“อาฉือ! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! เจี้ยยู่ถังจะไปต่างประเทศวันนี้แล้ว!”
โค้วยู่นเอ๋อขมวดคิ้วแน่น ท่าทางเหมือนสถานการณ์ฉุกเฉินมาก ตอนพูดยังจงใจทำเสียงสูง เพื่อจะทำให้กู้จิ่วฉือนั้นกระวนกระวายใจขึ้นมา
แม้ว่าเลิกกันแล้ว คงไม่อาจจะตัดสายสัมพันธ์ขาดได้หมดในเวลาสั้น ๆ ใช่ไหม ?เธอไม่เชื่อว่าในใจของกู้จิ่วฉือไม่มีเจี้ยยู่ถังคนนี้เลยสักนิด
ตอนนี้เจี้ยยู่ถังจะไปแล้ว กู้จิ่วฉือจะต้องเผยพิรุธออกมาอย่างแน่นอน !
“ไปต่างประเทศหรือ ?ทำไมถึงต้องไปต่างประเทศด้วย ?”
กู้จิ่วฉือดิ้นรนให้หลุดจากมือของโค้วยู่นเอ๋อพลางแสดงท่าทางร้อนใจอย่างมาก แล้วแกล้งกล่าวขึ้นอย่างประหลาดใจ ทำให้โค้วยู่นเอ๋อเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นห่วงเจี้ยยู่ถังมาก
โค้วยู่นเอ๋อแอบยิ้มในใจ คิดว่ากู้จิ่วฉือติดกับแล้ว และกล่าวด้วยสีหน้าที่ยิ่งเป็นกังวลว่า
“เพราะเรื่องตระกูลเจี้ย เมื่อวานนี้เจี้ยยู่ถังโรคกระเพาะกำเริบจนเข้าโรงพยาบาล ตอนนี้อาการป่วยของเขาแย่ลง คนในครอบครัวของเขาตัดสินใจส่งเขาไปรักษาตัวที่ต่างประเทศ”
“นอนโรงพยาบาลหรือ ?”
เวลาเพียงชั่วพริบตา กู้จิ่วฉือก็นึกถึงเมื่อวานขึ้นมาทันที !
ถึงว่าโค้วยู่นเอ๋อปรากฏตัวอยู่ที่โรงพยาบาลซีเฉิง ที่แท้เมื่อวานนี้เจี้ยยู่ถังอยู่ที่นั่นนี่เอง !
“ใช่ ! ครั้งนี้ตระกูลเจี้ยเจอวิกฤติหนี้สินแบบกะทันหัน เห็นได้ชัดว่ามีคนบงการอยู่ลับหลัง ก็เพื่อจะทำให้ตระกูลเจี้ยตาย! เจี้ยยู่ถังที่อ่อนโยนและใจดีขนาดนี้ ไม่เคยไปล่วงเกินใครมาก่อน ทำไมจะต้องพบเจอกับเรื่องซวยแบบนี้ด้วย ?”
ฉวยโอกาสตอนที่กู้จิ่วฉือเหม่อลอย โค้วยู่นเอ๋อจงใจพูดแบบนี้ ก็เพื่อจะโน้มน้าวให้กู้จิ่วฉือคิดว่าเป็นฮั่วหมิงเช่อ ฝังระเบิดไว้หว่างกลางระหว่างทั้งสอง
“อาจจะเป็นวิกฤติหนี้สินทั่วไปหรือเปล่า ?”
กู้จิ่วฉือนั้นกล่าวอย่างไม่เดือดไม่ร้อน และมองสำรวจดูโค้วยู่นเอ๋อด้วยสายตาปกติ
ชาติที่แล้วโค้วยู่นเอ๋อเล่ห์เหลี่ยมเยอะขนาดนี้ ทำไมเธอถึงดูไม่ออก?
ชาติก่อน ตระกูลเจี้ยถูกฮั่วหมิงเช่อจัดการ เธอไปถามฮั่วหมิงเช่อ ทำให้เขาโกรธ ตระกูลเจี้ยยิ่งถูกปราบปรามอย่างรุนแรงทันที เวลานี้เจี้ยยู่ถังบอกเธอว่าจะต้องฉวยโอกาสตอนที่ฮั่วหมิงเช่อไปทำงานนอกพื้นที่ พาเธอหนีไปต่างประเทศ
แต่ถูกฮั่วหมิงเช่อจับได้คาหนังคาเขา ความสัมพันธ์ของทั้งสองที่เพิ่งจะดีขึ้นบ้าง ก็ตกอยู่ในห้วงน้ำแข็ง หลังจากนั้นเป็นต้นมา ฮั่วหมิงเช่อไม่เชื่อใจในตัวเธออีกเลย เธอถูกกักขังอยู่ในคฤหาสน์หวงจวีอีกครั้ง และเริ่มต้นชีวิตมืดมนอันยาวนาน
ไม่คิดว่าชาตินี้ เธอได้เปลี่ยนแปลงวิถีการพัฒนาของหลาย ๆ อย่าง แต่ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงสิ่งที่สำคัญที่สุด
“อาฉือ ปกติคุณเป็นฉลาด ทำไมตอนนี้ถึงดูไม่ออก ?”
โค้วยู่นเอ๋อโกรธจนอยากจะกระทืบเท้า แต่เธอนั้นก็ไม่กล้าพูดอย่างชัดเจนขนาดนั้น จึงทำได้เพียงยัดกระดาษใบหนึ่งเข้าไปในมือเธอ
“เจี้ยยู่ถังบอกว่าก่อนจะไปต่างประเทศอยากจะเจอคุณเป็นครั้งสุดท้าย แต่ว่าเขาโทรหาคุณแล้วโทรไม่ติดเลย เพราะฉะนั้นเขาจึงไหว้วานฉัน นี่เป็นข้อมูลไฟล์บินของเขา อีกสามชั่วโมงเขาก็จะบินแล้ว ไม่ว่าอย่างไรเขานั้นก็เป็นรักแรกของคุณ ก็ถือว่าเป็นการบอกลา พูดเรื่องเมื่อก่อนให้เข้าใจ ต่อไปนี้พวกคุณก็ต่างคนใช้ชีวิตของตัวเอง ดีไหม ?”
กู้จิ่วฉือยิ้มเยาะในใจ โค้วยู่นเอ๋อนั้นกลัวว่าเธอจะไม่ไป จึงใช้วิธีเกลี้ยกล่อมให้เธอไป
แต่ว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เธอทนการล่วงละเมิดของชายเลวหญิงร้ายคู่นี้พอแล้ว ครั้งนี้ก็ถือโอกาสจัดการไปทีเดียวเลย !
“ฉันรู้แล้ว”
เธอก้มหน้าทำท่าทำทางเหมือนลังเลคิดหนัก กำกระดาษที่โค้วยู่นเอ๋อยัดใส่มือไว้แน่น
โค้วยู่นเอ๋อกระตุกยิ้มที่มุมปากทันที แล้วตบไปหน้าอกรับประกันว่า
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี คุณไปตอนนี้เลย ถ้าช้ากว่านี้จะไม่ทันแล้ว ฉันจะไปสำนักวิชาการช่วยคุณลาตอนนี้ วางใจเถอะ ขอเพียงมีฉันอยู่ น้าเขยกับตระกูลฮั่วจะไม่รู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน !”
“อืม ”
กู้จิ่วฉือพยักหน้า แล้วจ้องมองดูแผ่นหลังของโค้วยู่นเอ๋อที่เดินจากไปอย่างจะยิ้มไม่ยิ้ม มีคุณอยู่ ปีศาจใหญ่กับเหล่ากู้ไม่รู้ถึงจะแปลกใช่ไหม ?
โค้วยู่นเอ๋อเดินไปถึงทางโค้งระเบียงทางเดิน แล้วรีบหลบเข้าไปในห้องเรียนที่ว่าง หยิบมือถือออกมา เอาบันทึกเสียงที่สนทนากับกู้จิ่วฉือส่งไปที่มือถือของฮั่วหมิงเช่อ
และยังได้พิมพ์ข้อความสั้นๆ หลังจากทำเสร็จพวกนี้แล้ว เธอรีบโทรหาเจี้ยยู่ถังต่อ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ
เริ่องนี้สนุกมาก..อยากให้นำมาลงต่อให้จบ...
สวัสดีค่ะต้านต่าต่า คุณคงไม่รู้จักว่าเราเป็นใครแต่เรามีเรื่องจะบอกคุณว่าเราชอบเรื่องนี้ที่คุณเขียนมากและรอคอยวันที่คุณจะกลับมาเขียนเรื่องนี้อีกครั้งเพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณจะมีปัญหาหรืออุปสรรคอะไรก็แล้วแต่ขอให้คุณรู้ไว้ว่าเราหรือคนอ่านเรื่องนี้อีกหลายคนอยู่ข้างคุณและคุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวและได้โปรดในสักวันหนึ่งเมื่อคุณพร้อมขอให้คุณกลับมาเขียนเรื่องนี้เพราะเราและผู้อ่านอีกหลายคนรอคุณกลับมาเขียนเรื่องนี้อยู่เสมอ จากผู้อ่านที่ชอบเรื่องราวที่คุณแต่ง Hello. You probably don't know who I am, but I have to tell you that I really liked this story and I look forward to the day you come back to write about it again. So no matter what problems or obstacles you have, But please know that I and many other readers are on your side and that you are not alone. And please, one day when you are ready, I will ask you to come back and write about this because of me and my readers. Many people are always waiting for you to come back and write about this. From readers who liked the stories you wrote....