เมื่อได้ยินเธอถามเช่นนั้น คมสันก็หุบยิ้มและตอบอย่างจริงจังว่า “ผมกำลังหาทางแก้ปัญหาอยู่ครับ” รษิกาขมวดคิ้วแน่นขณะที่มองเขาและรอคำตอบในประโยคถัดไป “เมื่อไม่นานมานี้ ผมไปเจอกับผู้จัดจำหน่ายส่วนผสมยาและได้พูดคุยกับเขาเรื่องความร่วมมือในระยะยาวมาแล้วครับ ที่เหลือก็มีแค่ต้องเซ็นสัญญาซึ่งจะทำในวันพรุ่งนี้ช่วงบ่าย เหตุผลที่เรื่องนี้ไม่ราบรื่นเพราะว่าสถาบันวิจัยยังอยู่ในขั้นตอนการก่อสร้างอยู่น่ะครับ เลยต้องจัดการกับเรื่องที่ซับซ้อนและปัญหาจิปาถะมากมาย ส่วนพนักงานก็กำลังทำความคุ้นเคยกับระบบอยู่ พวกเขาเพิ่งเริ่มปรับตัวได้เมื่อไม่นานมานี้เองครับ อีกอย่าง วัตถุดิบที่ใช้ทำยาในเมืองหัสดินนี่ก็ผูกขาดโดยผู้จัดจำหน่ายรายใหญ่เพียงแค่ไม่กี่ราย ทำให้อุปทานไม่เพียงพอต่ออุปสงค์ และยิ่งไปกว่านั้น สถาบันวิจัยของเรายังถือเป็นหน้าใหม่ในวงการอุตสาหกรรมนี้ พวกผู้จัดจำหน่ายหลายรายถือโอกาสขึ้นราคา ทำให้เราต้องเสียเวลามากในการเจรจาต่อรองราคาสินค้า นี่แหละครับเป็นเหตุผลที่ทำให้ทุกอย่างล่าช้ามาถึงตอนนี้” คมสันให้ข้อมูลกับเธอคร่าวๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แม้ว่ามันจะฟังดูง่าย แต่เขาเป็นแค่นักวิจัยเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงรู้สึกทรมานมากเมื่อต้องไปเจรจาต่อรองกับพวกผู้จัดจำหน่ายที่เต็มไปด้วยเล่ห์กลเช่นนี้ แม้ว่าเขาไม่ได้เผยรายละเอียดมากนัก แต่รษิกาก็ดูออกว่ามันยากลำบากแค่ไหน ในฐานะที่เขาเป็นผู้ดูแลสถาบันวิจัย เขาก็จำเป็นต้องจัดการทุกสิ่งทุกอย่าง จึงเป็นธรรมดาที่จะได้เผชิญความท้าทายแทบจะทุกเรื่อง อันที่จริง เธอเองก็ต้องเจอปัญหาแบบนี้เหมือนกันตอนที่อยู่ต่างประเทศ หลังจากได้ฟังคำอธิบายจากคมสันแล้ว รษิกาก็ผ่อนคลายขึ้นมาได้บ้าง “คุณคงต้องลำบากมากเลยนะคะ” คมสันยิ้มออกมาเล็กน้อย “ก็ไม่เท่าไรครับ ยังไงก็เป็นหน้าที่ผมอยู่แล้ว” “ผู้จัดจำหน่ายส่วนผสมยานี้เขาชื่อบริษัทอะไรเหรอคะ?” รษิกาดึงบทสนทนากลับมาเป็นเรื่องงานอีกครั้ง “ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะไปเซ็นสัญญากับคุณด้วย ไหนๆ ก็ต้องจัดการงานทุกอย่างที่สถาบันวิจัยนี้อยู่แล้ว ฉันว่าฉันควรจะไปด้วยเผื่อจะได้คุยกับพวกเขาบ้างนะคะ” คมสันตอบกลับเรียบๆ ว่า “ได้ครับ คุณไปด้วยกันพรุ่งนี้ก็ได้เลยครับ” รษิกาพยักหน้า หลังจากนั้น ทั้งสองก็กลับไปที่ห้องทำงานของรษิกา เมื่อเธอเห็นว่าคมสันไม่ยอมออกไปเสียที เธอก็สงสัย “มีอะไรอีกหรือเปล่าคะ?” คมสันยิ้มอย่างสุภาพ “จริงๆ แล้ว ผมมีเรื่องจะถามคุณ คืนนี้คุณว่างไหมครับ? พอดีวันนี้เป็นวันแรกที่คุณมาเริ่มงาน ผมก็เลยจัดงานเลี้ยงมื้อค่ำเอาไว้ต้อนรับคุณ คุณจะได้ไปรู้จักคนในสถาบันวิจัยแห่งนี้เพิ่มขึ้นด้วยนะครับ” เมื่อได้ยินอย่างนั้น รษิกาก็คลายคิ้วที่ขมวดอยู่ “ขอบคุณนะคะ งั้นมื้อค่ำคืนนี้ฉันเลี้ยงเอง อีกหน่อยเราก็ต้องทำงานใกล้ชิดกันอยู่แล้ว ฉันก็ควรจะไปแสดงน้ำใจในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบสถาบันแห่งนี้ค่ะ” เมื่อเห็นว่าเธอตอบตกลงที่จะไป คมสันก็ไม่กล้าต่อล้อต่อเถียงเรื่องรายละเอียดเพิ่มอีก เขาพยักหน้าพลางยิ้ม “ได้ครับ งั้นหลังเลิกงานเจอกันนะครับ” จากนั้น เขาก็หันหลังกลับและกำลังจะออกไป ทันใดนั้น รษิกาก็เรียกเขาไว้ “คุณช่วยเอาเอกสารทั้งหมดที่ฉันต้องจัดการมาให้หน่อยนะคะ? ฉันไม่ได้มีธุระด่วนอะไรอยู่แล้ว ฉันจะได้ใช้เวลาตรวจสอบดูเสียหน่อย” “ได้เลยครับ ผมจะรีบไปเอามาให้เดี๋ยวนี้” เขาตอบ ไม่นานนัก คมสันก็กลับมาที่ห้องทำงานเธอพร้อมเอกสารทั้งหมด พอวางมันลงเรียบร้อยแล้ว เขาก็ขอตัวออกไปอย่างสุภาพ ก่อนจะปิดประตูห้องทำงานให้เธอด้วย ในที่สุด รษิกาก็อยู่เพียงลำพังในห้องทำงานแห่งนั้น เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเมธินี “เม คืนนี้เธอว่างไหม? ช่วยไปรับอชิกับเบนนี่หน่อยสิ? ฉันมีธุระต้องทำค่ำนี้แล้วก็อาจจะกลับบ้านช้านะ” เมธินีไม่ถามอะไรเพิ่มและตอบสั้นๆ ไปว่า “โอเค” หลังจากจัดการเรื่องลูกๆ เสร็จแล้ว รษิกาก็เริ่มดูเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะ จนกระทั่งคมสันมาเคาะประตูห้องทำงาน เธอจึงหยุดงานเอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานแล้ว “เวลาผ่านไปเร็วจัง…” รษิกาพึมพำ ก่อนจะคว้าเสื้อโค้ทและเดินไปที่ประตูห้องทำงาน คมสันยิ้ม “คุณมีสมาธิมากเวลาทำงาน เป็นธรรมดาที่คุณจะไม่ทันสังเกตว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว” ทั้งสองคนคุยกันไปตลอดทาง หลังออกจากสถาบันวิจัย พวกเขาก็ขึ้นรถของคมสันและตรงไปยังร้านอาหารทันที สิบนาทีผ่านไป คมสันก็ชี้ให้เธอดูข้างหน้า “ร้านนั้นแหละครับ” รษิกาเงยหน้ามองไปยังอาคารสไตล์วินเทจที่มีการตกแต่งภายนอกด้วยการแกะสลักอย่างวิจิตรบรรจง ยิ่งไปกว่านั้น อาคารแห่งนี้ตั้งอยู่ริมแม่น้ำ ดังนั้นมันจึงดูมีมนต์เสน่ห์เป็นอย่างมาก ร้านอาหารแห่งนี้มีชื่อว่าร้านริมชลธาร คมสันจอดรถและพวกเขาก็เดินไปยังทางเข้าร้านริมชลธารด้วยกัน ขณะที่กำลังจะเข้าไป รถโรลส์รอยซ์ก็จอดอยู่ริมถนนในความมืด ครรชิตลงจากรถและเดินไปเปิดประตูฝั่งผู้โดยสาร ร่างเพรียวบางของเลอศิลป์ปรากฏขึ้นในความมืด เขาหรี่ตาสีเข้มของเขาจับจ้องไปยังทางเข้าร้านริมชลธาร ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาอยู่ในรถ เขาเห็นร่างของหญิงสาวที่ดูคล้ายกับรษิกาได้อย่างชัดเจน