ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 39

บทที่ 39 ให้โอกาสเธออีกครั้ง

ในห้องประชุม ทุกคนไม่กล้าหายใจแรง ทั้งหมดจ้องมองไปที่โทรศัพท์มือถือที่ดังอยู่บนโต๊ะตลอดเวลา

“เจ้านายคุณไม่ต้องการรับ ฉันจะวางสายให้?”

เย่ขันพูดอย่างกล้าหาญ

“ออกไปให้หมด”

ฮั่วหมิงเช่อยกมือขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงของเขาเย็นชามาก

“งั้น ... การประชุมของวันนี้ก็จบลงแล้วไปกันเถอะทุกคน!”

เซี่ยงเหิงเป็นคนแรกที่จากไปภายในพริบตา ผู้บริหารคนอื่น ๆ แทบรอไม่ไหวที่จะหลบหนีด้วยความเร็วเท่ากัน

วิ่งหนีตะเกียกตะกาย.

เย่ขันวิ่งออกจากห้องประชุม ทิ้งช่องว่างไว้ที่ประตูห้องประชุมและดึงเซี่ยงเหิง และจ้านยิงกำลังซุบซิบอยู่ที่ประตูเพื่อแอบฟัง

ห้องประชุมเงียบลงในทันที และผู้คนไม่สามารถเพิกเฉยต่อเสียงระฆังที่เร่งรีบได้

เสียงเรียกเข้าก็เหมือนกับกู้จิ่วฉือเอง ยิ่งไม่อยากคุยมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งอดทนมากขึ้นเท่านั้น

ฮั่วหมิงเช่อจ้องไปที่โทรศัพท์มือถือที่ดังตลอดเวลา และในที่สุดก็เลือกที่จะประนีประนอม ให้โอกาสผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง ...

“ฮัลโหล?”

ฮั่วหมิงเช่อกล่าวอย่างเย็นชา และเสียงที่ชัดเจนของหญิงสาวก็ดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ทันที

“เจี้ยยู่ถัง กล่าวว่า บ้านของเขาเพิ่งถูกโจมตีโดยมีเจตนาร้ายและการหมุนเวียนทางธุรกิจเป็นเรื่องยาก เรื่องนี้คุณทำหรือไม่?”

ประโยคนี้ ทำให้ดวงตาลึก ๆ ของชายคนนั้นหรี่ลงอย่างอันตรายและเจตนาในการฆ่า

หึ ... ปรากฎว่าเธอโทรมา เพื่อสอบถามความผิด!

“ให้ตายเถอะ ฉันบอกว่ากู้จิ่วฉือสิ่งของที่ไม่ดี! ในใจเธอมีเพียงใบหน้าขาว ๆ ของ เจี้ยยู่ถังเท่านั้น!”

เย่ขัน ตะโกนด้วยความโกรธ และถูกเซี่ยงเหิงปิดปาก อย่างรวดเร็ว

“ชู! คุณพูดไม่กี่คำ พวกเราทุกคนต้องตายเมื่อเจ้านายได้ยิน!”

“ฉันจะไปจับกู้จิ่วฉือให้นายสอบถาม!”

ดวงตาของจ้านยิง ก็แดงก่ำด้วยความโกรธ

“ นายแทบรอไม่ไหวที่จะมอบหัวใจให้เธอ เธอล่ะ ตั้งคำถามกับนายเพื่อชายขยะคนนั้น

เธอต้องการที่จะขับไล่นายให้ตาย!”

ความขุ่นเคืองที่ชอบธรรมนอกประตู ด้านหลังของคนที่อยู่ในประตูดูเหงาและหมดหวัง

“ ถ้าฉันบอกว่าใช่ล่ะ?”

เสียงของฮั่วหมิงเช่อ มืดมน ซ่อนความผิดหวังที่ตัวเขาเองไม่ได้สังเกตเห็น

“ ถ้าเป็นเช่นนั้น ....ฉันก็อยากบอกว่า...ทำดีมาก”

เสียงของหญิงสาวดังมาจากโทรศัพท์

ทำให้ฮั่วหมิงเช่อตกใจ

“คุณพูดอะไร?”

ชายคนนั้นเอาแต่ถาม

ทั้งสามคนที่แอบฟังอยู่นอกประตูก็ตกตะลึงเช่นกัน และจ้านยิง ก็แตะที่หูตัวเอง

“ ฉันได้ยินเสียงหลอนหรือเปล่า?”

“จุ๊! อย่าพูด! ฟังที่ยัยนั่นพูด!”

เย่ขันปิดปากของจ้านยิงอย่างรวดเร็ว

ภายในประตู ฮั่วหมิงเช่อบีบโทรศัพท์ และถามกู้จิ่วฉือ

“ เมื่อกี้คุณพูดอะไร?”

“ ฉันบอกว่าทำได้สวยงามมาก! คุณควรจะโหดร้ายกว่านี้ ที่ดีที่สุดคือทำให้เขายุ่งเกินไปที่จะไปโรงเรียน

แล้วเขาจะไม่มีเวลามารบกวนฉัน! คุณไม่รู้ วันนี้ฉันถูกเขาขวางไว้ที่ตึกเรียนคนเดียว ...”

ในโทรศัพท์กู้จิ่วฉือพ่นเรื่องราวออกมาอย่างกับพ่นถั่ว บอกเล่าเรื่องราวอีกเวอร์ชันหนึ่ง

“ เขาบังคับกอดฉันด้วย ถามว่าฉันชอบใคร รู้ไหมว่าฉันเป็นอิสระได้ยังไง ฉันยกเข่าขึ้นแล้วกดเป้ากางเกงของเขาอย่างแรง ...”

นอกประตู

ทั้งสามคนแอบฟังก็โง่เง่าแล้ว พวกเขานึกไม่ถึงว่าสิ่งต่าง ๆ กลับกลายเป็นสิ่งที่พลิกผันเช่นนี้

“จ้านยิงคุณอยู่กับเจ้านายมาโดยตลอดกู้จิ่วฉือไม่ชอบ เจี้ยยู่ถัง จริงๆหรือ?”