หย่ากันเถอะคุณสามี นิยาย บท 12

วันรุ่งขึ้น แทนไทยนั่งอยู่ข้างโต๊ะที่มีใบหย่าสีแดงวางอยู่ข้างบน

หลังจากมองดูใบหย่าสักพัก เขาก็โยนมันลงถังขยะ

ทันใดนั้น ธนากรเดินตรงมาที่เขาและกล่าวอย่างนอบน้อมว่า “คุณแทนไทยครับ คุณทวีรัชต์ ประธานไตรฟอร์ส เอ็นเตอร์ไพรส์ขอเรียนสายกับคุณครับ”

พ่อของทักษอรงั้นเหรอ

แทนไทยจัดการกับความรู้สึกของตัวเองและรับสายทันที “คุณลุงทวีรัชต์”

ชายวัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “แทนไทย ช่วงนี้ทักษอรอยู่บ้านหลาน เธอสบายดีไหม ลุงไม่มีเวลาไปเจอเธอเลย ทุกวันนี้ มีแต่ภรรยาของฉันที่คอยพาทักษอรไปหาอะไรทำแก้เบื่อ ฉันยังกลัวอยู่ว่าเธอจะบ่นอีก”

น้ำเสียงของแทนไทยมั่นคง “คุณลุงสบายใจได้ครับ ทักษอรดีขึ้นแล้ว แม่ของผมเองก็คอยอยู่เป็นเพื่อเธอบ่อย ๆ เหมือนกันครับ”

“งั้นก็ดีแล้ว” ทวีรัชต์ลองถามอย่างช่วยไม่ได้ “ฉันได้ยินข่าวมาว่าอุบัติเหตุทางรถยนต์ของทักษอรเมื่อหกปีที่แล้วเกี่ยวข้องกับอดีตภรรยาของหลาน เมื่อวานแม่ของทักษอรไปเยี่ยมเธอและเกี่ยวกับเรื่องนี้นิดหน่อย แต่ทักษอรก็เอาแต่หลีกเลี่ยงหัวข้อนี้มาตลอด หลานรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น”

แทนไทยตกใจที่ได้ยินทวีรัชต์ถามเช่นนี้ เขาเม้มริมฝีปากแน่นและไม่ได้ตอบออกไปทันที

“แทนไทย หลานฟังอยู่หรือเปล่า”

หลังจากผ่านไปสักพัก แทนไทยขมวดคิ้ว “อุบัติเหตุในตอนนั้น... มีส่วนเกี่ยวข้องกับโศภิตาครับ”

ทวีรัชต์พูดต่อ “หลานเองก็รู้ว่าทักษอรเป็นลูก

เพียงคนเดียว

ของลุง อุบัติเหตุเมื่อหกปีก่อนเกือบจะทำให้ลุงกับภรรยาต้องใจสลาย หลังจากทักษอรฟื้นขึ้นมา หลานคือคน ๆ แรกที่เธออยากเจอ ลุงเชื่อว่าหลานน่าจะรู้ว่าทักษอรรักหลานมากแค่ไหน ลุงรู้ว่าหลานคงจะสามารถแยกแยะได้ว่าใครสำคัญกว่ากันระหว่างอดีตภรรยากับทักษอร”

แทนไทยหลุบตาลง “ครับ ผมรู้”

ทวีรัชต์ดูจะพออกพอใจกับคำตอบของเขาเป็นอย่างมาก “แทนไทย ลุงเชื่อว่าหลานจะเป็นคนที่คู่ควรที่สุดสำหรับทักษอร”

หลังวางสาย แทนไทยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

หลังผ่านไปพักใหญ่ เขาจึงโทรหาธนากร “ช่วยอะไรฉันหน่อย”

……

ในขณะเดียวกัน โศภิตา ครามและฌานก็เดินเคียงข้างกันออกมาจากอาคารสำนักงานของพาราไดม์

ฌานยิ้มและจับไหล่ของครามพร้อมยกนิ้วโป้งให้เขา “เมื่อกี้สุดยอดไปเลย นายเห็นสีหน้าของตาแก่พวกนั้นไหม ทุกคนหน้าแดงเพราะความโกรธ! ฉันรู้ว่านายต้องทำแบบนี้ ฮ่าฮ่า!”