บทที่ 40 การทดสอบออดิชั่น
เช้าตรู่ 《ช่วงเวลาที่มีความสุข》ซึ่งเป็นนักลงทุนรายใหญ่ที่สุด ในอาคารชั้น 5 บริษัทบันเทิงหวงชิ้ว เนืองแน่นไปด้วยคนบันเทิงที่มาออดิชั่น.
วงการบันเทิงเป็นสถานที่ที่ไม่ขาดแคลนความงาม อ้วนและผอม และความงามก็เหมือนก้อนเมฆ
แต่เมื่อกู้จิ่วฉือ ที่ไม่มีแต่งเครื่องสำอางรอที่ประตูใหญ่ผลักเข้ามา ทุกคนกวาดสายตาไปทั่ว เป็นที่น่าอัศจรรย์อีกครั้ง
วันนี้เธอมาที่นี่โดยสวมเครื่องแบบของ โรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์S โดยมีกระเป๋านักเรียนอยู่ด้านหลัง สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือเธอตัดผมสั้นเรียบร้อย
ทันทีที่เธอเปิดประตูและเข้าไป เช่นเดียวกับตัวเอกในการ์ตูนที่มีรัศมีและเอฟเฟกต์พิเศษ ฝนกลีบตกลงมาต่อหน้าต่อตาและมีเสียงหัวใจเต้นทุกที่ที่เธอไป
ผมปลิวไปตามลมกระโปรงจับจีบก็ยกขึ้น ความเป็นผู้หญิงของเด็กสาวผสมผสานอย่างลงตัวกับความมีชีวิตชีวาและแสงของเยาวชน
ดวงตาของเธอสดใสราวกับดวงดาว ราวกับลูกกวาดเลมอนในฤดูร้อนและรสชาติของความรัก
“พระเจ้า! ศิลปินของใคร? อารมณ์จิตนี้ดีมาก”
“ แม่ทำไมฉันถึงไม่มีชีวิตที่ดีเช่นนี้ ขุดสมบัติแบบนี้ขึ้นมา!”
“ เฮ้ เธอดูเหมือนไม่มีโบรกเกอร์ เป็นมือสมัครเล่นที่ไม่มีบริษัททางเศรษฐกิจหรือไม่?”
ทันทีที่กู้จิ่วฉือปรากฏตัวฝูงชนก็เริ่มวุ่นวายทันทีโดยเฉพาะตัวแทนของบริษัทบันเทิงต่างๆที่พบว่าเหยื่อของพวกเขาเหมือนหมาป่า
“ สาวน้อย คุณเซ็นสัญญากับบริษัทนายหน้าหรือยัง? คุณคิดเกี่ยวกับบริษัทบันเทิงเฟิงกวางเราหรือไม่? “
“สาวสวย นี่คือนามบัตรของฉันเราเป็นบริษัทใหญ่เพื่อความบันเทิง!”
“คุณยังเป็นนักเรียน อย่าฟังเรื่องไร้สาระของคนเหล่านี้ พวกเรา บริษัทบันเทิงหวาเทียนเป็นหนึ่งในบริษัทที่ดีที่สุด!”
กู้จิ่วฉือก้าวถอยหลังโดยไม่คาดคิด ยิ้มและปฏิเสธอย่างสุภาพ
“ขอโทษค่ะ ตอนนี้ฉันไม่ได้พิจารณาบริษัทที่ทำสัญญา ขอขอบคุณ”
แม้ว่าเธอจะพูดคำพูดที่สุภาพ แต่น้ำเสียงของเธอก็มีความไม่ปฏิเสธของบุคคลระดับสูงและท่าทีที่สุภาพท่ ทำให้เจ้าหน้าที่หลายคน ผลักไสออกไปด้วยความงุนงง
ในเวลานี้เจ้าหน้าที่เข้ามาสอบถาม กู้จิ่วฉืออธิบายเหตุผลอีกครั้ง พร้อมหยิบบันทึกการสนทนากับชูหย่าอธิบายอีกครั้ง
“ที่แท้คุณเป็นผู้มีชื่อเสียงทางอินเทอร์เน็ตคนล่าสุด คุณมาออดิชั่นสำหรับมู่เฉิน ใช่ไหม นี่คือป้ายทะเบียนของคุณ
ฉันจะเรียกชื่อคุณในภายหลัง คุณก็สามารถเข้าไปได้ ตอนนี้คุณก็รออยู่ที่นี่ก่อนสักพัก”
“หลังจากที่พนักงานรับรู้กู้จิ่วฉือ พวกเขาก็จัดเวลาให้เธออย่างกระตือรือร้น
“ขอขอบคุณ”
กู้จิ่วฉือ ขอบคุณเขาอย่างสุภาพ ฉันหยิบป้ายทะเบียนและหาตำแหน่งมุมที่จะนั่งลง จึงดึงเอกสารทดสอบทฤษฎีดนตรีออกมาจากกระเป๋านักเรียนเพื่อทวนคำถาม
ด้วยวิธีนี้ คนที่อยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเธอจะรู้สึกอายที่จะคุยกับเธอ แต่บางคนก็ไม่พอใจ
“กู้จิ่วฉือ! ทำไมคุณมาที่นี่?”
เสียงเสียดสีและความประหลาดใจดังขึ้นต่อหน้าเธอ
กู้จิ่วฉือเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ตรงหน้ามีหญิงสาวในชุดที่สวยงามและการแต่งหน้าที่ละเอียดอ่อน
“เจียงเหมี่ยน?”
เจียงเหมี่ยนยังเป็นนักเรียนใน Class A ของ โรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์Sและตระกูลเจียงถือได้ว่าเป็นครอบครัวที่ดีในเมืองตี้จิงพี่สาวของเจียงเหมี่ยนเคยเป็นที่รู้จักในฐานะสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งในวงกลมชั้นบนของเมืองตี้จิง
เพียงแค่ว่าเเจียงเหมี่ยนน้องสาวไม่เหมือนกับพี่สาวของเธอ ครอบงำด้วยความหยิ่งผยอง เหมือนพลุจะระเบิดทีละจุด ครั้งหนึ่งเคยมีข่าวลือในเมืองตี้จิงว่าคุณหญิงฮั่ว ชื่นชอบเจียงยหวนมาก
ถ้าไม่ใช่เพราะกู้จิ่วฉือทารกก็ติดอยู่ในขวดโหล เจียงยหวนก็แต่งงานกับตระกูลฮั่วแล้ว
เจียงเหมี่ยนก็คิดเช่นนั้นเช่นกันในชีวิตที่ผ่านมา เจียงเหมี่ยนไม่ได้สร้างปัญหาให้เธอน้อยลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ
เริ่องนี้สนุกมาก..อยากให้นำมาลงต่อให้จบ...
สวัสดีค่ะต้านต่าต่า คุณคงไม่รู้จักว่าเราเป็นใครแต่เรามีเรื่องจะบอกคุณว่าเราชอบเรื่องนี้ที่คุณเขียนมากและรอคอยวันที่คุณจะกลับมาเขียนเรื่องนี้อีกครั้งเพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณจะมีปัญหาหรืออุปสรรคอะไรก็แล้วแต่ขอให้คุณรู้ไว้ว่าเราหรือคนอ่านเรื่องนี้อีกหลายคนอยู่ข้างคุณและคุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวและได้โปรดในสักวันหนึ่งเมื่อคุณพร้อมขอให้คุณกลับมาเขียนเรื่องนี้เพราะเราและผู้อ่านอีกหลายคนรอคุณกลับมาเขียนเรื่องนี้อยู่เสมอ จากผู้อ่านที่ชอบเรื่องราวที่คุณแต่ง Hello. You probably don't know who I am, but I have to tell you that I really liked this story and I look forward to the day you come back to write about it again. So no matter what problems or obstacles you have, But please know that I and many other readers are on your side and that you are not alone. And please, one day when you are ready, I will ask you to come back and write about this because of me and my readers. Many people are always waiting for you to come back and write about this. From readers who liked the stories you wrote....