่องนี้สนุกมาก..อยากให้นำมาลงต่อให้จบ...
สวัสดีค่ะต้านต่าต่า คุณคงไม่รู้จักว่าเราเป็นใครแต่เรามีเรื่องจะบอกคุณว่าเราชอบเรื่องนี้ที่คุณเขียนมากและรอคอยวันที่คุณจะกลับมาเขียนเรื่องนี้อีกครั้งเพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณจะมีปัญหาหรืออุปสรรคอะไรก็แล้วแต่ขอให้คุณรู้ไว้ว่าเราหรือคนอ่านเรื่องนี้อีกหลายคนอยู่ข้างคุณและคุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวและได้โปรดในสักวันหนึ่งเมื่อคุณพร้อมขอให้คุณกลับมาเขียนเรื่องนี้เพราะเราและผู้อ่านอีกหลายคนรอคุณกลับมาเขียนเรื่องนี้อยู่เสมอ จากผู้อ่านที่ชอบเรื่องราวที่คุณแต่ง Hello. You probably don't know who I am, but I have to tell you that I really liked this story and I look forward to the day you come back to write about it again. So no matter what problems or obstacles you have, But please know that I and many other readers are on your side and that you are not alone. And please, one day when you are ready, I will ask you to come back and write about this because of me and my readers. Many people are always waiting for you to come back and write about this. From readers who liked the stories you wrote....