อีเดน นิยาย บท 19

“อืม...” มารียาทำท่าครุ่นคิด ‘นี่มันยำแบบง่ายๆ ใครๆ ก็ทำทานเองได้นะคะท่านประธาน’

“พรุ่งนี้ผมจะทำกับข้าวให้คุณทาน” อีเดนเสริมต่อ

“ฉันต้องหาแผนสำรองเอาไว้ไหมคะ ถ้าเผื่อว่า...”

“สำหรับผม คุณไม่จำเป็นต้องมีแผนสำรองรียา”

“...” มารียานิ่งไปทันใดเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำหน้าจริงจัง และมันทำให้เธอใจสั่นทุกๆ ครั้งที่เขามองสบตา

“แล้วคืนนี้เราจะทำอะไรกันดี หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ” เขาชวนคุยเรื่องอื่น เมื่อเห็นว่าสาวเจ้าเงียบไป

“ก็แยกย้ายกันกลับไปนอนสิคะ” เธอบอกยิ้มๆ ‘โห...ถามแบบนี้ชักไม่อยากอยู่ด้วยแล้วสิ’

“ไม่ เราจะนอนเตียงเดียวกัน” เขาบอกเสียงหนักแน่น

“แล้วทำไมเราต้องนอนเตียงเดียวกันด้วยล่ะคะ ในเมื่อชั้นนี้มีตั้งหลายห้องนอน” มารียาบอก เพราะเท่าที่สังเกตคร่าวๆ ชั้นนี้มีไม่ต่ำกว่าห้าห้องนอนใหญ่ๆ

“ผมอยากนอนกอดคุณ” อีเดนบอกพลางหั่นสเต๊กเนื้อสันในที่เสิร์ฟมาพร้อมกับตับห่านย่างแบบฝรั่งเศส แล้วเอาวางลงในจานให้สาวเจ้าอีกครั้ง

“บ้า” มารียามองคนตรงหน้าอย่างชั่งใจ

“ผมพูดจริงนะรียา ผมอยากกอดคุณ อยากกอดทุกๆ คืนเลย”

“ทำไมคะ”

“ผมจริงจังกับเรื่องของเรามาก คุณก็รู้”

“เพราะอะไรคุณถึงจริงจังล่ะคะ ทำไมไม่ทำเหมือนกับคนก่อนๆ ของคุณ” มารียาถามอย่างอยากรู้ เพราะหลายวันที่ผ่านมาเธอเข้าไปดูประวัติของอีกฝ่ายผ่านทางโลกออนไลน์มา และเห็นสาวๆ คนดังหลายคนที่เคยตกเป็นข่าวด้วย จึงทำให้รู้ว่าคนตรงหน้ากิตติศักดิ์เลื่องลือขนาดไหนในเรื่องเปลี่ยนคู่นอน

“ก็เพราะว่ามันไม่เหมือนน่ะสิ คุณพิเศษกว่าผู้หญิงทุกๆ คนที่ผมเคยเจอ” อีเดนบอกเสียงเข้ม

“เพราะคุณเป็นคนแรกของฉันอย่างงั้นเหรอคะ”

“ใช่ แต่นั่นเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งคือตรงนี้...” อีเดนบอกพร้อมกับชี้ไปที่หน้าอกด้านซ้ายของตน พลางจ้องมองใบหน้างามนิ่ง

“หน้าอกคุณเป็นอะไรเหรอคะ” มารียาแสร้งตีหน้ามึนถามอย่างกวนๆ

“พระเจ้า นี่ผมจริงจังอยู่นะรียา” อีเดนหน้าตึงขึ้นมานิดๆ ที่อุตส่าห์ทำซึ้ง แต่สาวเจ้าไม่อิน!

“ฉันขอโทษค่ะ คิกๆๆ” มารียาข่มเสียงหัวเราะเอาไว้อย่างสุดกลั้น เมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาเริ่มจะบูดบึ้ง

“คุณอาจจะฟังดูตลกๆ ที่ผู้ชายอายุสามสิบเจ็ดมานั่งพูดเรื่องบ้าๆ แต่รู้อะไรไหม ผมใจสั่นทุกครั้งที่เข้าใกล้คุณ คุณทำให้ผมรู้สึกประหม่า และทุกครั้งที่ผมหลับตาลง ผมเห็นแต่ภาพของคุณ สี่วันที่ผ่านมามันเกิดคำถามขึ้นมากมาย แล้วคำตอบเดียวที่ผมได้ก็คือคุณ คุณคือผู้หญิงที่ผมตามหามาตลอด และผมจะไม่ยอมปล่อยคุณหลุดมือไปอย่างเด็ดขาด”

มารียาเอื้อมมือไปสัมผัสที่หน้าอกด้านซ้ายของอีกฝ่ายทันที เธออยากจะรู้ว่าที่เขาพูดมาทั้งหมด มันมากพอที่จะทำให้เธอเสี่ยงที่จะเชื่อใครได้อีกครั้งไหม? และเธอก็ได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นรัวราวกับเสียงกลอง

“มันเป็นของคุณรียา ผมเป็นของคุณ” อีเดนบอกพร้อมกับดึงข้อมือให้สัมผัสตรงตำแหน่งที่หัวใจเต้นชัดๆ

“ฉัน...” มารียามือไม้สั่นขึ้นมาทันใด

“คุณจะไม่ปฏิเสธผม” อีเดนบอกก่อนจะสะดุดตาเข้ากับบางอย่าง

“อ๊ะ... นะ... นี่คุณจะทำอะไร” มารียาตกใจที่อยู่ๆ อีกฝ่ายก็ดึงมืออีกข้างของเธอไป แล้วถอดแหวนหมั้นของธันวาออก

“มันเกะกะสายตาของผม” อีเดนบอกก่อนจะวางแหวนลงที่โต๊ะด้วยสีหน้าหงุดหงิด

“มันก็แค่แหวน” มารียามองหน้าคนตรงหน้าอย่างรู้สึกมึนงง กับอารมณ์ที่แปรเปลี่ยนไป

“มันคือแหวนหมั้นของไอ้หมอนั่น และผมไม่ชอบใจที่ยังเห็นมันอยู่บนนิ้วของคุณ” อีเดนบอกอย่างขุ่นเคือง

“ก็ฉันยังไม่ได้... เฮ้! คุณจะไปไหน” มารียายังพูดไม่จบก็เห็นอีกฝ่ายลุกขึ้นแล้วตรงไปในห้องนอนโดยไม่หันมาตอบคำถามของเธอ

“เป็นบ้าอะไรเนี่ย” เธอขมวดคิ้วถามอย่างมึนงง ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายโกรธหรือว่าเป็นอะไร

อีเดนเดินกลับออกมาพร้อมวงใหม่ที่ตนเองเตรียมเอาไว้ “แหวนวงนี้ต่างหากที่คู่ควรจะอยู่บนนิ้วของคุณ”

“ดะ...เดี๋ยวค่ะ” มารียาร้องห้ามเมื่ออีกฝ่ายกำลังจะสวมแหวนเพชรเม็ดใหญ่ให้

“มันเล็กไปงั้นเหรอ” อีเดนถามพร้อมกับจ้องใบหน้างามนิ่งอย่างรู้สึกนอยด์ๆ

“ไม่ใช่ มันไม่ได้เกี่ยวกับเพชรค่ะ” มารียาส่ายหน้าปฏิเสธ

“แล้วมันเกี่ยวกับอะไรล่ะ” อีเดนถามอย่างไม่เข้าใจ

“ฉันยังไม่ได้บอกเลิกพี่ธันค่ะ” มารียากลอกตาเพลียๆ ที่ต้องพูดเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ

“พระเจ้า คุณทำเหมือนไม่อยากจะเลิกกับมัน”

“ให้ตายสิ! อะไรทำให้คุณคิดว่าฉันยังอยากจะไปต่อกับคนที่หักหลังฉันนักฮะ เพราะฉันยังสวมแหวนของเขา และไม่ยอมสวมแหวนของคุณอย่างนั้นเหรอ” มารียาเริ่มจะเดือดขึ้นมานิดๆ เมื่ออีกฝ่ายเริ่มจะกลับเข้ามาสู่โหมดไม่มีเหตุผล

“ผม...ผมกลัวว่าคุณจะ...”

“ฉันอยู่กับคุณตรงนี้ ตอนนี้ ทั้งๆ ที่ฉันสามารถเดินหนีจากคุณไปได้ทุกเมื่อ แต่ฉันกลับอยู่และทำในสิ่งที่ไม่สมควรทำ”